Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου μας μίλησε για τον νέο της ήρωα, τον «Τυροκοφτερό», και πολλά άλλα...

Την Φωτεινή Κωνσταντοπούλου την μάθαμε καλύτερα μέσα από ένα πραγματικά νόστιμο, απολαυστικό και ζουμερό βιβλίο, τις περιπέτειες του «Τυροκοφτερού» από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική. Περισσότερα για το βιβλίο πρέπει (!) να διαβάσεις εδώ αλλά αν συνεχίσεις παρακάτω, θα μάθεις πολλά τόσο για την ίδια, όσο και για τον ήρωα που βρίσκεται πίσω από αυτό το συναρπαστικό βιβλίο. Δεν μπορούμε παρά να χειροκροτήσουμε που, επιτέλους, ο βασιλιάς της πίτσας, ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων και αντικαταστάτης όλων των πράσινων (μπλιαχ!) γευμάτων που σερβιρίζονταν στο τραπέζι τα μεσημέρια, γίνεται πρωταγωνιστής! Πάμε λοιπόν όλοι μαζί!!! *κλαπ, κλαπ, κλαπ*

 

Ο «Τυροκοφτερός» είναι το τρίτο σου βιβλίο μετά το «Στιγμές που ταξίδεψαν στις Πρέσπες» και το «Μια ζαχαρένια συνταγή». Πώς ξεκίνησες να γράφεις παιδικά βιβλία; Ποιά ήταν η αφορμή;

Όταν έπιασα το μολύβι να γράψω την πρώτη ιστορία που έγινε βιβλίο με τίτλο «Στιγμές που ταξίδεψαν στις Πρέσπες», είχα κατά νου τη διαδρομή, το ταξίδι της ιστορίας αλλά δεν είχα σκεφτεί το ύφος. Άφησα, όμως, αυτό που υπήρχε μέσα μου ελεύθερο. Και το αποτέλεσμα ήταν ένα νοσταλγικό ταξίδι στα παιδικά χρόνια. Έπειτα, ήρθαν κείμενα που είχαν στοιχεία από εκείνα τα χρόνια. Τα χρόνια της φαντασίας, των ονείρων, των χρωμάτων. Έτσι προέκυψε το βιβλίο «Μια Ζαχαρένια Συνταγή» κι «Ο Τυροκοφτερός», αδημοσίευτα κείμενα και πολλά ακόμη που γράφονται και άλλα που θα έρθουν. 

 

Δε φοβήθηκες στη σκέψη να γράψεις ένα βιβλίο για παιδιά; Δε σε τρόμαξε το ότι η ιστορία σου θα διαβαζόταν από παιδιά γεγονός που αυτομάτως σημαίνει ότι είχες έναν πολύ σκληρό αναγνώστη απέναντί σου;

Είναι όμορφο να μαθαίνεις την αλήθεια από εκείνους που δε φιλτράρουν, παρά μόνο εκφράζουν τη γεύση των αισθήσεων και των συναισθημάτων τους. Η αλήθεια δεν ειναι σκληρή. Ίσως είναι μονόδρομος να δουλέψει κανείς την αυτοβελτίωση και να γίνει πιο δυνατός.

 

Τί είναι αυτό που σε «τρομάζει» περισσότερο σε ένα παιδικό βιβλίο; Η γλώσσα που πρέπει να χρησιμοποιήσεις, τα μηνύματα και νοήματα που πρέπει να αποδώσεις με έναν κατάλληλο παιδαγωγικό τρόπο, η επιλογή των λέξεων ή οτιδήποτε άλλο;

Με ιντριγκάρει ο κόσμος τους και η σκέψη τους. Δεν το ονομάζω φόβο. Το λέω προσμονή και αγωνία για το πως θα διαβάσουν τα παιδιά τα αστεία μου, πως θα αντιληφθούν τη δική μου φαντασία και σκέψη. Αν στη συνέχεια όλα αυτά θα τα ιντιγκάρουν με τη σειρά τους! 

Στην καθημερινότητά σου εργάζεσαι ως αστυνομικός. Νιώθεις παράλληλα και συγγραφέας; Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που καθιστούν κάποιον συγγραφέα;

Νιώθω ένας άνθρωπος που εκφράζει τις σκέψεις του, ισορροπώντας τις αγωνίες του μέσα από φανταστικούς κόσμους και σούπερ ήρωες. Νιώθω επίσης ότι για να πει κάποιος τον εαυτό του συγγραφέα θα πρέπει να έχει δουλέψει, να έχει παράξει έργο, να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι ως συγγραφέα. Χάριν συντομίας κάποιες φορές χρησιμοποιώ τον τίτλο αυτό. Γιατί έτσι νιώθω όταν σκέφτομαι τους «μεγάλους» της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, είναι τιμητικό να είσαι συγγραφέας. Αν με ακούσεις να συστήνομαι τις περισσότερες φορές θα ακούσεις ως «αστυνομικό που παράλληλα γράφει ιστορίες και παραμύθια για παιδιά». 
 

Ο «Τυροκοφτερός» είναι ένα ιδιαίτερο παιδικό βιβλίο με ένα πολύ συγκεκριμένο θέμα. Ποια ήταν η έμπνευση για αυτόν τον ήρωα; Ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις ένα βιβλίο που να αφορά αποκλειστικά τις περιπέτειες ενός τυριού και την διαδικασία παραγωγής του;

Ο Τυροκοφτερός ξεκίνησε μαζί με άλλα τρόφιμα σε μια κοινή ιστορία αλλά γράφοντας σκέφτηκα ότι ένας τύπος με τόσο έντονη προσωπικότητα άξιζε ένα δικό του βιβλίο. Κι έτσι το απέκτησε! Δεν τον φαντάστηκα, όμως, εντελώς μόνο. Απλά είναι το πρώτο σε μια σειρά βιβλίων με τα τρόφιμα να πρωταγωνιστούν, έχοντας πολλές ιστορίες να πουν μέσα από τις διαφορετικές προσωπικότητές τους. 
 

Η εικονογράφηση του βιβλίου έγινε από το δημιουργικό γραφείο mnm και δε θυμίζει σε τίποτα τα κλασικά, παιδικά βιβλία με τις ζωηρές και άκρως χρωματιστές σελίδες. Είναι στην ουσία ένα graphic novel με μονόχρωμα σκίτσα. Πως προέκυψε η ιδέα αυτή; Είχες από την αρχή στο μυαλό σου μία αντίστοιχη εικονογράφηση;

Η σκέψη αυτή γεννήθηκε παράλληλα με την πρώτη του λέξη. Φαντάστηκα την κάθε σελίδα μια μίξη σχεδίων και λέξεων. Να μπαίνει το ένα μέσα στο άλλο. Να αλληλοσυμπληρώνονται. Και τελικά να αναδεικνύουν την αστεία αυτή περιπέτεια με τον καλύτερο τρόπο. Το αποτέλεσμα το λάτρεψα. Οι mnm έκαναν πολύ καλή δουλειά. Ήταν εκείνη η πρώτη σκέψη.

Υπάρχουν σχέδια και σκέψεις για ένα καινούργιο παιδικό βιβλίο;

Όταν ο νους ταξιδεύει ελεύθερα γεννάει ιστορίες που τις καταγράφω με μορφή σημειώσεων σε χαρτάκια, στο iPad, στον υπολογιστή. Γράφω λοιπόν συνεχώς τις ιδέες όπως ξεπηδούν. Στον παρόντα χρόνο «οι ιστορίες που τα σπάνε» συμπληρώνονται με την ιστορία του ψωμιού, ενώ παράλληλα γράφω ενα παραμύθι που ως εικόνα μου ήρθε σε μια στιγμή ευτυχίας.

 

Πιστεύεις ότι ο Τυροκοφτερός θα ήθελε να μας απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις που θέλουμε τόσο πολύ (!) να του απευθύνουμε;

Όπως λεει ο ίδιος, ονειρό του είναι να γίνει σταρ. Στην πραγματικότητα όμως σταρ είσαι όταν έχεις μια τόσο έντονη προσωπικότητα σαν κι εκείνον. Νομίζω πως θα του αρέσει πολύ! 
 

Ας τον ρωτήσουμε λοιπόν...

 

Μιας και πρώτη φορά γνωρίζουμε από κοντά ένα κομμάτι τυρί, θέλουμε να σου κάνουμε μια ίσως κοινότοπη ερώτηση που πραγματικά, όμως, έχουμε την ανάγκη να σου κάνουμε. Πώς είναι να είσαι ένα κομμάτι τυρί;

Είναι πολύ τυρονόστιμο να είσαι ένα κομμάτι τυρί που διαβάζει, παίζει βιολί, κάνει μπάντζι τζάμπινγκ. Χα! Κι εσύ που με ρωτάς το λες όταν με τρως σε πίτσα, στα μακαρόνια, με κρέας ή σκέτο. Είμαι σίγουρος δηλαδή ότι λες «μμμμ....νόστιμο!!!». Σα να σε ακούω! Καλά, δε θα σου πω για τους άλλους στο σούπερ μάρκετ. Με περιμένουν πως και πως να πάω από το τυροκομείο στο ψυγείο και να τους πω τα τυρονέα με τη Λίζα. Και δεν είναι οι μόνοι. Και οι άλλοι τύποι στο ψυγείο του σπιτιού. Κάνουν χαμό όταν με βλέπουν. Γενικά καταλαβαίνεις την τυροφάση. Μοναδική και νόστιμη. 

 

Πώς είναι να βρίσκεσαι εκτός ψυγείου; Νομίζεις ότι σου ταιριάζει το κρύο περιβάλλον του πρώτου ραφιού ενός ψυγείου ή μήπως νιώθεις πιο πολύ ο εαυτός σου μέσα σε έναν προθερμασμένο φούρνο; Ή ίσως στην λεία και γυαλιστερή επιφάνεια μιας πιατέλας;

Αυτό που δε μου αρέσει σίγουρα είναι να με ξεχνάνε εκτός ψυγείου και να μένω στον πάγκο της κουζίνας αμέτοχος στις συνταγές. Είμαι για όλες τις φάσεις γενικά γιατί δε δυσκολεύω κανέναν και όλοι θέλουν να με κάνουν παρέα. Αν κάτι δεν κατάλαβες δες την απάντηση Νο1. 
 

Από τα στάδια της παραγωγής σου και της διάθεσή σου στα καταστήματα, μέχρι την στιγμή που θα καταλήξεις στα χέρια ενός παιδιού ή μιας μαμάς, ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου και πιο σε τρομάζει περισσότερο;

Ωραία ερώτηση αλλά δεν μπορώ να διαλέξω έτσι εύκολα. Βλέπεις, το κάθε ένα έχει το δικό του ενδιαφέρον. Τι να θυμηθώ; Τον Άντυ και τους φίλους μου στη φάρμα, τη Λίζα την κόρη του τυροκόμου; Έπειτα τα ταξίδια, τη φίλη μου τη Μάτα την ντομάτα στο σούπερ μάρκετ; Στην κουζίνα με τη Φω; Αν διαβάσεις την ιστορία της ζωής μου θα καταλάβεις τι εννοώ. Ίσως αν κάτι απολαμβάνω περισσότερο είναι όταν καταλαβαίνουν πόσο νόστιμο και πόσο καλό κάνει ένα τόσο δα κομματάκι από μένα στον άνθρωπο. Επίσης, είμαι ατρόμητος να ξέρεις, αλλά εκείνο το μουστάκι του μπαμπά της Λίζας μέσα στο σκοτάδι του τυροκομείου είναι κάπως...
 

Πώς σου φάνηκε η εμπειρία της γνωριμίας σου με τα παιδιά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που τόσο σε πρόβαλε και σε ανέδειξε; Είχες και στο παρελθόν την ευκαιρία να γίνεις τόσο αναγνωρίσιμος ή είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό;

Με τα παιδιά έχω γενικά πολύ καλή σχέση. Τι σε τυρόπιτες, τι σε πίτσες, τι σε σαλάτα! Είναι και κάποια παιδιά σαν τη Φωτεινή που με τρώνε έτσι σκέτο, χωρίς ψωμί να φανταστείς. Τώρα που γνωριζόμαστε καλύτερα είναι πιο απολαυστικό. Και νομίζω ότι θα κάνω φαν κλαμπ στο τέλος για να τους ενημερώνω για τα νέα μου. 

 

Η τελευταία ερώτηση που θα σου κάνουμε είναι ίσως λιγάκι προσωπική, ίσως και σοκαριστική θα τολμούσα να πω, αλλά θα μας διαφωτίσει πλήρως για την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα σου και έτσι θα νιώσουμε ότι πραγματικά σε γνωρίσαμε. Αληθεύει ότι εσείς τα τυριά λιώνετε στην όψη μιας φρέσκιας πίτσας γεμάτης ζουμερή σάλτσα με μπόλικη πιπεριά και μανιτάρια, που μόλις έχει στρωθεί στο ταψί και περιμένει να πάρει τη θέση της στον φούρνο;

Θα σου πω γιατί είμαστε φίλοι τώρα μετά από τόσα που είπαμε. Λιώνω όταν βλέπω τη Λίζα. Είναι πολύ όμορφη! Έπειτα λιώνω όταν συναντάω τους μικρούς μου φίλους και καταλαβαίνωι πόσο πολύ τους αρέσω όταν με γεύονται. Και φυσικά στην πίτσα. Αλλά και στην κρέπα και στο τοστ. Τα θερμά κλίματα του φούρνου και της κατσαρόλας ευνοούν αυτή την αίσθηση.