Η Μαίρη Συνατσάκη μας μιλάει για το μιούζικαλ HAIR!

Η Μαίρη Συνατσάκη πρωταγωνιστεί στο tribal μιούζικαλ HAIR! Λίγο πριν την πρεμιέρα μας μίλησε για την παράσταση και όχι μόνο. Enjoy!

Τι έχει να προτείνει το tribal μιούζικαλ Hair στην πεντηκοστή επέτειο του; Για ποιο λόγο επιλέγετε εσείς ως ομάδα να το φέρετε στο αθηναϊκό κοινό και τι διαφορετικό θα δούμε στο ανέβασμα αυτό;

Χρειάστηκε να περάσουν 50 χρόνια για να καταφέρει να φτάσει αυτό το έργο στην χώρα και είναι υπέροχη συγκυρία αυτή η επέτειος για να παιχτεί στην Αθήνα. Ο σκηνοθέτης μας, Δημήτρης Μαλισσόβας ίσως θα μπορούσε καλύτερα να επεξηγήσει τους λόγους που επέλεξε το συγκεκριμένο κείμενο τώρα κι εγώ μπορώ να μιλήσω για τον τρόπο που το ένιωσα να με αφορά. Τα 50 χρόνια που μεσολάβησαν από το πρώτο του ανέβασμα στο σήμερα μπορεί να μοιάζουν πολλά, αλλά δεν είναι. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ ενάντια στον οποίο μάχονταν οι χίπηδες το ’60 έχει απλά αντικατασταθεί με εκατοντάδες άλλους πολέμους και η βία έχει γίνει πολύ πιο ωμή, πιο συχνή, πιο επίπονη για τον πλανήτη. Το αντιπολεμικό μήνυμα της παράστασης και οι έννοιες της αγάπης, της ελευθερίας και της αποδοχής που πρεσβεύει χρειάζονται περισσότερο από ποτέ στον κόσμο σήμερα. Η ελευθερία κυρίως. Η τρομοκρατία στην εποχή μας νομίζω ότι αυτό έχει πλήξει περισσότερο απ’ όλα. Την αίσθηση της ελευθερίας.

Από πού εμπνέεται το Hair, τι πραγματεύεται και που καταλήγει;

Δεν ζητάει τίποτα περισσότερο αυτό το κείμενο από το να νιώσεις αγάπη για τον συνάνθρωπο. Και ξέρω πως ήδη αυτή η πρόταση μπορεί να ακουστεί είτε παιδιάστικη είτε ουτοπική. Αλλά έτσι είναι. Αυτό ενέπνεε καθημερινά τους χίπηδες. Η ελεύθερη αγάπη προς τον εαυτό, τον συνάνθρωπο και τη φύση. Η διάθεση να μοιραστείς και όχι να κατακτήσεις ατομικά. Το έργο πραγματεύεται από την μία όλα αυτά και από την άλλη τη φρικαλεότητα του πολέμου. Στη μέση των δύο η κοινωνία και όσα εκείνη επιβάλλει ως νόρμα. Ο πρωταγωνιστής θα διχαστεί ανάμεσα σε αυτά τα δύο και θα πάρει μια απόφαση που θα επηρεάσει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο όλη την «αγέλη».

Ποιο ρόλο υποδύεσαι εσύ, πως αλληλεπιδρά με τα άλλα πρόσωπα του έργου;

Είμαι η Sheila. Η ακτιβίστρια της «αγέλης». Είμαι εκείνη που ναι μεν απολαμβάνει να διασκεδάζει την ζωή με όλους τους υπόλοιπους και με τους διαφορετικούς τρόπους που προσέφερε η εποχή, την μουσική, το σεξ και τα ναρκωτικά αλλά που δεν μένει μόνο σε αυτό. Θα τρέξει στις πορείες, στο πεντάγωνο, στο κέντρο στρατολόγησης και θα οργανώσει και όλους τους υπόλοιπους προς τα εκεί. Θα τους θυμίζει σε κάθε ευκαιρία ότι έχουμε επιλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής όχι μόνο για να περνάμε καλά αλλά και γιατί θέλουμε να αλλάξουμε κάτι σε αυτόν τον κόσμο. Έχουμε φωνή και θέλουμε να ακουστεί. Θέλουμε Ειρήνη και τη θέλουμε Τώρα!

Μπαίνοντας μέσα στην ιστορία και παρακολουθώντας την παρέα αυτή τί αποκόμισες για την εποχή εκείνη; Αντιλήφθηκες πράγματα για τα οποία δεν ήσουν ενήμερη; Έμαθες πτυχές της ιστορίας που ενδεχομένως αγνοούσες και σου κίνησαν το ενδιαφέρον; Αν ναι μπορείς να μας πεις παραδείγματα;

Έκανα και κάνω έρευνα για την εποχή εκείνη προσπαθώντας να δω βίντεο και να διαβάσω μαρτυρίες των ανθρώπων που την έζησαν. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα είναι η πραγματικά τεράστια επιρροή που άσκησαν κοινωνικά οι χίπηδες στο ρου της ιστορίας. Δεν τους το’χα για να σου είμαι ειλικρινής. Δεν το είχα αντιληφθεί. Νόμιζα πως τα παιδιά των λουλουδιών απλά πέρασαν γρήγορα από αυτήν τη γη αφήνοντας μερικές πιπεράτες ιστορίες ομαδικού σεξ και κατάχρησης ναρκωτικών πίσω τους. Αλλά δεν ήταν έτσι. Η φιλοσοφία τους και η ριζοσπαστική στάση τους στην τότε πολύ συντηρητική αμερικάνικη κοινωνία, έσπασε στα αλήθεια πολλά κατεστημένα και έδωσε χώρο στην έκφραση χιλιάδων νέων. Ήταν πραγματική κοινωνική επανάσταση αυτό που προκάλεσαν. Σόκαραν στη βάση της την αμερικανική κοινωνία.

Υπήρχαν τότε –όπως υπάρχουν και σήμερα- πάρα πολλοί λόγοι για να εναντιώνονται οι νέοι στην άρχουσα τάξη, τα κοινωνικά στερεότυπα και τον περίγυρό τους. Πιστεύεις ένα κίνημα όπως οι hippies αντιστάθηκε με αποτελεσματικό τρόπο, προχώρησε την ιστορία ένα βήμα παραπέρα ή η συνολική στάση και ιδεολογία του έφερε αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα;

Θεωρώ ότι η οποιαδήποτε κριτική είναι χρήσιμη μόνο για το μέλλον και όχι τόσο για να σχολιαστεί το παρελθόν. Αυτούς τους τρόπους είχαν καταφέρει να σκεφτούν τότε και αυτούς επιχείρησαν. Αν θέλαμε να δημιουργήσουμε σήμερα μια ομάδα νεο-χίπηδων θα αφαιρούσα πρώτα από όλα τη χρήση των ναρκωτικών από την εξίσωση. Νομίζω ότι τα ναρκωτικά αποτέλεσαν και το βασικό μειονέκτημα στη δράση τους. Μπορεί να νόμιζαν ότι μέσα από αυτά έφταναν σε κάποιου άλλου είδους επίγνωση για τον εαυτό και τον κόσμο αλλά στην πραγματικότητα έχαναν κάμποσο πολύτιμο χρόνο και φυσικά «καιγόντουσαν». Και είναι κρίμα. Γιατί το μήνυμα της αγάπης και της ελευθερίας καθώς και η στενή επαφή με τη φύση είναι από μόνα τους εξαιρετικά ισχυρά κίνητρα. Δεν χρειάζονται παραισθησιογόνα.

Σήμερα, στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα του 2017, παγκοσμίως αλλά και στον

ελλαδικό χώρο θεωρείς ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν βρει ένα τρόπο να έρθουν σε ρήξη με την ισχύουσα κατάσταση; Αν ναι ποιον; Αν όχι γιατί;

Σήμερα, στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα του 2017, όχι. Δεν έχει βρεθεί κανένας τρόπος να έρθει ο οποιοσδήποτε σε ρήξη με την ισχύουσα κατάσταση. Είμαστε χειρότερα «καμμένοι» από τις οθόνες των κινητών και τα social media που, ναι, μας ψεκάζουν. Με gigabyte. Και πρόσεξε. Είμαι μέσα σε αυτό και το λέω. Δεν κουνάω το δάχτυλο από κάπου μακριά. Δίνω καθημερινά αγώνα με τον εαυτό μου για να αφήσω κάτω το κινητό μου και να μην κάνω άλλο ένα refresh στο feed μου στο Instagram. Τα λατρεύω όλα αυτά τα μέσα. Αναγνωρίζω όμως ότι μας παίρνουν πάρα πολύ χρόνο και εξαιρετικά πολλά εγκεφαλικά κύτταρα. Ο λόγος που δεν αντιδρούμε είναι γιατί έχουμε πάθει διάσπαση προσοχής. Αυτο-βομβαρδιζόμαστε με εκατομμύρια πληροφορίες και εικόνες και δεν ξέρουμε που να εστιάσουμε.

Σε ένα κόσμο που το 2017 άνθρωποι σκοτώνονται για τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους ή για οποιαδήποτε «διαφορετικότητα» μπορεί να έχουν, τί πιθανότητες δίνεις να μπορεί κάτι να αλλάξει ουσιαστικά;  

Πολλές. Αν δεν μου δώσω αυτές τις πιθανότητες η απογοήτευση θα είναι καταστροφική. Προχωράμε προς την αποδοχή. Κάποιες φορές πιο σιγά από όσο θα έπρεπε, αλλά θα φτάσουμε. Το πιστεύω. Θέλω να το πιστέψω.

Η πρώτη σκέψη όταν ακούς τις παρακάτω λέξεις ποια είναι:

-Ελευθερία: Την επιθυμούμε αλλά δεν ξέρω κατα πόσο μπορούμε να τη διαχειριστούμε.
-Ισότητα: Την ελπίζω και την εύχομαι. Χρειάζεται να εκπαιδευτεί η κοινωνία από την βάση της για να την επιτύχουμε.
-Σεξουαλική απελευθέρωση: Προφυλακτικά! Μην μπερδεύουμε την σεξουαλική απελευθέρωση με το ελεύθερο σεξ χωρίς προφυλάξεις.
-Hippies:Το έλεγα μια ζωή ότι αν είχα γεννηθεί σε μια άλλη στιγμή της ιστορίας θα ήθελα να έχω γεννηθεί το ’60 για να ζήσω την εποχή τους. Τους αγαπούσα πάντα για τον ρομαντισμό. Τώρα τους αγαπάω λίγο παραπάνω για τις προθέσεις τους.
-Beatniks: Η πιο στυλάτη «φυλή» που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία.
-Πόλεμος: Τον φοβάμαι με την ίδια ένταση που τον φοβόμουν όταν ήμουν 6 χρονών κι έβλεπα στις ειδήσεις εικόνες από τον πόλεμο του Κόλπου κι έκλαιγα στην αγκαλιά της μαμάς μου και την παρακαλούσα να μου υποσχεθεί ότι δεν θα γίνει πόλεμος ποτέ εδώ. Σε κάθε εικόνα πολέμου, τρομοκρατικής ενέργειας, φρίκης, γίνομαι ξανά αυτό το 6χρονο παιδάκι.
-Ειρήνη: Τη μαμά μου την λένε Ειρήνη. Μεγάλωσα συνδυάζοντας αυτήν την λέξη με την ιερότητα της μάνας. Μητέρα μου είναι η Ειρήνη.

Σε ποιο σημείο της Αθήνας (εκτός του θεάτρου) θα έλεγες δυνατά ένα απόσπασμα από το ρόλο σου, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Υπάρχει μια εύκολη και γρήγορη απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Η Sheila φωνάζει πρώτη όλα τα συνθήματα που ακούγονται στην παράσταση. Θα μου ήταν απλό να σου πω ότι θα ήθελα να πάω έξω από την Βουλή και να φωνάξω «Τι θέλουμε? Ειρήνη! Πότε την θέλουμε? Τώρα!» Αλλά θα αποφύγω την ευκολία.
Αντί για δυνατά και φωναχτά θα ήθελα να περπατήσω μια μέρα στο κέντρο της πόλης και να σταματάω βιαστικούς περαστικούς για να τους ρωτήσω ψιθυριστά «Δεν είναι υπέροχη η αγάπη;». Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις απαντήσεις τους.

Ευχαριστούμε τη Μαίρη Συνατσάκη για την παραχώρηση της συνέντευξης.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ