O Αποστόλης Ψαρρός μας μιλάει για την "Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί"

Ένα δωμάτιο πένθους, ο λόγος του Ευριπίδη, μια παράσταση της “Εκάβης” κινηματογραφημένη στην Ισπανία το 1998, μια γυναίκα, οι απώλειες με σάρκα και οστά.

Έχει αρχή και τέλος η ανθρώπινη ύπαρξη; Ποιος ήσουν πριν και ποιος είσαι τώρα;

Μια γυναίκα, η Εκάβη, κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, με ό,τι της έχει απομείνει, παρακολουθεί τηλεόραση. Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, μνήμες και φωνές ξυπνούν, πρόσωπα εμφανίζονται και συνομιλούν μαζί της. Κάθε συνάντηση είναι μια ακόμη προσπάθεια να τακτοποιήσει τον κόσμο της. Μέχρι που όλο το κατασκευασμένο περιβάλλον της ζωής της αποδομείται. Η λύση στις συμφορές της θα έρθει από μια εκδίκηση ή από μια φυγή;

To 1998, η Margarita Borja, ισπανίδα συγγραφέας, ποιήτρια και σκηνοθέτις, παρουσιάζει στο νησί Ταμπάρκα της Ισπανίας, σε δική της διασκευή την “Εκάβη’ του Ευριπίδη, με τον τίτλο HÉCUBA, NÓMOS Y MÚSICA DE LAS CIUDADANAS, γεγονός που ενθουσίασε το κοινό κι αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό στην πορεία της δημιουργού της. “Η Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί” εμπνέεται από εκείνη την ιστορική παράσταση κι από το κείμενο της “Εκάβης” του Ευριπίδη.  Ένα κείμενο που “μιλάει” ακόμα και σήμερα, για όσα μας απασχολούν, μας θυμώνουν, μας συγκινούν και μας προβληματίζουν.

Στην παράσταση προβάλλονται αποσπάσματα από την παράσταση HÉCUBA, NÓMOS Y MÚSICA DE LAS CIUDADANAS της Margarita Borja κι ακούγονται αποσπάσματα από το κείμενό της.

Ποιο ρόλο ερμηνεύετε στην παράσταση;

Τους ανδρικούς ρόλους του έργου. Δηλαδή κατά σειρά εμφάνισης , το φάντασμα του Πολυδώρου ,τον Οδυσσέα, τον Ταλθύβιο, τον Αγαμέμνονα και τον Πολυμήστορα.

Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε στην ενσάρκωση του ρόλου σας;

Κάθε θεατρική παράσταση είναι μία πρόκληση. Η κάθε πρόκληση που αφορά το θέατρο, είναι στο να λες μία ιστορία που συναρπάζει το κοινό. Αυτός είναι και ο στόχος του κάθε ρόλου.

Σε τι διαφέρει το κείμενο της παράστασης «Η Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί» σε σχέση με το κείμενο της «Εκάβης» του Ευριπίδη;

Το κείμενο δεν διαφέρει. Ακολουθούμε την ιστορία της Εκάβης του Ευριπίδη απλά σε μία πιο σύντομη εκδοχή σε ένα ονειρικό περιβάλλον.

Πώς εμπνέεται η παράσταση από την Εκάβη της Margarita Borja; Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι την εγκιβωτίζει; 

Αυτό είναι μία ερώτηση που αφορά τους δημιουργούς/συνθέτες των δύο παραστάσεων. Δηλαδή την σκηνοθέτη τη Ζωή Ξανθόπουλου και την ίδια την Margarita Borja, η οποία μας έκανε την τιμή και ήρθε από την Ισπανία σε ηλικία 82 ετών και παρακολούθησε τις δύο πρώτες μας παραστάσεις. Αγκάλιασε με πολλή συγκίνηση την παράστασή μας και μας έδωσε πολλή δύναμη.

Για ποιους λόγους θεωρείτε ότι ένας θεατής πρέπει να δει την «Εκάβη σε ένα ελληνικό νησί»;

"Άλλο πριν ήμουνα και άλλο είμαι τώρα". Αυτή η φράση διέπει όλη την παράσταση. Δεν υπάρχει κάτι πιο διαχρονικό και επίκαιρο, από την απότομη αλλαγή των συνθηκών της ζωής μας και του πως εμείς μετά καλούμαστε να διαχειριστούμε την αλλαγή αυτή του εξωτερικού και του εσωτερικού μας κόσμου.

Η Εκάβη θυμίζει σε κάτι τη σύγχρονη γυναίκα και με ποιο τρόπο;

Όσο ο άνθρωπος θα αδικείται,

όσο ο πόλεμος θα τον ρημάζει,

όσο θα μεταβάλλεται η ζωή του με τρομακτικές αλλαγές, η Εκάβη θα είναι σύγχρονη και επίκαιρη.