Η Μαρία Πρωτόπαππα, η «Ερσίλια» και ο Πιραντέλλο μας «μιλούν» στο deBόp!

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, καθηγήτρια υποκριτικής. Η Μαρία Πρωτόπαππα με ό,τι κι αν ασχοληθεί δίνει τον καλύτερο της εαυτό. Αυτή την περίοδο τη βρίσκουμε στο Θέατρο Τέχνης, όπου υποδύεται την Ερσίλια στο «Να ντύσουμε τους γυμνούς» του Λουίτζι Πιραντέλλο. Μια συνεργασία με έναν αγαπημένο φίλο της στη σκηνοθεσία, το Γιάννο Περλέγκα. Εμείς ξεκλέψαμε λίγο από το χρόνο της για να μας μιλήσει για την αντικειμενικότητα της αλήθειας, για τα ψέματα και τους δρόμους που αυτά ανοίγουν (ή κλείνουν), αλλά και τις επιλογές ζωής που κάνουμε είτε τις προσωπικές είτε τις διαπροσωπικές.

Ο Πιραντέλλο μέσα από τα έργα του παραδέχεται την ανυπαρξία αντικειμενικής αλήθειας. Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να το αποδεχτεί; Πώς επιδρά αυτό στη συνύπαρξη με τους άλλους;

Είναι ακατόρθωτο να βρεθούμε όλοι στην ίδια πραγματικότητα. Όσα μάτια υπάρχουν και τόσες εικόνες. Πρέπει να ψάξεις βαθιά στις προθέσεις για να κρίνεις καθαρά. Κι ίσως τελικά να μη χρειάζεται τόσος κόπος αν απλά αποδέχεσαι και δεν θες - από εγωισμό - να επέμβεις για να αποδείξεις πόσο καλός ή έξυπνος είσαι. Αν αφήσεις «γυμνό» τον εαυτό σου ίσως να μη σε πειράζει που δεν υπάρχει τίποτα αντικειμενικό.

Η ηρωίδα τελικά είναι θύμα ή θύτης;

Τίποτα από τα δύο. Τα έφερε έτσι η ζωή. Μια μικρή αμέλεια της είχε ως αποτέλεσμα έναν θάνατο κι ένα αθώο ψέμα της προκάλεσε ανεπανόρθωτα προβλήματα στους άλλους, επειδή αυτοί οι άλλοι θέλησαν να επέμβουν και να βοηθήσουν χωρίς να είναι έτοιμοι ηθικά να δεχθούν, να συγχωρέσουν. Όλοι θέλουν να φαίνονται καλοί, να κάνουν καλές πράξεις, να ντύνουν τους γυμνούς, χωρίς να θέλουν να δουν στ' αλήθεια αυτόν που ευεργετούν.

Η Ερσίλια επιλέγει με έναν τρόπο το δρόμο της υποταγής. Σε ανθρώπους, στη μοίρα… Είναι ο φόβος της περιθωριοποίησης ή η ανάγκη να ανήκουμε κάπου που μας σπρώχνει σε μια τέτοια επιλογή σε κάποιες φάσεις της ζωής μας;

Νομίζω ότι δεν διαλέγει να υποταχθεί, αλλά διαλέγει να πεθάνει για δεύτερη φορά για να αποδείξει πως, το ψέμα που είπε της χρειαζόταν για να πεθάνει με λίγη συμπόνοια από τους ανθρώπους, για να γίνει ορατή. Γιατί είχε τρομάξει επειδή ήξερε πως δεν τη νοιάζεται κανένας πάνω στη γη.

Η ηρωίδα θα καταφύγει σε ακραίες λύσεις, θα γίνει πόρνη. Μπορούν τέτοιες κινήσεις να μας «γλιτώσουν» από το παρελθόν μας;

Η Ερσίλια κατέφυγε σε αυτή την πράξη για να επιβιώσει. Έτσι λέει τουλάχιστον. Δεν το έκανε για να αποφύγει τον εαυτό της. Ναι, πιστεύω πως κάνοντας κάτι ακραίο μπορεί και να μετακινηθείς από αυτό που είσαι γιατί μπορεί να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου.

Γνωρίζοντας οτι αρκετά χρόνια τώρα διδάσκετε την Υποκριτική Τέχνη σε νέους ηθοποιούς, πως βλέπετε να εξελίσσεται το Θέατρο από τους νέους ανθρώπους στην χώρα μας;

Ξέρω ότι υπάρχουν υπέροχοι νέοι ηθοποιοί που δουλεύουν ήδη και διακρίνονται. Όμως από τις σχολές αποφοιτούν πάρα πολλοί και μου φαίνεται πως έχει στηθεί ένα οικονομικό παιχνίδι που δίνει πτυχία, στην ουσία επί πληρωμή. Παρατηρώ τρομερές ελλείψεις στη γνώση της γλώσσας και μεγάλη διάσπαση προσοχής και ότι υπάρχουν πολλοί «τουρίστες» που παίρνουν ένα χαρτί χωρίς καν να φοιτούν κανονικά, χωρίς να κοπιάζουν, χωρίς να έχουν τα βασικά, απαραίτητα εφόδια. Αυτοί που έχουν φιλομάθεια κι επιμονή ίσως διαρκέσουν στον χώρο. Θέλει πολλή προσπάθεια και οικονομική αντοχή.

Ο προσωπικός χρόνος στην ζωή ενός ανθρώπου είναι πολύ σημαντικός. Καταφέρνετε να βρείτε την ισορροπία στις πολλές καλλιτεχνικές υποχρεώσεις αλλά και στις προσωπικές σας ανάγκες;

Η αλήθεια είναι πως τα καθήκοντα και η αγωνία τους συχνά με καταπίνουν. Δεν έχω βρει τον τρόπο στον ελεύθερο χρόνο μου να αποσυνδέομαι γρήγορα και απόλυτα από το άγχος των εκκρεμοτήτων. Προσπαθώ πολύ κι είναι πολύ τυχερός εκείνος που έχει τον μηχανισμό να χαλαρώνει άμεσα και να ξεκουράζεται βαθιά, ή να χαίρεται έστω και τον λίγο προσωπικό του χώρο - χρόνο.

«Ονειροπολώ»: περιπλανιέμαι με τον νου σε ονειρικούς κόσμους. Πόσο χαρακτηρίζει την ζωή και την στάση σας αυτή η λέξη;

Δεν ονειροπολώ αρκετά. Συλλογίζομαι και κανω σχέδια και υπολογισμούς, αλλά δεν χάνομαι σε ονειροπόληση χωρίς σαφές αντικείμενο και στόχο. Ίσως γιατί δεν φτάνουν πολλές φορές οι ώρες τις ημέρας για ξέγνοιαστη και ελεύθερη ονειροπόληση. Αντίθετα, προσπαθώ να βλέπω καθαρά τις όμορφες εικόνες της πραγματικότητας κι αυτό θέλει κόπο και προσπάθεια.

Ευχαριστούμε πολύ την Μαρία Πρωτόπαππα για την παραχώρηση της συνέντευξης και της ευχόμαστε να έχει μια υπέροχη και δημιουργική χρονιά!

Η συνέντευξη δόθηκε στις συντάκτριες Μαντώ Χαντζή και Τέσσυ Καραμπίνη.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ