Ιωάννα Τζίκα: «Ταξίδι για μένα σημαίνει συνάντηση, εξέλιξη και μερικές φορές μεταμόρφωση»

Η Ιωάννα Τζίκα είναι από τα νέα και ιδιαίτερα ταλαντούχα πρόσωπα του θεάτρου. Αυτό τον καιρό υποδύεται τη Ρόρυ, μια θαρραλέα έφηβη που ταξιδεύει ως το Βόρειο Πόλο και τη Λώρα, μια πρώην ναρκομανή που παλεύει με τους δαίμονες του σκοτεινού παρελθόντος της. Στη συζήτηση που ακολουθεί μας μιλά για τις επί σκηνής ηρωίδες της, τα ταξίδια και τις θεατρικές της περιπέτειες. 

Τι σε έκανε να αγαπήσεις τη Ρόρυ και την ιστορία της;

Η αφοπλιστική της ειλικρίνεια και η αθωότητά της, το θάρρος της, το θράσος της, η περιέργειά της, η πηγαία χαρά της, ο ξαφνικός θυμός της, η αποφασιστικότητά της, ο αλλόκοτος τρόπος της. Η Ρόρυ είναι ένα κορίτσι που δεν κρύβει από τον κόσμο την αλήθεια της, ταξιδεύει ως την άκρη του κόσμου με ένα backpack και οδηγό το ένστικτο… είναι αδύνατον να μην την αγαπήσεις.

Yπάρχουν στοιχεία στο χαρακτήρα της ηρωίδας σου που σου θυμίζουν τον δικό σου έφηβο εαυτό;

Ναι, πολλά… πρώτα απ’ όλα το πείσμα και η πίστη ότι τα πάντα είναι δυνατά και μπορούν να συμβούν, αρκεί να το προσπαθήσεις. Η έλλειψη φόβου και η άγνοια κινδύνου. Ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο βιώνει τα συναισθήματά της και αυτά που συμβαίνουν γύρω της, όλα είναι μεγάλα και σημαντικά.  Η Ρόρυ πάσχει από «άκρατο εφηβικό ρομαντισμό» που σε συνδυασμό με την τόλμη δημιουργεί αυτήν την υπέροχη, γοητευτική παράνοια των δεκαέξι- δεκαεφτά απ’ την οποία έχουμε λίγο πολύ περάσει όλοι μας…

Η προσέγγιση του Βόρειου Πόλου για τη Ρόρυ είναι, κατά κάποιο τρόπο, όπως για τον Οδυσσέα η επιστροφή στην Ιθάκη. Ποια είναι η σημασία του ταξιδιού για εσένα; Η κατάκτηση του στόχου ή της γνώσης;

Της γνώσης. Ο στόχος είναι η απαρχή του ταξιδιού. Ξεκινάς ένα ταξίδι με σκοπό να φτάσεις κάπου. Αυτά που συμβαίνουν όμως κατά τη διάρκεια καθορίζουν τη σημασία του ταξιδιού. Τι δρόμους θα επιλέξεις, ποιους χάρτες θα συμβουλευτείς, τι ανθρώπους θα γνωρίσεις, πόσα ηλιοβασιλέματα θα δεις, ποιες γλώσσες θα μιλήσεις, πού θα χορέψεις, πού θα κάτσεις να ξεκουραστείς. Και τελικά φτάνεις στον προορισμό σου και είσαι διαφορετικός από τον άνθρωπο που ήσουν όταν ξεκίνησες. Ταξίδι για μένα σημαίνει συνάντηση, εξέλιξη και μερικές φορές μεταμόρφωση.

Ως ηθοποιός, πώς είναι να είσαι «εξερευνήτρια» ενός κόσμου γεμάτου «πολικές αρκούδες» (προκλήσεις φόβου και δέους);

Η αλήθεια είναι ότι και μόνο το γεγονός ότι βρίσκομαι σε διαδικασία εξερεύνησης με κάνει να αισθάνομαι πλήρης και τυχερή. Όσο για τις «πολικές αρκούδες»… ναι, αν τις δεις από μακριά θα φοβηθείς, υπάρχει μάλιστα σοβαρή πιθανότητα να σε καταβροχθίσουν αν τις προκαλέσεις ή αν πεινάνε και βρεθείς μπροστά τους απροστάτευτος, στην πραγματικότητα όμως είναι από τα πιο όμορφα ζώα που υπάρχουν, είναι ανθεκτικές, κολυμπάνε στη θάλασσα και περπατάνε πάνω στον πάγο, είναι απίστευτοι ταξιδιώτες.

Αυτό το διάστημα τη σκηνή μοιράζεσαι όχι μόνο με τη Ρόρυ αλλά και τη Λώρα, την ηρωίδα που υποδύεσαι στην παράσταση «Με λένε Έμμα». Πες μας λίγα λόγια για αυτό...

Η Λώρα είναι τελείως διαφορετική υπόθεση… Το έργο που παίζεται στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη διαδραματίζεται κατά κύριο λόγο μέσα σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης. Είναι η ιστορία της Έμμα, μιας ηθοποιού που προσπαθεί να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Γράφτηκε το 2015 από τον Duncan Macmillan και είναι μια εις βάθος έρευνα στον αγώνα της αποτοξίνωσης από τις ουσίες αλλά και από όλα αυτά που εθίζουν τον άνθρωπο σε μια πραγματικότητα που δεν έχει επιλέξει. Η ηρωίδα που υποδύομαι, η Λώρα, είναι ένα μέλος της ομάδας που βρίσκεται σε θεραπεία, πρώην ναρκομανής. Βρίσκεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της, με όλα αυτά που έχει κάνει εξαιτίας της χρήσης και θα ήθελε να μην έχουν συμβεί ποτέ, καλείται να κάνει τον απολογισμό της…

Το έργο μιλά για τον εθισμό και τις εξαρτήσεις. Mέσω των social media τα τελευταία χρόνια το ανθρώπινο μάτι έχει εξοικειωθεί σε μια εικόνα των πραγμάτων πιο ωραιοποιημένη θα έλεγε κανείς. Πόσο εξαρτημένος είναι ο σημερινός άνθρωπος από αυτή την επίπλαστη πραγματικότητα; Και κατά πόσο αυτή συνεπάγεται την αληθινή ευτυχία;

Είναι σίγουρα μια μορφή εξάρτησης που έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια και όσο περνά ο καιρός γίνεται φανερό το μέγεθος και η σοβαρότητα του φαινομένου. Δεν είναι τυχαίο το ότι υπάρχουν προγράμματα απεξάρτησης από το διαδίκτυο. Είναι ύπουλος εθισμός γιατί θεωρητικά δεν κάνεις κάτι κακό στον εαυτό σου, κάνεις αυτό που κάνουν όλοι. Η συνεχής επαφή όμως και εν τέλει η εξάρτηση από εικόνες που παρουσιάζουν μια πραγματικότητα ανέμελη, πολύ πιο όμορφη και λαμπερή, όπου όλοι γελάμε και περνάμε ωραία και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα. Διαστρεβλώνεται η εικόνα του έξω κόσμου και κατά συνέπεια του εαυτού κι αν σταματήσεις να έχεις επαφή με την αλήθεια τη δική σου και των άλλων τότε νομίζω αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα.  Η αληθινή ευτυχία δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει σήμερα στα social media. Ευτυχία για μένα είναι οι στιγμές συνάντησης και επαφής με τους ανθρώπους και τη φύση, οι στιγμές που μοιράζεσαι την αλήθεια σου.

Ποιες οι προσδοκίες σου για κάθε νέα θεατρική περιπέτεια; Έχεις σκεφτεί την επόμενη;

Να είναι περιπέτεια… Nα μου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύπτω καινούργιους κόσμους. Προς το παρόν θα ταξιδέψω με τη Ρόρυ μέχρι τα τέλη του Μάρτη στο Επί Κολωνώ, παράλληλα θα γίνουν κάποιες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις, η παράσταση «Με λένε Έμμα» συνεχίζεται στο Σύγχρονο Θέατρο και βλέπουμε…

Ευχαριστούμε πολύ την Ιωάννα Τζίκα για αυτή τη συνέντευξη!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση «Εκατό λέξεις για το χιόνι» εδώ