Η Σtella μιλά για τη ζωή και την πορεία της στο deBόp!

Συναντάω στο αγαπημένο It's a Βίλατζ, στην Κυψέλη, εκείνο το indie pop κορίτσι που άκουσα πριν από λίγα χρόνια και ακόμη μια φορά πίστεψα ότι επρόκειτο για ξένο καλλιτέχνη. Θυμάμαι ακόμη το live στο Six Dogs, όπου ήμουν και εγώ εκεί και πέρασα φανταστικά! Επίσης, θυμάμαι την εκτέλεση στο "Forest" που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ένα τραγούδι που περίμενα από τότε...

Ήρθε όμως η ώρα να μιλήσει η ίδια...

- Πόσο έχεις αλλάξει από όταν κυκλοφόρησε το πρώτο σου άλμπουμ το 2015;

Το πρώτο άλμπουμ ήταν για μένα η πρώτη επαφή με τη δισκογραφία. Δεν το είχα φανταστεί και ποτέ ότι θα το έκανα, παρόλο που η μουσική ήταν ένα τεράστιο πάθος για μένα. Αν και έχω τελειώσει την ανωτάτη σχολή καλών τεχνών και από μικρή ασχολιόμουν και με τη ζωγραφική, για τη μουσική αισθανόμουν πάντα μεγαλύτερη συγκίνηση! Ήμουν άπειρη σε πάρα πολλά θέματα τότε με τον πρώτο δίσκο. Ο δίσκος που θα βγει τον Γενάρη του 2020 είναι ο πρώτος δίσκος που έχω δουλέψει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό μόνη μου, (με την πολύτιμη βοήθεια του Coti K σε κάποια κομμάτια). Νιώθω ότι αυτός ο δίσκος είναι για μένα ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

- Πώς είναι να ακούς τα τραγούδια στο ραδιόφωνο και να αυξάνεται συνέχεια η απήχησή σου στον κόσμο;

Σουρεαλιστικό! Έχει πλάκα αυτή η αίσθηση όταν ακούς το τραγούδι στο ραδιόφωνο. Στην ουσία, εκτίθεσαι. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που άκουγα μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνη μου, το ακούνε παράλληλα πάρα πολλοί. Είναι σαν να είσαι στο δωμάτιό σου και ξαφνικά πας σε μια πλατεία. Είναι πολύ ωραίο! Με κάνει χαρούμενη.

- Τι σε εμπνέει για να δημιουργήσεις;

Αυτά που ζω. Μου αρέσουν και οι ιστορίες άλλων ανθρώπων. Μπορεί να ακούσω κάτι, μια ενδιαφέρουσα εμπειρία από έναν φίλο ή έναν άσχετο και μετά να μου έρθει κάτι. Οπότε, ο περίγυρός μου με επηρεάζει.

- Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σου;

Ποπ είναι. Δεν είμαι καλή με τα είδη, μου τη σπάνε οι λεπτομερείς ταμπέλες. Δε μου αρέσει να το αναλύω τόσο. Αν θέλουμε να το πούμε indie pop ή electro pop, οκ.

- Θα δοκίμαζες τον ελληνικό στίχο;

Το πρώτο τραγούδι που έγραψα γύρω στα 16 ήταν ελληνικό. Ένα και μοναδικό! Το είχα γράψει στην εφηβεία όταν είχα περάσει μια έντονη καψούρα. Στην πορεία, αποφάσισα ότι δε με εκφράζει καθόλου να τραγουδάω στα ελληνικά. Ούτως ή άλλως, οι περισσότερες μου επιρροές είναι αγγλόφωνες. Παρ' όλα αυτά, με έναν πολύ περίεργο τρόπο, νιώθω πως η μουσική μου έχει βαθιές ρίζες στο ελληνικό στοιχείο!

- Έχεις καταφέρει να ζεις από τη μουσική τώρα;

Δεν μπορώ να πω ότι ζω από τη μουσική. Παλιά δούλευα για περιοδικά και ήμουν συντάκτρια για άσχετα πράγματα. Έγραφα για κινητά, υπολογιστές κτλ. Όταν δεν ήθελα να είμαι σε αυτήν τη δουλειά κοντά στην αρχή της κρίσης το '11 και άρχισαν να κλείνουν αυτά τα περιοδικά, κατάλαβα ότι δε θα έβγαζα πια τα ίδια λεφτά, έφυγα από αυτό. Βγάζω λιγότερα χρήματα τώρα από τη μουσική σε σχέση με τότε, αλλά ελπίζω κάποια στιγμή ότι θα ζω από αυτό που κάνω.

- Ποιο τραγούδι σου ξεχωρίζεις;

Στο πρώτο άλμπουμ τα αγαπημένα μου ήταν το Something Real και το Wet Cigarette. Στο δεύτερο τo I'll never be και το Piano Stool.

- Τι κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο;

Όταν έχω, μπορεί απλά να βγω έξω για μια βόλτα! Δεν έχω χόμπι τύπου σινεμά, θέατρο, τρέξιμο κτλ. Αυτό που κάνω μου απορροφά όλη μου την ενέργεια.

- Ποια μέρη ξεχωρίζεις στην Αθήνα;

H Αθήνα είναι τεράστια. Μου αρέσει πολλές φορές να ανακαλύπτω καινούριες γειτονιές, γιατί είναι άπειρες αυτές που δεν έχω πάει. Βέβαια, η Κυψέλη μου αρέσει πολύ τα τελευταία 4 χρόνια που ζω εδώ. Μου αρέσει και στον Ένοικο, στην Καλλιδρομίου. Τα Εξάρχεια, πλέον, μου φαίνονται βαριά, αν και μεγαλώνοντας περνούσα πολύ χρόνο εκεί, αφού η δουλειά του πατέρα μου ήταν εκεί κοντά.

- Πιστεύεις ότι η Αθήνα είναι φιλική πόλη για τους καλλιτέχνες;

Πιστεύω ότι η Αθήνα έχει πολλούς περισσότερους καλλιτέχνες από όσο αντέχει. Είναι μια τεράστια πόλη που δεν έχει πολλούς μεγάλους ανεξάρτητους χώρους σε σχέση με την πληθώρα των καλλιτεχνών που υπάρχουν.

- Το τελευταίο διάστημα παίζεις συχνά στο εξωτερικό. Μοιράσου ένα live που σου έμεινε αξέχαστο.

Το πρώτο live που κάναμε στη Γαλλία ήταν αξέχαστο! Ήταν πριν από 1 χρόνο σε μια πόλη που λέγεται Clermont Ferrand. Ήταν ένα μεγάλο φεστιβάλ και παίζαμε στις 8 το απόγευμα σε έναν χώρο που χωρούσε 500 άτομα. Όταν ανεβήκαμε, σιγά σιγά γέμισε όλος ο χώρος. Ο κόσμος ήταν φοβερά θερμός και αρχίσαμε να νιώθουμε σαν υπερστάρ. Ήταν τρομερό το πώς έκαναν. Εγώ δεν έχω ξαναδεί τέτοιο ζεστό κοινό ούτε στην Ελλάδα ούτε πουθενά. Κατέβηκα με το ζόρι από τη σκηνή (γέλια)! Νιώσαμε μεγάλη αγάπη από κόσμο που δε μας ήξερε.

- Έχεις σκεφτεί να μετακομίσεις στο εξωτερικό;

Αφού δεν το έχω κάνει ως τώρα, μάλλον δεν έχω σκοπό να το κάνω. Τώρα αν προκύψει κάτι εξαιρετικό επαγγελματικά, θα το σκεφτώ. Προς το παρόν μου αρέσει πολύ η Ελλάδα. Αγαπάω τη χώρα και τον περίγυρό μου, την οικογένεια και τους φίλους μου. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνω αυτήν τη στιγμή. Δε θα με έκανε ευτυχισμένη! Έχω καταφέρει κάποια πράγματα πλέον στη μουσική και μόλις υπέγραψα με καναδέζικο label (Arbutus Records). Μου αρέσει να κάνω μικρά βήματα. Δε μου αρέσει να βιάζομαι γενικά.

- Πες μου καλλιτέχνες που σε επηρέασαν.

Από το δημοτικό άκουγα Michael Jackson πάρα πολύ! Μάτωσαν τα αυτιά μου ακούγοντας αυτές τις ενορχηστρώσεις και τις παραγωγές. Ήταν τέλειο! Μου άρεσε η Whitney Houston και οι Doors, επίσης. Πιο μετά άκουσα Nirvana, Guns n' Roses, Queen, Eurythmics...

- Πες μου τρεις συναυλίες που σου έμειναν αξέχαστες ως ακροατής / θεατής.

Το πρώτο live που πήγα. Ήταν το 1993 στη Ζάκυνθο όταν είδα τις Τρύπες! Σε ένα μικρό θέατρο. Πρέπει να ήταν 100 άτομα και πάλι πολλά λέω! Ήταν απίστευτα! Με ποδοπάτησαν αλλά μου άρεσε τρελά! Ήταν η πρώτη μου συναυλία και θα τη θυμάμαι πάντα! Το 2008 είδα τον Rufus Wainwright στον Λυκαβηττό μόνο του με πιάνο! Ήταν θαυμάσιο. Η τρίτη είναι οι King Gizzard and the Lizard Wizard και είχα τρελαθεί με τους δύο ντράμμερ.

- Πρόσφατα βγήκε το video clip του "Forest". Πότε θα βγει το νέο άλμπουμ και ποια είναι τα επόμενά σου σχέδια;

Μέχρι να βγει τον Ιανουάριο το άλμπουμ, θα βγουν άλλα δύο single. Το πρώτο αρχές Νοεμβρίου και το δεύτερο αρχές Ιανουαρίου. Βασικά ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπέγραψα στην Arbutus Records, αφού είμαι η πρώτη non-Canadian artist στο roster τους!
Επιπλέον, παίζουμε στις 25 Οκτωβρίου στην Κωνσταντινούπολη, 7 Νοεμβρίου στη Βιέννη και 8 Νοεμβρίου στο Αρέτσο της Ιταλίας, στο Sudwave festival. Στην Αθήνα θα παίξουμε αρχές Δεκεμβρίου και μάλλον θα κλείσουμε τον Μάιο με ένα Ευρωπαϊκό τουρ.

Φωτογραφίες : Άρτεμις Φλέσσα, Λεωνίδας Κουρμαδάς

Ευχαριστούμε ακόμα μια φορά το It's a Βίλατζ, το υπέροχο και φιλόξενο εναλλακτικό στέκι της Κυψέλης!