Λουκία Μιχαλοπούλου: «Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να ακούν!»

Πρόκειται για μια ηθοποιό με ξεχωριστές δυνατότητες και υπέροχες συνεργασίες που μας εκπλήσσουν ευχάριστα. Φέτος πρωταγωνιστεί σε μια από τις πιο επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις της χρονιάς συγκεντρώνοντας τα βλέμματα των θεατών με τη συγκινητική ερμηνεία της. Η Λουκία Μιχαλοπούλου, η ιδεαλίστρια Κύρα του «Φεγγίτη», μιλά στο deBόp για το πολυβραβευμένο έργο του David Hare και τα ζητήματα που αυτό διαπραγμετεύεται. 

Πού οφείλεται η επιτυχία του «Φεγγίτη» τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων;

Είναι ένα τρομερά καλογραμμένο έργο που ταυτόχρονα διαπραγματεύεται πολλά θέματα, όπως η ενοχή, η προδοσία, η έλλειψη κατανόησης, ο φόβος, η εξουσία,  η αλλαγή... Και όλα από έναν κοινό παρανομαστή που είναι η τρομερή αγάπη που ενώνει τα πρόσωπα. 

Εσένα ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη τι ήταν αυτό που σου προξένησε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο έργο;

Με συγκινεί το πόσο και το πώς προσπαθούν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται να ξανασυστηθούν. Αυτή η ανάγκη για συγχώρεση και η αδυναμία να θυσιάσεις πραγματικά κάτι από τον εαυτό σου. 

Πώς ερμηνεύεις τη φυγή και την απομόνωση της Κύρα, ως αδυναμία ή ως μια γενναία πράξη;

Η Κύρα φεύγει από την οικογένεια που βρήκε και αυτό είναι τρομερά επώδυνο. Παρόλα αυτά μέσα από αυτό κατάφερε να ενηλικιωθεί και να πατήσει στα πόδια της. Καμιά πράξη μας δεν είναι μόνο καλή ή κακή. Τη βραδιά που την επισκέπτεται ο Τομ και η ίδια αμφιταλαντεύεται και επαναπροσδιορίζεται.

Χαρακτηριστικό των ηρώων του έργου είναι ο φόβος της αλήθειας, της έκφρασης, της δέσμευσης. Τι πιστεύεις ότι ενισχύει αυτό το αίσθημα;

Δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε ανοιχτά τον εαυτό μας και τους άλλους, δηλαδή να εκτεθούμε και να θυσιάσουμε κάτι δικό μας. Ο φοβος της δέσμευσης κρύβει τις περισσότερες φορές έναν τεράστιο εγωισμό. Χρειάζεται χώρο κ χρόνο μια σχέση, φροντίδα που συνήθως αποφεύγουμε να δώσουμε. 

Ποια στοιχεία των χαρακτήρων αντιστοιχούν στην προσωπικότητα του σημερινού ανθρώπου;

Όλα... Το έργο θα το χαρακτήριζα σχεδόν κλασσικό, άρα διαχρονικό. Το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ υπάρχει αγάπη λείπει η κατανόηση. Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να ακούν, να σωπαίνουν. 

Αν μπορούσες να απομονώσεις μια φράση του έργου ποια θα επέλεγες;

Tη φράση «σ' αγάπησα όσο δεν αγάπησα κανέναν άλλον στον κόσμο» που λέει η Κύρα. Πολύ γενναιόδωρη και σκληρή τη στιγμή που λέγεται... 

Ποια είναι τα οφέλη του επαναπροσδιορισμού των αξιών της ζωή μας και τι ρόλο παίζουν τελικά οι αξίες στην ποιότητα της σχέσης μας με τους ανθρώπους;

Όσο τα θεμέλιά μας  είναι γερά, όσο περισσότερο είμαστε καλά με τον εαυτό μας, τόσες περισσότερες δυνατότητες έχουμε να συναντηθούμε πραγματικά με τον άλλο. 

Πώς ορίζεις την ευτυχία; 

Την ευτυχία την ορίζω σαν κάτι καθαρό, ειλικρινές, φωτεινό χωρίς σκιές.

Kαι το θέατρο; Aποτελεί για εσένα τον προσωπικό σου «φεγγίτη»;

Το θέατρο είναι ένας τόπος όπου προσφέρεται για να εκφραστούν φωτεινά και σκοτεινά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης μας, οφείλει να μας μετακινεί, να μας ταρακουνάει. Ο προσωπικός μου φεγγίτης είναι οι άνθρωποι που αγαπώ και μ' αγαπάνε.

Ευχαριστούμε πολύ τη Λουκία Μιχαλοπούλου για αυτή τη συνέντευξη!