Εύη Δόβελου: Το Rabbithole έχει χιούμορ και συγκίνηση. Έχει αλήθεια.

Ένα ζευγάρι προσπαθεί να σταθεί όρθιο, σ’ έναν κόσμο που έχασε την ισορροπία του, στη σκιά μιας μεγάλης απώλειας. Θα καταφέρει να επιβιώσει, ίσως και να ελπίσει ξανά;

Το Rabbit Hole, για το οποίο ο Ντέιβιντ Λίντσεϊ-Αμπέρ πήρε το 2007 Βραβείο Πούλιτζερ, ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου ΕΛΕΡ, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λυμπερόπουλου. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό, βαθιά συγκινητικό έργο, το οποίο ακροβατεί μοναδικά ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό στοιχείο.
Με αυτή την αφορμή, μιλήσαμε με την Εύη Δόβελου, πρωταγωνίστρια της παράστασης.

Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας και για τα μέσα που επιστρατεύσατε για να τον προσεγγίσετε.  

Η Ίζυ είναι η μικρότερη αδερφή της κεντρικής ηρωίδας του έργου.  

Είναι αυθόρμητη, παρορμητική, δεν φοβάται να πει τη γνώμη της, να μιλήσει για τα συναισθήματα της. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Σε αντίθεση με την αδερφή της, την Μπέκα, η οποία έχει σπουδάσει, έχει μια πολύ καλή δουλειά, μένει σε ένα μεγάλο σπίτι στα προάστια της Νέας Υόρκης, εκείνη κάνει περιστασιακές δουλειές. Μέσα στο έργο τη βλέπουμε να ενηλικιώνεται και να θέλει να φτιάξει τη ζωή της, μιας και στο παρελθόν είχε θέματα με αλκοόλ και ναρκωτικά. Είδα την ταινία όπου βασίζεται στο θεατρικό και πρωταγωνιστεί η Νικόλ Κίντμαν, διάβασα το πρωτότυπο έργο στα αγγλικά, βρήκα πληροφορίες για τον συγγραφέα, όλα αυτά βοήθησαν. Επίσης κάναμε ανάλυση κειμένου με τον σκηνοθέτη και τον υπόλοιπο θίασο, βρήκαμε τα «θέλω» του κάθε ήρωα μέσα στο έργο αλλά και σε κάθε σκηνή, όπως και το τι λένε οι άλλοι για αυτόν και τι λέει ο ήρωας για τον ίδιο. Όλες οι απαντήσεις είναι μέσα στο έργο, αρκεί να είναι καλογραμμένο το έργο κι αυτό είναι. Δεν είναι τυχαίο ότι πήρε το βραβείο Pulitzer Drama το 2007.  

Με ενέπνευσε επίσης κι η Έμμα Στόουν στην ταινία Birdman που υποδύεται την κόρη του πρωταγωνιστή.  

Το «Rabbit Hole» μιλά για τη διαχείριση της απώλεια ενός παιδιού και για τις προσπάθειες ενός ζευγαριού, αλλά και του ευρύτερου κύκλου να ισορροπἠσει. 
Είναι εφικτό να βρει κανείς την αισιοδοξία και την ελπίδα έπειτα από κάτι τόσο τραγικό;  

Σίγουρα υπάρχει αυτή η πιθανότητα. Αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο, δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο. Πιστεύω όμως ότι χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη και χρόνο. Θα πρέπει να βρεις ξανά τον σκοπό σου, να αναθεωρήσεις τον λόγο ύπαρξης σου. 

Το χιούμορ μπορεί να λειτουργήσει λυτρωτικά;  

Ναι. Πολλές φορές είναι το πιο ισχυρό φάρμακο.  

Η ηρωίδα σας, η Izzy είναι πιο αντισυμβατική.  
Παίζει η ίδια ρόλο στο να μαλακώσει το τραύμα της απώλειας των δύο γονιών και αν ναι, με ποιον τρόπο;  

Δημιουργώντας με την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό της μια ανάλαφρη ατμόσφαιρα και φέρνοντας στον κόσμο μια νέα ζωή. Σαν να δίνει στην οικογένεια την ευκαιρία να πάει παρακάτω.  

Έχετε κοινά με την ηρωίδα σας;  

Ναι, έχουμε κάποια κοινά όπως η παρορμητικότητα  κι η παιδικότητά της.  

Ποιο κομμάτι του έργου σάς συγκινεί περισσότερο και γιατί;  

Είναι δυο οι σκηνές που με συγκινούν πολύ.  
Η μια είναι η σκηνή όπου η Μπέκα συναντάει τον νεαρό που ευθύνεται για τον θάνατο του γιου της. Ειδικά προς το τέλος της σκηνής που μιλούν για τα παράλληλα σύμπαντα. Όπως και η σκηνή με την Νατ (τη μητέρα μας) και την Μπέκα όταν προσπαθούν να αδειάσουν το δωμάτιο του Ντάνι (το παιδί της Μπέκα ).  

Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;  

Γιατί είναι ένα πολύ ωραίο έργο γεμάτο εναλλαγές. Έχει χιούμορ και συγκίνηση. Έχει αλήθεια. Τη μια στιγμή που μπορεί να  χαίρεσαι για κάτι, ακριβώς την επόμενη να συμβεί κάτι άλλο που θα αλλάξει τη ροή. Όπως συμβαίνει και στη ζωή. 

Όλες οι λεπτομέρειες και αγορά εισιτηρίων για την παράσταση εδώ.