Η Kalli μας ξεναγεί στον feelgood (trouble) μουσικό της κόσμο!

Η Kalli μεγάλωσε ανάμεσα στην Νέα Υόρκη και την Αθήνα.
Στο σπίτι άκουγε από μικρή Beatles και μιούζικαλ, αλλά και Fleetwood Mac και Amy Winehouse. Η αγάπη της για τη μουσική καλλιεργήθηκε νωρίς, λοιπόν, και κάπου στα 15 ξεκίνησε να τραγουδάει και να πειραματίζεται με διάφορα είδη, κύρια έμπνευσή της όμως υπήρξαν η pop και η soul μουσική, που την βοήθησαν να αναπτύξει τον χαρακτηριστικό, μελισματικό ήχο της φωνής της.

Το καινούριο single “Feel Good Trouble” της Kalli είναι ένα γλυκόπικρο, γκρουβάτο τραγούδι για τον έρωτα και τα ζόρια του. Προσεγγίζει τη σύγχρονη pop από μια θέση βαθιάς αγάπης για τις soul και hip-hop καταβολές της.

 

Ο ρυθμός του είναι χορευτικός, η ενορχήστρωση υπνωτιστική και η φωνή της Kalli πρωταγωνιστεί, αιθέρια και δροσερή. Αρχίζει να βρίσκει τα πατήματά της στο δρόμο της μουσικής που την εκφράζει πραγματικά, με τη βοήθεια του παραγωγού της Βασίλη Νησσόπουλου και την υποστήριξη του ανεξάρτητου label Fortune Cut Records, με το οποίο και ξεκινάει τη συνεργασία της.

Μιλήσαμε μαζί της, δυο μέρες μετά την εμφάνισή της στο six dogs στο πλευρό των Bobya Cottisha. Διαβάστε όλα τα όμορφα που είχε να μας πει!

Πώς είναι να μεγαλώνεις στη Νέα Υόρκη και τώρα να ζεις στην Αθήνα; Γιατί επέστρεψες; Αθήνα ή Νέα Υόρκη και γιατί;

Η αλήθεια είναι ότι όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη μέναμε στην Astoria μαζί με άλλους πολλούς Έλληνες, οπότε ακόμη και εκεί ένιωθες να ανήκεις σε μια μικρή ξεχωριστή κοινότητα. Αλλά σε γενικές γραμμές, η ζωή εκεί είναι πολύ γρήγορη, όλοι στο δρόμο περπατούν με σκοπό και προορισμό και εννοείται ότι υπάρχει πολλή, πολλή φασαρία. Παρόλα αυτά, όταν ήμουν μικρούλα μου άρεσε όλο αυτό, οπότε όταν μετακομίσαμε, άργησα να προσαρμοστώ στην ησυχία της Αθήνας. Η επιλογή να γυρίσουμε δεν ήταν δική μου, την πρώτη φορά ήμουν πολύ μικρή για να αποφασίσω εγώ, και τη δεύτερη έφυγα γιατί δεν μπορούσα να υποστηρίξω πρακτικά τη φοιτητική ζωή στην Αμερική. Αλλά, όπως και να'χει, προτιμώ την Αθήνα με μεγάλη διαφορά. Άλλη ζωή, άλλοι άνθρωποι, άλλη κουλτούρα και άλλη νοοτροπία. Εδώ είναι όλα πιο ζεστά και πιο χαλαρά. Εδώ, μπορείς τελευταία στιγμή να πάρεις τηλέφωνο τους φίλους σου και να πας για καφέ στο κέντρο της πόλης και να κάτσεις με τις ώρες να μιλήσεις και να χαζολογήσεις. Εκεί τίποτα δεν γίνεται χωρίς πρόγραμμα…

Ο ήχος σου εντωμεταξύ είναι πολύ tuned με τα αμερικανικά charts. Πόσος χώρος πιστεύεις ότι υπάρχει στη μουσική σκηνή της Ελλάδας για κάτι αντίστοιχο;

Θα ήθελα να πιστεύω ότι σιγά σιγά ανοίγει χώρος και για αυτό το είδος μουσικής. Αν σκεφτείς ότι πολλοί από τους καλλιτέχνες που ακούω δεν είναι μόνο από Αμερική αλλά και από Αγγλία και Ισπανία, εδώ δίπλα δηλαδή, η λογική λέει ότι κάποια στιγμή “θα πάρει η μπάλα” και την Ελλάδα.

Διαθέτεις μια φωνή ξεκάθαρα soul. Ποιες είναι οι επιρροές σου από παλαιότερη και πιο πρόσφατη μουσική;

Λοιπόν, η φάση με τα ακούσματά μου είναι αρκετά σύνθετη. Μεγάλωσα με χωρισμένους γονείς, όποτε στο αυτοκίνητο με τη μαμά μου ακούγαμε στο φουλ Cher, και από την άλλη κάναμε road trip με τον πατέρα μου και ακούγαμε Pink Floyd ή Beatles, για να καταλήξουμε σε Νταλάρα και Αλεξίου. Μεγαλώνοντας, άρχισα να ανακαλύπτω δικά μου ακούσματα, στο δημοτικό πχ δεν κατάφερα να ξεφύγω από την pop μουσική (Britney, Beyoncé κλπ), μετά γύρω στο γυμνάσιο πάλι είχα πολλά διαφορετικά ακούσματα, από Chris Brown και Paramore, μέχρι Jeff Buckley. Όταν χρειάστηκε να επιστρέψω στην Αμερική για να τελειώσω εκεί το λύκειο ανακάλυψα την r&b σκηνή και τις soul divas (Aretha, Mariah, Whitney κλπ κλπ) και κάπου εκεί ξεκίνησε και η εμμονή μου με την Amy Winehouse, που μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα είδωλά μου. Γενικά, αν εξαιρέσεις ότι η μουσική που θέλω να κάνω είναι r&b/neosoul/pop/lo fi, οπότε αυτά που ακούω σε σταθερή βάση προέρχονται από αυτήν τη σκηνή, πάντα ανακαλύπτω και ψάχνω και καινούργιες και παλιές μουσικές, δεν σταματάει ποτέ αυτό.

Θα τραγουδούσες ποτέ και ελληνικό στίχο;

Η σύντομη απάντηση είναι όχι. Δεν νιώθω ότι μπορώ να εκφραστώ το ίδιο καλά στα ελληνικά όσο στα αγγλικά. Ακόμα και όταν κάνω journaling στην καθημερινότητά μου, η σκέψη μου αποτυπώνεται κατευθείαν στα Αγγλικά.

Πώς και πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Γενικά με το που κατάλαβαν οι δικοί μου ότι μπορώ να τραγουδήσω, κάθε τρεις και λίγο με ανέβαζαν στα τραπέζια ως πιτσιρίκι, ζητώντας τραγούδι. Το πρώτο μου live το έκανα 12 ετών στο εστιατόριο του πατέρα μου στην Αμερική, και τραγούδησα το Yesterday των Beatles. Μετά, στο λύκειο στην Αμερική, σχεδόν όλο μου το πρόγραμμα ήταν χορωδίες και musicals. Όταν ήμουν σχεδόν στο τρίτο έτος στο πανεπιστήμιο, σε κάτι τελείως άσχετο με τη μουσική δεδομένου ότι η οικογένεια μου δεν ήταν πολύ φαν της ιδέας να ασχοληθώ σοβαρά, εξομολογήθηκα σε έναν φίλο το πόσο πολύ μου έλειπε να τραγουδάω. Εκείνος με πήρε από το χέρι και με έβαλε να γραφτώ σε ωδείο. Λίγο καιρό μετά γράψαμε τον πρώτο μου δίσκο… and the rest is history.

Το τελευταίο σου τραγούδι, FEEL GOOD TROUBLE,  μιλάει για τα γλυκά… βάσανα του έρωτα. Περιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, από τη δική σου ζωή και τη ζωή των φίλων σου; Πώς θα χαρακτήριζες τις ερωτικές σχέσεις σήμερα, Kalli;

Τα κομμάτια που γράφω είναι πάντα εμπνευσμένα από προσωπικές μου ιστορίες και από το πώς βιώνω τις καταστάσεις, οπότε ναι, σίγουρα περιέχει στοιχεία αυτοβιογραφικά. Όσο για τις ερωτικές σχέσεις σήμερα, θεωρώ ότι είναι αρκετά περίπλοκες αλλά εκεί πιστεύω βρίσκεται και η μαγεία. Οποία και αν είναι η κατάσταση, το ζήτημα είναι να τη ζεις ολοκληρωτικά.

Το τραγούδι είναι προπομπός ενός άλμπουμ που κυκλοφορεί το φθινόπωρο, το Cotton Candy. Θα είναι στο ίδιο ύφος;

Υπάρχουν κομμάτια που κλίνουν πιο πολύ προς το r&b, υπάρχουν άλλα που είναι πιο lo fi. Υπάρχει όμως μια συνοχή μεταξύ τους, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Γράφεις μουσική και στίχους. Από που αντλείς έμπνευση;

Να κάνω ένα shout out πριν απαντήσω. Είμαι εξαιρετικά τυχερή να έχω τον παραγωγό μου Βασίλη Νησσόπουλο ως συνεργάτη, με τον οποίο δουλέψαμε και το Feel Good Trouble. Εγώ γράφω τους στίχους μου, έχω μια μελωδία στο μυαλό μου, παρουσιάζω τα references και ο Βασίλης αυτό το κάνει κομμάτι. Εκείνος γράφει μουσική και κάνει ενορχήστρωση. Κατά κύριο λόγο ο δίσκος είναι love songs, με δυο εξαιρέσεις που έχουν να κάνουν και με φιλικές σχέσεις, για τα οποία αντλώ έμπνευση από δικά μου βιώματα, παλιά ή πιο πρόσφατα. Έχει τύχει να γράψω κομμάτι για κάτι που συνέβη πριν χρόνια αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμη να το κάνω process... Από την άλλη, μπορεί κάτι να έχει γίνει την προηγούμενη εβδομάδα και να αποτελέσει την έμπνευση για ένα καινούργιο κομμάτι, οπότε πάω τρέχοντας στο home studio του Βασίλη, το γράφουμε και ηρεμώ!

Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα λένε. Είσαι ακόμη νέα, οπότε αυτό σίγουρα ισχύει στη δική σου περίπτωση. Ποιο είναι το δικό σου "καλύτερο";

Το καλύτερο αύριο για μένα θα ήταν να ρυθμίζονταν τα πράγματα έτσι ώστε οι φίλοι μου και εγώ να μπορούμε να κάνουμε μουσική που τόσο αγαπάμε, και να βιοποριζόμαστε από αυτήν. Αλληλεγγύη και αγάπη και όλα θα πάνε καλα! (Α, και αν γίνεται να πέσει αυτή η κυβέρνηση). Αυτά!