Μια γνωριμία με τον Skiado και το προσωπικό του project "Cine Drama"

Τον Skiado ή αλλιώς Γιώργο Σκιαδόπουλο τον γνώρισα πριν από 2 χρόνια. Πολύ πριν την πανδημία, πολύ πριν τις συλλήψεις ιδεών που έχουν σκοπό να πραγματοποιηθούν εξ αποστάσεως σαν να μην υπάρχει άλλη διέξοδος. Τον γνώρισα, λοιπόν, σε ένα προβάδικο κάπου στο Μεταξουργείο, στην πρώτη μου συνέντευξη για το debop, με το συγκρότημά του, τους Perfume. Αυτήν τη στιγμή, όμως, έχει έρθει η ώρα να μας συστήσει με το προσωπικό του έργο, το οποίο συνεχίζει ακάθεκτος από τη νέα έδρα και πατρίδα του, τη Ρόδο.

Ποιος είναι ο Skiado;

Είναι το προσωπικό μου project που συνδυάζει τα ακούσματα και τις επιρροές μου και ατομικά αλλά και από το συγκρότημα που είχα στο παρελθόν. Εδώ όμως υπάρχουν πολλές κινηματογραφικές επιρροές όπως Hans Zimmer αλλά και progressive στοιχεία. Παρ' όλα αυτά, ο βασικός πυρήνας είναι το ελληνικό στοχείο, η παράδοση και η ανατολή σε συνδυασμό με άλλα είδη μουσικής.

Κυκλοφόρησες ένα κομμάτι με τον Στάθη Δράκο στη φωνή, τo "Μαργαριταρένια μου". Είναι αυτό η αρχή ενός ολοκληρωμένου έργου που θα βγει υπό την επιγραφή του Skiado;

Το παρουσίασες πολύ ωραία! Το "Μαργαριταρένια" είναι το πρώτο κομμάτι του "Cine Drama", μιας συλλογής που έχει βάση το "πείραγμα" σε παραδοσιακή ελληνική μουσική. Το επόμενο κομμάτι ευελπιστώ να κυκλοφορήσει σε 2 μήνες. 

Πες λίγα παραπάνω λόγια για το "Μαργαριταρένια μου".

Η συζήτηση ξεκινά και τελειώνει στον Στάθη Δράκο. Είναι η αγαπημένη μου φωνή στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Μόλις τον γνώρισα, άρχισα να τον ακολουθώ. Έχω παρακολουθήσει όλες τις δουλειές του. Είτε σόλο είτε με τους Minor Project είτε με τη Δήμητρα Γαλάνη, πάντα τον απολαμβάνω! Έτσι, δοκιμάζοντας διάφορα πράγματα, αποφάσισα να πειράξω αυτό το νανούρισμα και μου ήρθε αμέσως η φωνή του Στάθη. Χτίστηκε όλο χωρίς να του πω τίποτα αρχικά. Χτίστηκε πάνω στη λυρική φωνή του χωρίς να το γνωρίζει. Και μετά δέχτηκε φυσικά!

Τόνισες τις κινηματογραφικές επιρροές σου. Η Αθήνα είναι μια πόλη με μεγάλη ποικιλία κινηματογράφων, χειμερινών και θερινών. Σε επηρέασε καθόλου αυτό;

Σε πρώτη φάση, το όραμά μου προήλθε από την έλλειψη πολιστικών στοιχείων λόγω της πανδημίας. Αναρωτήθηκα γιατί να μην πηγαίνει ο κόσμος σε θερινά σινεμά και να υπάρχει μια ορχήστρα που παίζει μουσική ταιριαστή με το αστικό περιβάλλον της Αθήνας. Το "Cine Drama" θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος ψυχαγωγίας και διασκέδασης, έστω και με χαμηλή πληρότητα στους χώρους. Επιπλέον, πιστεύω ότι η Αθήνα εκπροσωπεί πολύ δυναμικά τον πολιτισμό. Έχουμε καταπληκτικά θερινά σινεμά, βοηθάει και το κλίμα. 

Έχεις κάποιο αγαπημένο θερινό σινεμά; Εγώ νομίζω το Cine Paris.

Αυτό θα έλεγα και εγώ! Αυτόν τον χώρο είχα στο μυαλό μου όταν πρότεινα στον γραφίστα "Barba Dee" να μου φτιάξει το logo για το "Cine Drama". 

Ονόμασε πέντε αγαπημένες σου μουσικούς.

Κωνσταντίνος Βήτα

Olafur Arnalds

Max Richter

Khruangbin

James Blake

Πέντε αγαπημένες σου ταινίες.

La Vitta e Bella

One Flew Over the Cuckoo's Nest

Amelie

Call me by your Name

Rain Man

Γνωρίζοντας ότι φτιάχνεις και παραγωγικές και αφού πλέον τα περισσότερα γίνονται ψηφιακά, πιστεύεις ότι τα θετικά του διαδικτύου υπερτερούν των αρνητικών;

Ξεκάθαρα! Έχοντας το δικό μου παράδειγμα αλλά και άλλων μουσικών, η ευχέρεια που χαρίζεται από την τεχνολογία είναι απίστευτο εργαλείο. Θέλει πολλή δουλειά και επένδυση, χρόνο και χρήματα. Σταδιακά μπορείς να στήσεις το δικό σου branding, τη δική σου αισθητική και να χρησιμοποιήσεις τα social media, για να προβάλλεις παγκοσμίως τη δουλειά σου. Σκέψου ότι οι συνεργασίες μου για το "Cine Drama" έγιναν κυρίως διαδικτυακά. Η ελευθερία του λόγου επιτυγχάνεται τέλος πάντων μέσω του ίντερνετ.

Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να βιοπορίζεται μόνο από τη μουσική;

Δε θα δώσω καλή απάντηση εδώ. Χαίρομαι που ασχολούμαι με όλα αυτά χωρίς να το βλέπω καθαρά επαγγελματικά! Έχω μια δουλειά που με ευχαριστεί, οπότε προτιμώ να έχω την πρωινή μου δουλειά σε ένα αντικείμενο που αγαπώ και στη συνέχεια να ασχολούμαι με τη μουσική βάσει του δικού μου ωραρίου χωρίς το άγχος του βιοπορισμού. 

Υπάρχει τελικά μεγαλύτερη ευθύνη όταν κινείς κάτι ολότελα δικό σου από το να βρίσκεσαι σε ομάδα ή γκρουπ;

Πολύ όμορφη ερώτηση! Υπάρχει η απόλυτη ευθύνη και στα καλά και τα κακά όταν ακολουθείς κάτι δικό σου.  Έχεις όμως τον έλεγχο σε όλα, στη σύνθεση, την παραγωγή, τη διαφήμιση κτλ. Ακολουθείς ένα μονοπάτι που ευχαριστεί μόνο εσένα στο τέλος. Από την άλλη, σε μια ομάδα συνήθως δε συμφωνείς σε όλα. Από μια μελωδία που μπορεί να μη σου αρέσει τόσο μέχρι το οτιδήποτε. Βέβαια, στο δικό μας γκρουπ υπήρχε η αγάπη στη μέση, οπότε πάντα τα βρίσκαμε στη συνεννόηση. Αυτή είναι και η ομορφιά της ομαδικότητας.

Είσαι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα της πανδημίας κοινωνικά και καλλιτεχνικά;

Πιστεύω πραγματικά ότι ο εγκλεισμός μας έκανε πιο ώριμους και μας ώθησε αναγκαστικά να βρούμε τον εαυτό μας. Είμαι 100% αισιόδοξος!

Σκοπεύεις να κινηθείς και συναυλιακά όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες ή διαδικτυακά;

Στήνω ένα πολύ όμορφο home studio εδώ στη Ρόδο. Αν το "Cine Drama" μελλοντικά έχει έστω πέντε κομμάτια που αρέσουν στον κόσμο, θα στηθεί μια ομάδα από φυσικά αλλά και ηλεκτρονικά όργανα για να το υποστηρίζει και ζωντανά! Μέχρι τότε, αναμένω και εγώ την κυκλοφορία του επόμενου τραγουδιού μέσα στο καλοκαίρι, όπως προείπα, με γυναικεία φωνή αυτήν τη φορά!

Κλείνοντας, θέλω να σε ρωτήσω για ποιον λόγο πιστεύεις ότι οι άνθρωποι στρέφονται στη μουσική και την τέχνη γενικότερα.

Η τέχνη είναι συναισθηματική επικοινωνία, μια έντονη έκφραση συναισθημάτων! Διεγείρονται τα συναίσθηματα και είναι σαν να παθαίνεις overdose. Σου προσφέρει συντροφικότητα. Είναι σαν να έχεις έναν φανταστικό φίλο!