Λουίς Γκόμεζμπεκ: “Είμαι Έλληνας εκ πεποιθήσεως”

Ο Μεξικανός δημοσιογράφος, φωτορεπόρτερ και ηθοποιός μιλά για την  ποιητική του συλλογή “Άνθος και Γαλήνη” και για την αγάπη που τρέφει για την Ελλάδα.

Συναισθήματα, σκέψεις και  βιώματα περιλαμβάνονται στην συλλογή ποιημάτων, “Άνθος και Γαληνή”, γραμμένα στην ελληνική γλώσσα από τον Μεξικανό δημοσιογράφο, φωτορεπόρτερ και ηθοποιό Λουίς Γκόμεζμπεκ. Γεννημένος στη Γουαδαλαχάρα, πολυταξιδεμένος και μιλώντας πέντε γλώσσες, ο Λουίς επέλεξε την Ελλάδα ως τόπο κατοικίας του τα τελευταία δέκα χρόνια. Επέλεξε επίσης, τα ελληνικά ως γλώσσα έκφρασης για τη δημιουργία της ποιητικής του συλλογής. Για εκείνον τα ελληνικά είναι γλώσσα “εύηχη, πλούσια και εκφραστική” και η χρήση της αντανακλά την αγάπη του για κάθε τι ελληνικό.

 

Πως αποφασίσατε να γράψετε αυτή την ποιητική συλλογή στα ελληνικά;

Τα ποιήματα που αποτελούν τη συλλογή μου, ως σκέψεις, προϋπήρχαν προτού μάθω την ελληνική γλώσσα. Είναι διαπιστώσεις, παρατηρήσεις, στοχασμοί, που στην Ελλάδα βρήκαν το κατάλληλο γλωσσικό έδαφος για να τα αποτυπωθούν σε χαρτί. Στα ελληνικά, τα ποιήματα αυτά ηχούν ομορφότερα. Υπάρχουν αρκετές λέξεις για την κάθε έννοια και αυτό τα κάνει πιο πλούσια. Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον. Πάντως, το ότι γράφω στην ελληνική γλώσσα είναι ίσως απόρροια της αγάπης που τρέφω για την Ελλάδα και για κάθε τι ελληνικό, κυρίως για κάθε τι το αρχαιοελληνικό.

Έχω ασχοληθεί πολύ βέβαια ώστε να μάθω τη γλώσσα, ώστε να μάθω να τη μιλώ, να τη γράφω, να εκφράζομαι και ίσως να την κατανοώ (ιδίως στο φιλοσοφικό της σκέλος). Συνειδητά έχω επιλέξει η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός να είναι μέρος της πραγματικότητάς μου. Να είναι «συμπλήρωμα» του πολιτισμού που από τη μεξικάνική μου κούνια κουβαλώ. Θεωρούσα και θεωρώ, ότι για να εμβαθύνεις σε έναν πολιτισμό που δεν είναι, εντός ή εκτός εισαγωγικών δικός σου, οφείλεις να μάθεις σωστά τη γλώσσα με την οποία εκφράζεται αυτός ο πολιτισμός. Και όταν λέω «γλώσσα» εννοώ και τη μεταφορική και τη σφαιρική της διάσταση.

Τι πραγματεύονται τα ποιήματά σας;

Η ποιητική μου συλλογή τιτλοφορείται «Άνθος και Γαλήνη», και το βασικό της θέμα, ας το πω έτσι, είναι το «άνθος» ως δημιουργία και η «γαλήνη» ως συμφιλίωση με τον εαυτό μας. Πιστεύω πως είναι αναγκαίο να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, ώστε να είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε στη συνέχεια. Εννοείται πως υπάρχουν πράγματα που θα μας βασανίζουν πάντα, αλλά αν δεν έχουμε συμφιλιωθεί στο ελάχιστο με τον εαυτό μας, είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τη ζωή και κατ’ επέκταση να δημιουργήσουμε (ακόμα και οικογένεια). Το βιβλίο εν ολίγοις αναφέρεται στην πάλη αυτήν.

Ωστόσο, ο κάθε άνθρωπος δίνει τη δική του ερμηνεία σε ένα ποίημα που διαβάζει.

Ναι, ο κάθε άνθρωπος έχει από μια διαφορετική ερμηνεία, άρα, οι ερμηνείες ενός και μόνο ποιήματος είναι άπειρες.

Πώς προέκυψε ο ερχομός σας στην Ελλάδα και πώς αποφασίσατε να μείνετε;

Την Ελλάδα τη γνώρισα και την αγάπησα στο Μεξικό. Μέσα από τα σχολικά και τα εξωσχολικά μου βιβλία ανακάλυψα αυτό τον πλούτο, αυτό τον θησαυρό που λέγεται «Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός». Για να καταλάβετε το πόσο σπουδαία είναι για εμάς η Ελλάδα, θα σας πω το εξής παράδειγμα: το βιβλίο της παγκόσμιας λογοτεχνίας της Δ’ Δημοτικού είχε δείγματα ποιημάτων του Καβάφη και του Σεφέρη. Μπορείτε να φανταστείτε τα Μεξικανόπουλα να «μελετούν» αυτούς τους Έλληνες ποιητές;

Επίσης ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο από το 1989, και όπως γνωρίζουμε η βάση του δυτικού θεάτρου είναι στην Αρχαία Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα ήταν πάντα παρούσα στη ζωή μου. Αυτονόητο ήταν να θέλω να την επισκεφθώ, μέχρι που μου δόθηκε η ευκαιρία. Όταν πρωτοήρθα όμως, δεν είχα σκοπό να μείνω. Να κατοικήσω μόνιμα δηλαδή, αλλά όπως λέει το τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη «με παρέσυρε το ρέμα»… Παραδόξως, τα πρώτα μου χρόνια τα πέρασα στην Θράκη και συγκεκριμένα στην Κομοτηνή. Εκεί βρήκα εκπληκτικούς ανθρώπους, σοβαρούς καλλιτέχνες και καλούς φίλους.

Κι από εκεί προέκυψε και η φωτογραφική σας έκθεση «ΘΡΑΚΗ: πολύχρωμοι άνθρωποι σε ασπρόμαυρο χαρτί»;

Ναι. Κοιτάξτε, στην αρχή και μέχρι να μάθω ελληνικά σε βαθμό που να μπορώ να μιλώ και να γράφω, εργαζόμουν στην τοπική καθημερινή εφημερίδα «Ο ΧΡΟΝΟΣ» ως φωτορεπόρτερ. Η φωτογραφία δεν χρειαζόταν τις λέξεις –ήταν από μόνη της χίλιες... Αυτό το φαινομενικά ταπεινό μέσο ενημέρωσης μου άνοιξε διάπλατα τις πύλες της χώρας και του είμαι ευγνώμων.

Μου δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία μέσω της δημοσιογραφίας να ανακαλύψω τον τρόπο διοίκησης μιας επαρχίας, τον τρόπο λειτουργίας ενός κρατικού συστήματος. Μου δόθηκε η ευκαιρία να εμβαθύνω στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και να κατανοήσω τις ιδιαιτερότητές τους, ενώ η μελέτη που παράλληλα πραγματοποιούσα μου έμαθε τη γλώσσα, την ιστορία, την θρησκεία, τον πολιτισμό εν γένει.

Η έκθεση στην οποία αναφερθήκατε προέκυψε από την καθημερινή αυτή τριβή με τον κόσμο, γεννήθηκε μέσα από το καθημερινό ρεπορτάζ. Οι φωτογραφίες μου είναι, πιστεύω, η προσέγγιση ενός τρίτου ματιού που βλέπει τα πράγματα ίσως λίγο πιο αντικειμενικά. Αυτό συνέδραμε στο να καταλάβω καλύτερα την όλη κατάσταση στην Θράκη.

Και κάπως έτσι, βιώνοντας την επαρχία της, γνώρισα την Ελλάδα ολόκληρη. Η εμπειρία της επαρχίας με βοήθησε στο να εγκλιματιστώ και στην πόλη, να εγκλιματιστώ στην ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα, με τα καλά και τα άσχημά της.

Υπάρχουν ομοιότητες, πιστεύετε, στην κουλτούρα Ελλήνων και Μεξικανών;

Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες και πολλές διαφορές. Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή, μα ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο την αντιμετωπίζουμε, καθημερινώς. Εκεί ταιριάζουμε αρκετά. Ίσως και για τον λόγο αυτό έμεινα τελικά στην Ελλάδα. Εδώ δεν ένοιωσα ξένος, ποτέ. Σε άλλες χώρες ήμουν μετανάστης με όλη τη σημασία της λέξεως. Εδώ δεν αισθάνομαι ξένος. Αισθάνομαι και είμαι Έλληνας εκ πεποιθήσεως και αυτό αποδεικνύεται και από το «Άνθος και Γαλήνη» μου.

 

INFO

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άπαρσις στην ελληνική γλώσσα, ενώ τα ποιήματα είναι μεταφρασμένα στα ισπανικά από την Γιόσελυν Ερνάντες Καμάτσο.

Μυκηνών 9, Κεραμεικός, Τηλ. 210 3455226

 

BIOΓΡΑΦΙΚΟ:

Ο Luis Gοmezbeck γεννήθηκε στη Γουαδαλαχάρα του Μεξικού. Σπούδασε ισπανική φιλολογία, θέατρο, υποκριτική και σωματικό θέατρο σε Αγγλία και Μεξικό, ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια φωτογραφίας, τηλεπικοινωνίας, μουσικής, τραγουδιού, φωνής, ορθοφωνίας και σύγχρονου χορού σε Ελλάδα και Μεξικό. Σήμερα φοιτά στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Κύπρου (Τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού).

Ως ηθοποιός έχει παίξει σε σαράντα παραγωγές σε σκηνές της Αγγλίας, Αργεντινής, Ελλάδας, Μεξικού, Ισπανίας, Ισραήλ, Ιταλίας και Σκωτίας, ενώ έχει σκηνοθετήσει δέκα παραγωγές σε Ελλάδα και Μεξικό.

Ασκεί το επάγγελμα του δημοσιογράφου και μετρά συνεργασίες με εφημερίδες, περιοδικά, ιστοσελίδες, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς σε Ελλάδα, Μεξικό, Ισπανία και Ιταλία.

Είναι φωτορεπόρτερ και φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, τη ΜΚΟ “Κόσμος χωρίς βία” και την UNESCO. Έχει στο ενεργητικό του πέντε ατομικές και πέντε ομαδικές εκθέσεις σε Αργεντινή και Ελλάδα. Από το 2003 διαμένει στην Ελλάδα.

Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος, ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Μεξικάνων Καλλιτεχνών και Διανοούμενων στην Ελλάδα “BALAM” και της Αστικής Πολιτιστικής Εταιρίας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα “la Melena del Huachinango”.