Ο Ανδρέας Ανδρέου σκηνοθετεί τη «Βελανιδιά» και μιλάει στο deBόp!

Η Βελανιδιά πραγματοποιεί τον χειρότερο εφιάλτη του ηθοποιού. Κάθε βράδυ και διαφορετικός καλεσμένος ανεβαίνει στη σκηνή χωρίς πρόβα, χωρίς να έχει διαβάσει το κείμενο και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τι πρόκειται να ακολουθήσει. Συναντιέται επιτόπου με τη Μαρίνα Αργυρίδου και μαζί πρωταγωνιστούν σε μια τολμηρή θεατρική πρόκληση, όπου τα όρια της πραγματικότητας συνεχώς μεταβάλλονται. Ο Ανδρέας Ανδρέου επανέρχεται στη σκηνή του Bios, σκηνοθετώντας μία απροσδόκητη ιστορία εξαπάτησης, απώλειας και συμφιλίωσης, δοσμένη με χιούμορ, τρέλα και ευαισθησία. Από τις 30 Ιανουαρίου και κάθε Δευτέρα-Τρίτη στις 21.00.

Διαβάστε τη συνέντευξη του σκηνοθέτη Ανδρέα Ανδρέου που ακολουθεί!

Γιατί επιλέξατε εξαρχής να σκηνοθετήσετε τη «Βελανιδιά»;

Παρακολουθούσα τη δουλειά του Τιμ Κράουτς όσο σπούδαζα στην Αγγλία. Είχα δει δουλειές του και είχα διαβάσει όλα τα θεατρικά του έργα. Εν τέλει γνωρίστηκα και προσωπικά μαζί του. Αποτέλεσε μια πολύ σημαντική επιρροή, η οποία καθόρισε τον τρόπο δουλειάς μου στο πανεπιστήμιο —στη RADA— και μετέπειτα στα πρώτα μου βήματα ως σκηνοθέτη. «Η Βελανιδιά» μού ταίριαξε από την πρώτη στιγμή που τη διάβασα, μου δημιούργησε αυτή τη δυσεξήγητη έλξη, την ταύτιση που με κινητοποιεί κάθε φορά που καταπιάνομαι με ένα έργο.

Η Βελανιδιά είναι ένα έργο βασισμένο στον αυτοσχεδιασμό. Ποιες είναι οι προκλήσεις της σκηνοθεσίας ενός αυτοσχεδιαστικού έργου;

«Η Βελανιδιά» επιτρέπει και, ακόμα περισσότερο, προϋποθέτει τον αυτοσχεδιασμό, όμως η δομή του κειμένου, οι διάλογοι και η δραματουργία είναι εξαιρετικά συμπαγείς. Στις πρόβες, αλλά και στην ίδια την παράσταση, οφείλει κανείς να εντάξει ένα ποσοστό χάους, να προβλέψει (όσο μπορεί) το απρόβλεπτο.

Ποιος είναι ο ρόλος του σκηνοθέτη σε ένα αυτοσχεδιαστικό έργο; Θυμίζει τον κλασικό ρόλο ενός σκηνοθέτη ή έχει ορισμένες διαφοροποιήσεις;

Δεν ξέρω ποιος ακριβώς είναι αυτός ο «κλασικός ρόλος» του σκηνοθέτη. Για μένα ο σκηνοθέτης πειραματίζεται και εξερευνά διαρκώς, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τις βεβαιότητες που φέρει εκτός πρόβας. Ακολουθεί το ένστικτό του και συνομιλεί διαρκώς με τον ηθοποιό. Αποτελεί επίσης τον πρώτο θεατή της παράστασης. Όλα αυτά ισχύουν και για τη «Βελανιδιά». Περισσότερο θα έλεγα ότι διαφοροποιείται ο ρόλος του ηθοποιού, από τη στιγμή που πρέπει είτε να ανέβει απροετοίμαστος στη σκηνή —αν μιλάμε για τον καλεσμένο— είτε να έχει απέναντί του έναν διαφορετικό άνθρωπο κάθε βράδυ —στην περίπτωση της σταθερής ηθοποιού, της Μαρίνας Αργυρίδου.

Σε κάθε παράσταση εμφανίζεται και ένας νέος καλεσμένος που αναμετράται με την Υπνωτίστρια. Το κοινό θα γνωρίζει ποιος καλεσμένος θα βρίσκεται κάθε φορά επί σκηνής;

Βεβαίως. Οι ημερομηνίες κάθε συμμετοχής έχουν ανακοινωθεί εδώ

Οι καλεσμένοι προέρχονται από διαφορετικούς χώρους της τέχνης. Πώς έγινε αυτή η επιλογή;

Μας ενδιέφερε η ετερογένεια του μείγματος, καθ’ ότι θεωρούμε ότι έχει να προσφέρει πολλά. Στο εξωτερικό, ο Τιμ Κράουτς, ερμηνεύοντας ο ίδιος τον σταθερό ρόλο της παράστασης, προσκαλεί κάθε είδους πρόσωπα και ιδιότητες. Ειδικό βάρος ρίχνεται, βέβαια, στους ανθρώπους της σκηνής, για τους οποίους η πρόκληση είναι διαφορετική: Ανεβαίνουν στον οικείο τους χώρο με τρόπο ανοίκειο.

Τι διαφορετικό έχει να δώσει ο κάθε καλεσμένος αναλόγως το χώρο της τέχνης στον οποίο δραστηριοποιείται;

Αυτό μένει να το δούμε. Θεωρώ ότι θα εκπλαγούμε με τον καλύτερο τρόπο από όλους.

Σε ποιες αναπροσαρμογές του έργου προχωρήσατε; 

Σε καμία. Όταν έχει γραφτεί με τόσο συμπαγή τρόπο, εμάς δεν μας μένει παρά να το ανεβάσουμε. Το περιγράφω λες και είναι εύκολο, αυτό είναι, όμως, το πιο δύσκολο. Ο Τιμ Κράουτς, άλλωστε δημιούργησε το κείμενο μέσα στην πρόβα, δεν αποσυνδέθηκε ποτέ από τη διαδικασία της παράστασης. Αγαπούμε αυτούς τους συγγραφείς, τους τεχνίτες, που γνωρίζουν το θέατρο από μέσα. Αισθανόμαστε την αγωνία τους και είμαστε εδώ για να της δώσουμε φωνή και υφή.

Ευχαριστούμε τον Ανδρέα Ανδρέου για την παραχώρηση της συνέντευξης!

Όλες οι πληροφορίες για την παράσταση είναι εδώ