Ο Αντώνης Κωνσταντάρας είναι πια ο Tony Bluebird και βγάζει το πρώτο του EP

Ο Αντώνης Κωνσταντάρας πλέει για τα καλά στα νερά της τέχνης εδώ και χρόνια. Το βιογραφικό του πλούσιο, με προιστορία στο πολιτιστικό κομμάτι της Lifo και του Vice, με συμμετοχή σε αρκετά σχήματα (τελευταία με τους Strawberry Pills) και με συχνή διαδικτυακή παρουσία μέσω της ομάδας των "Delines" στο YouTube αλλά και του Νοσταλγικού podcast στο Spotify και στα Apple podcasts. Έχει πρόσφατα ανοίξει τη δική του δισκογραφική εταιρία "Black Caramel" από όπου θα δημοσιοποιηθεί και το πρώτο του σόλο ΕΡ, την ίδια μέρα με την εμφάνισή του στην Death Disco (Παρασκευή 3 Νοεμβρίου). Τον συνάντησα κάπου στο Παγκράτι για μια όμορφη κουβέντα εφ' όλης της ύλης.

Σε τι σε φάση σε πετυχαίνω και πώς έγινε η μετάλλαξη σε “Tony Bluebird”;

Είμαι σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης γιατί τρέχω να κυκλοφορήσω το EP μου. Η κυκλοφορία θα γίνει την ίδια μέρα με το live στο Death Disco, που θα γίνει την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου. Παράλληλα, τρέχω τη δική μου δισκογραφική “Black Caramel” από όπου θα δημοσιευτεί και η δική μου δουλειά. Η επόμενη δουλειά που θα δημοσιευθεί θα είναι του Pan Pan. Το “Tony” πρόερχεται από το Αντώνης προφανώς επειδή παλιά με φώναζαν έτσι και το “bluebird” υπάρχει σε πολλές μυθολογίες, είναι ένα πουλί που μιλάει με τους νεκρούς.

Πώς έγινε αυτό το βήμα;

Όταν σταμάτησα να παίζω με τους Strawberry Pills, ήθελα να μαζέψω τον εαυτό μου και να φτιάξει κάτι καινούριο, έναν δικό μου κόσμο, από όπου θα ξεπηδούν μουσικά πράγματα που θα είναι πιο κοντά σε αυτά που φαντάζομαι. Είχα και παλιότερα δισκογραφική εταιρεία αλλά με έψησαν και οι “Stay Independent” που είναι και ο distributor της προσπάθειας. Το ότι με το καλημέρα, έχω κλείσει ήδη τον Pan Pan, που είναι ό, τι πιο hot υπάρχει αυτήν τη στιγμή, είναι πολύ όμορφο για μένα!

Πώς χαρακτηρίζεις τη νέα σου μουσική;

Ένας φίλος μου άκουσε το «Είσαι μαζί μας» και το αποτέλεσε happy dark wave που έχει πλάκα και μου αρέσει. Εγώ θα το έλεγα urban pop διότι έχω επιρροές από διάφορα είδη, κυρίως από Gorillaz. Αυτήν τη φορά, σε αντίθεση με τις προηγούμενες συνεργασίες μου, θέλω να κάνω ό,τι γουστάρω και να βάλω πολλά στοιχεία. Αν μου την καρφώσει, μπορεί να κάνω και folk δίσκο!  

Νιώθεις περισσότερο δημοσιογράφος, μουσικός ή podcaster;

Στην εποχή που ζούμε, είναι πολύ δύσκολο να έχεις μόνο μια ταμπέλα. Είμαι απλά ο Αντώνης Κωνσταντάρας, ένας multimedia τύπος. Δεν μπορώ να σου πω ότι υπερισχύει κάτι.

Πώς αποφάσισες ότι θα ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο;

Από την πρώτη φορά που είδα τους Offispring στο MTV, κατάλαβα ότι αυτό θέλω να κάνω τη ζωή μου! Πήρα μια κιθάρα και ακολούθησα αυτόν τον δρόμο. Δεν πήγα ποτέ με τη λογική, γιατί ένιωσα ότι αυτό ήθελα να κάνω και το ένα έφερε το άλλο. Σχετικά με τη δημοσιογραφία, σπούδασα σε μια ιδιωτική σχολή, παρόλο που στο δημοτικό σκέψου ότι έβγαζα δική μου εφημερίδα! Το Vice με βρήκε από ένα blog που είχα. Η μουσική με έβαλε στο πολιτιστικό κομμάτι της δημοσιογραφίας, παρόλο που έχω κάνει και δουλειές που δε μου ταίριαξαν, όπως αθλητικό ρεπορτάζ.

Ευτυχισμένος λένε πως είναι αυτός που κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Το συνειδητοποείς αυτό;

Φυσικά! Ζω για αυτά! Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά μόνο αυτά που μου αρέσουν.

Τι προσδίδει σε ένα έργο η γνώμη του πολιτιστικού συντάκτη ή του κριτικού;

Μου φαίνεται κάπως παρωχημένη πλέον η κριτική. Την έχω συνδυάσει με παλιά χρόνια, με περιοδικά και εφημερίδες. Σαφώς και τους χρειαζόμαστε ακόμα αλλά έχει περάσει νομίζω περισσότερο στο κομμάτι της διασκέδασης, δηλαδή διαβάζουμε μια κριτική περισσότερο για να περάσουμε ωραία παρά για να «αγοράσουμε» κάτι. Όμως, η δημοσιογραφία περιέχει την πρόταση και την ανάδειξη. Έτσι, προβάλλονται νέα ταλέντα, νέες πληροφορίες, νέες τάσεις και διάφορα που ο πολύς κόσμος μπορεί να μη γνωρίζει. Στα ελληνικά μουσικά media πάντως, βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα, παρατηρώ ότι δεν προωθούμε τόσο αυτά που προέρχονται από την Ελλάδα. Μου λείπει αυτό!

Προτιμάς το διαδίκτυο ή τον τύπο;

Παρόλο που δε μου αρέσουν τα social media, προτιμώ το διαδίκτυο! Μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε άπειρο όγκο πληροφοριών και αυτό δεν ήταν εφικτό στο παρελθόν. Το ότι γίνεται ηλίθια χρήση του διαδικτύου, δε σχετίζει με το ίδιο. Το ίδιο ισχύει και με την τεχνητή νοημοσύνη που πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα προκύψουν πολλά προβλήματα από αυτό. Θα γίνει ένας πελώριος διαχωρισμός ανάμεσα σε φτωχούς και πλουσίους. Ελπίζω να κάνω λάθος!

Πες μου λίγα λόγια για το κανάλι σας στο YouTube.

Οι Delines και το Ηλεία Ρίχτο είναι κάτι που αγαπάμε πολύ και σημαίνει πολλά για εμάς! Δεν έχουμε παρατήσει το κανάλι εδώ και 4 χρόνια και έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που μας ανταμείβει όλο αυτό. Τα 4 χρόνια είναι κομβικό σημείο στο Youtube. Έχουμε φτιάξει πλέον και τον δικό μας χώρο και είμαστε έτοιμοι για πολλά φέτος!

Για το Νοσταλγικό podcast.

Δεν μπορώ να κάθομαι! Το Νοσταλγικό είναι κάτι που αγαπώ και το κάνω ξεκάθαρα από δική μου όρεξη. Μου έχει χαρίσει νέες γνωριμίες από τον χώρο του podcasting, όπως οι «Επιεικείς έφηβοι», με τους οποίους πραγματοποιήσαμε και το πρώτο μας πάρτυ τις προάλλες. Η κοινότητα του podcasting μου θυμίζει τα πρώτα χρόνια του Youtube και πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό και την αρθρογραφία.

Θες να προσθέσεις κάτι για τη δισκογραφική σου;

Τον Ιανουάριο θα έρθει αλμπουμάρα από Pan Pan και Years of Youth.

Στην Eλλάδα έρχονται οι τάσεις παραδοσιακά πιο αργά σε σχέση με το εξωτερικό. Αυτό έχει αλλάξει πια;

Ναι, διότι πλέον όλα φτάνουν τόσο γρήγορα… Βέβαια, αυτό δεν είναι και πάντα καλό, αφού δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε καλά τόση πληροφόρηση.

Η τραπ έχει σχέση με το χιπ χοπ;

Είναι μέρος του χιπ χοπ. Πολλοί το ισχυρίζονται αυτό και από παλιούς χιπ χοπ καλλιτέχνες. Ο ήχος, είναι σίγουρα πιο ηλεκτρονικός, αλλά υπάρχει μέσα ραπάρισμα και αυτό τα λέει όλα. Στην Ελλάδα, ειδικά, παραγωγοί όπως ο Skive και ο Night Grind, προέρχονται από τον ηλεκτρονικό ήχο.

Πιστεύεις ότι μπορούν να βγουν καινούρια πράγματα στη μουσική ή όλα λίγο πολύ έχουν βγει;

Νομίζω ότι αυτό θα γίνει κυρίως στη μεριά της ηλεκτρονικής μουσικής λόγω της τεχνολογίας. Αισιόδοξα πιστεύω ότι θα υπάρξει χώρος για καινοτομία.

50 χρόνια χιπ χοπ φέτος! Πιστεύεις ότι έχει αντικαταστήσει πια το ροκ ως παγκόσμιο είδος;

Όχι, γιατί παγκόσμιο είδος εξακολουθεί να είναι ποπ. Στην πιο νεανική, επαναστατική ίσως να συμβαίνει. Πάντως, για μένα μου φαίνεται ότι το χιπ χοπ ξεπέρασε το ροκ από το 2000.

Είναι η Αθήνα φιλική πόλη για τους καλλιτέχνες;

Η Αθήνα είναι χάλια και δεν είναι φιλική για κανέναν. Θεωρώ ότι έχει πολλές προοπτικές αλλά όλα πάνε στον βρόντο. Είναι ιδανική μόνο για τουρίστες. Εγώ βρίσκω δύναμη από τον δικό μου μικρόκοσμο, τα άτομα και τις δραστηριότητές μου. Προφανώς και επηρεάζομαι όμως σε έναν βαθμό και θα ήθελα κάποια στιγμή να φύγω από εδώ. Προς το παρόν έχω ακόμα δουλειές εδώ.

Έχεις πάρει δεκάδες συνεντεύξεις. Ξεχωρίζεις κάποιες;

Η συνέντευξη με τους Flat Earthers με έκανε κάπως γνωστό και σίγουρα τη θυμάμαι με αγάπη! Επίσης, δεν μπορώ να ξεχάσω τον Mad Clip, αυτό το αξιαγάπητο άτομο, όπως και την ευκαιρία να μιλήσω, έστω και εξ αποστάσεως και για λίγο, με τον Bryan Eno! Τέλος, ξεχωρίζω τον Φώτη Σεργουλόπουλο, τον Αλέξανδρο Κοντοπίδη, τον Μιχάλη Παπαθανασίου και τη Roisin Murphy!  

Ακούς κάτι που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς;

Ακούω πάρα πολύ το νέο κύμα της country!

Θέλω να μου πεις ονόματα που ξεχωρίζεις από την εγχώρια και τη διεθνή σκηνή.

Post Malone, Little Simz, Sleaford Mods, Idles, Fontaines DC, Pan Pan, Mazoha, Royal Arch, Natural Affair, Yama, Scifi River, Vox Populi και πολλοί ακόμα που δυστυχώς δε μου έρχονται αυτήν τη στιγμή!

Κλείσε όπως θες.

Δημοσιογραφικά συνεχίζω τη δουλειά μου στο Youtube. Καλλιτεχνικά έρχονται πολλά live και στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία (Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Βόλο) με τη νέα χρονιά. Θα προσπαθήσω να βγάλω αρκετές κυκλοφορίες με την εταιρία μου!