Η Χρύσα Κατσαρίνη «κάτι λέει» στο deBόp

Έχοντας αφήσει πίσω της έναν τεράστιο απόηχο από τις τρεις υπερεπιτυχημένες σεζόν και τις πολυάριθμες περιοδείες της προηγούμενης solo παράστασής της, με τίτλο «Κουβέρτα», η Χρύσα Κατσαρίνη επιστρέφει επί σκηνής κάθε Παρασκευή στο Θέατρο Noūs.

Η νέα παράσταση της έμπειρης κωμικού, σε κείμενο της ιδίας, υπόσχεται σε όσους παραβρεθούν τις Παρασκευές στο Θέατρο Noūs μία βραδιά πλούσια σε ξεκαρδιστικές στιγμές, αλλά και βαθύτερα μηνύματα, όπως άλλωστε και κάθε προηγούμενη δουλειά της.

Ας διαβάσουμε μαζί το λέει στην Ελένη Κασούρα και στο deBόp πριν πάμε να την απολαύσουμε από κοντά!

Ποια είναι η κεντρική ιδέα πίσω από την παράσταση «ΚΑΙ ΤΙ ΕΛΕΓΑ;» και πώς προέκυψε ο τίτλος;

Διαγνώστηκα με Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) πριν από λίγους μήνες. Ήταν μια τρομερά ανακουφιστική διάγνωση. Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω την διαταραχή μου να πάρει τα ηνία αυτής της παράστασης. Αποφάσισα να την αποδεχθώ και να την τροφοδοτήσω και όχι να την χαλιναγωγήσω. Και το αποτέλεσμα νομίζω πως με δικαίωσε. 

Ένα κύριο χαρακτηριστικό της ΔΕΠΥ είναι η αδυναμία μνήμης. Ξεχνάμε πράγματα που λέμε, την στιγμή που τα λέμε. Το “και τι έλεγα;” είναι μια φράση που κυριαρχεί στην ζωή μου. Την βρήκα απολύτως ταιριαστή για τίτλο της συγκεκριμένης παράστασης. 

Η παράσταση εστιάζει σε μια συγκεκριμένη βραδιά, αυτή της 6ης Μαΐου 2012. Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτή τη μέρα ως κεντρικό θέμα;

Στις 6 Μαΐου του 2012 μετακόμισα από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και άλλαξε η ζωή μου για πάντα. Η ιστορία που εξελίσσεται την συγκεκριμένη μέρα, είναι μια από τις πιο αναπάντεχα γλυκές αναμνήσεις μου και απόλυτα συνυφασμένη με όλες τις διαταραχές μου (για τις οποίες δεν είχα διαγνωστεί τότε) 

Η ιδέα του να μιλάς για μια «καθοριστική βραδιά» είναι αρκετά πρωτότυπη. Πώς επέλεξες να δομήσεις το υλικό σου γύρω από αυτήν;

Ήμουν με αγαπημένους φιλους στην Σαμοθράκη και μοιράστηκα μαζί τους την συγκεκριμένη ιστορία. Μου είπαν πως αυτή η ιστορία θα έπρεπε να είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο θα κινηθώ. Η βασική ραχοκοκαλιά της παράστασης. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήταν μια καλή ιδέα να ακολουθήσω την ροή της σκέψης μου (κατ επέκταση της διαταραχής μου)και αναλύοντας την ιστορία να αποσπάται η προσοχή μου από μια άλλη σκέψη, εικόνα, ιδέα, αλλά πάντα να επιστρέφω στην ίδια ιστορία. 

Πώς συνδυάζεις τις κωμικές στιγμές με τα βαθύτερα μηνύματα στις παραστάσεις σου;

Ο πρωταρχικός μου στόχος είναι η διασκέδαση. Να γελάσει ο κόσμος που ήρθε να παρακολουθήσει μια κωμική παράσταση. Αν καταφέρω μέσα σε αυτό το πλαίσιο να περάσω ένα όμορφο μήνυμα, είναι μια τεράστια επιτυχία. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κάνω μια διδακτική παράσταση. Δεν θεωρώ πως είμαι σε θέση (μορφωτικά ή κοινωνικά) να πατροναρω τον οποιονδήποτε. Οι θέσεις και τα ιδανικά μου είναι πλέον γνωστά στους ανθρώπους που παρακολουθούν την δουλειά μου. Δεν νιώθω την υποχρέωση να παγιδεύομαι στην ανάγκη  επικοινωνίας των ιδανικών αυτών μέσα από κάθε μου δουλειά. Για τις κοινωνικό-πολιτικές τοποθετήσεις μου  έχω τα social media. 

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τη συγγραφή της παράστασης;

Το ότι έχω ΔΕΠΥ και έπρεπε να γράψω για την ΔΕΠΥ. Το μυαλό μου κωλυσιεργούσε. Τα 30 λεπτά της παράστασης τα έγραψα μια μέρα πριν την πρεμιέρα του work in progress. Κάτι που ανταποκρίνεται απόλυτα στα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαταραχής. 

Το κοινό που έχει αγαπήσει τις προηγούμενες παραστάσεις σου, όπως το «Κουβέρτα», τι μπορεί να περιμένει από αυτή τη νέα δουλειά;

Αγάπησα πολύ την Κουβέρτα. Ήταν μια πολύ σκοτεινή παράσταση. Ακριβώς επειδή εκείνη την περίοδο βίωνα σκοτάδια και ένιωσα πως τα ξορκίζω. Έχω ξαναπεί πως η Κουβέρτα με κράτησε όρθια για 2 χρόνια. 2 απαίσια χρόνια. 

Το “και τι έλεγα” είναι μια πιο ανάλαφρη παράσταση. Ίσως και λίγο περισσότερο ενδοσκοπική. Άρχισα να αναγνωρίζω κομμάτια του εαυτού μου που δεν είχα παρατηρήσει ποτέ και αισθάνθηκα πως είναι μια διαδικασία που θέλω να μοιραστώ με το κοινό μου. 

Έχεις ήδη ένα επιτυχημένο ιστορικό στο stand-up comedy. Πώς βλέπεις την εξέλιξή σου ως καλλιτέχνης μέχρι τώρα;

Μου είναι τρομερά δύσκολο να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση. Είναι δύσκολο να παρακολουθήσω την πορεία μου σαν εξωτερικός παρατηρητής. Η γνώμη μου επηρεάζεται απόλυτα από την δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου. Άλλες φορές είμαι πολύ αυστηρή, άλλες φορές μου μιλάω απαίσια και άλλες με ταχταρίζω. Οπότε βασίζομαι στην ματιά ανθρώπων που επειδή ακριβώς με νοιάζονται, θα είναι αντικειμενικοί. Κατ επέκταση δεν μπορώ να απαντήσω, αλλά θα πω πως αποφεύγω να συγκρίνω τις παραστάσεις μου μεταξύ τους. Για πολλούς λόγους. Αρχικά με στρεσάρει πολύ σαν διαδικασία. Μου θυμίζει ατάκες που λέμε για μπάντες “καλός ο τρίτος δίσκος αλλά δεν συγκρίνεται με τον δευτερο”. Επίσης η κάθε παράσταση κουβαλάει την δική της ιστορία και εσωκλυει τις δικές μου σκέψεις, τοποθετήσεις και ιδανικά την συγκεκριμένη περίοδο. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν, αλλάζουν, εξελίσσονται. Δεν θέλω να με συγκρίνω με τον παρελθοντικό εαυτό μου. Σε κάθε περίπτωση ο κυρίαρχος στόχος μου είναι ο κόσμος που έρχεται στις παραστάσεις να νιώθει ασφαλής και να γελάει. Να φεύγει από την παράσταση χαρούμενος και να έχει πάρει ένα κομμάτι μου μαζί του. 

Πώς διαχειρίζεσαι το άγχος ή τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στις live εμφανίσεις;

Το άγχος δεν φεύγει ποτέ. Νομίζω πως θα πανικοβληθω την στιγμή που δεν θα αγχωθώ πριν από μια παράσταση, γιατί θα συνειδητοποιήσω πως πλέον μέσα μου δεν έχει το ίδιο “βάρος”. Μαθαίνεις να το μετατρέπεις σε δημιουργικό άγχος αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη μέθοδος τα μυστικά της οποίας μπορώ να μοιραστώ. Η διαχείριση του καθενός είναι διαφορετική. 

Ποια ήταν η πιο αστεία ή αξέχαστη στιγμή που σου έχει συμβεί σε παράσταση;

Είναι πολλές οι αστείες στιγμές, αλλά χάνουν την δυναμική τους αν τις βγάλεις από το περιβάλλον στο οποίο διαδραματίστηκαν. Καταλήγεις να λες “έπρεπε να ήσουν εκεί, ήταν πιο αστείο”. 

Αξέχαστες στιγμές ζω μετά τις παραστάσεις. Όταν χαιρετάω κόσμο και μοιράζονται μαζί μου στιγμές που τους συνόδευσα χωρίς καν να το γνωρίζω. 

Ευχαριστούμε την Χρύσα Κατσαρίνη για την παραχώρηση της συνέντευξης.

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση εδώ.