Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπιτζένη από τους Μίκρο

Αναμφίβολα, οι Μίκρο είναι ένα από τα "διαμαντάκια" της ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής, που κατέκτησαν μία ξεχωριστή θέση στην ποπ κουλτούρα της χώρας, ειδικά από το 2000 και μετά. Οι τρεις από αυτούς, πλέον, ζουν στο Λονδίνο. Ο Νίκος Μπιτζένης, λοιπόν, ή αλλιώς "Nikonn", ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος, μιλάει στο deBόp για την προσωπική του πορεία αλλά και τη ροή του συγκροτήματος, για την αντίθεση της Αγγλίας με την Ελλάδα και για τις μέρες που θα έρθουν μετά από την κατάσταση που βιώνει ο πλανήτης αυτήν την περίοδο.

- Πού βρίσκονται αυτήν τη στιγμή οι Μίκρο (και στην καθημερινότητά τους και δισκογραφικά);

Οι Mikro είναι σε safe mode εδώ και 4 χρόνια, παρακολουθούν και ετοιμάζουν κάτι πολύ όμορφο. Οι τρείς (Nikonn, Chloe Ann και Cris) βρισκόμαστε μόνιμα πλέον στο Λονδίνο και ο Γιάννης στη Λήμνο. Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαστε περισσότερο με τα side projects που έχουμε όλοι μας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείσαμε διακόπτες όσον αφορά τους Mikro. Είπαμε, Safe mode, όχι shut down:) Πρόσφατα είχαμε και μία νέα κυκλοφορία, ένα τραγούδι από το τελευταίο μας album “NEW” σε μία νέα version. Δουλεύουμε τα social media, αφουγκραζόμαστε τη νέα εποχή, ακούμε πολλή μουσική, δοκιμάζουμε νέους ήχους και πειραματιζόμαστε. Σύντομα θα υπάρξουν δείγματα.

- Τι θυμάστε από τα πρώτα χρόνια της πορείας σας, από τη Θεσσαλονίκη στα τέλη των '90s;

Τα πάντα. Την έκρηξη της ηλεκτρονικής σκηνής, τα πάρτυ, την αδρεναλίνη και το ασταμάτητο τρέξιμο σε lives και studio. H πόλη δεν κοιμόταν ποτέ. 24 hour party people!

- Γιατί επιλέξατε τον ελληνικό στίχο αρχικά;

Επειδή το κοινό που απευθυνόμασταν τότε ήταν αποκλειστικά το ελληνικό κοινό. Όταν με το καιρό άρχισε να ανοίγει το φάσμα με τον ερχομό του internet και αρχίσαμε να απευθυνόμαστε σε κοινό πέρα από τα ελληνικά σύνορα, αρχίσαμε να γράφουμε και αγγλικό στίχο.

- Έχει μεγαλύτερη σημασία ο στίχος ή η μουσική;

Πάντα ήμασταν υπέρ της μουσικής και λιγότερο του στίχου. Αντιμετωπίζουμε τη φωνή σαν ένα ακόμη όργανο. Πρέπει να υπάρχουν λόγια, για να ολοκληρωθεί το κάδρο. Το τι έχει μεγαλύτερη σημασία εξαρτάται από τον ακροατή. Υπάρχουν κάποιοι που δίνουν περισσότερη βάση στις λέξεις και κάποιοι στη μουσική. Εγώ, ας πούμε, (Νίκος) ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε δίνω σημασία στους στίχους ή οτι δε με αγγίζει ένας ιδιαίτερος στίχος. Απλά, μία δυνατή μελωδία μπορεί να με “βάλει” κάτω.

- Ποια είναι η καθημερινότητά σας στην Αγγλία πια;

Πριν από την ιστορία με το lockdown, η καθημερινότητα περιλάμβανε πολύ studio, μιας και όλοι μας ασχολούμασταν αποκλειστικά με τη μουσική. Επίσης, πολύ networking με ανθρώπους της μουσικής, κάτι που το Λονδίνο στο προσφέρει σε τεράστιο βαθμό. Μουσικοί, παραγωγοί, labels, music supervisors, promoters, bookers, τα πάντα! Όρεξη νά 'χεις, για να τρέχεις όλη μέρα. Πέρα από αυτά, η ζωή στο Λονδίνο είναι μία συνεχής εμπειρία. Ανοίγει το μυαλό. Εκατομμύρια ερεθίσματα.

- Έχετε σκοπό να επιστρέψετε στην Ελλάδα;

Για την ώρα όχι. Αυτό πιθανόν να γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον, αν γίνει. Το Λονδίνο αυτή τη στιγμή μας δίνει πολλές προοπτικές και ευκαιρίες τις οποίες σκοπεύουμε να εκμεταλευτούμε όσο μπορούμε. Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη και ο πιο ελπιδοφόρος τρόπος είναι από εδώ που βρισκόμαστε.

- Ζείτε από τη μουσική;

Ναι, αποκλειστικά, κάτι που είχε γίνει δύσκολο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Η μουσική δημιουργία εδώ ανταμοίβεται με πολλούς τρόπους: πνευματικά δικαιώματα, χρήση της μουσικής σε τηλεοπτικές σειρές, φιλμ και διαφημίσεις με πολύ καλές αμοιβές, παραγωγές σε άλλους καλλιτέχνες, συνεργασίες με άλλους παραγωγούς και labels. Ακόμη και οι ψηφιακές πωλήσεις είναι ικανοποιητικές. Γενικώς εδώ υπάρχει η φιλοσοφία ότι η μουσική δεν πρέπει να είναι κάτι το οποίο προσφέρεται δωρεάν. Ό, τι και να κάνεις, είτε μικρό είτε μεγάλο, ανταμοίβεσαι, είτε οικονομικά είτε με κάποιον άλλο τρόπο. Μην ξεχνάμε ότι η μουσική βιομηχανία στην Αγγλία είναι δεύτερη σε έσοδα μετά τη φαρμακοβιομηχανία!

- Έχετε κάνει πολλές φορές remix σε ελληνικά τραγούδια. Σας αρέσει η λαϊκή μουσική;

Όχι, δυστυχώς. Γιατί αν μας άρεσε, τα πράματα θα ήταν ευκολότερα για εμάς, όταν ήμασταν στην Ελλάδα. Ευτυχώς από την άλλη, γιατί δε θα ήμασταν αυτοί που είμαστε. Remix κάνουμε σε τραγούδια που μας κάνουν κλικ. Σε γενικές γραμμές, όμως, το λαϊκό” τραγούδι δε μας συγκινεί ιδιαίτερα, έως καθόλου. Ίσως να φταίει και όλο αυτό το πανηγύρι της κακιάς, φθηνής και fastfood λαϊκής σκηνής των 80’s, που μας δημιούργησε μία αποστροφή προς το ελληνικό τραγούδι.

- Πώς άρχισε η προσωπική σου ενασχόληση με τη μουσική;

Από μικρό παιδί είχα μία τάση προς τα πλήκτρα, ένα παιδικό πιανάκι από δω, μία μελλόντικα από κει, ένα αρμόνιο… Μετά άρχισαν να με εξιτάρουν τα κουμπάκια. Ήρθε κάποια στιγμή που άκουσα το Man Machine των KRAFTWERK και αυτό ήταν. Ξεκίνησα να προσπαθώ να κάνω δικά μου τραγούδια με ό, τι έβρισκα μπροστά μου. Ήξερα οτι αυτή ήταν η μοίρα μου.

- Πες μου πέντε αγαπημένα σου άλμπουμ της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής.

Δύσκολο, πολύ δύσκολο… Δεν ακούω σχεδόν καθόλου ελληνική μουσική, έστω και ανεξάρτητη. Δε θα είμαι δίκαιος. Παρ’όλα αυτά:

1. Τζίμης Πανούσης & Μουσικές Ταξιαρχίες - “14 μεγάλα τραγούδια”

2. Λευκή Συμφωνία - “Μυστικοί Κήποι”

3. Στέρεο Νόβα - “Ασύρματος Κόσμος”

4. Marsheaux - “Athlon”

5. Rockets in a Coma - “Square Strawberries”

- Πες μου πέντε αγαπημένα σου άλμπουμ της ξένης δισκογραφίας.

Επίσης πολύ δύσκολο γιατί είναι πάρα πολλά...

1. Depeche Mode - “Violator”

2 The Cure - “Disintegration”

3. Massive Attack - “Mezzanine”

4. Moby - “Play”

5. The Chemical Brothers - “Surrender”

- Μοιράσου μια σκηνή από συναυλία των Μίκρο που σου έχει μείνει αξέχαστη.

2013 στο Νεστόριο River Festival όπου 10 χιλιάδες κόσμος τραγουδούσε “Δεν κοιμότανε ποτέ αυτή η πόλη”. Αξέχαστη στιγμή.

- Στις συναυλίες σας προβάλλετε πολλά βίντεο. Παίζει η ρόλο η εικόνα στη μουσική σας;

Όταν παρουσιάζεις τη μουσική σου στο κοινό, παίζουν ρόλο και ένα σωρό άλλα πράγματα πέρα από την ίδια τη μουσική. Παίζει ρόλο το performance, ο ήχος, το μουσικό equipment, η κίνηση, τα φώτα και φυσικά η όποια εικόνα υπάρχει οnstage. Από πάντα μου άρεσε να ασχολούμαι με video art, κάτι σαν διάλειμμα από τη μουσική. Και η εικόνα μπορεί να βοηθήσει ευεργετικά τη μουσική. Ειδικά αν έχεις να κάνεις με uptempo ηλεκτρονική μουσική.

- Ποια είναι τα ερεθίσματα που σας οδηγούν στη δημιουργία;

Τα πάντα! Μια εικόνα, μία βόλτα, μία κουβέντα με ένα φίλο, ένα άρθρο σε μια εφημερίδα ή στο internet, ένα άλλο τραγούδι, μία ταινία, ένα όνειρο, μία επιθυμία, ένα φιλί… Ό, τι μπορείς να φανταστείς... Η ζωή μας είναι γεμάτη ερεθίσματα!

- Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί αυτήν τη στιγμή στο Λονδίνο;

Πάνω κάτω τα ίδια με τον υπόλοιπο κόσμο. Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο παρουσιάζονται, ειδικά στα ελληνικά media και δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο γίνεται αυτό. Στη Γαλλία π.χ. είναι χειρότερη η κατάσταση αλλά τα media ασχολούνται με την Αγγλία. Δεν ξέρω, μπορεί να πουλάει… Πάντως δεν αισθάνομαι κάποια ιδαίτερη πίεση. Τα πράγματα, παρ’όλη την παράνοια, κυλούν ομαλά. Ακόμα και το lockdown είναι ήπιο, χωρίς μηνύματα στο κινητό, χωρίς χαρτιά για να κυκλοφορήσεις έξω. Ανοίγεις την πόρτα και βγαίνεις βόλτα. Αυτό που είδα από την πρώτη στιγμή είναι ότι ο κόσμος είναι πάρα πολύ υπεύθυνος και προσεκτικός από μόνος του. Δεν περίμενε το lockdown για να τηρήσει το social distancing και τα μέτρα κατά της μετάδοσης του ιού. Επίσης, μου έκανε τρομερή εντύπωση η αλληλεγγύη που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Κατά τα άλλα, είναι μία δυσάρεστη φυσικά κατάσταση που περιμένουμε να τελειώσει και να προσπαθήσουμε να ξαναμπούμε στους φυσιολογικούς μας ρυθμούς.

- Τι πιστεύεις ότι θα ακολουθήσει μετά από όλα αυτά;

Θα υπάρξει μία διορθωτική περίοδος και επιστροφή στα φυσιολογικά. Είμαι σίγουρος για αυτό. Απλά δεν ξέρω πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να γίνει αυτό... 3 μήνες; 2 χρόνια; Εύχομαι πάντως μετά από όλη αυτήν την ιστορία ο κόσμος να αξιολογήσει εκ νέου πολλά πράγματα και να τα εκτιμήσει ανάλογα. Έτσι, αναφορικά να πω ότι νομίζω πως καταλάβαμε πως τα social media είναι υπερεκτιμημένα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη φυσική επαφή.

- Ποια είναι τα επόμενα προσωπικά σου μουσικά σχέδια αλλά και τα σχέδια του συγκροτήματος;

Πολλή μουσική δημιουργία, πολύ studio, συνεργασίες σε κάθε επίπεδο, netoworking με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, ιντερνετικά και φυσικά και performing όπου μπορούμε, όταν με το καλό τελειώσει η ιστορία με τα lockdown. Αυτά ισχύουν και προσωπικά και για τους Mikro.

- Κλείσε με μια αγαπημένη σου φράση για όλα αυτά που περνάει ο πλανήτης αυτόν τον καιρό.

“Θέλω να χορέψουμε όπως τότε ξανά”!