Μ. Παπαφωτίου, Ι. Κανδρή και Στ. Ζιοπούλου μας πάνε «Από την Αντιγόνη στη Μήδεια»

Η νέα παράσταση του Κώστα Γάκη, «Από την Αντιγόνη στη Μήδεια», συγκαταλέγεται στις πιο σημαντικές παραστάσεις της χρονιάς για εμάς. Μια παράσταση από την γυναίκα, για την γυναίκα... Για αυτό οι γυναικείες παρουσίες αυτής -Μαρία Παπαφωτίου, Ίριδα Κανδρή και Στέλλα Ζιοπούλου- μας μιλάνε για όλα... Απολαύστε τις!

«Από την Αντιγόνη στην Μήδεια». Ο τίτλος της παράστασης που πρωταγωνιστείτε φέτος. Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας στην παράσταση.

Μ. Παπαφωτίου: Δεν είμαι σίγουρη ακόμα αν φέτος ερμηνεύω όλους αυτούς τους μαγικούς 10 ρόλους ή αν είναι τελικά  ένας και μοναδικός. Η γυναίκα. Η γυναίκα σε τόσες διαφορετικές αποχρώσεις, σε ένα διαρκώς «κουνημένο» πλαίσιο, απολύτως αναμενόμενη και αφοπλιστικά μυστηριακή την ίδια στιγμή.

Ι. Κανδρή: Στην παράσταση υποδύομαι τη Μούσα και παράλληλα έχω το ρόλο της Κασσάνδρας. Η Μούσα είναι σύντροφος του ποιητή σε αυτό του το ταξίδι δίνοντας έμπνευση, μέσω του τραγουδιού της, για να γράψει αυτό το ποίημα για τη γυναίκα. Η Κασσάνδρα ήταν κόρη του Πριάμου και της Εκάβης, που την πήρε ο Αγαμέμνονας μαζί του ως ερωμένη του όταν επέστρεψε στο Άργος  και στο έργο μας εμφανίζεται σαν μια παρεμβολή στο μονόλογο της Κλυταιμνήστρας, η οποία την δολοφόνησε μαζί με τον άντρα της.

Στ. Ζιοπούλου: Είμαι η μουσικός επι σκηνής στην παράσταση αυτή. Εκτός από το βιολί, που είναι το βασικό μου όργανο, παίζω πιάνο, τουμπελέκι, γιουκαλίλι και τραγουδάω για τις ανάγκες της παράστασης. Δουλέψαμε αρκετά μαζί με τον Κώστα, έτσι ώστε να έχουμε τους κατάλληλους ήχους και να πετύχουμε το μουσικό συναίσθημα που να εκφράζει καλύτερα την εκάστοτε ηρωίδα. Αγαπώ ιδιαίτερα την μουσική επένδυση των παραστάσεων, τη θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι κάθε έργου. Με την Ίριδα, την τραγουδίστρια επι σκηνής, νιώθω πως υπηρετούμε την παράσταση ως μούσες του ποιητή που είναι πάντα δίπλα του σε αυτό το δύσκολο ταξίδι που αποφασίζει να ξεκινήσει μέσα στην γυναικεία ιδιοσυγκρασία.

Σκηνοθεσία, μουσική, video art, Κώστας Γάκης. Πως θα περιγράφατε  την συνεργασία σας; Πόσο σημαντική θεωρείτε να βρισκόμαστε  με ανθρώπους που έχουν να πουν καλλιτεχνικά πάρα πολλά;

Μ. Παπαφωτίου: Το λέω τα τελευταία τρία χρόνια που δουλεύω και ανοίγω μεγάλες κουβέντες αχαχα! Για μένα ο ηθοποιός είναι ο σκηνοθέτης του.Το αποκαλούμενο ταλέντο, αν δεχτούμε ότι υπάρχει, είναι απότιστο χωράφι σε λάθος χέρια. Αντιθέτως, με τον Κ. Γάκη έχω  νιώσει την άνθιση, την αριστοτεχνική κατεργασία του δικού μου υλικού όσο ποτέ. Τόσο σε επίπεδο καθαρού trainning αλλά παράλληλα σε πνευματική εγρήγορση και στο δια ταύτα έμπνευση αέναα τροφοδοτούμενη. Είναι σκληρός και απαιτητικός αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα ιδιοφυής και γενναιόδωρος. Είναι επίσης πολύ τιμητική η συνεργασία με το ιστορικότατο θέατρο Άλφα.Ιδέα. Ένα θέατρο που σε καιρούς μανίας και αποπροσανατολισμού των αξιών, προάγει την ευθύνη και όχι την εικόνα. Την πολιτική ευσυνειδησία και όχι το κέρδος. Την πρόοδο μέσω του συνόλου και όχι ξεκομμένα και ατομικά. Την ψυχική ανάταση και όχι το μάταιο υλιστικό κυνήγι.

Ι. Κανδρή: Πριν τέσσερα χρόνια συνεργάστηκα για πρώτη φορά με τον Κώστα στο «Δέντρο του Οιδίποδα» ως βοηθός του. Από τότε δουλεύουμε σχεδόν ασταμάτητα μαζί. Ήταν πολύ μεγάλη χαρά μου λοιπόν να είμαστε μαζί και πάνω στη σκηνή σε αυτή την παράσταση. Έχω περάσει υπέροχα σε αυτή τη συνεργασία που αισθάνομαι σαν να είμαστε μια οικογένεια, με τα καλά της και τα κακά της. Αλλά πάνω απ’ όλα υπάρχει αγάπη, σεβασμός και η ίδια λαχτάρα να ανακαλύπτουμε όλοι μαζί όλο και καλύτερα το έργο. 

Στ. Ζιοπούλου: Μαζί με τον Κώστα υπογράφουμε την μουσική της παράστασης αυτής, κάτι το οποίο με χαροποιεί ιδιαίτερα. Είναι τιμή μου να συνεργάζομαι με έναν τόσο χαρισματικό άνθρωπο. Δουλέψαμε σκληρά σε όλα τα επίπεδα αυτής της παράστασης έτσι ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα. Είναι μεγάλη η συγκίνηση όταν  το έργο  και η συνολική προσπάθειά μας έχει τόσο θετική απήχηση στον κόσμο.

Στην παράσταση σας υμνείται η γυναίκα με όλους τους τρόπους και σε κάθε ευκαιρία. Είναι δύσκολο στην εποχή μας να είσαι γυναίκα;

Μ. Παπαφωτίου: Είναι οριακά επικίνδυνο να ισχυριστούμε το αντίθετο. Κοιτάξτε γύρω σας με μάτια ανοιχτά και θα δείτε γυναίκες να συντρίβονται, να αδικούνται, να δολοφονούνται στο όνομα της πατριαρχίας. Που δεν τολμάμε ούτε να το ξεστομίσουμε γιατί θα κατηγορηθούμε για αναχρονισμό. Εγώ δε συμβιβάζομαι με τη δήθεν φυλετική ισότητα. Δε συμβιβάζομαι με τις ίσες ευκαιρίες. Δε συμβιβάζομαι με την παραγωγή προτύπων ομορφιάς ωσάν το μόνο μας καθηκόν. Και δε συμβιβάζομαι επουδενί με την προπαγάνδα προς απόδειξη του αντιθέτου.

Ι. Κανδρή: Δυστυχώς ναι. Είναι φοβερό ότι ακόμα και στο 2019 οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Και αυτό όχι μόνο σε χώρες της Ανατολής όπου μια γυναίκα μπορεί να εκτελεστεί για το παραμικρό αλλά για εμάς κάπως φαντάζει μακρινό και δεν το πολύ σκεφτόμαστε, αλλά ακόμα κι στη χώρα μας ή και σε άλλες χώρες είναι πολύ πιο σπάνιο για παράδειγμα να δούμε μια γυναίκα σε υψηλή ηγετική θέση ή ακόμα και πρωθυπουργό. 

Στ. Ζιοπούλου: Γενικότερα είναι δύσκολο να είναι κανείς "Άνθρωπος"  στην εποχή μας. Σίγουρα  η γυναικεία φύση ακόμα και στον σύγχρονο κόσμο έχει να παλέψει περισσότερο από τον αντρικό πληθυσμό για τα αυτονόητα. Όχι γιατί υστερεί, αλλά επειδή συνεχίζει να επικρατεί η απαρχαιομένη νοοτροπία παλαιότερων χρόνων.

Πρόσφατα χορηγήθηκε άσυλο από τον Καναδά στην Ραχάφ Μοχάμεντ, δεκαοχτάχρονη από την Σαουδική Αραβία, όταν κατάφερε να δραπετεύσει από την οικογένεια της που την κρατούσε κλεισμένη στο σπίτι γιατί έκοψε τα μαλλιά της. Πώς σχολιάζετε αυτό το γεγονός;

Μ. Παπαφωτίου: Οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία είναι σκλάβες. Σκεφτείτε πως η γυναίκα αυτή ακόμα και μετά από την τόσο υπερβατική της πράξη πρέπει να φυλάγεται για μια ζωή γιατί οι Σαουδάραβες θεωρούν ότι ατίμασε την οικογένεια της. Αυτή η γυναίκα, αυτό το κορίτσι για την ακρίβεια είναι πρότυπο. Ευτυχώς η διεθνής συμπαράσταση σ΄αυτή την περίπτωση λειτούργησε στην ώρα της και ενισχυτικά.

Ι. Κανδρή: Είναι ένα από τα πολλά που συμβαίνουν ακόμα στην εποχή μας και από τα λίγα που φτάνουν στα αυτιά μας... Είναι πολύ συνηθισμένο οι γυναίκες να τιμωρούνται για τα πιστεύω τους και τις επιλογές τους. Ευτυχώς υπάρχουν γυναίκες που ακόμα αγωνίζονται και καταφέρνουν να ξεφύγουν όπως σε αυτή την περίπτωση.

Στ. Ζιοπούλου: Θαυμάζω την απόφαση της κοπέλας να ζητήσει άσυλο και θεωρώ αναχρονιστικόύς τους νόμους της Σαουδικής Αραβίας για την γυναίκα στην σύγχρονη εποχή.

Με ποια ηρωίδα από τις δέκα που αναφέρονται στην παράσταση νιώθετε πιο κοντά και γιατί; 

Μ. Παπαφωτίου: Με όλες. Φυσικά με όλες. Το θέμα είναι με ποια ταυτίζεστε εσείς!

Ι. Κανδρή: Νομίζω πως όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε με όλες τις ηρωίδες της αρχαίας τραγωδίας και να βρούμε κάποια κοινά σημεία. Η ηρωίδα όμως που νιώθω πιο κοντά μου είναι η Αντιγόνη. Από όταν πρωτοδιάβασα την «Αντιγόνη» στο Λύκειο ένιωθα ένα παράξενο δέσιμο μαζί της και ακόμα αυτό το δέσιμο δεν έχει φύγει.

Στ. Ζιοπούλου: Με συγκινούν ιδιαίτερα η Εκάβη γιατί βιώνει τον πόνο της με αξιοπρέπεια και η Ιφιγένεια γιατί είναι τόσο αγνή που μοιάζει να μην υπάρχει μέσα της ο δόλος του ανθρώπινου είδους.

Θα θέλαμε να μοιραστείτε μια προσωπική επιθυμία, ευχή με τους αναγνώστες του deBόp.

Μ. Παπαφωτίου: Να αλλάξει ο κόσμος μας ο άγριος, ο κόσμος μας ο ακατανόητος, ο κόσμος ο φτωχός. Να υπάρξει υγεία, τροφή, νερό, εκπαίδευση σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Να πάψει ο πόλεμος. Ο στρατιωτικός, ο ψυχρός, ο συναισθηματικός. Να ανθίσει ο έρωτας. Ο χορός. Και τα όνειρα.

Ι. Κανδρή: Εύχομαι όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα που φαντάζουν αυτονόητα τα γίνουν κιόλας και να αλλάξουν προς το καλύτερο. Όσο για μένα προσωπικά εύχομαι να ξαναβρίσκομαι σε τόσο όμορφες και ανήσυχες συνεργασίες.

Στ. Ζιοπούλου: Θα ήθελα πολύ η τέχνη, έστω και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να μην παραγκωνίζεται, γιατί μονάχα μέσω της τέχνης μπορούμε να ανυψώσουμε λίγο το πνεύμα, την ευαισθησία μας και εν τέλει την ανθρωπιά μας.

Ευχαριστούμε πολύ τα τρία υπέροχα κορίτσια Μαρία Παπαφωτίου, Ίριδα Κανδρή και Στέλλα Ζιοπούλου... Να πάτε να δείτε τη δουλειά τους μαζί με τον Κώστα Γάκη, είναι υπέροχη!

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ