Nalyssa Green και το Κοκτέιλ της στο debop.gr

Η Nalyssa Green είναι ένα αγαπημένο πλάσμα: αιθέρια, νεραϊδένια, με γλυκιά φωνή και μαγικό τρόπο ερμηνείας. Επίσης, είναι Δίδυμος με ωροσκόπο Λέων. Ένα κοκτέιλ συστατικών που την καθιστούν εδώ και χρόνια αγαπημένη μας! Με αφορμή το νέο τραγούδι της, που διαγωνίζεται στο jumpingfish.gr, «Κοκτέιλ», αλλά και το νέο δίσκο που ετοιμάζει μιλήσαμε μαζί της, σε ένα επίσης αγαπημένο μέρος, τη Χαβάη, στον Κορυδαλλό. Ο Αλέξης μας έφτιαξε κοκτέιλ, όντως, ο Δημήτρης φωτογράφισε και έτοιμη η συνέντευξη! Απολαύστε την, θαυμάστε την στις υπέροχες φωτογραφίες και ψηφίστε το τραγούδι της. Ο σκοπός είναι ιερός.

Λίγα λόγια για το νέο τραγούδι και για τον επόμενο δίσκο:

Έχω καινούριο τραγούδι, το «Κοκτέιλ», το πρώτο μου ελληνόφωνο. Ένα αρκετά ευχάριστο, ποπ κομμάτι, για την ακρίβεια είναι το πρώτο μου τόσο ποπ τραγούδι. Καλοκαιρινό, μιλάει για έρωτες και αλκοόλ και αποτελεί το πρώτο από μια σειρά ελληνόφωνων κομματιών που έχω γράψει, τα οποία φιλοδοξώ να τα κάνω δίσκο. Στο σύνολο είναι δέκα, τα νέα κομμάτια, σε αρκετά διαφορετικό ύφος από το Κοκτέιλ, αλλά και μεταξύ τους. Ευελπιστώ από φθινόπωρο να μπω στο στούντιο και να ξεκινήσω ηχογράφηση. Σε αυτήν την προσπάθεια, μια πολύ καλή βοήθεια είναι το να κερδίσω το έπαθλο στο διαγωνισμό του jumpingfish.gr, όπου συμμετέχω. Διαγωνίζονται άλλα 2 κομμάτια και ο νικητής κερδίζει τη χρηματοδότηση για το νέο του δίσκο, οπότε κάθε ψήφος είναι πολύτιμη. Ο διαγωνισμός τρέχει όλο τον Ιούνιο και η μάχη είναι σκληρή.

Μίλησε μας για τη μετάβασή σου στον ελληνόφωνο στίχο:

Καιρό ήθελα να γράψω ελληνικά, γιατί αφενός κι η ίδια ακούω ελληνική μουσική, αλλά πιστεύω πως η στιχουργία στην ελληνική γλώσσα είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα.

Επικοινωνείς καλύτερα αυτό που θες να πεις πιστεύεις;

Σαφώς και επικοινωνείς καλύτερα, γιατί στον αγγλόφωνο στίχο όσο καλή κι αν είναι η προφορά, όσο ωραία και να τα έχεις πει, σίγουρα ο ακροατής δεν καταλαβαίνει 100% αυτά που λες. Αλλά ακόμα και να τα καταλαβαίνει όλα, η βαρύτητα του να μιλάς στη μητρική σου γλώσσα, στη γλώσσα με την οποία σκέφτεσαι είναι κατευθείαν εκατό φορές πάνω στην αντίληψη. Είναι πολύ δυνατό το συναίσθημα. Από την άλλη, είναι και πιο δύσκολο βέβαια. Εμένα τόσα χρόνια μου έβγαινε πιο εύκολα να γράψω στα αγγλικά, κι ακόμα δηλαδή. Με τον ελληνικό στίχο το προσπαθούσα για να μου προκύψει. Τώρα που το έκανα μου βγαίνει και αυτό εύκολα, αλλά έχει να κάνει και με τη φάση που περνάω. Και δε νομίζω ότι θα σταματήσω να γράφω αγγλικά.

Με τον ελληνικό στίχο ταίριαξε το μουσικό σου ύφος; Άλλαξε κάτι;

Όχι, δεν άλλαξε κάτι μουσικά. Απλώς η ελληνική γλώσσα είναι πιο πλούσια και με περισσότερο περίπλοκο τονισμό και για αυτό είναι πιο δύσκολο να μελοποιηθεί. Τα αγγλικά είναι πιο μουσική γλώσσα, μπορείς να πατήσεις καλύτερα πάνω στις συλλαβές τη μουσική. Στα ελληνικά είναι καλύτερη η παραδοσιακή μουσική, γιατί είναι η γλώσσα φτιαγμένη για τη μουσική και η μουσική για τη γλώσσα.

Τι σε επηρέασε περισσότερο κι έκανες τη στροφή λοιπόν;

Νομίζω με βοήθησε πολύ η συνεργασία με το Μανώλη Φάμελλο, όπου έπρεπε να τραγουδάω ελληνικά. Εκεί, ουσιαστικά έμαθα, πράγμα που δεν ήταν εύκολο, όμως έμαθα. Δουλεύοντας τρία χρόνια με το Μανώλη και τραγουδώντας ελληνικά, αφενός έμαθα, αφετέρου κατανόησα καλύτερα την ελληνική γραφή και το πώς αποτυπώνεται αυτή μουσικά, πράγμα που μου άρεσε κιόλας.

Εκτός των άλλων έχεις γράψει μουσική και για το θέατρο τα τελευταία χρόνια. Αυτήν την εμπειρία πώς τη βίωσες;

Μου αρέσει πάρα πολύ το θέατρο! Ήταν μια διαδικασία οικεία το να γράψω μουσική για το θέατρο, μπήκα πολύ άμεσα κι εύκολα στο νόημα του. Κι επειδή έως τώρα είχα -ευτυχώς- πολύ καλές συνεργασίες, μου βγήκε εύκολα το να καταλάβω τι κάνουμε, τι πρέπει να φτιάξουμε, τι να προτείνω. Βέβαια, να πω σε αυτό το σημείο, πως το θέατρο είναι μια φοβερά σκληρή κι εξοντωτική δουλειά. Είναι πολλές ώρες, πολύ όγκος δουλειάς, είναι ένας άλλος κώδικας: έπρεπε να καταλάβω το όραμα του σκηνοθέτη, του τι πάμε να κάνουμε εδώ όλοι μαζί. Έχει πολύ να κάνει με την εικόνα και το λόγο και ξαφνικά είχα να κάνω με μια ομάδα ανθρώπων, δεν ήμουν πια μόνη μου. Επίσης, το να βάλεις μουσική σε μια παράσταση για μένα είναι ουσιαστικά η συνέχεια του σκηνικού, δημιουργείς ένα χώρο. Οπότε ξεπερνιέται το στάδιο του γράφω ένα τραγούδι μόνο!

Δίσκος που άκουσες τελευταία και ξετρελάθηκες:

Ο πρώτος δίσκος της Anonhi, Hopelessness (2016), που έτσι όπως το ακούω εγώ είναι pop, beat, dance σε mid-tempo, με φοβερά έντονο κοινωνικοπολιτικό στίχο και με τη φοβερή της φωνή βέβαια.

Από ελληνικούς δίσκους;

Ο πρώτος δίσκος από Νότια Ντακότα, όπου συμμετέχω, όπως και πολλοί αγαπημένοι μου άνθρωποι, αλλά ανεξαρτήτως αυτού, θεωρώ ότι πρόκειται για εξαιρετική δουλειά και μου άρεσε πάρα πολύ ο καινούριος δίσκος του The Boy.

Διαδικασία ηχογράφησης για τη Nalyssa Green:

Γενικά, όταν είχα αρχίσει να ασχολούμαι με τη μουσική, το στούντιο μου ήταν δύσκολη διαδικασία. Μιλώντας και με φίλους μουσικούς, υπάρχουν δύο κατηγορίες: αυτοί που απολαμβάνουν πολύ τη διαδικασία του στούντιο και αυτοί που ευχαριστιούνται περισσότερο τη ζωντανή εμφάνιση. Εγώ ανήκω ξεκάθαρα στους δεύτερους, αν και φυσικά έμαθα να δουλεύω και στο στούντιο και το κάνω μια χαρά πλέον. Όταν όμως ηχογραφώ, φροντίζω να φτιάχνω συνθήκες που να μου θυμίζουν την αρχική κατάσταση στην οποία γράφονται τα τραγούδια, δηλαδή το σπίτι μου. Μου αρέσει να είναι τα πράγματα πιο οικεία και πιο «σπιτικά». Οπότε τους δύο δίσκους μου τους έκανα έτσι και αυτόν τώρα κάπως έτσι θέλω να τον κάνω.

Χάρισέ μας στίχους από ένα άλλο τραγούδι σου ελληνόφωνο:

«Οι βόμβες πέφτουνε πάνω στις καρδιές μας,

Η πρώτη πριν καιρό μας κούφανε για πάντα,

οι επόμενες μόνο θρύψαλα κάνουνε.

Τον κρότο μόνο θα τον φανταζόμαστε,

σαν πίεση στο στέρνο από μέσα προς τα έξω».

Ξέρω ότι αγαπημένος σου προορισμός για διακοπές είναι τα νησιά. Είσαι λοιπόν το πρωί στο νησί σου, ανοίγεις το πρωί το παράθυρο του δωματίου σου και τι ακούς; Βάζεις κάτι να παίξει ή ...;

Παφλασμός κύματος και το μπλουμ της πρώτης βουτιάς.

Η ιστορία πίσω από το Κοκτέιλ:

Ήταν καλοκαίρι, είχε ζέστη, έβγαινα τα βράδια, εδώ στην Αθήνα, είναι πολύ Αθήνα αυτό το κομμάτι, και ήθελα κάπως να καταγράψω αυτό το σκηνικό: Αθήνα, βράδυ, έρωτας και τα υπόλοιπα... Και γενικά πάντα όλα τα κομμάτια έχουν κάποιες αφορμές βιωματικού χαρακτήρα, από όπου ξεκινάει κάποιος στίχος, μια κεντρική ιδέα, αλλά τελικά αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτό που κάνω δεν είναι ημερολόγιο, μπορεί να έχει μια βιωματική αφορμή αλλά, εν τέλει,στον καθένα λέει άλλα πράγματα, όπως και σε μένα την ίδια.

Εν τέλει τι σημαίνει Αθήνα για σένα;

Την αγαπάω πολύ αυτήν την πόλη, είμαι ερωτευμένη για την ακρίβεια. Πιο πολύ αγαπάω τη νύχτα της. Νομίζω ότι η Αθήνα τη νύχτα είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο. Προφανώς είναι πατρίδα, οπότε έχω άλλες συνδέσεις, πολύ βαθιές. Αλλά έχει το σκοτάδι της, τη μαυρίλα της, τις γωνιές της, την καθημερινότητά της, έχει και τη διασκέδασή της και τη μαγεία της και το ρομαντισμό. Έχει πολλά ενδιαφέροντα κι αντικρουόμενα στοιχεία που την κάνουν πολύ ιδιαίτερη.

Το κορίτσι αυτό, αφού το στηρίξουμε στο διαγωνισμό του jumpingfish.gr, θα κάνει κάποιες συναυλίες, για τις οποίες θα ενημερώσουμε φυσικά, θα ξεκουραστεί και θα επανέλθει με νέο δίσκο! Ως τότε ερωτευόμαστε (με) το τραγούδι της και της ευχόμαστε καλή τύχη!

Ευχαριστούμε τη Χαβάη για την υπέροχη φιλοξενία. Το Δημήτρη, τον Αλέξη και τη Νέλλυ! Οι φωτογραφίες είναι του Δημήτρη Κυριάκου.