Η ελληνική νουβέλα της Avirama Golan

H  δημοσιογράφος της "Haaretz" και συγγραφέας Avirama Golan επισκέφθηκε πρόσφατα την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, προσκεκλημένη της Πρεσβείας του Ισραήλ, με αφορμή τη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου. Μαζί με τέσσερις ακόμη συγγραφείς από το Ισραήλ (Alon Hilu, Yael Dayan, Orly Castel-Bloom και Yishai Sarid) είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με το ελληνικό κοινό και μάλιστα στα ελληνικά!

Για την ακρίβεια η Avirama Golan είναι λάτρης της Ελλάδας και της κουλτούρας της και την επισκέπτεται τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο, ενώ μιλά και γράφει πολύ καλά ελληνικά, λόγω της αγάπης που τρέφει για την ελληνική ποίηση και λογοτεχνία. “Προφανώς αγαπώ την Ελλάδα!”, αναφέρει η ίδια στο deBόp. “Δεν ξέρω πως ξεκίνησε αλλά συνέβη την περίοδο της έρευνας που έκανα για τη δεύτερη νουβέλα μου με τίτλο,'Σημάδια Ζωής'”.

Το βιβλίο δεν έχει εκδοθεί στα ελληνικά αλλά αυτή τη φορά η Avirama έφερε στις αποσκευές της αντίτυπα, τα οποία και έδωσε σε Έλληνες εκδότες, με την επιθυμία το βιβλίο να μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει. “Το χαρακτηρίζω 'Η ελληνική νουβέλα μου'”λέει γελώντας. “Έκανα εκτεταμένη έρευνα για να το γράψω. Μου πήρε πέντε χρόνια να το ολοκληρώσω και το αγαπώ πολύ! Αφορά στην ιστορία ενός Ισραηλινού καθηγητή, απόλυτα επηρεασμένου από τον Αμερικανικό τρόπο σκέψης, ο οποίος φοίτησε στο Harvard και δεν γνωρίζει τίποτα για την Μεσογειακή κουλτούρα. Επέλεξα αυτόν τον χαρακτήρα γιατί ήθελα να τονίσω ότι το Ισραήλ έχει χάσει κάτι... Είμαστε τόσο Αμερικανοί και Δυτικο-Ευρωπαίοι και ξεχνάμε ότι είμαστε επίσης, Μεσογειακός λαός!

Ο τύπος αυτός – αρχικά δεν το ήξερα – γράφοντας ανακάλυψα ότι είχε Ελληνίδα μητέρα, Εβραϊκής καταγωγής. Και όταν λέω 'Ελληνίδα μητέρα' καταλαβαίνεις τι εννοώ! Προσθέτοντας και τα στοιχεία της Εβραϊκής μητρότητας, με τι καταλήγεις; Με μία τρελλή κατάσταση!”

Οι χαμένες Εβραϊκές κοινότητες της Ξάνθης και της Κομοτηνής

Η Avirama πραγματοποίησε εκτεταμένη έρευνα, προκειμένου να τεκμηριώσει το παρελθόν της ηρωίδας. “Δεν ήθελα να γράψω για την Εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, καθώς ήδη έχουν γραφτεί πολλά. Ανακαλυψα λοιπόν δύο χαμένες Εβραϊκές κοινότητες στην Ξάνθη και την Κομοτινή, οι οποίες σφαγιάστηκαν την ίδια ακριβώς ημέρα! Δεν ξέρω πόσο κοντά στην Εβραϊκή κουλτούρα ήταν ο τρόπος ζωής τους αλλά ήταν Έλληνες. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου επισκέφθηκα τα μέρη, ξεκίνησα να μαθαίνω τη γλώσσα, τα τοπικά τραγούδια, την τοπική κουζίνα και κάπως έτσι άρχισα να νιώθω ότι γεννήθηκα στην Ελλάδα και ότι το παρελθόν μου είναι εδώ.”

Το βιβλίο δίνει σύμφωνα με την Avirama ένα “παράθυρο” στους Έλληνες, μία ευκαιρία να καταλάβουν πως τους βλέπουν οι Ισραηλινοί, καθώς επίσης τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται με την Ελλάδα. “Είναι συναισθήματα πολύ έντονα”, λέει η ίδια. “Πολλοί Ισραηλινοί μου έγραψαν και μου είπαν ότι δεν ήξεραν σχεδόν τίποτε για την Ελλάδα εκτός από τα νησιά, τις ταβέρνες, τον ήλιο κ.λπ. Δεν είχαν ιδέα για τα τραγικά γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τον πόνο, την θλίψη. Και οι δύο λαοί έχουν υποφέρει πολύ. Και αυτό είναι το κοινό τους σημείο!"