Μια όμορφη συνάντηση με τη Lia Hide

Συναντάω τη Lia στη Βιολέτα, ένα οικείο στέκι στην ανανεωμένη πλατεία Κυψέλης, που αυτήν την περίοδο τα δέντρα και τα λουλούδια αφήνουν το στίγμα τους μέσα στο τσιμέντο και το καυσαέριο, σε μια γειτονιά που ανασαίνει και είναι πολλά υποσχόμενη. Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε για την πορεία της, τις ιδιότητες της τόσο ως μουσικός όσο και ως δασκάλα φωνητικής και πιάνο και όχι μόνο. Λίγο μετά έρχεται και ο Γιώργος, ο ντράμερ της μπάντας...

Πώς ξεκίνησε η διαδρομή σου στη μουσική;

Λ : Πρόσφατα με ρώτησαν γιατί ασχολήθηκα συγκεκριμένα με το πιάνο και προσπαθούσα να θυμηθώ. Στο σπίτι μου υπήρχαν κιθάρες, αφού έπαιζαν και ο πατέρας μου και ο παππούς μου. Εξάλλου, ο πατέρας μου έπαιξε για λίγο με τους "Πελόμπα Μποκιού" αλλά είναι κάτι που κι ο ίδιος δε θέλει να το λέει. Πόσο μαλλον να το λεω εγώ! Αποχώρησε πριν η μπάντα γίνει διάσημη. Ήταν φίλος με τον Τάκη (Δημήτρη) Μαρινάκη (τον ντράμερ των Πελόμα Μποκιού) και ένα απόγευμα που επισκεφτήκαμε το σπίτι τους, έτυχε να είναι εκεί η Ευανθία Ρεμπούσικα, που ήταν ουσιαστικά αδερφή της γυναίκας του Μαρινάκη. Έτσι, με άφησαν να παίξω στο τεράστιο μαγικό όργανο με ουρά. Έτσι μου φάνηκε τότε το πιάνο. Με σημάδεψε αυτή η στιγμή έκτοτε και ερωτεύτηκα το πιάνο για πάντα!

Ποιες είναι οι επιρροές σου;

Λ : Το τοπίο είναι αχανές αλλά θα σου πω ενδεικτικά Μάνο Χατζιδάκι, Κωνσταντίνο Βήτα, Ennio Morricone, jazz, κλασική μουσική και κινηματογραφική μουσική. Παρ' όλα αυτά, μην ξεχνάς ότι μεγάλωσα στα '90s.

Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σου;

Λ : Το λέμε dark pop. Είναι σκοτεινό το αντικείμενο του πόθου. Παλαιότερα βάζαμε κι άλλους όρους δίπλα (π.χ. progressive, art), διότι η αληθεια ειναι πως έχουμε και progressive στοιχεία, αλλά νομίζω ότι στην ουσία είναι pop. 

Έχεις αποκαλέσει τον εαυτό σου τραγουδοποιό. Είναι παρεξηγημένος ο όρος αυτός στην Ελλάδα;

Λ : Δεν ξέρω γιατί αλλά υπάρχει πολύς κόσμος που δεν του αρέσει αυτός ο όρος. Ίσως νομίζουν οτι η λέξη έχει στόμφο. Σκέψου ομως πόσες όμορφες λέξεις υπάρχουν όπως "θαυματοποιός" και "βροχοποιός". 

Γ : Δεν έχει να κάνει με το μουσικό είδος, όπως του Bob Dylan ή της Patti Smith, αλλά πώς αλλιώς να αποκαλέσεις κάποιον που γράφει τραγούδια και τα ερμηνεύει;

Γιατί επέλεξες τον αγγλικό στίχο;

Λ : Μου αρέσει πολύ ο ελληνικός στίχος και έχω γράψει κάποια πράγματα. Θεωρώ όμως ότι η ελληνική γλώσσα είναι πολύ δύσκολο να μελοποιηθεί και για αυτό θέλω να είμαι έτοιμη όταν θα υπηρετήσω την ελληνική γλώσσα. Παλιά τραγουδούσα πολλά ελληνικά κομμάτια και όταν ήμουν και μαέστρος στο φωνητικό σύνολο, ελληνική μουσική κάναμε. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι ο ήχος μας ταιριάζει περισσότερο με τα αγγλικά. Είναι θέμα δηλαδή ενορχηστρωτικό. Είναι θέμα της φωνητικής τέχνης, των ήχων που δημιουργούν οι λέξεις και οι προτάσεις.

Από όλες τις συναυλίες που έχετε κάνει, μπορείς να αναφέρεις μία που έμεινε αξέχαστη; Ποιο κοινό πιστεύεις ότι είναι πιο ανοιχτό σε νέους μουσικούς ορίζοντες αλλά και πιο θερμό εν ώρα συναυλίας;

Λ : Δεν είναι δίκαιο να πούμε ποιο είναι το πιο θερμό γιατί δεν υπάρχει ισορροπία. Π.χ. έχουμε παίξει σε 14 πόλεις της Ιταλίας ενώ σε 2 μόνο της Γερμανίας. Όσον αφορά τους ανοιχτούς ορίζοντες, θα έλεγα την Αυστρία. Όσο ήμασταν εκεί, είχα πάθει πλάκα με αυτά που έπαιζε το ραδιόφωνο! Δεν μπορούσα να σταματήσω να ακούω τόσα διαφορετικά πράγματα. Όσον αφορά το αξέχαστο σκηνικό, θυμάμαι ένα live στην Κοζέντσα της Νότια Ιταλίας που τον μπασίστα τον χτύπησε το ρεύμα και εγώ λιποθύμησα στο τέλος! Επιπλέον, πολλά ευτράπελα έχουν γίνει κυρίως στην Ελλάδα το καλοκαίρι και ειδικά στην Κρήτη! Ειλικρινά μέσα στην καραντίνα έκανα προσπάθεια να τα καταγράψω όλα. Ίσως στο μέλλον τολμήσω να εκδώσω τις ιστορίες μας, οπότε αναμένετε!

Γ : Πάρα πολλά έχουν γίνει και στα backstage! 

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θέλεις να συνεργαστείς δισκογραφικά;

Λ : Thom Yorke και Trent Reznor! Ειδικά ο Reznor είναι ο ήρωάς μου.

Ποια από όλες τις ιδιότητές σου ξεχωρίζεις;

Λ : Είμαι δασκάλα φωνητικής, πιάνο, ιστορίας της μουσικής και songwriting. Περισσότερο όμως ξεχωρίζω τη φωνητική και τα τελευταία χρόνια έχω επικεντρωθεί εκεί. Ένας λόγος είναι κιόλας ότι τα τελευταία χρόνια, πριν από την πανδημία, ήμουν και συνέχεια σε περιοδείες, οπότε ελαχιστοποιήθηκε η μελέτη μου στο πιάνο και πρότεινα σε καλούς μου συναδέλφους να αναλάβουν αυτοί τους μελλοντικούς μαθητές μου στο πιάνο. Ιστορία έχω καιρό να διδάξω, αν και αγαπώ πολύ αυτό το μάθημα, το οποίο και βρίσκω ριζικής σημασίας για τους νέους μαθητές. Επομένως, όταν με το καλό μας επιτρέψουν τα ομαδικά μαθηματά, ανυπομονώ!

Ποια είναι η γνώμη σου για τους αυτοδίδακτους;

Λ : Τους αγαπώ και τους σέβομαι! Ήμουν και εγώ αυτοδίδακτη αλλά μετά από πολλά χρόνια αποφάσισα να σπουδάσω μουσική, διότι δεν μπορούσα να με φανταστώ να ασχολούμαι επαγγελματικά με κάτι άλλο στη ζωή μου. Ήταν δική μου ανάγκη. Έχω κάνει ένα σωρό μουσικές σπουδές,  διπλώματα πιάνου, μονωδίας, μεταπτυχιακά... Το πιο πρόσφατο ήταν πριν από 5 χρόνια πάνω στο songwriting στο Bath Spa University, όπου πήρα το πτυχίο μου από τα χεράκια του Jeremy Irons. Στην αρχή της πορείας μου, λοιπόν, αυτοδίδακτη ήμουν σε όποιο όργανο βρισκόταν μπροστά μου. Οι αυτοδίδακτοι έχουν πολύ ωραία φρεσκάδα, αρκεί να προχωρούν και να εξελισσόνται, να μην επαναπαύονται σε αυτό που λέμε τρία ακόρντα - κιθάρα - παραλία. Με στεναχωρεί ακόμα αυτή η διχόνοια που υπαρχει μεταξύ ωδειακών και αυτοδίδακτων Οι μεν κατηγορούν τους δε και το βρίσκω αφελές.

Γ : Ουσιαστικά αυτοδίδακτοι είμαστε. Και εγώ έτσι ξεκίνησα. Δεν πήγα σε ωδείο για πολλά χρόνια. Απλά κάποια στιγμή θέλεις να κάνεις κάτι παραπάνω!

Ήσουν παραγωγική μουσικά στην καραντίνα;

Λ : Ήταν όλο τόσο ξαφνικό και αβέβαιο! Λείπαμε δύο μήνες στο εξωτερικό για περιοδεία και με το που γυρίσαμε, έγινε το πρώτο lockdown. Και μετά το απόλυτο τίποτα! Στη δεύτερη καραντίνα ήμασταν πιο προετοιμασμένοι και γράψαμε τον επερχόμενο δίσκο. 

Πες λίγα λόγια για τις τελευταίες σου δουλειές.

Λ : Συνεργαστήκαμε με εξαιρετικούς παραγωγούς της εγχώριας ηλεκτρονικής μουσικής ( Κ.Βήτα, Monsieur Minimal, Rsn, ION, Robin Skouteris, ELIOT, Tareq, Runes, Incirrina, Resonoot, Mr. Collage και Kuppo) και βγάλαμε το "Fairytales Remixed" που είναι όλα κομμάτια  του Fairytales αλλα και κάποια τραγούδια από τους παλιούς δίσκους σε remix. Επιπλέον, επανακυκλόφορησε αφότου εξαντλήθηκε εντελώς, ο δευτερός μας δίσκος, το "Everyone seems to know who I am"  σε συλλεκτική έκδοση σε δερμάτινη θήκη και περιέχει εκπλήξεις, αλλά και τη διασκευή μας στο "Teardrop" των Massive Attack. Ήταν πολύ ομορφη στιγμή, όταν έγραψα το νέο αυτό στον άνθρωπο που μας έκανε το mastering (ο οποίος δουλέυει με Nine Inchails και Lana Del Ray) και εντυπωσιάστηκε κι αυτός πολυ, που μια ανεξάρτητη μπάντα κατάφερε σε δύο - τρία χρόνια και χωρίς υποστήριξη εταιρείας, να καταφερει κάτι τέτοιο.

Ποια είναι τα επόμενα βήματά σου;

Λ : Oλοκληρώνουμε τον καινούριο μας δίσκο, τον οποίο ευελπιστούμε να κυκλοφορήσουμε Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Δουλέυουμε με εναν καινούριο παραγωγό στην Αμερική και όλα γίνονται μεν on line, αλλά οι ιδέες κι οι μουσικές που συμβαίνουν είναι μαγικες! Βρισκόμαστε σε συνομιλία με κάποιες εταιρείες και ελπίζω πως θα βρούμε κάτι κατάλληλο για μας, αυτήν τη φορά. Τον Σεπτεμβρίο είμαστε καλεσμένοι επίσης να παίξουμε στο Φεστιβάλ "Future Echoes" της Σουηδίας, αλλά αυτό είναι και το μοναδικό μας live μέχρι στιγμής!
Με όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν υπάρχουν επόμενα σχέδια για συναυλίες στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι ακόμα. Και πολύ φοβάμαι ότι ίσως θα ξανακλείσουμε προς τα Χριστούγεννα, αλλά χαίρομαι τόσο πολύ που τώρα όλα ανοίγουν δειλά - δειλά!

Κλείσε με έναν αγαπημένο σου στίχο.

Λ : "Personal responsibility" από το "Bullets" των "Archive", το οποίο σε καμία περιπτωση δε θα ήθελα να παρερμηνευτεί με την ατομική ευθύνη που μας τρίβουν στο προσωπάκι μας όλον αυτόν τον καιρό!