Γ. Δρακόπουλος και Λ. Γιάκα μας μιλούν για το «Θα σε πάρει ο δρόμος» | Θέατρο Άλφα.Ιδέα

Δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί και μια εξίσου εξαιρετική σκηνοθέτιδα η Στέλλα Σερέφογλου συνυπάρχουν στο υπέροχο κείμενο του Σάκη Σερέφα. Ο Γιάννης Δρακόπουλος και η Λένα Γιάκα μας μιλούν για την παράσταση «Θα σε πάρει ο δρόμος», που κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου στο θέατρο Άλφα.Ιδέα.

Απολαύστε τους!!!

Oι ήρωες εξομολογούνται ο καθένας τη δική του ιστορία. Πού εστιάζουν οι ιστορίες τους και πώς διαχειρίζονται οι ήρωες τις ανατροπές στην «πλοκή»;

Γ.Δ.: Αν θέλουμε να βρούμε ένα νήμα που να ενώνει τις ιστορίες αυτές θα διαλέγαμε τη μοναξιά. Παρόλα αυτά δεν είναι τόσο μια παράσταση πάνω στη μοναξιά όσο πάνω στη δύναμη του ανθρώπου και στη θέλησή του για ζωή. Οι ήρωες αν και τους έχει πάρει ο δρόμος εξακολουθούν να στέκουν όρθιοι, ο καθένας με τον τρόπο του.

Λ.Γ.: Οι ιστορίες των ηρώων δε διαφέρουν σε τίποτα από τις δικές μας ιστορίες. Αρκετές από αυτές τις έχουμε ζήσει οι ίδιοι ή έχουμε ακούσει γι αυτές από άλλους. Επομένως είναι εύκολο να ταυτιστούμε με τους ήρωες γιατί απλά καταλαβαίνουμε πολύ καλά τις ιστορίες τους. Εστιάζουν στον έρωτα, στις σχέσεις των ζευγαριών, στη μοναξιά  ακόμα και μέσα σε μια σχέση, στην ελπίδα, στην έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας, στην ανασφάλειά μας, στα ανομολόγητα πάθη, σ’ αυτά που θα θέλαμε να ζήσουμε αλλά δεν μπορέσαμε και γενικά σε αυτό που συμβαίνει τώρα δηλαδή στη ζωή.  Οι ανατροπές στην πλοκή των ιστοριών  είναι  σαν αυτές που συμβαίνουν στη ζωή μας και καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε. Άλλοτε τις αντιμετωπίζουμε με χιούμορ και στωικότητα άλλες φορές με θυμό και απογοήτευση, άλλες φορές με συγκίνηση και άλλες φορές  μας  αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο  βλέπαμε μέχρι πριν τα πράγματα. Δεν υπάρχει ένας ενιαίος τρόπος αντιμετώπισης. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως αυτοί οι ήρωες   έχουν επιθυμία για ζωή  και αυτό τους κινητοποιεί και τους κάνει να συνεχίζουν να τη ζουν παρόλα τα απρόβλεπτα.

Ο χώρος δράσης του έργου είναι μια κουζίνα. Αλήθεια, τι σημαίνει για εσάς η κουζίνα;

Γ.Δ.: Για μένα προσωπικά δε θα έλεγα πως σημαίνει κάτι, αλλά αναγνωρίζω σ αυτή ένα τόπο με ιδιαίτερη βαρύνουσα σημασία στη ντοπιολαλιά μας.

Λ.Γ.: Όλες οι ιστορίες εκτυλίσσονται σε μια  κουζίνα. Είναι η εστία, ο χώρος μέσα στον οποίο ετοιμάζουμε και τρώμε το φαγητό μας, συζητάμε με την οικογένειά μας, με τους φίλους μας, ανακοινώνουμε ή παίρνουμε σημαντικές αποφάσεις, τσακωνόμαστε ή αγαπιόμαστε, χωρίζουμε ή τα βρίσκουμε. Η κουζίνα κατά κάποιον τρόπο εδώ αποτελεί ένα εξομολογητήριο. Έναν χώρο τόσο οικείο από την παιδική μας ηλικία, που μας κάνει να φερόμαστε όπως είμαστε αληθινά. Μας απαλλάσει δηλαδή από κάθε εσωτερικό κράτημα και είμαστε πιο πολύ ο εαυτός μας ειδικά όταν όλα αυτά συνοδεύονται από ένα ωραίο φαγητό που μας ανεβάζει και τη διάθεση (χαχα). Η κουζίνα για μένα είναι ένας  αγαπημένος χώρος γιατί αγαπώ πολύ να μαγειρεύω και να χαλαρώνω πάνω από κατσαρόλες, κουτάλες, σουρωτήρια και πολλά άπλυτα πιάτα.

Πόσο εύκολη είναι η εναλλαγή ρόλων επί σκηνής;

Γ.Δ.: Η δυσκολία δεν είναι επί σκηνής ή μάλλον πιο σωστά αφού ανέβει το έργο αλλά πριν, κατά τη διάρκεια των προβών, όπου καλείσαι να βρεις τα απαραίτητα στοιχεία που θα διαφοροποιούν τον κάθε ρόλο και που αν κάνεις λάθος τότε θα ζοριστείς επί σκηνής, όταν δηλαδή η παραστάσεις του έργου ξεκινήσουν.

 Λ.Γ.: Ο κάθε ηθοποιός  διαμορφώνει διαρκώς την τεχνική του, μια μίξη δηλαδή όλων αυτών που έχει διδαχτεί αλλά και που έχει αποκομίσει εμπειρικά. Ο δικός μου τρόπος είναι να διαβάζω συνεχώς τις ιστορίες. Όσο πιο πολύ τις  διάβαζα  τόσο πιο  ξεκάθαροι γινόντουσαν οι ήρωες. Κάποια στιγμή όταν φτάνεις στο σημείο να τους γνωρίζεις πολύ καλά νομίζω ότι συμβαίνει αυτή η μαγική στιγμή  και γίνεσαι εσύ αυτή η φωνή που χρειάζεται ο ήρωάς για να πει την ιστορία του. Κάπως έτσι προέκυψαν όλοι αυτοί οι ρόλοι. Κάποιες φορές δεν είναι τόσο ξεκαθαρες οι σκέψεις σου και ο ήρωάς σου φαίνεται να μην μπορεί να “καθήσει”, να αντιστέκεται δηλαδή. Εκεί  σε ενημερώνει πως πρέπει να "τον δεις" κάπως αλλιώς… το βλέπω λιγάκι σαν τα μαθηματικά. Οσο πιο πολύ κατανοείς τα δεδομένα σου τόσο πιο εύκολα μπορείς να βρεις μια λύση.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που καλείστε να αντιμετωπίσετε στην παράσταση;

Γ.Δ.: Είμασταν τυχεροί και έγινε μια πολύ καλή δουλειά στις πρόβες οπότε η παράσταση ρέει πολύ φυσικά και όμορφα, οι όποιες προκλήσεις αντιμετωπίσθηκαν στις πρόβες.

Λ.Γ.: Αυτό που μου αρέσει  στο θέατρο είναι το πόσο απρόβλεπτη μπορεί να είναι η εξέλιξη μιας παράστασης ανάλογα με το κοινό που παρακολουθεί αλλά και τη διάθεση που έχουμε για επικοινωνία εμείς ως ηθοποιοί. Με το που βγαίνουμε στη σκηνή λοιπόν, είναι φοβερό πως γίνεται μια παύση και ξαφνικά όλα τα πράγματα και οι σκέψεις που μέχρι πριν μας απασχολούσαν και αφορούσαν την καθημερινή μας ζωή, σταματούν κατά κάποιο τρόπο να υπάρχουν παρόλο που εμείς φέρουμε αυτό το βάρος των καταστάσεων ως ανθρώπινα όντα. Και όλο το ενδιαφέρον στρέφεται πια στην ιστορία κάποιου άλλου που μοιάζει έξω από μας αλλά που μας καλεί να γίνουμε ο κοινωνός της δικής του ιστορίας. Αυτή ειναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση που συμβαίνει με το θέατρο γενικότερα.

Μια οργανωμένη ζωή ή μια ζωή με απρόοπτα, ευτράπελα ή μη;

Γ.Δ.: Μια οργανωμένη ζωή για να μπορούμε όποτε επιθυμούμε να την αποδομούμε με απρόοπτα και ευτράπελα ή μη.

Λ.Γ.: Μάλλον μια οργανωμένη ζωή με πολλά απρόβλεπτα.

Σύμφωνα με τον Immanuel Kant «Οι δυσκολίες της ζωής αντιμετωπίζονται με τρεις τρόπους: το όνειρο, την ελπίδα και το χιούμορ». Εσείς ποιον επιλέγετε;

Γ.Δ.: Μάλλον και τους τρεις και ελπίζω να μην στεναχωρώ τον Καντ.

Λ.Γ.: Θα ήθελα πολύ να αντιμετωπίζω τα δύσκολα με χιούμορ αλλά δεν μπορώ να το κάνω πάντα. Το να ονειρεύομαι  για να  αντιμετωπίσω τα προβλήματα μάλλον δε λειτουργεί στον χαρακτήρα μου. Η ελπίδα είναι ένας τρόπος αλλά τον βρίσκω αρκετά παθητικό. Θα προτιμούσα την ψυχραιμία.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Γ.Δ.: Δεν είμαι καλός στο να κάνω σχέδια οπότε το αποφεύγω, αλλά είμαι καλός στα όνειρα, ονειρεύομαι λοιπόν μια μέρα να χω ένα ιστιοπλοϊκό και να αρμενίζω.

Λ.Γ.: Να προσπαθώ να εξοικονομώ χρόνο για να βρίσκομαι με φίλους και με ανθρώπους που αγαπώ.

Ευχαριστούμε πολύ το Γιάννη Δρακόπουλο και τη Λένα Γιάκα για τη συνέντευξη.

Η παράσταση κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου στο θέατρο Άλφα.Ιδέα και περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.

***Τη συνέντευξη επιμελήθηκαν οι συντάκτριες Όλγα Μπιάγκη και Μαντώ Χαντζή