Μιλώντας με τους πρωταγωνιστές του «The Dreamers»

To debop.gr μίλησε με αφορμή την παράσταση «The Dreamers»  , που παίζεται έως τις 6 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Φούρνος με τους ηθοποιούς Μπάμπη Αθανασόπουλο, Βιβή Λέκκα και Δημήτρη Δημάκη για τον Μάη του '68, το επίκαιρο του μηνήματός και τις επαναστάσεις του σήμερα.

Τι ήταν αυτό που κέντρισε το ενδιαφέρον τους σε έργο και χαρακτήρες και τους έπεισε να συμμετάσχουν σε αυτό;

Μπάμπης Αθανασόπουλος: Η συνύπαρξη μουσικής τραγουδιού και υποκριτικής, οι οποίες δίνουν την δυνατότητα στους χαρακτήρες να αποκτήσουν μια θεατρική διάσταση και να ξεφύγουν από την αισθητική του Μπερτολούτσι η οποία έχει καθορίσει θα έλεγα αυτό το έργο και τους ήρωες. Ήταν και είναι ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίο   όμως μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με έκανε να θέλω να συμμετέχω.

Βιβή Λέκκα: Μπερτολούτσι και «The Dreamers», ένας αγαπημένος σκηνοθέτης σε μια αγαπημένη ταινία. Περισσότερο για την αισθητική της θα έλεγα. Δεν χρειάστηκε να με πείσει και πολύ ο Πέρης να παίξω. Το οτιδήποτε καλαίσθητο με μαγνητίζει.

Δημήτρης Δημάκης: Πρώτα απ' όλα με ενδιέφερε η συνεργασία με τον Πέρη Μιχαηλίδη και τους συναδέλφους. Όσον αφορά το έργο, η δεκαετία του '60 σε γενικότερο επίπεδο είναι κάτι πού με ενδιαφέρει πάρα πολύ και ψάχνω από πολύ μικρός

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για τον καθέναν σε ατομικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της παράστασης στο πλαίσιο της αναπαράστασης της εποχής;

ΜΑ: Νομίζω πως δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι ο χαρακτήρας μου αναπαριστά η βρίσκεται σε κάποια συγκεκριμένη εποχή. Παρότι το έργο αναφέρεται, έχει γραφτεί και προβάλλει τα γεγονότα μιας συγκεκριμένης εποχής προσπάθησα να ζωντανέψω έναν Μάθιου που βρίσκεται κάπου εκεί έξω στο σήμερα. Έναν σινεφίλ νέο που λατρεύει τις ταινίες εκείνης της εποχής που θα ήθελε να έχει γεννηθεί στα μέσα του προηγούμενου αιώνα και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του σαν να βρισκόταν  σε εκείνη  την  εποχή. Αυτό  που με δυσκόλεψε  ήταν το να  μπω εγώ ο ίδιος στη διαδικασία να παρακολουθήσω πολλές από τις ταινίες που αναφέρονται στο έργο και να βρω ένα μέσο, έναν τρόπο, ένα κάτι τέλος πάντων που να με συνδέει με αυτές.

ΒΛ: Καταρχάς η μεγαλύτερη μου πρόκληση είναι η ίδια η παράσταση εξ ολοκλήρου καθώς πρόκειται για το ντεμπούτο μου στο θέατρο. Αμέσως μετά, το να μπορέσω να αναπαραστήσω στη σκηνή όλο αυτό που λέμε ''Μάης του '68" . Σινεμά,  επανάσταση, μουσική, έρωτας.

ΔΔ:.Νομίζω πώς το δυσκολότερο είναι η απόδοση της μποέμικης και ανάλαφρης αίσθησης, της φινέτσας που χαρακτήριζε την περιοχή και την εποχή. Εδώ είναι Βαλκάνια! Δεν ξέρουμε απ' αυτά..

Πόσο δύσκολη ή εύκολη, ευχάριστη η απαιτητική ήταν η διαχείριση του μουσικού σκέλους της παράστασης;

ΜΑ: Το μουσικό σκέλος της παράστασης όπως και προανέφερα ήταν ένας τεράστιος λόγος που με έκανε να θελω να συμμετέχω σε αυτή τη παράσταση. Με τον Δημήτρη Δημάκη που έγραψε τη μουσική για αυτή τη παράσταση και υποδύεται το ρόλο του Τεό και με την Βιβή Λέκκα που υποδύεται την Ιζαμπέλ περάσαμε όμορφες στιγμές προβάροντας τα μουσικά κομμάτια και μέσα από τα μουσικά κομμάτια κατά κάποιο τρόπο και κατά την ταπεινή άποψή μου ωρίμασε και η σκηνική/θεατρική σχέση των τριών ηρώων.

ΒΛ: Πολύ ευχάριστη αλλά ταυτόχρονα και απαιτητική με σκοπό να καταφέρω να ανταποκριθώ με συνέπεια στα μουσικά μέρη της παράστασης.

ΔΔ: Ως υπεύθυνος σε ό,τι αφορά το μουσικό κομμάτι, νομίζω πως δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω! Σίγουρα το χάρηκα όμως! 

55 χρόνια μετά τον Μάη τι κοινό βρίσκουν να έχουν με τους νέους εκείνης της εποχής στο σήμερα; Ποια είναι η επανάσταση που απαιτείται σήμερα;

ΜΑ: Ανάγκη   για  ελεύθερη  έκφραση, ανάγκη για ποιοτική   ζωή, ανάγκη   για ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ.Η επανάσταση που απαιτείται σήμερα για μένα είναι η προσωπική επανάσταση. Το προσωπικό. Έτσι το λέω εγώ. Χαίρομαι να γνωρίζω άτομα που μοιράζονται προσωπικές σκέψεις και  ζουν με προσωπικό  τρόπο. Με έναν  ειλικρινή  προς τον  εαυτό  τους τρόπο. Να γίνουμε  τα άτομα που θέλουμε  να γίνουμε, χωρίς  να επιτρέπουμε να  εισχωρούν μέσα μας  και να μας αλλοιώνουν τα σχόλια των άλλων και κυρίως χωρίς να κρίνουμε τον εαυτό μας. Ο Καζαντζίδης είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερος Έλληνας τραγουδιστής που υπήρξε ποτέ. Ήταν και το 68 και συνεχίζει να είναι και το 2023.

ΒΛ: Το πάθος και η ορμή για διεκδίκηση είναι κάτι το οποίο με χαρακτηρίζει από μικρή. Είναι γνωρίσματα τα οποία υπήρχαν πολύ τότε. Τους έβλεπες όλους να παθιάζονται και να ορμούν ξέφρενοι στους δρόμους. Να διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν. Είμαι της γνώμης ότι πρώτα πρέπει να αντιληφθούμε τι σημαίνει η λέξη "επανάσταση" . Στο σήμερα φαντάζει ιδιαίτερα ουτοπική. Θεωρώ πως χρειάζεται ολική επανεκκίνηση σε όλους τους τομείς.

ΔΔ: Όλα είναι κοινά! Τις ίδιες ανησυχίες που είχαν οι νέοι τότε, έχουν και τώρα. Το πολιτικό σύστημα και γενικά, η λογική και η νοοτροπία στην Ευρώπη δεν έχει αλλάξει καθόλου. Επανάσταση είναι η προσωπική εξέλιξη, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον καθένα. Όλα τ' άλλα θα τα βρούμε!

Photo credits: Χλόη Ακριθάκη

Ταυτότητα παράστασης:

The Dreamers, Θέατρο Φούρνος

Ημέρες&ώρα παραστάσεων: Δε, Τρ: 21.00

Εισητήριο: €8-12 ευρώ

Μετάφραση - διασκευή: Γιώργος -Ίκαρος Μπαμπασάκης
Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης
Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα
Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Δημάκης
Φωτογράφιση - βίντεο: Χλόη Ακριθάκη
Χορογραφία: Μαρία Μάργαρη             
Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Παραπαρέκη
Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μπάμπης Αθανασόπουλος, Βιβή Λέκκα, Δημήτρης Δημάκης
Στο βίντεο παίζει ο Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης