Μια συζήτηση με τον Κωνσταντίνο Καζάκο: «Aισθάνομαι πολύ πλήρης όταν έχω θέατρο και κάνω και τα live μου»

Ο Κωνσταντίνος Καζάκος πιάνει την ηλεκτρική του κιθάρα και μας ταξιδεύει με μπλουζ και ροκ ρυθμούς από τον όμορφο χώρο του Jazzpoint! Παίζει μουσική για την ελευθερία που του δίνει, αλλά και γιατί του αρέσει να περνάει καλα. Θα  μοιραστεί μαζί μας την αγάπη του για την μουσική κάθε δεύτερη Παρασκευή από τις 21 Δεκεμβρίου μέχρι το τέλος του Μαϊου (όλες οι λεπτομέρειες εδώ)! 

Έχετε μια σημαντική πορεία στον τομέα της υποκριτικής, αλλά τώρα επιλέγετε να στραφείτε προς την μουσική. Τι σας έκανε να πάρετε αυτή την απόφαση;

Καταρχήν δεν έχω αφήσει την υποκριτική. Απλά τα κάνω και τα δύο μαζί. Eμφανίζομαι σε μαγαζιά παίζοντας με τη μπάντα μου εδώ και 15 χρόνια, οπότε δεν τίθεται θέμα επιλογής. Τα θέλω και τα δύο.

Γιατί επιλέγετε αυτή την περίοδο να αφιερωθείτε περισσότερο στην μουσική; Ποια πτυχή της σας γοητεύει πιο πολύ;

Αυτή την περίοδο ασχολούμαι περισσότερο με τη μουσική, γιατί δεν έχω κάτι άλλο στο θέατρο. Kάθε χειμώνα παίζω μουσική, απλά μάλλον τώρα έχει δοθεί λίγο παραπάνω έμφαση σε αυτό.

Τι ρόλο έχει στη ζωή σας η μουσική;

Στη μουσική μου αρέσει πολύ η ελευθερία που μου δίνει, γιατί στο θέατρο τα πράγματα είναι πιο περιορισμένα με περισσότερους κανόνες τους οποίους δεν μπορείς να τους υπερβείς, ενώ στη μουσική ειδικά στη ροκ και μπλουζ, είναι τα πράγματα πολύ πιο ελεύθερα. Ειδικά όταν γράφεις και δικά σου τραγούδια, είσαι απολύτως ελεύθερος και αυτό μου αρέσει πάρα πολύ!

Η μουσική στη ζωή μου παίζει τεράστιο ρόλο, ακούω πάρα πολλή μουσική, από μικρός άκουγα και θα συνεχίσω να ακούω, γιατί είναι κάτι που το αγαπάω πολύ. Ακούω διάφορα είδη, όχι μόνο ροκ και μπλουζ, ακούω τα πάντα από κλασική μουσική μέχρι έθνικ φτάνει να είναι καλή μουσική.

Τι σας οδήγησε στην ενασχόληση σας με την μουσική; Αποτελεί άλλου τύπου καταφύγιο για εσάς σε σχέση με την υποκριτική;

Από πολύ μικρός έπαιζα. Θυμάμαι στα εννέα μου, ό,τι μουσικό όργανο έβρισκα προσπαθούσα να το παίξω και στα 12 ξεκίνησα να παίζω κιθάρα. Έκανα δύο χρόνια κλασική κιθάρα, αλλά επειδή εγώ ήθελα να παίζω Iron Maiden, Judas Priest και τέτοια, πολύ σύντομα παράτησα την κλασική κιθάρα και έπιασα την ηλεκτρική. Αυτοδίδακτος από τότε!

Η μουσική μου δίνει άλλα πράγματα σε σχέση με την υποκριτική. Αν και επειδή και οι δύο τέχνες γίνονται πάνω στη σκηνή, έχουν κοινά στοιχεία αλλά και διαφορές, όμως νομιζω πως η μία συμπληρώνει την άλλη με κάποιο τρόπο Δεν ξέρω, αισθάνομαι πολύ πλήρης όταν έχω και θέατρο και κάνω και τα live μου.

Αναφέρεστε για τη συναυλία σας, στο JAZZPOiNT ως ένα ρετρό ταξίδι μουσικής. Τι θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο πρόγραμμά σας; Που θα μας ταξιδέψετε;

Ναι, είναι ένα μουσικό ταξίδι σε παλιότερες δεκαετίες. Από δεκαετία του 50 -60- 70- 80 μέχρι εκεί περίπου. Είναι κομμάτια που με έχουν σημαδέψει και μου αρέσουν πολύ, αλλά δεν παίρνω μόνο εγώ τις αποφάσεις. Αποφασίζουμε όλη η μπάντα για το τι κομμάτια θα παίξουμε! Θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε από BB King και Janis Joplin μέχρι AC/DC, είναι διαδρομές μπλουζ ροκ.

Η παράστασή σας είναι μια ευκαιρία να μας αποκαλύψετε την μουσική πλευρά σας. Πίσω από αυτήν τι κρύβεται; Ποια είναι τα ερεθίσματα σας; Είχατε συγκεκριμένα μουσικά ακούσματα;

Τα ακούσματα που είχα από μικρός ήταν πολύ μπερδεμένα. Ο πατέρας μου άκουγε πολλα ρεμπέτικα, οπότε και εγώ άκουγα ρεμπέτικα.
Στη μητέρα μου άρεσαν πολύ τα γαλλικά τραγούδια, Αζναβούρ κλπ.
Βεβαιως ακούγαμε και όλα τα ελληνικά: Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Λοΐζο, Μικρούτσικο, Ξαρχάκο.
Γενικώς, είχα πάρα πολλά ακούσματα!
Έπισης μου άρεσε πολύ και η κλασική μουσική.
Οπότε από όλον αυτό τον αχταρμά εγώ κατέληξα στο να παίζω μπλουζ και ροκ. Έίναι η μουσική που μου «μιλάει» πιο πολύ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν όλα τα είδη μουσικής.
Έγώ συνήθως δεν τη διαχωρίζω σε εiδη τη μουσική. Αυτά είναι ορολογίες που χρησιμοποιούμε για να συνεννοούμαστε. Εγώ την ξεχωρίζω σε καλή και κακή μουσική. Η καλή μου αρέσει, η κακή δεν μου αρέσει.

Πώς έχει λειτουργήσει η συνεργασία επάνω στη σκηνή μαζί με τους υπόλοιπους συνεργάτες σας;

Είναι πολύ ωραίο αυτό που με ρωτάτε, γιατί εμένα πάντα μου άρεσαν τα συγκροτήματα που αποτελούνται από φίλους, από παρέα. Δεν μπόρεσα ποτέ να λειτουργήσω καλά με συγκροτήματα με session μουσικούς ας πούμε. Δηλαδή, μπορώ να το κάνω, αλλά προτιμώ σαφώς να είμαστε παρέα.
Και στο συγκρότημα έτσι παρέα είμαστε με τον Γιώργο τον Αντωνόπουλο τον μπασίστα είμαστε μαζί 15 χρόνια τώρα, ο Κώστας Λεμονίδης που παίζει κιθάρα ήταν παλιός συμμαθητής στο σχολείο, μικρότερος από μένα και είναι πολύ συγκινητικό αυτό, γιατί με έβλεπε εμένα να παίζω κιθάρα στο σχολείο στις συναυλίες και αυτό του έδωσε το έναυσμα να ξεκινήσει και αυτός να παίζει και τώρα παίζουμε μαζί! 
Με τη Ζωή Μουράτογλου, επίσης, συνεργαζόμαστε 10 χρόνια και για τον Αρη τον Καζάκο τι να πω; Είναι ξάδερφος αγαπημενος. Οπότε έχουμε κάνει μία πολύ ωραία παρέα και νομίζω ότι λειτουργούμε πολύ καλά πάνω στη σκηνή.

Τι εύχεστε να σας φέρει αυτό το μουσικό ταξίδι;

Θέλω αυτό το μουσικό ταξίδι να αγγίξει όσο περισσότερο κόσμο γίνεται διότι ούτως ή άλλως εγώ δεν παίζω εμπορική μουσική. Παίζω ένα είδος το οποίο στην Έλλάδα δεν είναι εμπορικό, αλλά έχει πιστούς οπαδούς, οπότε εγώ θέλω να βλέπω τον κόσμο κάτω να περνάει καλά και άμα περνάει ο κόσμος καλά περνάω κι εγώ καλά και περνάμε όλοι καλά! Αυτά! Δεν ζητάω κάτι άλλο, αυτό μου φτάνει!