Ο Χρήστος Παπαδόπουλος στο debop.gr για το Elvedon

O Χρήστος Παπαδόπουλος μας μίλησε για την χοροθεατρική παράσταση ELVEDON, το μυθιστόρημα «Τα Κύματα» της Β. Γουλφ, τις σκέψεις του γύρω από αυτό αλλά και το μέρος που θα ήθελε να βρίσκεται αν δεν βρισκόταν στην Αθήνα. Στην παράσταση ELVEDON πρωταγωνιστούν οι: Ιωάννα Παρασκευοπούλου , Ερμής Μαλκότσης, Χαρά Κότσαλη, Νώντας Δαμόπουλος, Γιώργος Κοτσιφάκης, Νάντη Γώγουλου.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το ELVEDON;
Πριν τρια χρόνια περίπου διάβασα τα «Κύματα» της Β. Γουλφ. Ηταν ίσως η πρώτη φορά που ένα κείμενο με επηρρέασε τόσο βαθειά και δραστικά. Ηταν ένα ταξίδι ενδοσκόπησης με την αίσθηση ότι το έργο μιλά για την δική μου ζωή καταγράφοντας τις δικές μου σκέψεις. Το σημαντικότερο για εμένα, πέρα από τις εκφάνσεις της ζωής των ηρώων, είναι η έννοια της ροής του χρόνου μεσα σε αυτές. Ο χρόνος είναι ανεξάντλητος και ασταμάτητος και η ζωή μας είναι κάτι που ξεκινά και κινείται μέσα σε αυτόν. Δεν έχουμε καμία επιλογή, δεν μπορούμε να σταματήσουμε, να κάνουμε μια παύση, μια ανάπαυλα. Με αυτή τη συνθήκη ζούμε.
Αυτή η απλή παραδοχή που υπάρχει διάχυτη μέσα σε όλο το κείμενο της Γουλφ, με γοήτευσε και με ώθησε να το κάνω παράσταση χορού.

Η παράσταση σχοινοβατεί ανάμεσα στο «εγώ» και το «εμείς». Πόσο αντανακλά τη σημερινή κοινωνία αυτό;
Όταν, διαβάζοντας ένα έργο, νιώθεις ότι γίνεται βαθειά προσωπικό, καταλάβαινες πόσο κοινός ειναι ο δρόμος μας πάνω σε αυτόν τον κόσμο. Οι βασικές ανάγκες και η επιβίωσή μας ,οι αγωνίες και τα ερωτήματα, η αρχή και το τελος. Μέσα σε αυτή την κοινή μας πορεία συνδεόμαστε και ετεροπροσδιοριζόμαστε, σχηματίζοντας ετσι κοινωνίες που σχοινοβατούν ανάμεσα στο «εγώ» και το «εμείς». Αυτή η βαθειά αλήθεια αποτελεί δομικό στοιχείο της παράστασης και τον βασικό πυρήνα της σκέψης της. 

Πώς η επανάληψη λειτουργεί ως τρόπος αφήγησης και ποια η σχέση της με τα «κύματα»;
Τα κύματα έχουν ένα σταθερό ρυθμό, μια σταθερή ρυθμολογία και επαναληπτικότητα. Και είναι ο συντονισμός αυτού του ρυθμού με τον ρυθμό μέσα μας που κάνει τη στιγμή, που στεκόμαστε απεναντί τους, πολύτιμη. Η ενατένιση με την ενδοσκόπηση είναι άρρηκτα δεμένες. Η στιγμή που το μυαλό μας είναι ενεργό ,καθαρό και ελεύθερο. Αυτή η στιγμή με ενδιαφέρει. Το στοίχημα να δημιουργήσεις ένα έργο που να αφηγείται λίγα, ενώ παράλληλα να επιτρέπει στο κοινό να σκεφτεί και να νιώσει πολλά περισσότερα.
Ο τρόπος λοιπόν που προσεγγίζω την θεματική αυτή είναι μέσα απο την επανάληψη και τη σταδιάκη οργανική εξέλιξη της κίνησης. Η επανάληψη αυτή δεν έχει στόχο την εμμονή και το βάρος. Αντίθετα έχει στόχο τη δημιουργία ενός παλμού δεδομένου και ασταμάτητου. Ενός παλμού που επιτρέπει το συγχρονισμό των έξι ηρώων που, ενώ σαν μεμονωμένα άτομα μοιάζουν μόνοι μέχρι το τέλος, είναι σφιχτά δεμένοι μέσα από τη συλλογική εμπειρία της ζωής τους.

Πώς βλέπεις την χοροθεατρική σκηνή στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια και ποια μπορεί να είναι η εξέλιξή της;
Η χοροθεατρική σκηνή στην Αθήνα και γενικότερα στην Ελλάδα έχει να παρουσιάσει και να διηγηθεί πολλα ωραία πράγματα. Η επαφή των καλλιτεχνών με το εξωτερικό και το γεγονός ότι η ανταλλαγή πληροφοριών μέσω τεχνολογίας ειναι ασταμάτητη, έχει δώσει μια ισχύρη ώθηση στα καλλιτεχνικά δεδομένα. Υπάρχει ομως, δυστυχώς ακόμα, εμφανής η «συνταγή». Ανάλογα με την αισθητική μόδα κάθε φορά υπάρχει και μια συνταγή σύνθεσης και χορογραφίας που πιστεύεται ότι θα οδηγήσει στην επιτυχία. Θεωρώ πως χρειάζεται σύστημα και μεθοδολογία καθώς η συνταγή είναι πάντα ενάντια στον πειραματισμό και την ανακάλυψη καινούριων τρόπων αφήγησης .  

Αν δεν βρισκόσουν στην Αθήνα αυτή την περίοδο πού θα ήθελες να ήσουν και τί θα ήθελες να κάνεις;
Πριν λίγα χρονια βρέθηκα, για την σκηνοθεσία μιας δουλειάς, στην Κένυα. Εκεί πέρασα δυο μήνες στην καρδιά της σαβανας μακρυά απο κάθε είδους ανθρώπινης παρέμβασης. Το γεγονός ότι για πρώτη φορά βρέθηκα σε ένα μέρος που δεν ήταν ορισμένο και κατασκευασμένο απο τον άνθρωπο, που δεν ήταν καν προστατευμένο ήταν αποκαλυπτικό. Ένας κόσμος τοσο μεγαλειώδης και τέλειος που σου θυμίζει πόσο πραγματικά μικρός είσαι. Έχει η ζωή σου την συγκινητικά ίδια αξία (αν μπορεί ποτέ να συγκριθεί η αξία της ζωής) με την αξία της ζωής μιας γαζέλας. Μεγάλο μάθημα, μεγάλη απελευθέρωση! Αν λοιπόν δεν ήμουν εδώ θα ήθελα να ήμουν εκεί. Σε αυτό τον ιδανικό κοσμο αναπροσδιορισμού και ανανέωσης.

Η παράσταση ELVEDON, του Χρήστου Παπαδόπουλου, ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά στη σκηνή του ΠΟΡΤΑ για λίγες μόνο παραστάσεις.