Μουσική, ψυχική υγεία, Βερολίνο και Αθήνα | Η Sarah P σε μία αναδρομή στη μουσική -και μη- πορεία της

Η Sarah P ξεκίνησε από μικρή το ταξίδι στη μουσική, σημειώνοντας επιτυχία εντός και εκτός συνόρων, με τους Keep Shelly in Athens. Στην πορεία ανεξαρτητοποιήθηκε και δοκίμασε την τύχη της στο Βερολίνο, όπου και έμεινε για 5 χρόνια. Πλέον, έχοντας μια βαλίτσα με πολλές αναμνήσεις και εμπειρίες, αλλά μια νέα καθημερινότητα, αυτή της μητέρας, έχει εγκατασταθεί στην Αθήνα και συνεχίζει την πορεία της ακάθεκτη. Αισιόδοξη, δυναμική και μελαγχολική, μιλάει στο deBόp για όλα τα χρόνια, από το ξεκίνημα της καριέρας της ως σήμερα. 

Αρχικά, θέλω να μου πεις λίγα λόγια την τελευταία σου δουλειά, το Plotting Revolutions, που κυκλοφόρησε το 2020.

To Plotting Revolutions κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2020. Είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ μιας σειράς κυκλοφοριών που ξεκίνησε με τον πρώτο solo δίσκο μου - το FREE EP, στην εκπνοή του 2015. Μέσα από αυτούς τους δίσκους μοιράζομαι ιστορίες και σκέψεις μου για τoν σύγχρονο τρόπο ζωής, κοινωνικά ταμπού, όλα αυτά για τα οποία δε μιλάμε αρκετά συχνά, όπως οι τοξικές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων (ρομαντικές και μη), το άγχος της καθημερινοτήτας, η ψυχική υγεία, αλλά και κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Σκοπός μου πάντα είναι να ξεκινήσω μια συζήτηση που ενδεχομένως να μην είναι αναμενόμενη από ένα μουσικό καλλιτέχνη που κατηγοριοποιείται στο είδος της ηλεκτρονικής ποπ. Ως το τελευταίο κομμάτι του “παζλ", λοιπόν, το Plotting Revolutions ολοκληρώνει μια γενικότερη τοποθέτηση μου σχετικά με τις κοινωνίες, στις οποίες ζούμε και τον τρόπο που έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε τα μικρά και τα μεγάλα που θα μας συμβούν. Θεωρώ πως μια μεγάλη μερίδα των πολιτών του “Δυτικού” κόσμου απαιτεί αλλαγές, ειδικά σε ό,τι αφορά τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε συνολικά. Οι “επαναστάσεις" μου λοιπόν σχεδιάζονται με στόχο τη θετική αλλαγή, τη μαζική πρόοδο. Μουσικά, συνεχίζω να πειραματίζομαι με ηλεκτρονικούς ήχους και φυσικά όργανα. 

Πώς θα χαρακτήριζες τη μουσική σου με τρεις λέξεις;

Εσωστρεφή, πειραματική, αυτοσαρκαστική.

Τα χρόνια περνούν και εσύ γνώρισες επιτυχία από πολύ νωρίς. Αισθάνεσαι πως έχεις εξελιχθεί και ωριμάσει μουσικά και ψυχολογικά;

Σίγουρα. Αλίμονο! Μπορεί να γνώρισα νωρίς μια κάποια επιτυχία, αλλά σίγουρα δεν ήμουν σε θέση να τη διαχειριστώ γιατί πολύ απλά δεν είχα ούτε τις γνώσεις ούτε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν. Ξεκίνησα βέβαια σε μία εποχή που όλα ακόμη έμοιαζαν ρόδινα. Το τοπίο έχει αλλάξει άρδην. Τα social media και οι streaming πλατφόρμες μπορεί εν μέρει να έχουν εκδημοκρατίσει την προβολή του κάθε καλλιτέχνη, αλλά έχουν αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας της μουσικής βιομηχανίας. Ως ανεξάρτητο μέρος αυτής, έχοντας τη δική μου εταιρεία και δουλεύοντας με τους δικούς μου κανόνες και ρυθμούς, έχω διαλέξει έναν δύσκολο δρόμο. Παρ’όλ’ αυτά, είμαι στην πλεονεκτική θέση να έχω τον απόλυτο έλεγχο του πώς δουλεύω, με ποιους επιλέγω να συνεργαστώ επαγγελματικά και τι τελικά μοιράζομαι με τους ανθρώπους που παρακολουθούν τη μουσική μου πορεία. Έχω υποτιμηθεί αρκετά στο παρελθόν και ακόμη και σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι που συναντώ και παραξενεύονται από το γεγονός ότι δε μου βάζει “πλάτες” κάποιος άλλος. Δεν μπορούν να διανοηθούν πως μπορώ εγώ να είμαι ο ιθύνων νους! Κάτι αρκετά σύνηθες, βέβαια, για τις γυναίκες του χώρου. Αυτή η αντιμετώπιση στις αρχές με πλήγωνε αρκετά, αλλά πλέον έχω υιοθετήσει πιο αδιάφορη στάση. Αν στις μέρες μας η επιτυχία προσμετράται ως προβολή στα media ή σε νούμερα ακολούθων και ακροατών, θα μπορούσα να είχα καταφέρει πιο πολλά, γιατί μου παρουσιάστηκαν ευκαιρίες. Αλλά θα έπρεπε να είχα θυσιάσει την ελευθερία μου και σε μερικές περιπτώσεις τα πιστεύω μου. Είναι πασιφανές πως δεν έχω δεχτεί ξανά την αναγνώριση που βίωσα με το συγκρότημα, αλλά αυτό δε με απασχολεί. Δεν το κυνηγώ. Ίσως το επεδίωξα στις αρχές, γιατί είχα μάθει αλλιώς κι έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν. Τότε αναρωτήθηκα συχνά γιατί με κάθε κυκλοφορία έπρεπε να αποδεικνύω ξανά και ξανά πως δικαιούμαι χώρο και χρόνο σε αυτήν τη δουλειά. Κάποτε όμως σταμάτησε να με επηρεάζει κι αυτό ή η σύγκριση με το παρελθόν μου. Μπορώ να δημιουργώ και να εξελίσσομαι χωρίς περιορισμό και λογοκρισία. Για εμένα, αυτό είναι επιτυχία. 

Τι σου έχει μείνει από την εποχή των Keep Shelly in Athens;

Ως ανάμνηση, η παιδικότητα και η αφέλεια μου. Ως μάθημα, η πρώτη μου επαφή με τη μουσική βιομηχανία και το ότι δεν αρκεί να γράφεις και να ηχογραφείς μουσική. Παρακολουθώντας τότε τον RΠR - πώς διαχειριζόταν την ομάδα που μας πλαισίωνε,μη οποία διαρκώς μεγάλωνε, έμαθα πολλά πράγματα, τα οποία μου φάνηκαν εξαιρετικά χρήσιμα στην πορεία και πάντα θα τον ευχαριστώ για αυτό. 

Τι έχεις κερδίσει από τη ζωή σου στο Βερολίνο;

Έζησα στο Βερολίνο για πέντε χρόνια. Ούτε πολλά, ούτε λίγα. Το Βερολίνο ήταν ένα καταφύγιο για εμένα. Έζησα τα περισσότερα χρόνια αρκετά απομονωμένη από επιλογή. Πέρασα δύο καταθλιπτικά επεισόδια, πάλεψα με το άγχος που με καταβάλλει από μικρή κι έμαθα να ελέγχω τις κρίσεις πανικού. Το Βερολίνο μου έδωσε το περιθώριο να το καταφέρω αυτό, διότι οι ρυθμοί της πόλης είναι πιο αργοί, ο χειμώνας πιο μακρύς και οι άνθρωποι πιο ανεξάρτητοι από κοινωνικά πρέπει και υποχρεώσεις. Αλλά το μεγαλύτερο δώρο ήταν ότι γνώρισα τον άντρα μου, αγάπησα ξανά την Αθήνα, από την οποία έφυγα πληγωμένη κι έκανα φίλους, με τους οποίους μπορώ να μοιράζομαι εξίσου τα ωραία και τα δύσκολα. 

Βιοπορίζεσαι από τη μουσική στο Βερολίνο; Είναι μια πόλη που αναγνωρίζει το ταλέντο και τις ικανότητες κάποιου που μπορεί να οδηγήσει στην επαγγελματική εξέλιξη;

Αν το κυνηγήσεις, έχεις καταστρώσει πλάνο και είσαι φιλόδοξος / η είναι πιθανό. Καταρχάς, είναι πολύ εύκολο να κάνεις επαφές και να κλείσεις ραντεβού με δισκογραφικές, μουσικούς εκδότες, διοργανωτές συναυλιών ή δημοσιογράφους για την επικοινωνία μιας νέας δουλειάς. Είναι εύκολο να εδραιωθείς ως καλλιτέχνης χωρίς να ανήκεις σε κάποια κλίκα. Το θέμα είναι τα επόμενα βήματα. Πρέπει να είσαι αρκετά μπροστά στρατηγικά για να επιβιώσεις και να βιοποριστείς τελικά από τη μουσική. Να κάνεις έξυπνες κινήσεις και σωστές συνεργασίες. Προσωπικά, κατάφερα για ένα διάστημα να ζήσω από τη μουσική, αλλά επειδή ο χώρος είναι αρκετά επιφανειακός (ειδικά σε ό, τι αφορά την αντιμετώπιση του προς τις γυναίκες θα επιμείνω σε αυτό), όταν ένιωσα πως “παρα - μεγάλωσα” έκανα και κάποιες άλλες επαγγελματικές κινήσεις ώστε να ενισχύσω την επαγγελματική μου υπόσταση. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω πως ίσως πρέπει να σταματήσουμε να θέτουμε τον βιοπορισμό από την τέχνη ως ένδειξη επιτυχίας. Σίγουρα είναι ευτύχημα να καταφέρεις να ζήσεις εξολοκλήρου από αυτό που αγαπάς, αλλά όχι σύνηθες για τους περισσότερους δημιουργούς. Πρόκειται για πολυτέλεια και τις περισσότερες φορές είναι θέμα τύχης και δικτύου υποστήριξης, ας μη γελιόμαστε. 

Πώς είναι η ζωή σου στην καραντίνα;

Ο ένας χρόνος καραντίνας συνέπεσε με τον πρώτο χρόνο της μητρότητας. Γέννησα στις αρχές του πρώτου lockdown - τέλη Μαρτίου του 2020. Οπότε, η καθημερινότητα μου θα άλλαζε ούτως ή άλλως και σίγουρα θα περνούσαμε ένα διάστημα κάποιων μηνών στο σπίτι. Αλλά οι μήνες συνέχισαν να περνούν και παρόλο που είμαι πολύ υπομονετική κι ακολουθώ πιστά τις οδηγίες, ομολογώ πως έχω κουραστεί το τελευταίο διάστημα. Ενδεχομένως γιατί τον Γενάρη έχασα τον πατέρα μου πολύ ξαφνικά κι ένιωσα τρομερό περιορισμό από την απαγόρευση της διαδημοτικής μετακίνησης. Κάποια στιγμή ήταν εφικτό να κλείσει κάποιος ραντεβού για μαλλιά και νύχια σε άλλο δήμο, αλλά δεν επιτρεπόταν η μετακίνηση μου προς το νεκροταφείο, γιατί πρόκειται για διαδρομή μεγαλύτερη από το επιτρεπτό όριο των 2 χιλιομέτρων! Έχουν γίνει μεγάλα λάθη στον προγραμματισμό και τη διαχείριση που έχουν επηρεάσει τη ζωή όλων μας.

Στο τελευταίο σου άλμπουμ υπάρχει και το κομμάτι "Athena", όπου αναφέρεσαι στην κόπωση που σου προκαλεί η πόλη. 

Το είχα γράψει στο Βερολίνο, όταν ακόμη είχα θυμό για την πόλη, τη σκληρότητα και τους ανθρώπους της. Προφανώς δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, αλλά εγώ επιλέγω να εστιάσω αλλού. Στα θετικά στοιχεία. Στην πολυπολιτισμικότητα, στο ότι οι άνθρωποι δε φοβούνται να εκφράσουν τα συναισθήματα τους, στο εμβληματικό τοπίο και την ιστορία αυτής πόλης. Κι ίσως να έχω ανάγκη ακόμη που και που να δραπετεύω από εκείνη. Αλλά πάντα θα επιστρέφω και πάντα θα την αγαπώ.  

Πες μου πέντε αγαπημένα σου άλμπουμ.

Les  Années Vertes - Sad Lovers & Giants
Mask - Bauhaus
With Teeth - Nine Inch Nails
Goodbye and Hello - Tim Buckley
Stories from the City, Stories from the Sea - PJ Harvey

Πώς σου φαίνεται η ελληνική σκηνή σήμερα;

Πολύ ενδιαφέρουσα. Αυτό που μου αρέσει είναι πως οι Έλληνες καλλιτέχνες δε φοβούνται τον πειραματισμό. Δοκιμάζουν χωρίς φόβο. Ακόμη και οι πιο “εμπορικοί” καλλιτέχνες, είναι πιο θαρραλέοι από αντίστοιχους καλλιτέχνες στο εξωτερικό που κάθε τραγούδι τους θυμίζει την πιο μεγάλη τους επιτυχία. Φυσικά, έχω αγαπημένους καλλιτέχνες, τη Nalyssa Green, τον LogOut, τον Tareq και τον Evripidis & His Tragedies, με τους οποίους είχα την τεράστια τιμή και χαρά να συνεργαστώ.

Κάποια στιγμή ασχολήθηκες και με το γράψιμο κυκλοφορώντας ένα βιβλίο. Μπορείς να πεις λίγα λόγια για αυτό;

Έχω κυκλοφορήσει μια ανθολογία το 2016. Μόνη μου, ανεξάρτητα. Ουσιαστικά, πρόκειται για στίχους και ποιήματα - αυτούσιες σελίδες από ημερολόγια τουλάχιστον μιας δεκαετίας. Εάν θα κυκλοφορούσα ξανά κάποιο βιβλίο ή την ίδια ανθολογία, θα τα έκανα όλα διαφορετικά. Δε θα αναλάμβανα όλο το φορτίο μόνη μου. Επίσης, θα έβρισκα έναν τρόπο να παράγω με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον, με οικολογικά υλικά. Αυτός είναι κι ένας λόγος που έχω σταματήσει να κυκλοφορώ τη μουσική μου σε φυσική μορφή. Κάνω έρευνα. Οψόμεθα...

Πιστεύεις ότι βρισκόμαστε κοντά στη λήξη της παγκόσμιας καραντίνας; Πώς θα διαμορφωθεί η καθημερινότητα μετά από όλα αυτά;

Δεν μπορώ να το γνωρίζω, αλλά δε θα σου κρύψω πως είμαι ιδιαίτερα προβληματισμένη. Δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις, γιατί τα δεδομένα ανατρέπονται καθημερινά. Θέλω να είμαι αισιόδοξη και να πιστεύω πως άπαξ και προχωρήσουν τα προγράμματα εμβολιασμού σε κάθε χώρα, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα. Έχω την αίσθηση πως συνολικά, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουμε επανεκτιμήσει όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα κι εύχομαι αυτή η συνειδητοποίηση να αντικατοπτριστεί και στον τρόπο που θα αντιμετωπίζουμε μελλοντικά τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, το περιβάλλον κλπ. Υπάρχει βέβαια κι ένα έντονο αίσθημα θυμού και πίεσης, κάτι που οι περισσότερες κυβερνήσεις, όχι μόνο επιλέγουν να αγνοούν ως φαινόμενο και σημείο των καιρών, αλλά και συχνά το κατακρίνουν ως αντιδραστικότητα, έλλειψη πειθαρχίας, υπερβολή. Αυτό βέβαια λέει πολλά για τη θέση της ψυχικής υγείας στις κοινωνίες μας - αλλά αυτή είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα. Δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά (θέλω να) πιστεύω πως δε θα το πιάσουμε από εκεί που το αφήσαμε… 

Κλείσε με τα επόμενά σου βήματα.

Αυτή την περίοδο γράφω τον καινούργιο μου δίσκο. Ελπίζω το EraseRestart zine - η δράση μου για την προώθηση της ψυχικής υγείας, να επιστρέψει σε νέα μορφή μέχρι το τέλος του 2021 - δουλεύω για αυτό και θέλω να γίνει σωστά. Ξεκίνησα το EraseRestart insta-zine τον Φεβρουάριο του 2018 θέλοντας να συνδυάσω την προώθηση της ψυχικής υγείας με την καλλιτεχνική έκφραση. Στην πορεία αποφάσισα να πάρω άλλη κατεύθυνση - πιο ενημερωτική. Μελέτησα έρευνες, επιστημονικά άρθρα, παρακολούθησα δράσεις, σεμινάρια. Μέσω του EraseRestart προσπάθησα να αποδώσω αυτή την πληροφορία με δημιουργικό τρόπο. Στη συνέχεια επιχείρησα και κάποιες δράσεις - μια από αυτές ήταν μια εκδήλωση / έκθεση φωτογραφίας, με ομιλίες και στόχο την οικονομική ενίσχυση μιας μονάδας ψυχικής υγείας εδώ στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 2019. Αν χαίρομαι για κάτι είναι για τα μηνύματα που έχω δεχτεί με σκέψεις και ιστορίες ανθρώπων που έτυχε να διαβάσουν κάποιο τεύχος και τους ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτό. Ανεξάρτητα από τη δική μου δράση, χαίρομαι για το ότι η ψυχική υγεία έχει γίνει θέμα συζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο - με πολλούς επιφανείς να μοιράζονται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σε αυτόν τον τομέα και να επιβραβεύονται για το θάρρος τους ή να εμπνέουν κι άλλους να ακολουθήσουν τα βήματά τους και να μοιράζονται χωρίς ντροπή την προσωπική τους ιστορία με την ψυχική υγεία. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως το κοινωνικό ταμπού που την περιβάλλει έχει καταρριφθεί πλήρως. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Σε ό,τι αφορά το EraseRestart, έχω κάνει ένα διάλειμμα. Για εμένα ήταν πολύ σημαντικό να προσεγγίσω σφαιρικά το συγκεκριμένο θέμα που αφορά την υγεία - όχι μόνο βιωματικά. Γι’αυτόν τον λόγο έχω επιστρέψει στα θρανία εδώ και δύο χρόνια! Σε μια προσπάθεια να καταρτιστώ επάνω σε θέματα που αφορούν την υγεία και ειδικά την ψυχική. Η προώθηση της καλής ψυχικής υγείας είναι κάτι που με αφορά, το αγαπώ και θέλω να το κάνω καλά. Αυτά για την ώρα. Εύχομαι να είμαστε υγιείς και καταφέρουμε να κάνουμε όσα σχεδιάζουμε. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία!