Η Αντιγόνη της Κύνθιας Βακουβαλίδου ξέρει τι διακυβευεται

Η ηθοποιός και σκηνοθέτρια Κύνθια Βακουβαλίδου μιλάει στο debop.gr για την δική της εκδοχή της Αντιγόνης και τη σημασία της στο σήμερα.

Διαβάζουμε για μια Αντιγόνη «προσγειωμένη» στη σημερινή συνθήκη. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την προσαρμογή και τον δικό σας ρόλο.

Η Αντιγόνη μου είναι σ’ έναν χωροχρόνο που συνδέει το παρελθόν με το σήμερα. Μας μιλάει κάποιες φορές για Κρέοντες και Ισμήνη σα να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται, αλλά πέραν αυτού είναι εδώ, μπροστά μας, στο σήμερα, μέσα σε προϊόντα και μπροστά από διλήμματα. Η Αντιγονη μου είναι μόνη της, εξ’ ου και μονόλογος. Δεν σοκάρεται που είναι εδώ αλλά είναι σα να γίνεται ακόμα πιο δύσκολο το να ταιριάξει σ’ αυτόν τον κόσμο σε σχέση με την Σοφόκλεια Αντιγονη. Ο Αιμονας δεν υπάρχει πουθενά. Βρίσκω ότι ο Αιμονας στο πώς εκλαμβάνουμε τον μύθο αδικείται γιατί στέκεται δίπλα της σ’ όλη της την πορεία και την αγαπά τόσο πολύ που εντέλει αυτοκτονεί και απειλεί τον ίδιο του τον πατέρα εις το όνομα της. Η Αντιγόνη έρχεται μετά από έναν εμφύλιο, η Αντιγόνη μου μοιάζει να ζει σε ειρήνη, αλλά νιώθει ότι είναι σε καμένη γη με «νόμους» που δεν καταλαβαίνει.  

 Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στην προσαρμογή ενός μύθου τέτοιας έκτασης στη σημερινή εποχή;  

Ο μύθος είναι τεράστιος και βαθιά βιωμένος, μπορεί να μην ακολουθήσει με ευκολία θεατής & καλλιτέχνης, ότι αυτή η Αντιγόνη έπραξε διαφορετικά από τον μύθο. Η εποχή μας διαφέρει πάρα πολύ και σε πάρα πολλά σημεία. Ο Φλουράκης έκανε το πιο δύσκολο εγχείρημα, γράφοντας αυτό το έργο, έχοντας φανερά μια βαθιά κατανόηση του μύθου και του έργου, είπε το πρώτο «όχι, εγώ την φαντάζομαι αλλιώς». Μετά η σκυτάλη δόθηκε σε μας που έπρεπε να διαβάσουμε το έργο του Ανδρέα Φλουράκη αυτό καθαυτό, να δούμε τις συνδέσεις με τον μύθο και να τον ανεβάσουμε απαλλαγμένο από τις προκαταλήψεις μας. Προσωπικά σαν ηθοποιός και σαν σκηνοθέτης μέσα σ’ αυτό το εγχείρημα ήρθα πολλές φορές και πολύ αντιμέτωπη με τις προκαταλήψεις μου για το πώς θα έπρεπε ν’ ανέβει και χαίρομαι που σε συνεργασία και με τη βοήθεια των συνεργατών μου εντέλει έκανα κάτι που δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτές και εκπλήσσοντας ακόμα και μένα την ίδια στην πορεία.

Ποιο είναι το περιβάλλον για μια γυναίκα καλλιτέχνιδα στην Ελλάδα του σήμερα και στον απόηχο του ξεσπάσματος του #Metoo;  

Λίγο πολύ το ίδιο είναι το περιβάλλον. Είναι ωραία και η διατύπωση της ερώτησης γιατί φωτογραφίζει την πραγματικότητα «στον απόηχο του ξεσπάσματος». Μοιάζει σα να έγινε κάτι και να ξεφούσκωσε, ενώ δεν ειπώθηκαν όλα, ούτε τελείωσαν όλα εκεί. Αυτό που έχει αλλάξει και με χαροποιεί και είναι ενδυναμωτικό είναι ότι βγαίνουν μπροστά, συνεργάζονται, κατευθύνουν παραγωγές, πολλές γυναίκες δημιουργοί. Στην Ελλάδα γυναίκα καλλιτέχνης μπορεί πάντα να μοιάζει ότι απευθύνεται σε γυναίκες ενώ ποτέ δεν έχουμε τέτοια προκατάληψη για έναν άνδρα καλλιτέχνη. Η Ελλάδα του σήμερα στα μάτια μου είναι δύο αντίθετων ταχυτήτων. Έχω τη χαρά, την τιμή και την πολυτέλεια να χαίρω της στήριξης ανδρών και γυναικών που συνεργάζομαι και της ίσης αντιμετώπισης αλλά κοροϊδευόμαστε αν αυτό το θεωρήσω δεδομένο για όλες και από όλους. Αυτό που λέω πάντα με μια κάποια τιμή, είναι ότι αν μη τι άλλο, ακόμα κι αν δεν ολοκληρώσαμε αυτό το «έργο» ο καλλιτεχνικός χώρος τόλμησε να κοιταχτεί στο καθρέφτη και να εκθέσει την αρρώστια του. Αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σε όλους τους κλάδους και δεν είδα να δημοσιοποιούνται και να καταδικάζονται σε αυτούς.

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια σας;

Εύχομαι και ελπίζω το ταξίδι της Αντιγόνης μου να είναι μεγάλο και μακάρι να ταξιδέψει σε διάφορα μέρη. Λίγο πριν φύγει το έτος θα ξεκινήσω το πρώτο μου solo Stand up Comedy “Λυπάμαι που νιώθετε έτσι” στο Taf art foundation. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα επανέλθει στο “smothered” μια παράσταση μου για την Ελληνίδα μάνα που ‘χει απανωτά sold out 2016-2018 που παιζόταν και θα ξεκινήσει η δημιουργία των άλλων παραστάσεων που έχω στα σκαριά. Ακολουθείστε με στα social για να είστε πάντα ενήμεροι.