Ο Δημήτρης Σαμόλης και το «Ατάρι» του έρχονται στο deBόp

Φτάνοντας στη γειτονιά του, τα Πετράλωνα, νόμιζα πως θα κάνω μία συνέντευξη. Τελικά εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι έγινε μια κουβέντα μέσα από την οποία γνώρισα έναν υπέροχο άνθρωπο. Λιτά πολυπράγμων, μετριοφρόνως φιλόδοξος, ρομαντικά κυνικός, θεατρικά  μουσικός. Αυτός είναι ο Δημήτρης Σαμόλης.

«Βούτηξες» από μικρή ηλικία στα καλλιτεχνικά δρώμενα, τόσα τα θεατρικά όσο και τα μουσικά. Μετά το σχολείο, όμως , βρέθηκες στη Νομική και μετά στο Εθνικό. Πώς σε επηρέασε αυτή η πρώιμη επαφή και πώς έγιναν αυτές οι μεταβάσεις;

Στο Εθνικό πέρασα μετά από τρεις επίμονες προσπάθειες, ήταν κάτι που το ήθελα πολύ, και στο μεταξύ τέλειωσα και τη Νομική. Γενικά είχα έφεση στα μαθήματα  και δε με δυσκόλεψε η εισαγωγή στη Νομική όσο η εισαγωγή στο Εθνικό. Όταν τελείωσα τη σχολή, δούλεψα για λίγο ως δικηγόρος αλλά γρήγορα κατάλαβα πως δε μου ταίριαζε. Ο πατέρας μου ακόμη δε το έχει χωνέψει πως δεν ασχολούμαι με τα νομικά. Είναι περίεργο που μέχρι και σήμερα πολλοί γονείς δε θέλουν να ασχοληθούν τα παιδιά τους με το θέατρο/μουσική επαγγελματικά. Καταλαβαίνω πως αισθάνονται ανασφάλεια.

Η ενασχόληση με το θέατρο και τη μουσική από τόσο μικρή ηλικία ήταν για μένα κάτι το πολύ φυσιολογικό. Επιθυμούσα διακαώς  να καταπιαστώ με αυτά. Λύσσαγα ως παιδί να καταπιαστώ με το θέατρο, ψαχνόμουν. Μόλις είδα πως γίνεται οντισιόν για τη μελωδία της ευτυχίας δήλωσα αμέσως συμμετοχή και βέβαια έπεισα τη μητέρα μου να πάω κρυφά από τον πατέρα μου. Τελικά πήγα με όρο όμως να είμαι καλός μαθητής κι έτσι λειτούργησε ως κίνητρο.

Πώς έγινε η μετάβαση από την υποκριτική στη μουσική;

Αν σκεφτείς πως για μένα η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν στην μελωδία της ευτυχίας, ήταν συνδυασμένα θέατρο και τραγούδι. Μας έκανε διδασκαλία ο Δ.Τυπάλδος, πήγα μάλιστα στη χορωδία Τυπάλδου. Έτσι, στο μυαλό μου υποκριτική και τραγούδι έγιναν ένα, ως καλλιτεχνική έκφραση. Άλλωστε δε θεωρώ τον εαυτό μου μουσικό αλλά τραγουδοποιό, απλά γράφω τραγούδια γιατί εμπνέομαι και εκφράζομαι.

Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στην υποκριτική και το τραγούδι;

Δεν τα πάω καθόλου καλά με τα διλήμματα, τα θέλω όλα. Όσο  μπορώ να τα κάνω , θα τα κάνω και τα δύο.

Μια και μιλήσαμε για μεταβάσεις, ας  πάμε και σε χρονικές μεταβάσεις, με αφορμή το «ατάρι» το νέο σου τραγούδι. Το ατάρι παραπέμπει στο παρελθόν . Ποια είναι η σχέση σου με το χθες;

Ευτυχώς δεν το πολυεπισκέπτομαι. Έχω συνειδητά την τάση να είμαι στο τώρα. Μάλιστα, επειδή είμαι οργανωτικός σε βαθμό κακουργήματος , είμαι και με το ένα πόδι στο μέλλον. Μπορεί τώρα να κάνω σχέδια για το 2019. Αν και είχα ατάρι μικρός, σαν τίτλος τραγουδιού ήρθε τυχαία, ψάχνοντας μια λέξη περίεργη. Για βδομάδες σκεφτόμουν πως θα μπορούσε ένα τέτοιο αντικείμενο να γίνει τραγούδι.

Ανατρέχοντας στους στίχους τόσο του συγκεκριμένου τραγουδιού όσο και παλαιότερων, διαπιστώνει κανείς πως συχνά αποτελούν ένα συνονθύλευμα εικόνων. (της γειτονιάς σου, ενός στιγμιότυπου που είδες κλπ) . Πες μου μια εικόνα που μπορεί να σε εμπνεύσει.

Με εμπνέουν κυρίως εικόνες της καθημερινότητας. Μπορεί να με εμπνεύσει η εικόνα των κλειδιών στο τραπέζι περισσότερο από ένα ελαφρύ αεράκι ή ένα ηλιοβασίλεμα. Βρίσκω μέσα από την πραγματικότητα και το ρεαλισμό την ποιητικότητα.

Ο προηγούμενος δίσκος περιείχε τραγούδια σε αγγλικό στίχο ενώ αυτός που ετοιμάζεις σε ελληνικό. Τι σε οδήγησε σε αυτές τις επιλογές;

Δεν έχω ζήσει στο εξωτερικό. Άκουγα ξένη μουσική και διάβαζα και πολλά βιβλία στα αγγλικά. Τα αγγλικά μου ακούσματα σαφέστατα στάθηκαν πρότυπα. Μέσα μου υπάρχει και πάντα η επιθυμία να ταξιδέψω στο εξωτερικό με τα τραγούδια και την μπάντα μου. Κάποιος μου είπε πώς ίσως η επιλογή των αγγλικών να υποδηλώνει ένα φόβο έκθεσης , θεωρώντας όμως πιο γενναίο τον εαυτό μου, θέλω να πιστεύω πως δεν είναι αυτός ο λόγος. Κάποια στιγμή στα live προσπάθησα να βάλω και κάποια ελληνικά κομμάτια αλλά δε μπορούσα να φανταστώ ποια ελληνικά κομμάτια θα ταίριαζαν με το POPETRY. Άλλα μου φαίνονταν πολύ pop άλλα πολύ έντεχνα. Έτσι σιγά σιγά ξεκίνησα να γράφω και στα ελληνικά. Στην αρχή δε μου έβγαινε τίποτα και απογοητευόμουν. Σκεφτόμουν πως ό,τι έγραφα ήταν χάλια. Ένιωθα πως έπρεπε να αποδείξω κάτι. Από τον περασμένο Σεπτέμβρη χαλάρωσα και σιγά σιγά βγήκαν όλα τα κομμάτια του άλμπουμ.

Πώς προσεγγίζεις έναν ρόλο στο θέατρο; Πώς γνωρίζεσαι με τον ήρωα που ενσαρκώνεις;

Αυτό έχει να κάνει πολύ και με το σκηνοθέτη. Συνήθως προσπαθώ να μην κάνω τίποτα μόνος για να μην ακολουθήσω μια πεπατημένη. Προσπαθώ να το συνδιαμορφώσω με το σκηνοθέτη και την ομάδα, τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Δηλ. να δεχτώ έξωθεν παρατηρήσεις. Είναι πιο δημιουργικό να βγαίνεις έξω από τη ζώνη ασφαλείας σου.

Ποιοι ρόλοι σε ελκύουν;

Το “πρόβλημα” είναι πολύ γοητευτικό. Ίσως  ένας ήρωας που έχει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα.

Βρίσκεις σημεία ταύτισης  με τους ήρωες που ενσαρκώνεις; Για παράδειγμα είχες κοινά σημεία με το μαθητή που ενσάρκωνες στο « Αγαπητή Ελένα» ;

Είχα αρκετά κοινά με το συγκεκριμένο ρόλο. Ένας μαθητής, καλός στα φιλολογικά, με ανησυχίες, με φιλοδοξίες. Βέβαια είναι ωραίο να κάνεις και ρόλους τελείως διαφορετικούς, είναι πρόκληση.

Οι μελωδίες και οι στίχοι σου χαρακτηρίζονται από μια ρομαντική διάθεση. Είσαι ρομαντικός χαρακτήρας;

Δεν ξέρω τι εννοούμε ρομαντισμό. Γενικά είμαστε πολύπλοκα πλάσματα οι άνθρωποι . Άλλοτε είμαι κυνικός και ρεαλιστής άλλοτε ρομαντικός.

Η εποχή μας αφήνει περιθώρια έκφρασης μιας πιο ρομαντικής διάθεσης;

Εννοείται. Θεωρώ πως μπορεί να συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν (μια κρίση οικονομική, ανθρωπιστική κλπ) όμως αυτό δεν καλύπτει όλα τα υπόλοιπα. Για παράδειγμα είναι δυνατόν να μην υπάρχει έρωτας ακόμη και σε μια τέτοια εποχή; Πάντα θα βρίσκουμε κάτι καλό.

Πώς κρίνεις το γεγονός ότι η καλλιτεχνική έκφραση, κυρίως στον τομέα της μουσικής, στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο διαδίκτυο;

Μου αρέσει πολύ. Το θεωρώ αρκετά δημοκρατικό. Το κοινό δείχνει κατευθείαν  τις προθέσεις του. Τα likes,τα views  ,τα σχόλια λένε πολλά για τον καλλιτέχνη. Σε περίοδο δημιουργίας προσπαθώ να μην επηρεάζομαι από όλα αυτά. Αλλά μετά μου αρέσει να βλέπω την ανταπόκριση του κόσμου ή τα σχόλιά του.

Ποια τα σχέδιά σου, τόσο τα μουσικά όσο και τα θεατρικά;

Ο δίσκος ολοκληρώνεται και θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη. Στις 5 Ιουλίου θα είμαι στη συναυλία των Imam Βaildi στο θέατρο Πέτρας και θα κάνω και κάποια ακόμη live με τη μπάντα μου.

Έχουμε & κάποιες ερωτήσεις «σύντομης απάντησης» για σένα...
Σε ποιο έργο ονειρεύεσαι να πρωταγωνιστήσεις;

Θα μου άρεσε να έπαιζα στο Moulin Rouge, αν ανέβαινε στην Ελλάδα.

Αγαπημένος τραγουδιστής και ηθοποιός;

O Ryan Gosling των Dead man ΄s bones ως τραγουδιστής αλλά και ηθοποιός και ως ηθοποιός σκέτο ο Tom Hardy.

Μια κρυφή σου συνήθεια, που κανείς δεν ξέρει, αλλά που τώρα θα μάθουν όλοι .

Διαβάζω βιβλία αυτοβελτίωσης.

Αγαπημένο μέρος της Αθήνας για βόλτα.

Το Αιγάλεω, η παλιά μου γειτονιά εκεί.

Στο garlic breath αναφέρεσαι σε ένα στοιχείο του άλλου που «λατρεύεις να μισείς». Ποιο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου μπορεί να σε κερδίσει αμέσως;

Η μυρωδιά. Μπορεί να με γοητεύσει πολύ η μυρωδιά.

Ποιο τραγούδι ακούς στο repeat τελευταία;

Το hungry από Dotan.

Και τώρα θα σε δοκιμάσουμε και σε μια ακόμη τέχνη, τη ζωγραφική! Αφιέρωσε ένα σκίτσο σου στους αναγνώστες μας...

 

Το θυμάστε το Atari; Κάποιοι από εμάς, σίγουρα ναι!
Xάρη στον Δημήτρη Σαμόλη, τον ταλαντούχο καλλιτέχνη που μοιράζεται την καθημερινότητα με τις δύο μεγάλες του αγάπες, την ηθοποιία και την μουσική, το Αtari ξαναέρχεται στις μνήμες μας!

Ο Δημήτρης, αναπολώντας την χαρά του παιχνιδιού, την ευδαιμονία και την ξενοιασιά της παιδικής ηλικίας, έγραψε και ερμηνεύει το πρώτο του ελληνόφωνο single, το «Atari».

«Το Atari ήταν το πρώτο μου παιχνίδι που θυμάμαι να παίζω με τόση χαρά. Ήταν η πρώτη μου επαφή με την τεχνολογία κι είχα ενθουσιαστεί. Τώρα αρκετά χρόνια μετά και πολλά τεχνολογικά βήματα μπροστά, έγινε και το πρώτο μου ελληνικό τραγούδι. Αυτό που παραμένει σταθερό είναι η λαχτάρα για παιχνίδι και μουσική» λέει ο Δημήτρης.

To single αυτό, είναι προάγγελος του ελληνόφωνου άλμπουμ που πρόκειται να κυκλοφορήσει ο καλλιτέχνης τον Οκτώβριο.

photo credits: Ιωάννα Χατζηανδρέου