Η Γιασεμί Κηλάηδόνη στο debop.gr

Γιασεμή Κηλαηδόνη: «Ποια είναι τα όρια της ατομικής μας βούλησης απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία που μας ασκείται;»

Ένας ενενηντάχρονος μοναχός εξομολογείται, λίγο πριν πεθάνει, τα πεπραγμένα της ζωής του. Πρόσωπα και γεγονότα αναδύονται στη μνήμη του. Η Γιασεμί Κηλαηδόνη ενσαρκώνει δεκαεννέα χαρακτήρες στον χειμαρρώδη μονόλογο «Μαράν Αθά», μια παράσταση που σημείωσε μεγάλη επιτυχία επί σειρά ετών και ανεβαίνει πάλι, για μία και μοναδική παράσταση, στις 2 Οκτωβρίου, στο θέατρο Τζένη Καρέζη, στο πλαίσιο του φεστιβάλ μονολόγων «Κραυγές Γυναικών». Μιλήσαμε μαζί της για την ουσία του έργου και τον επίκαιρο χαρακτήρα του, τα συναισθήματα που γεννά στους θεατές, την πολύμηνη, σκληρή δουλειά με τον σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώδη.    

Ενσαρκώνετε 19 πρόσωπα, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για έναν μονόλογο. Επιπλέον, η γλώσσα του κειμένου είναι ιδιαίτερη. Πόσο σας δυσκόλεψαν τα στοιχεία αυτά;

Το κείμενο είναι γραμμένο στην χαρακτηριστική ντοπιολαλιά της Θεσσαλίας και «χτιζόταν» σιγά – σιγά, μέσα από επίπονες πρόβες με τον Δήμο Αβδελιώδη που διήρκησαν επτά μήνες. Ο στόχος ήταν να μεταφέρουμε το νόημα των λέξεων προς τους θεατές με την μουσικότητα μιας παρτιτούρας. Έχω ακόμα σημειωμένες στο κείμενο τις ανάσες, τις στίξεις. Η ενσάρκωση των δεκαεννέα ρόλων γίνεται μόνο με την χρήση της φωνής, την διαφορετική χροιά της φωνής. Η δουλειά, για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα που θέλαμε, ήταν ασκητική αλλά απολαυστική.

Η παράσταση έχει ανέβει με μεγάλη επιτυχία επί σειρά ετών και έχει αγαπηθεί από το κοινό. Συνομιλώντας με τους θεατές, ποιο είναι το κύριο συναίσθημα που τους γεννά το έργο; Ταυτίζονται με τον ήρωα και, αν ναι, σε ποια σημεία;

Η παράσταση έχει ανέβει σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, παντού με μεγάλη επιτυχία. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που την έχουν δει περισσότερες φορές. Μου έχουν μεταφέρει την συγκίνηση που αισθάνονται κατά την διάρκεια της παράστασης, νιώθουν ότι συμμετέχουν σε μια τελετουργία. Πραγματικά, το κείμενο του έργου είναι βαθιά φιλοσοφικό και το κύριο ζήτημα που πραγματεύεται είναι η ελευθερία του ανθρώπου να λαμβάνει αποφάσεις, με δεδομένες τις ποικίλες σχέσεις εξουσίας που του ασκούν πίεση και θέτουν όρια. Ο μοναχός Νικόλαος καλείται σε νεαρή ηλικία να επιλέξει ανάμεσα στον θεό και στην γυναίκα.  Ο προστάτης δεσπότης τον αφήνει, φαινομενικά, να επιλέξει, αλλά τον προειδοποιεί: «Μαράν Αθά». Που θα πει, στα αραμαϊκά, «ο Κύριος είναι κοντά» για να σε κρίνει και να σε τιμωρήσει. Τελικά, ο Νικόλαος ομολογεί, στο τέλος της ζωής του, ότι δεν έζησε όπως θα ήθελε και εκφράζει την πεποίθηση ότι θα τιμωρηθεί για όσα δεν τόλμησε να πράξει. Ο υπαρξιακός σπαραγμός του ήρωα παραμένει εξαιρετικά επίκαιρος και θέτει αδυσώπητα το ερώτημα: πόσο ελεύθεροι είμαστε τελικά; Για μπορεί, μεν, να έχουμε κατακτήσει φαινομενικά την ελευθερία μας, όμως είμαστε τις περισσότερες φορές, δέσμιοι εξωτερικών και εσωτερικών καταναγκασμών.

Με δεδομένη την επιτυχία του έργου και του πάντοτε επίκαιρου θέματος που πραγματεύεται, θα το δούμε σύντομα να ανεβαίνει ξανά στην θεατρική σκηνή;

Είναι σίγουρα ένα έργο που θα με ακολουθεί πάντοτε στην πορεία μου ως ηθοποιού. Αυτό μου είχε πει και ο Δήμος Αβδελιώδης, ότι είναι ένα έργο – κατάθεση ψυχής, που θα με ακολουθεί μέχρι να φτάσω εγώ στην ηλικία του ήρωα! Θεωρώ λοιπόν σίγουρο ότι θα επανέλθω κάποια στιγμή με το έργο αυτό στην θεατρική σκηνή.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για την νέα θεατρική σεζόν;      

Μόλις  ολοκληρώσαμε τον κύκλο παραστάσεων «Τρωάδες», σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Θα ήθελα για λίγο διάστημα να ξεκουραστώ και πιθανότατα θα επανέλθω την άνοιξη, με την «Ελευθερία στη Βρέμη».  

Σας ευχαριστούμε πολύ.

*Η συνέντευξη δόθηκε στις συντάκτριες Χαντζή Μαντώ και Διονυσοπούλου Ελένη.