Η Κατερίνα Πολέμη στο deBόp λίγο πριν «σπείρει λουλούδια» στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Η Κατερίνα Πολέμη, μια από τις ενδιαφέρουσες γυναικείες παρουσίες στον χώρο του σύγχρονου ελληνικού τραγοδιού, επιστρέφει στις 9 Ιουλίου στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για μια συναυλία - γιορτή με τίτλο "Λουλούδια στον Κήπο", με εκλεκτούς καλεσμένους τραγουδιστές και πλαισιομένη από επίσης αξιόλογους μουσικούς. 

Μετά από μουσικές σπουδές στο Berklee College της Βοστόνης, η Κατερίνα Πολέμη ξεκίνησε το ταξίδι της στον κόσμο της τραγουδοποιίας συνδυάζοντας στοιχεία από τις μουσικές των τόπων καταγωγής της (Ελλάδα - Βραζιλία), όσο και τζαζ, φολκ, ροκ. Η πρωτότυπη μουσική της για την ταινία "ΜΙκρά Αγγλία" του Παντελή Βούλγαρη την έκανε γνωστή σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, ενώ ήδη από την αρχή ήδη της καριέρας της γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις. («Ευρυδίκη», “Τρωικός Πόλεμος”, “Blasted”, “Η Μεγάλη Χίμαιρα” «Γιούγκερμαν».)   

Το deBόp μίλησε μαζί της με αφορμή αυτή τη συναυλία - συνάντηση.

Στις 9 Ιουλίου θα βρεθείς στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής για μια συναυλία που άργησε σχεδόν ένα χρόνο λόγω του covid, ήρθε όμως πια η κατάλληλη στιγμή να πραγματοποιηθεί. Ποια είναι τα συναισθήματά σου, αλλά και οι προσδοκίες σου για αυτή την βραδιά;

Νιώθω σαν ένα μικρό παιδί που οι γονείς του του έχουν μιλήσει πολύ για τη θάλασσα και για πολύ καιρό και το παιδί μια μέρα την αντικρίζει για πρώτη φορά και νιώθει μαγεμένο και τρομαγμένο ταυτόχρονα ! Οι προσδοκίες μου είναι όλες γύρω από το να περάσουμε πολύ πολύ όμορφα όλοι που θα παρευρεθούμε στον Κήπο γιατί έχουμε περάσει από χίλια κύματα από όπου και να το πιάσεις και κάποια στιγμή πρέπει να πάρει μια ανάσα η ψυχή και να δυναμώσει για να αντιμετωπίσει το επόμενο κύμα.

Επίσης για μένα θα ήταν υπέροχο αν κάποιος κάτοικος της περιοχής, που θα μας ακούσει από το μπαλκόνι του, σκάσει κάποιο χαμόγελο ή αν κάποια νοσηλευόμενη στο γειτονικό νοσοκομείο πάρει μια βαθειά ανάσα ανακούφισης ακούγοντάς μας. Αυτά είναι υπεραρκετά :)

Θα θέλαμε να μας πεις δυο λόγια για τους μουσικούς που θα σε πλαισιώσουν, όσο βέβαια και για τους νέους συνθέτες και τραγουδοποιούς με τους οποίες θα μοιραστείς τη σκηνή.

Ευχαριστώ για την ευκαιρία αυτή που μου δίνετε να μιλήσω για τους μουσικούς - δε συνηθίζεται. Η μπάντα μου αποτελείται από τον Δημήτρη Παπαδόπουλο στη τρομπέτα και το φλικόρνο, τον Στάθη Άνιννο στο πιάνο, τον Κώστα Πατσιώτη στο μπάσο και τον Νίκο Παπαβρανούση στα τύμπανα. Τέσσερα αγόρια χαμογελαστά, με μεγάλο ταλέντο και ευγένεια. 

Όσο για τους καλεσμένους, τα τέσσερα λουλούδια στον Κήπο, θα είναι μαζί μας η Μαρία Παπαγεωργίου, η Παυλίνα Βουλγαράκη, ο Θέμος Σκανδάμης και ο Δημήτρης Κόψης. Είναι και οι τέσσερις τραγουδοποιοί, ο κάθενας στο είδος του εξαιρετικός και είναι και υπέροχοι άνθρωποι. Ανυπομονώ να συμπράξουμε στη σκηνή και να ακούσετε συνθέσεις τους.

Πηγαίνοντας πίσω στο παρελθόν, ποιες μουσικές σε συνόδευαν στην εφηβική και νεαρή σου ηλικία και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της δικής σου μουσικής ταυτότητας;

Στη εφηβική μου ηλικία άκουγα δίσκους του Ricky Martin, της Anastasia, της Christina Aguilera, της Whitney Houston και άλλους, αλλά επίσης άκουγα και Fleetwood Mac, Stevie Wonder, Dinah Washington, Tom Jobim κ.α. που έβρισκα στη δισκοθήκη των γονιών μου. Νομίζω πως όλα αυτά τα διαφορετικά ακούσματα - και είναι και πολλά παραπάνω στην αλήθεια- κάναν το μυαλό μου να ανοίξει λίγο, να μάθει να εισπράτει πολλές διαφορετικές πληροφορίες και να τις ‘συναρμολογεί’, να προσαρμόζεται σε αυτές. Οπότε νομίζω πως οι συνθέσεις μου έχουν μέσα πολλές διαφορετικές προσλαμβάνουσες.   

Στη ζωή ενός μουσικού αντιπαρατίθενται δύο πραγματικότητες: αυτή της μοναχικότητας και της απομόνωσης που απαιτεί η σύνθεση και αυτή των ζωντανών εμφανίσεων με την έκθεση και τη διάδραση με το κοινό. Πώς βιώνεις εσύ αυτές τις δύο πραγματικότητες; Ποια από τα δύο απολαμβάνεις περισσότερο;

Σε μένα υπάρχουν ακριβώς αυτά τα δυο χαρακτηριστικά που είπατε. Η αλήθεια είναι πως απολαμβάνω πολύ και τα δύο κομμάτια μου και τις έχω ανάγκη και τις δυο. Κάποιες περιόδους έχω ανάγκη πιο πολύ την εσωστρέφεια, την ησυχία, την μοναχικότητα και τον στοχασμό γιατί μου δίνουν ενέργεια και μου προσφέρουν ένα είδος αλλαγής, μετακίνησης και αναγεννήσης αν θέλετε. Άλλες περιόδους έχω ανάγκη την εξωστρέφεια, το μοίρασμα, την ανταλλαγή με τους ανθρώπους και το κοινό. Ίσως η εξωστρέφεια έρχεται ως απόρροια του εσωτερικού ταξιδιού που έχω διανύσει προηγουμένως. 

Έχεις καταγωγή από δύο χώρες, Ελλάδα και Βραζιλία, με πλούσια μουσική παράδοση. Ποιες διαφορές και ποιες ομοιότητες (αν υπάρχουν) βλέπεις ανάμεσα σε αυτές τις δύο σκηνές;

Παρ’όλο που και οι δύο λαοί αυτοί φέρουν μια εξωστρέφεια, έναν δυναμισμό και δυνατά ντεσιμπέλ γενικά σε ό,τι κάνουν, βρίσκω πως οι Βραζιλιάνοι είναι ένας λαός πιο ακομπλεξάριστος στην έκφραση και στην έκθεση. Θα δείξουν πιο εύκολα αυτό που πραγματικά νιώθουν, οπότε στις συναυλίες αυτό συνεπάγεται ότι θα τους πάρεις ως καλλιτέχνης πιο γρήγορα μαζί σου και εκείνοι θα αφεθούν πιο εύκολα για να γίνουμε όλοι ένα. 

Έχεις γράψει μουσική, τόσο για το θέατρο, όσο και για το σινεμά. Ειδικά η συνεργασία σου με το θέατρο Πορεία κρατά ήδη μια δεκαετία με εξαιρετικά αποτελέσματα και απ’ ότι ξέρουμε αναμένεται να συνεχιστεί. Τι ιδιαίτερο και ξεχωριστό έχει, κατά τη γνώμη σου, το να γράφεις μουσική για άλλα είδη Τέχνης που έχουν τις δικές τους απαιτήσεις;

Μέχρι στιγμής βλέπω πως ενώ στη βάση είναι όλα όμοια, δηλαδή σεβασμός και υπηρέτηση  της τέχνης και του οράματος, όταν γράφω για κάποια άλλη τέχνη, η διαφορά είναι πως καλούμαι μέσω της μουσικής να υπηρετήσω το όραμα κάποιου άλλου -του σκηνοθέτη δηλαδή- και ότι πρώτα έρχεται το κείμενο και η σκηνοθεσία και μετά έρχεται η μουσική για να αναδείξει αυτά τα δύο -όχι το αντίστροφο.    

 Έχεις ζήσει και σπουδάσει στο εξωτερικό, αλλά ή βάση σου είναι πλέον, σταθερά, η Ελλάδα. Πόση φιλική, πιστεύεις, είναι τελικά αυτή η χώρα για νέους δημιουργούς και, ιδιαίτερα, μουσικούς;

Κατά τη γνώμη μου ήμαστε λίγο δύσπιστος λαός. Γενικότερα. Σε όλους τους τομείς. Αυτό λοιπόν έχει τις συνέπειες του. Από την άλλη καταλαβαίνω και τον λόγο της δυσπιστίας μας και αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να ελίσσομαι μεταξύ αυτού και του δικού μου χαρακτήρα και της μουσικής μου. 

 Για το τέλος, θα θέλαμε να μας πεις ποιους δίσκους – τραγούδια ακούς περισσότερο το τελευταίο διάστημα.

Η αλήθεια είναι πως αυτό το διάστημα δεν ακούω μουσική. Το κάνω αυτό ανά περιόδους. Νομίζω έχει να κάνει με αυτό που έλεγα στην αρχή, ότι κάποιες φορές παίρνεις, μαζεύεις και άλλες φορές κάνεις αναστροφή για να δώσεις, για να προσφέρεις. 

 

Μάθετε τα πάντα για τη συναυλία στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών στις 9-7-21 εδώ.