Η Λένα Δροσάκη στο debόp για την παράσταση «Με το ένα χέρι κρατούσε τον Καραγάτση και με το άλλο το τσιγάρο»

Η Λένα Δροσάκη, πάντα τραβάει την προσοχή μας όπου και αν πρωταγωνιστεί. Αυτή τη φορά η νέα παράσταση «Με το ένα χέρι κρατούσε τον Καραγάτση και με το άλλο το τσιγάρο» κάνει πρεμιέρα στις 5 Φεβρουαρίου στο Skrow Theater και εμείς αναμένουμε με χαρά να τη δούμε. Ακολουθούν λίγα παραπάνω λόγια από την Λένα Δροσάκη για τη νέα της δουλειά.

Πείτε μας λίγα λόγια την ιστορία αυτής της δασκάλας. Για ποιους λόγους σας ενέπνευσε να την ενσαρκώσετε;

Η ιστορία ξεκινά όταν το κορίτσι αυτό διορίζεται ως δασκάλα (ηλικία 22 χρόνων) σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων στις αρχές της δεκαετίας του 50. Ξεκινά η προσπάθεια να γίνει μια δασκάλα καλή. Μα η «φύση» της έρχεται σε κόντρα με την εποχή. Όλοι μας έχουμε συναντήσει δασκάλους που δεν ήθελαν να βρίσκονται σε αυτή τη θέση, και ποτέ δεν πήραμε τίποτα από αυτούς, μόνο μια θλίψη και απογοήτευση. Μα έχουμε (ευτυχώς ) συναντηθεί και με «εμπνευσμένους δασκάλους». Αυτό το κορίτσι ήταν μια τέτοια δασκάλα, και αυτό ήταν που με ενέπνευσε να την ενσαρκώσω.

Πώς ήταν να ζεις τη δεκαετία του '50 σε ένα μικρό νησί σαν δασκάλα και μάλιστα χωρίς να έχεις καταγωγή από κει; «Ξένη» ανάμεσα σε «ξένους» δηλαδή.

Τη δεκαετία του ‘50 βρίσκουμε μια χώρα ταλαιπωρημένη, διαλυμένη, και το χειρότερο, φτωχή. Σε μεγάλο βαθμό αγράμματη κοινωνία.Τι σημαίνει αγράμματος άνθρωπος; (Μεγάλη κουβέντα …) Η δασκάλα είχε μια θέση στην κοινωνία, συγκεκριμένα καθήκοντα και οριοθετημένες «πρωτοβουλίες» από το Υπουργείο Παιδείας, (αλλά και τα μάτια των κατοίκων). Μια «εμπνευσμένη δασκάλα»  που γίνεται δυσνόητη, ακατανόητη,  οπωσδήποτε είναι μια «ξένη».

«Με το ένα χέρι κρατούσε τον Καραγάτση και με το άλλο το τσιγάρο», ο τίτλος ενός έργο συνήθως είναι η περίληψή του. Τι σημαίνει αυτή η φράση για την πρωταγώνιστρια;

Ο τίτλος του έργου για την δασκάλα είναι το σημάδι που βλέπει πάνω της. 

Ποια είναι τα γεγονότα που σημάδεψαν την πρωταγωνίστρια του έργου στην εκεί ζωής της; Πώς τα αντιμετώπισε και ποια η σύνδεσή τους με το σήμερα;

Η προσπάθειά της να κάνει εκείνα τα παιδιά να μάθουν να αγαπούν τα γράμματα, να τους δείξει τον κόσμο πέρα και πίσω απο τη θάλασσά τους. Εκείνα της έμαθαν τον τροπο να απολαμβάνει την τροφή κι ας ήταν λιγότερη από τις ανάγκες τους. Δεν θα ξεχάσει τα μάτια των ενηλίκων να την κοιτούν με αμφισβήτηση, κατηγόρια και μίσος, που της στέρησαν μια αθωότητα πολύτιμη. Δυστυχώς, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τις κατηγορίες των μεγάλων είναι οι ενοχές. Ακόμα και σήμερα αμφισβητούμε τη δοτικότητα και την αθωότητα γιατί ίσως η αφθονία που ζήσαμε μας αλλοίωσε. Η σύνδεση που θα συμβεί στον καθέναν μας ξεχωριστά με αυτήν την ιστορία είναι πολύ προσωπική.

Ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό της ηρωίδας που θαυμάσατε περισσότερο και το κρατάτε σαν «μάθημα»;

Η δύναμη που ψάχνει να βρει μέσα της για να μπορέσει να σταθεί πάλι στα πόδια της, να συνεχίσει να ζει τη ζωή της με την αποδοχή του εαυτού της.

Ευχαριστούμε τη Λένα Δροσάκη για την παραχώρηση της συνέντευξης και ευχόμαστε κάθε επιτυχία!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ