Η Χριστίνα Μαξούρη στον κόσμο της Σωτηρίας Μπέλλου

«Τα τραγούδια της Σωτηρίας», η παράσταση που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στο Στέκι του Ηλία στο Θησείο, επέστρεψε στις αρχές του Μαρτίου, αυτή τη φορά στο ΠΛΥΦΑ.

Με την ευκαιρία της επανάληψης της παράστασης στο ΠΛΥΦΑ, μιλήσαμε με την Χριστίνα Μαξούρη για το πετυχημένο καλλιτεχνικό εγχείρημα, τη Μπέλλου την ίδια, το θέατρο, τη γυναικεία υπόθεση και τον πολιτισμό.

Πως προέκυψε η ιδέα μιας παράστασης για τη Σωτηρία Μπέλλου στο ΠΛΥΦΑ;

Η ανάγκη της συγκεκριμένης παράστασης ήρθε από τον Δημήτρη Χαλιώτη και έγινε δική μου στη συνέχεια. Η αρχική ιδέα του Δημήτρη ήταν οι εμφανίσεις να γίνουν στο «Χάραμα», χώρο συνδεδεμένο με την ίδια την Μπέλλου αλλά προέκυψαν ζητήματα στατικότητας του κτιρίου και λειτουργικότητας του χώρου γενικότερα. Ψάχνοντας για χώρο βρήκαμε το Στέκι του Ηλία στο θησείο, κοντά στον σταθμό, που έχει μια υπέροχη αυλή και οι άνθρωποι εκεί μας αγκάλιασαν από την πρώτη μέρα. Όλα αυτά ξεκινούν τον Ιούνιο του 2021 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Αγαπήθηκε όλο αυτό το εγχείρημα και φτάσαμε να συνεχίζουμε σήμερα στο ΠΛΥΦΑ.

Στην παράσταση δεν πέσατε στην εύκολη παγίδα να φτιάξετε μια ρέπλικα της Μπέλλου ωστόσο.

Συμφωνήσαμε πως το ζητούμενο δεν ήταν να υποδυθώ την Μπέλλου, δεν ήταν θεατρική η προσέγγισή μας. Αυτό που έλειπε ήταν μια παράσταση επικεντρωμένη στα τραγούδια της που έχουν κάποιες ιστορίες να πουν για εκείνη. Το ιδιαίτερο στίγμα της παράστασης πιστεύω πως είναι ακριβώς αυτός ο συνδυασμός τραγουδιών και μικρών ιστοριών, δίχως να κάνουμε θέατρο ή κάποιου είδους αναλόγιο. Όσο για μένα, έχει κάτι αυτή η προσωπικότητα, η φωνή της αποτυπώνει τα βιώματά της και αυτά ορίζουν τη φωνή. Μπορεί να παρατηρήσει κανείς πόσο αλλάζει η φωνή της μέσα στα χρόνια, εξαιτίας και των διακυμάνσεων στη ζωή της, όπου βλέπουμε να εναλλάσσεται η μεγάλη δόξα με την πίκρα και το ταλέντο με τα πάθη.

Υπάρχει η αίσθηση πως το ρεπερτόριο της Μπέλλου, η φωνή της ακόμη η ίδια είναι αδιαίρετα στοιχεία από τη στάση ζωής της, της ευθύτητας που τη χαρακτήριζε.

Διαβάζοντας για αυτήν, ακούγοντας τα τραγούδια της και συναντώντας ανθρώπους που δούλεψαν μαζί της ή τη γνώριζαν μας γοήτευσε αυτού του είδους ο άνθρωπος που δεν το έβαζε κάτω, που ήταν καθαρή και ο εαυτός της σε απόλυτο βαθμό. Μου γεννήθηκε λοιπόν μια ανάγκη να την υπερασπιστώ γιατί η ιστορία της είναι παράλληλη και με το πιο δύσκολο κομμάτι της ιστορίας του τόπου, η ζωή της διατρέχει εμφύλιο, καταπίεση, δικτατορία, διωγμούς αλλά και τη μουσική μετάβαση από το ρεμπέτικο στο λαϊκό, από την προσωπική της άνθιση στην ύφεση και μετά στην ανάβαση και πάλι με νέους συνθέτες όπως ο Σαββόπουλος, ο Λάγιος, ο Μούτσης.

Υπάρχουν δικές σου προτιμήσεις σε ό,τι αφορά τραγούδια της Μπέλλου; Κάποια που χαίρεσαι περισσότερο να τραγουδάς;

Το «Αεροπλάνα και Βαπόρια», το «Ψέματα ήτανε» που ήταν δικοί της στίχοι, ο «Απόκληρος» ακομη και το «Ο κόσμος είναι σαν μπαξές». Κομματια που τη συναντάς με ένα διαφορετικο ηχοχρωμα, που μας παραπέμπει σε αυτό που έλεγε ο Μητσιάς για τη Μπέλλου: μαρμάρινη φωνή, καθαρή και στιβαρή ταυτόχρονα.

Μιλώντας για το θέατρο και την έμφυλη διάστασή του συμπληρώνουμε τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα του #MeToo. Είμαστε σε καλύτερο σημείο θεωρείτε ως προς την αντιμετώπιση του φαινομένου στο θέατρο;

Θέλω να πιστεύω πως έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, έχει ενδυναμωθεί εκτιμώ η πλευρά όσων έχουν υποστεί τη βία. Υπάρχει ένα μάζεμα, ένας φόβος να εκδηλωθούν συμπεριφορές που πριν ήταν άνετες. Το θέμα από εκεί και πέρα είναι να μη δίνεται βήμα σε ανθρώπους σάπιους και να μπουν όρια, να μην μείνουμε σε εκλάμψεις. Πρέπει να καλλιεργηθεί ένα πλαίσιο ώστε να προστατεύονται οι μονάδες.

Εδώ παρεισφρύει και το ζήτημα της παρέμβασης της Πολιτείας και της ελλειματικής μέριμνας που αυτή δείχνει  προς τον πολιτισμό; Βλέπεις σε αυτή τη σχέση κάποια θετική εξέλιξη;

Είμαστε σχεδόν ανύπαρκτοι, η Πολιτεία μας συμπεριφέρεται σαν παράσιτα. Δεν αντιμετωπίζεσαι με σοβαρότητα από την αρχή μέχρι το τέλος, που θέλει δουλειά, μελέτη,προετοιμασία, αμοιβές στην ώρα τους. Δεν υπάρχει επίσης ενιαίο πρόγραμμα σπουδών σε ότι αφορά τις δραματικές σχολές, υπάρχει πρόβλημα στην εκπαίδευση των καλλιτεχνών και στην μετέπειτα απορρόφησή τους και την πολιτεία δεν δείχνει να την ενδιαφέρει αυτό. Δεν αντιμετοπιζόμαστε με τον πρέποντα σεβασμό κι όσοι μιλάνε ενοχλούν κιόλας ένα σύστημα που υπάρχει.

Σε τηλεοπτικό επίπεδο, σε είδαμε να συμμετέχεις στο «Προξενιό της Ιουλίας», ένα από τα πιο πετυχημένα σίριαλ της χρονιάς. Ποιά ήταν η εμπειρία σου από αυτή;

Ηταν μια υπέροχη εμπειρία, που σφραγίστηκε από την πρώτη επαφή που είχα με τον Νίκο Κρητικό ο οποίος το σκηνοθετεί και ο οποίος με έπεισε να συμμετάσχω στη σειρά, ειδικά όταν έμαθα ότι συνυπάρχω με ηθοποιούς της εμβέλειας του Μελέτη Ηλία και της Άννας Μάσχα. Και νομίζω αυτή η καλλιτεχνική συνύπαρξη και το επίπεδο της παραγωγής σε ότι αφορά τους συντελεστές, ήταν όλοι τους παρόντες στο καλό αποτέλεσμα, γεγονός που εξηγεί την αποδοχή της σειράς από τον κόσμο. 

Υπάρχει μια κριτική παράλληλα σχετικά με την τηλεοπτικοποίηση του θεάτρου, μια αίσθηση ότι επιλέγονται ηθοποιοί βάσει της αναγνωρισμότητάς του; Συμφωνείς με αυτή τη προσέγγιση;

Έχει βάση αυτή η κριτική ότι τα σοσιαλ και η προσωπική προβολή των ηθοποιών παίζει ρόλο αλλά θα κάνει τον κύκλο του όλο αυτό. Στην τελική δεν είμαστε καλλιστεία, είναι κομμάτι της ζωής μας όλο αυτό αλλά θα φανεί στο τέλος η διαφορά μεταξύ καλούς και απλα famous.

Συνεχίζετε με τα «Τραγούδια της Σωτηρίας» μέχρι πότε; Και μετά τι ακολουθεί σε ό,τι αφορά τα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

Όλες τις Πέμπτες του Μάρτη και του Απρίλη θα είμαστε στο ΠΛΥΦΑ εκτός από 18 Απρίλη, όπου θα μεταφερθεί στη Μεγάλη Δευτέρα, 29 Απριλίου. Αν όλα πάνε καλά θα συνεχίσουμε με τα «Τραγούδια της Σωτηρίας» και το καλοκαίρι. Για την επόμενη σεζόν θα δούμε το επόμενο διάστημα τι σχέδια υπάρχουν.

Όλες οι λεπτομέρειες για την παράσταση εδώ.

«Τα Τραγούδια της Σωτηρίας»

Τραγουδά η Χριστίνα Μαξούρη

Μουσικοί:

Δημήτρης Κουφογιώργος (μπουζούκι)

Ζαχαρίας Γερασκλής (μπουζούκι - φωνή)

Βασίλης Προδρόμου (κιθάρα-φωνή) στις 4 & 11/4 Άγης Παπαπαναγιώτου (κιθάρα)

Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν)

Ιδέα: Δημήτρης Χαλιώτης

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Χαλιώτης, Χριστίνα Μαξούρη

Επιμέλεια φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος

Σκηνογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Μελανός

Ενδυματολογική επιμέλεια: Βάνα Γιαννούλα

Χτένισμα: Θωμάς Γαλαζούλας

Επιμέλεια μακιγιάζ: Άννα Μπαλτζή

Ηχολήπτης: Κωνσταντίνος Παπαδολούκας

Κατασκευή σκηνικού: Κωνσταντίνος Οικονομόπουλος

Φροντιστής: Κίμωνας Σοφικίτης

Φωτογραφίες: Μαρίλη Ζάρκου, Γιώργος Βάγγαλης (Aris Vedertsis)

Teaser videos: Στέφανος Κοσμίδης

Εκτέλεση παραγωγής: Έφη Κουφοπούλου

Οργάνωση παραγωγής: ΠΛΥΦΑ

Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά