Η Sophie Lies ξετυλίγει τον εαυτό της στο deBόp

Η Sophie Lies ή αλλιώς Μαρία Σαχπασίδη κυκλοφόρησε πέρυσι την πρώτη επίσημη δουλειά της με τίτλο "Μια πέτρα σαν σπίτι" που ως επί το πλείστον ηχογράφηθηκε ζωντανά σε πρώτο στάδιο. Προσωπικά, την είδα πρώτη φορά σε ένα μικρό βίντεο, στο πρώτο επεισόδιο της πολύ όμορφης εκπομπής "Μουσικό Κουτί". Μόλις άκουσα το άλμπουμ της ολόκληρο, συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για μια πολύ φέρελπι προσπάθεια με ελληνικό στίχο, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω τον ήχο με συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Τώρα, λοιπόν, είναι η ευκαιρία να ξεδιπλωθούν και οι δύο πλευρές της, η Μαρία και η Sophie.

Πατήστε play κι απολαύστε τη συζήτησή μας!

- Ποια είναι η Sophie Lies;

Η Sophie Lies είναι ένα κορίτσι της φαντασίας μου που το τροφοδοτώ με λέξεις, μουσική, σκέψεις, συναισθήματα, απορίες και συγκινήσεις κι εκείνη τα συνθέτει όλα μαζί και φτιάχνει τραγούδια. Μου μοιάζει σε πολλά, αλλά ευτυχώς όχι σε όλα.

- Το άλμπουμ σου ήταν μια πολύ μεγάλη ευχάριστη έκπληξη μόλις το ανακάλυψα! Υπάρχει, νομίζω, ένας συνδυασμός «παλιού» και «καινούριου» που το κάνει ξεχωριστό. Μίλησέ μου για αυτό.

Χαίρομαι που το λες αυτό, ο συνδυασμός παλιού και καινούριου είναι ένας χαρακτηρισμός που λειτουργεί πολύ θετικά νομίζω, όσο μπορώ να κρίνω από τη δική μου θέση.
Ο δίσκος μας, λοιπόν, ο οποίος τιτλοφορείται Μια Πέτρα Σαν Σπίτι, κυκλοφόρησε ανεξάρτητα τον Οκτώβρη του 2020. Περιέχει δέκα τραγούδια, ένα εκ των οποίων, τα Μεγάλα Παιδιά, είχε κυκλοφορήσει από τον Μάιο της ίδιας χρονιάς. Αυτά τα τραγούδια έχουν γραφτεί τα τελευταία πέντε χρόνια και συνδυαμορφώθηκαν μαζί με τους μουσικούς συνοδοιπόρους της Σόφι, ώστε να φτιάξουν την Πέτρα μας. Την αισθητική κατεύθυνση του δίσκου έχει δώσει ο Παντελής Νικηφόρος αναλαμβάνοντας όλο το ηχητικό κομμάτι (ηχογράφηση - παραγωγή - μίξη) , ενώ οι μουσικοί που παίζουν μαζί μου τόσο στον δίσκο όσο και στα live είναι ο Στέφανος Μουρούτσος (κιθάρα) , ο Ορέστης Πετράκης (πιάνο) και ο Χάρης Παρασκευάς (τύμπανα). Το εξώφυλλο και οι διάφορες άλλες εικαστικές λεπτομέρειες έχουν σχεδιαστεί από την Κατερίνα Παπασηφάκη. 

- Γιατί επέλεξες αυτόν τον τίτλο;

Πέρα από το ότι αποτελεί τμήμα των στίχων του αγαπημένου μου τραγουδιού του δίσκου (Πέτρες), θεωρώ πως σχηματίζει ακριβώς τις εντυπώσεις που θέλω για το τι θα βρει κάποιος ακούγοντας τα τραγούδια αυτά. Γενικά η θεματική του σπιτιού είναι πολύ έντονη στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου με διάφορους τρόπους. Φτιάχνω ένα σπίτι, φεύγω από το σπίτι, ανακαλύπτω τι σημαίνει σπίτι, γκρεμίζω ένα σπίτι…Όλα τα νοήματα είναι μέσα στον δίσκο αυτόν. Η πέτρα, από την άλλη, είναι άυλη, άψυχη, μονοκόματη και στεγνή. Αλλά είναι και απλή. Ήθελα να σμιλεύσω ένα σπίτι σε μια πέτρα, λοιπόν, μάλλον.

- Τα artwork σου είναι πολύ προσεγμένα, ιδιαίτερα και όμορφα! Θέλεις να περνάς μηνύματα μέσω της εικόνας;

Με αφορά πολύ το αισθητικό αποτέλεσμα στο οτιδήποτε. Παράλληλα, μπορούμε να πούμε πως ζούμε στην εποχή της εικόνας. Ωστόσο, αν και αγαπώ τη ζωγραφική και τις πιο σύγχρονες εικαστικές προτάσεις όπως το κολλάζ κλπ, δε θεωρώ πως τα κατέχω ως μέσο έκφρασης σε καμία περίπτωση, άρα δύσκολα θα πω πως μπορώ να μεταδώσω ένα μήνυμα μέσω της εικόνας, δεν έχω τα εργαλεία. Γι’ αυτό και η συμβολή της Κατερίνας είναι τόσο σημαντική στον δίσκο. Πήρε όλη την αίσθηση των τραγουδιών του δίσκου και την έκανε εικόνα.

- Πόσο καιρό δούλευες για την προετοιμασία του δίσκου;

Τα πρώτα ντέμο ξεκίνησα να τα ετοιμάζω μόνη μου τον χειμώνα του 2018. Μετά άρχισα να συνεργάζομαι με τον Παντελή, ο οποίος άκουσε τις πολύ πρώτες μορφές των τραγουδιών και συμφωνήσαμε στο πώς θα γίνει δίσκος. Αποφασίσαμε να τον ηχογραφήσουμε live, μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς. Οπότε αρχές 2019 ξεκινήσαμε πρόβες, ηχογραφήσεις κάποιους μήνες αργότερα κλπ.

- Πες λίγα λόγια για τις παλιότερες συνεργασίες σου.

Ευτυχώς, (ως Μαρία κι όχι ως Sophie) έχω τη χαρά να έχω παίξει μουσική με εξαιρετικούς ανθρώπους και μουσικούς όπως οι Afformance, η Κατερίνα Παπαχρήστου των Tango with Lions, ο Μάνος Αγγελάκης, ο Θοδωρής Ζευκιλής των Bourgeois Boheme. Ειδικά όσα έκανα με τους Afformance ήταν από τις ομορφότερες και δημιουργικότερες εμπειρίες.
Βέβαια, εφόσον πιάσαμε το παρελθόν, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω το πρώτο ουσιαστικά σοβαρό μουσικό project, τους Foam, ένα electro pop duet που είχαμε για κάποιον καιρό με τον Διονύση Μόρφη. Αν και αγγλόφωνο, αποτέλεσε το έδαφος πάνω στο οποίο έμαθα να γράφω τραγούδια, να δουλεύω τη μουσική μου, να παίζω live αυτά που φτιάχνω, να δημιουργώ.

- Xαίρομαι πολύ που τα τελευταία χρόνια διακρίνω επιτέλους μια ροπή καλλιτεχνών προς τον ελληνικό στίχο και μπορώ να πω με πολλή επιτυχία! Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Συμφωνώ με αυτό που λες και χαίρομαι κι εγώ εξίσου. Πρώτος λόγος θεωρώ πως είναι το ότι γράφεται σταθερά καλό ελληνόφωνο χιπ χοπ στην Ελλάδα. Αν θες να καταλάβεις τι σκέφτονται και τι νιώθουν οι άνθρωποι της εποχής μας, ακούς τα παιδιά που κάνουν χιπ χοπ, έτσι πιστεύω. Αυτό επηρεάζει όσους γράφουν. Δεύτερον, θεωρώ πως αρχίζει και απομυθοποιείται το όνειρο της international καριέρας, τουλάχιστον όπως σχηματιζόταν μέσα μας πριν από κάποια χρόνια. Τελευταίο και σημαντικότερο, πιστεύω πως οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να εκφραστούν τόσο πολύ πια, που μου φαίνεται οτι αν δεν το κάνουν, θα σκάσουν. Όταν είσαι έτοιμος να σκάσεις, πρέπει να μιλήσεις και να σε καταλάβουν, δε θες να κρυφτείς, δε θες να μιλήσεις εμμέσως.

- Πες μου τρία αγαπημένα σου ελληνόφωνα άλμπουμ.

1. Παύλος Παυλίδης - Άλλη μια μέρα
2. Ρόδες - Στη γιορτή της φαντασίας
3. Φοίβος Δεληβοριάς - Ο καθρέφτης

- Τρία αγαπημένα αγγλόφωνα άλμπουμ.

1. Bon Iver - 22 a million
2. Radiohead - In rainbows
3. Alt J - An awesome wave

- Πόσο βοηθάει πια το διαδίκτυο στην προώθηση ενός μουσικού πονήματος;

Ας πούμε πως ίσως και να μην υπερβάλλουμε αν θεωρήσουμε πως είναι το μόνο που βοηθάει πια. Με όλα τα συγκρουσιακά συναισθήματα που γεννά το διαδικτυακό χάος και η ψευδαίσθηση των απέραντων δυνατοτήτων.

- Πώς βιώνεις την καραντίνα;

Υπάρχουν μέρες που το ξεχνάω και όλα μοιάζουν κανονικά. Τις περισσότερες μένω άφωνη, ωστόσο. Ένας φίλος, *συνσαλίγκαρος, χρησιμοποιεί μια πολύ πετυχημένη λέξη, κατά τη γνώμη μου, για να χαρακτηρίσει την καραντίνα: χρονοχυλός.

*το Σαλιγκάρι είναι αυτό: http://saligari.net

- Πώς ήταν τα φετινά σου «Χριστούγεννα», μιας που έχεις και τραγούδι με τίτλο «Χριστουγεννιάτικο»;

Περίεργα, όπως των περισσότερων, ίσως. Με ψυχικές μεταπτώσεις, ελάχιστο κέφι, με αγαπημένους ανθρώπους όμως να είναι εκεί. Επίσης κέρδισα το φλουρί και ο Φοίβος Δεληβοριάς μίλησε για τα Μεγάλα Παιδιά στην εκπομπή του στο Δεύτερο. Τα πήρα τα δωράκια μου.

- Είσαι υπέρ των live streaming συναυλιών;

Δεν είμαι κατά σε καμία περίπτωση. Όλα πρέπει να δοκιμάζονται και να βρίσκονται λύσεις, προτάσεις, τρόποι τέλος πάντων να συνεχίζουμε. Ό,τι και να σημαίνει αυτό. Προσωπικά, βέβαια, δε νομίζω πως θα ένιωθα άνετα να κάνω κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον έτσι το σκέφτομαι τώρα.

- Κλείσε με τα σχέδιά σου για το μέλλον.

Δεδομένων των συνθηκών, κυριαρχεί φυσικά η διστακτικότητα. Παρ' όλα αυτά, σχεδιάζω να ξεκινήσω άμεσα το στήσιμο του επόμενου δίσκου και να κάνω όσα περισσότερα live μπορώ μέσα στο καλοκαίρι, αν είναι εφικτός ο προγραμματισμός τους εγκαίρως. Τέλος, θα ήθελα να κυκλοφορήσω την Πέτρα μας και σε φυσική μορφή, όσο πιο σύντομα γίνεται.