Μια γνωριμία με τους Dalene

Ο Θοδωρής και ο Κώστας Μέξης είναι δύο αδέρφια που αγαπούν τη μουσική. Η πρώτη τους δουλειά "For Those in Love" ως Dalene κυκλοφόρησε πρόσφατα, αν και το ομώνυμο τραγούδι παίζει στο ραδιόφωνο εδώ και 3 χρόνια. Φτιάχνοντας τον δικό τους ρομαντικό κόσμο, με πολλές επιρροές από τη ρομαντική σκηνή των 80s και το brit pop των 90s, με ορμή και άρωμα νοσταλγίας, έχουν μπει στα δρώμενα της indie κοινότητας με όνειρα και φιλοδοξίες. Τους συνάντησα στην ιστορική Ίντριγκα, στα Εξάρχεια, για μια κουβέντα που στην ουσία συστήνουν τους εαυτούς και τα τραγούδια τους. 

Με τι ασχολείστε και πόσο χρονών είστε;

Κ : Εγώ είμαι 29 χρονών. Έχω τελειώσει ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Μετσόβιο και κάνω διδακτορικό στους χημικούς μηχανικούς.

Θ : Εγώ είμαι 25 και ίμαι φοιτητής στην ίδια σχολή.

Πώς άρχισε η σχέση σας με τη μουσική;

Θ : Πήγαμε από μικροί στο ωδείο, εγώ κιθάρα και ο Κώστας πιάνο. Είχαμε επιρροές από τους γονείς μας που αγαπούν πολύ τη μουσική και στην ουσία από το δημοτικό αρχίσαμε να ακούμε πολλή μουσική.

Κ : Ακούμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Συχνά διαφωνούμε κιόλας! Εμένα π.χ. μου αρέσει πολύ η ηλεκτρονική και η ανατολίτικη μουσική. Η ηλεκτρονική μουσική με βοήθησε να μάθω εμπειρικά το τεχνικό κομμάτι της παραγωγής ενός άλμπουμ.

Εσύ ασχολείσαι με την παραγωγή δηλαδή και ποιος γράφει τους στίχους;

Θ : Εγώ! Αν και ξεκινάμε από τη μουσική. Έχει ο ένας μια ιδέα, τη δείχνει στον άλλον και δουλεύουμε έπειτα πάνω σε αυτήν. Είναι κάπως αφηρημένη η διαδικασία κιόλας. Όπως προκύψει.

Ενώ βγάλατε το ομώνυμο single το 2021, το άλμπουμ σας καθυστέρησε αρκετά.

Κ : Πρώτο εμπόδιο ήταν ότι μπήκα στρατό λίγο μετά και δεύτερο ήταν ο αναμενόμενος χρόνος που χρειάζεσαι όταν τα γράφεις όλα μόνος σου. Αυτό μπορεί να γίνει παγίδα και να οδηγηθείς στην αναβλητικότητα πολύ εύκολα.

Πώς είναι η ανταπόκριση έως τώρα;

Θ : Είναι πολύ νωρίς αλλά παίρνουμε πολλά θετικά μηνύματα στα social media και τα streams μας στο Spotify πάνε πολύ καλά. Το πιο καλό κοπλιμέντο που έχουμε πάρει είναι από κόσμο που δε γνωρίζουμε και βρήκε τα κομμάτια μας μέσω Shazam.

Σας βοηθάει το TikTok;

Θ : Ναι, βοηθάει πάρα πολύ! Ανέβασα ένα βίντεο που έφτασα 75.000 προβολές. Αυτό μας έδωσε πολλή στήριξη. Επομένως, καλώς ή κακώς, πρέπει να ασχολούμαστε και με αυτό! Τουλάχιστον για την ώρα, το TikTok βοηθάει περισσότερο από όλα. Με ένα βίντεο μπορεί να σε δει πολύς κόσμος που δε σε γνωρίζει.

Στον δίσκο σας έχουν γραφτεί όλα σε midi;

Κ : Τα περισσότερα, εκτός από κιθάρα και μπάσο που μπήκαν με καρφί στην κάρτα ήχου.

Γιατί δε βάλατε φυσικά όργανα;

Κ : Ήταν μια αναγκαστική λύση γιατί δε βρίσκαμε ντράμερ όταν γράφαμε το άλμπουμ. Στην πορεία, όμως, η ανάγκη έγινε επιλογή, γιατί πιστεύουμε ότι ο ηλεκτρονικός ήχος κολλάει στη μουσική μας. Πάντως είναι και αυτό μια πρόκληση, διότι στις συναυλίες μας τώρα καλούμαστε να προσαρμόσουμε τον ήχο στα live.

Θ : Το καλό είναι ότι έχουμε πολύ καλή χημεία με τα υπόλοιπα παιδιά. Είναι ο Θωμάς Παπαθανάσης στο μπάσο, ο Ζήσης Μεζίλης στα πλήκτρα και ο Μιχάλης Ζησόπουλος στα τύμπανα. Μας προτείνουν τις ιδέες τους και η διαδικασία γίνεται πολύ δημιουργική.

Έχετε αγαπημένο κομμάτι από το άλμπουμ;

Κ : Το Lovers at the Café.

Θ : Εγώ δεν μπορώ να πω κάποιο συγκεκριμένο αλλά νομίζω ότι το Lovers at the Café είναι ο κατάλληλος επίλογος για το άλμπουμ. Μας κάνει εντύπωση που αρέσει σε πολύ κόσμο και το instrumental, το Athenian Disco.

Πώς χαρακτηρίζετε τη μουσική σας;

Θ : Synth pop / new wave με πολύ 80s αισθητική, αν και έχουμε πολλά post punk στοιχεία, που ίσως μειώνονται λόγω της μελωδικότητας. Θέλαμε να πετύχουμε ένα κομψό αποτέλεσμα για εμάς, μια ενδιάμεση κατάσταση που μας εκφράζει, δηλαδή κάποιος να μη χτυπιέται με τα τραγούδια μας αλλά να μην είναι και τελείως χαλαρός!

Έχετε ξεχωρίσει κάτι ανάλογο στο είδος αυτό τα τελευταία χρόνια;

Θ : Αντίστοιχο δε μου έρχεται τώρα στο μυαλό αλλά εντοπίζω ανάλογα στοιχεία στους MGMT και ειδικά στο “Little Dark Age”.

Είστε ρομαντικοί;

Θ : Ο ρομαντισμός θεωρώ πως έχει να κάνει με τη χαρμολύπη και τη νοσταλγία. Αυτό είναι αρκετά διακριτό και στο μουσικό και στο στιχουργικό μας κομμάτι. Βέβαια, ο ρομαντισμός δε συνάδει πάντα με αυτά. Ο ρομαντισμός δεν έχει σαφή όρια.

Κ : Σε αυτό βοηθούν και οι ήχοι βιολιού και πιάνο που έχουμε βάλει, ας πούμε.

Πώς βλέπετε την εναλλακτική σκηνή στην Ελλάδα σήμερα;

Θ : Δεν ακούμε καθόλου τραπ, βαρύ σκυλάδικο και χιπ χοπ. Τα υπόλοιπα νομίζουμε ότι είναι σε πολύ καλό επίπεδο, ακόμη και αν δε μας εκφράζουν ακριβώς. Δεν έχουμε ταυτιστεί είναι η αλήθεια με κάποιον καλλιτέχνη πρόσφατα. Ίσως να μην έχουμε εμβαθύνει και τόσο στη φάση εδώ. Τα ακούσματά μας προέρχονται κυρίως απέξω.

Πόσα live έχετε κάνει;

Θ : Έχουμε κάνει ένα support και τώρα ετοιμάζουμε την παρουσίαση του άλμπουμ τον Μάρτιο. Θέλουμε να παίζουμε full band.

Είναι φιλική η Αθήνα για τους καλλιτέχνες;

Θ : Δε νομίζω. Ειδικά η μουσική που παίζουμε, δεν έχει ιδιαίτερο βήμα. Δε βλέπουμε και ανάλογους χώρους να υπάρχουν στην πόλη. Μπορεί να υπάρχουν π.χ. καλά χιπχοπάδικα ή μεταλάδικα και δεν τα ξέρουμε επειδή δεν ακούμε εμείς.

Κ : Νομίζω ότι αυτές οι σκηνές που ανέφερες απευθύνονται και σε μεγαλύτερο κοινό πια. Η indie και η rock σκηνή δεν απευθύνεται σε τόσο μεγάλο κοινό.

Τι σας εμπνέει σε έναν καλλιτέχνη που ξεχωρίζετε;

Κ : Εγώ συνήθως προσέχω περισσότερο το τεχνικό κομμάτι, γιατί αυτή είναι η κατεύθυνσή μου. Προσέχω δηλαδή περισσότερο το κομμάτι του παιξίματος, της σύνθεσης και της παραγωγής, πράγματα που ο ακροατής δεν καταλαβαίνει τις περισσότερες φορές.

Θ : Μπορεί να μην καταλαβαίνει αλλά τα νιώθει και αυτά.

Τι ακούτε αυτήν την περίοδο;

Θ : Τελευταία έχω φάει κόλλημα με τους Smile! Από κει και πέρα, ακούω πάντα διάφορους αγαπημένους μου όπως Leonard Cohen, Kinks, Smiths, New Order, Depeche Mode, David Bowie, Pulp, Blur, Verve, Arctic Monkeys κτλ.

Κ : Εγώ τελευταία ακούω πολλή jazz, κλασική μουσική και κλασσικό rock όπως Jimi Hendrix που είναι από τους αγαπημένους μου και με έκανε να πιάσω και κιθάρα κάποια στιγμή.

Ετοιμάζετε κάτι καινούριο;

Θ : Είναι πολύ νωρίς, γιατί ακόμα κοιτάμε να προωθήσουμε το άλμπουμ και να κάνουμε live. Κάνουμε συνεχώς πρόβες, ετοιμάζουμε μπλουζάκια με την εταιρεία μας τη Mellowsophy και ένα video clip με τον φίλο μας σκηνοθέτη Θοδωρή Καπετανάκη, που μας έχει φτιάξει και κάποια teaser.

Προτιμάτε να κάνετε λίγα και καλά live ή πολλά και όπως βγουν;

Θ : Θέλουμε να είμαστε προσεκτικοί στις εμφανίσεις μας. Δε θέλουμε να κάνουμε αρπαχτές και προτιμάμε να παίξουμε κάπου που μας ταιριάζει αισθητικά. Είμαστε ανοιχτοί και σε support live και festival, αν είναι κάτι που μας εκφράζει.

Προτιμάτε να σας ακούει μεγάλο κοινό χωρίς να εμβαθύνει ή μικρό κοινό που ψάχνεται;

Θ : Νομίζω πως ως δημιουργοί χαιρόμαστε περισσότερο με το δεύτερο. 

Κ : Πάντως μου κάνει εντύπωση που αρκετός κόσμος, γνωστοί και άγνωστοι, ακούν ολόκληρο το άλμπουμ, γιατί αυτό δε συμβαίνει πια τόσο.

Υπάρχει ένας χαρακτηριστικός στίχος από όλα τα κομμάτια;

Θ : Κοινά στοιχεία στα τραγούδια είναι η αγάπη και ο έρωτας και ο χρόνος που περνάει. Νομίζω πως κολλάει περισσότερο ο τελευταίος στίχος του Lovers at the Café, ο οποίος κλείνει και το άλμπουμ.

So tell me please my love

Am I still the same as before

Now that I haven’t tasted your lips for so long

Κ : Αυτόν θα ανέφερα και εγώ!

Photo Credits: Θοδωρής Καπετανάκης