Για τη Νικόλ Δημητρακοπούλου το θέατρο παραμένει προπύργιο ζωής

Πρωταγωνιστώντας στα θεατρικά έργα «Midnight Movie» και το «Σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και ερχόμενη μέσα από την μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία που γνώρισε ο ρόλος της Συλβάνας στην σειρά «Η Παραλία» στην ΕΡΤ, η Νικόλ Δημητρακοπούλου  μίλησε στο debop.gr για το θέατρο, την τηλεοπτική εμπειρία και το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα ηθοποιός στο σήμερα.

Τι στοιχείο ήταν αυτό που σε κέντρισε στη συμμετοχή σου στο Midnight Movie;

Η συνεργασία με την Έλενα Μαυρίδου σε πρώτη φάση και η ίδια η ιδέα του έργου τι οποίο ίταν διάβασα μου φάνηκε πολύ σημερινό στη σύλληψη και τον λόγο του. Μου φαίνεται πολύ ωραίο ότι μιλάμε για μια γυναίκα που υποφέρει και την ίδια στιγμή προσπαθεί να βρεί διέξοδο στο διαδίκτυο και είναι ενδιαφέρουσα αυτή η σχέση με τη διαχείριση του ύπνου και τον εθισμό στο διαδίκτυο που είναι η δική της απάντηση στο γιατί να πρέπει να συνεχίσει να ζει.  Επανέρχομαι όμως ως κίνητρο στον κόσμο της Ελένης Μαυρίδου, που διέπεται από μάσκες και κίνηση, ο οποίος με ενδιαφέρει πολύ.

Ζώντας σε ένα ψηφιακό κήτος πως αντιλαμβάνεσαι τη δική σου σχέση με τα social media και την τεχνολογία;

Το γεγονός της παράστασης είναι καλό και κακό για την ίδια με βοήθησε να αντιληφθώ και το τι σημαίνει να αποκτάς μια ψηφιακή εικόνα που να σε κατατρώει στο τέλος, κάτι εντελώς ξένο προς εμένα πριν. Κατανοώ ότι η εικόνα μας στα social μπορεί να πει μια άλλη ιστορία, γύρω από τα σώματα μας και την ψυχική μας κατάσταση, με τίμημα αν το παρακάνεις όπως βλέπουμε στην περίπτωση του εθισμού στο διαδίκτυο να ταυτίσεις ζωή με εικόνα. Με φοβίζει αυτή η διάστασή μας, ιδίως στην εποχή του ΑΙ, αν και το θέατρο παραμένει προπύργιο ζωής.

Αυτή η χρονική μετάβαση ανάμεσα στα ψηφιακά θραύσματα ήταν το πλέον δύσκολο σκέλος του έργου;

Ναι, ήταν ένα πολύ δύσκολο κομμάτι αυτή η μετάβαση από τη μια ιστορία στην άλλη, το μπες-βγες αυτό, κυρίως σε επίπεδο σωματικής σύνδεσης. 

Υπάρχει και το θεατρικό έργο του Ματέι Βιζνιέκ «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στην οποία συμμετέχεις. Εκεί ποιό στοιχείο σε ώθησε να συμμετάσχεις;

Το θύμα της ιστορίας έχει πέσει θύμα ομαδικού βιασμού, υπάρχουν στατιστικά σχετικά με τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας που δείχνουν πως το κτήνος που έκανε αποτρόπαια πράγματα ήταν ο γειτονάς σου. Αυτή η προσεκτικά σχεδιασμένη υποταγή του σώματος της γυναίκα σε μια λογική καταστροφής του αντιπάλου και πειθάρχησης του κατακτημένου είναι μαι διάσταση του πολέμου πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για μένα. Ειδικά σήμερα με τόσους πολέμους γύρω μας με βάζει σε σκέψεις αυτή η ιστορία γύρω από τη θέση μου σε μια τέτοια περίσταση.

Μιλώντας για το θέατρο και την έμφυλη διάστασή του συμπληρώνουμε τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα του #MeToo. Είμαστε σε καλύτερο σημείο θεωρείτε ως προς την αντιμετώπιση του φαινομένου στο θέατρο;

Υπάρχει ένα μάζεμα, ένας φόβος να εκδηλωθούν συμπεριφορές που πριν ήταν άνετες. Και είναι θετικό ότι πολλοί άντρες του επαγγέλματος διαφυλάσσουν αυτές τις κατακτήσεις και τις υπερασπίζονται. Είναι θετικό ότι έχουν μπει όρια στην εξουσία που ασκείται στον ηθοποιό και αυτό είναι κάτι που ήρθε για να μείνει ευτυχώς.

Η μομφή ότι επιλέγονται ηθοποιοί με βάση τη δημοφιλία τους στα social media και την τηλεοπτική τους επιτυχία πως σου ακούγεται;

Συμβαίνει γιατί το θέατρο είναι κι αυτό μια αγορά όπου ο παραγωγός πρέπει να προσελκύσει κόσμο. Αλλά δεν ισχύει όσο νομίζουμε ακόμη και οι συντελεστές έχουν υπόψην τους απαραίτητα την διάσταση του ταλέντου ή της προσωπικής χημείας του ηθοποιού με τον ρόλο. Και ο κόσμος δεν είναι χαζός, θα αντιληφθεί αν κάτι και κάποιος δεν κολλάει στο σύνολο. Δεν υπάρχει επίσης απόλυτη ταύτιση θεάτρου με social.

Βγαίνεις και από τη μεγάλη τηλεοπτική επιττυχία της «Παραλίας». Τι παραστάσεις αποκόμισες τηλεοπτικά;

Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία γιατί δεν περίμενες από μια καθημερινή σειρά να μιλήσει για θέματα όπως η πορνεία, η ομοφυλοφιλία και η ψυχική υγεία. Τα θίγει ως θεματικές αυτά η «Παραλία» κι κατόρθωσε αυτή τη θεματική να την γειώσει με το κοινό. Πχ, δόθηκε χώρος στη Συλβάνα να πει ότι ορίζει το σώμα της, είναι σημαντικό να λες ότι υπερασπίζομαι το σώμα μου ακόμη κι από αυτή τη σκοπιά.Πολύ θετικές επίσης οι εμπειρίες από τη ζύμωση με σκηνοθέτη και συντελεστές, για τον χρόνο που δόθηκε στον ηθοποιό να συζητήσει γύρω από τον ρόλο του. 

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση μπορείτε να βρείτε εδώ.