Ο Φώτης Σιώτας και η Sophie Lies «τα λένε» στο deΒόp με αφορμή το κοινό τους live

Η συνέχεια των Upstairs Sessions της United We Fly φέρνει στην αγαπημένη ταράτσα του Gazarte τον Φώτη Σιώτα και την Sophie Lies σε ένα αξέχαστο double bill, αυτή την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου.
Ανάμεσα στις πρόβες τους, καταφέραμε να τους συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε μερικές όμορφες κουβέντες για όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, αυτά που υπήρχαν πάντα και όσα τους κάνουν να βλέπουν μπροστά.

- Μόλις έχουμε αφήσει το καλοκαίρι πίσω μας. Πώς περάσατε το δεύτερο
αυτό «περίεργο» καλοκαίρι;
Σ: Αν και θεωρώ πως ήταν ακομη πιο δύσκολο και περίεργο το φετινό καλοκαίρι σε σχέση με το περσινό, είχα την τύχη και την χαρά να περάσω πάρα πολύ όμορφες στιγμές. Επεστρέψα σε μέρη και ανθρώπους που αγαπώ, μοιράστηκα θάλασσες με καινούριους φίλους και φίλες, βρήκα ακόμη και κομματάκια του εαυτού που χάνουμε μέσα στον χειμώνα.

Φ: Ήταν παράξενα. Είχα χρόνο για ξεκούραση μας και οι δράσεις μας ήταν λιγοστές αλλά λόγο και των πυρκαγιών εκτός από την πανδημία δεν ήταν ανέμελο και χαρούμενο όπως πρέπει να είναι το καλοκαίρι .

- Πιστεύετε ότι η κατάσταση της πανδημίας έχει επιδεινώσει πολύ τη
βιοποριστική αγωνία ενός καλλιτέχνη ή ήταν ανέκαθεν μια δύσκολη έως
ανέφικτη υπόθεση;

Σ: Πιστεύω οτι ήταν/είναι μια ανέκαθεν δύσκολη υπόθεση η οποία έγινε ανέφικτη μέσα στην καθημερινότητα της πανδημίας. Λόγω του οτι πρακτικά για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα δεν μπορούσαν να γίνουν ζωντανές
εμφανίσεις, παραστάσεις κλπ.

Φ: Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και ο γάιδαρος.

- Πώς βιώσατε την καραντίνα; Πιστεύετε ότι θα επαναληφθεί κάτι
παρόμοιο;

Σ: Μάλλον θα πρέπει να μιλάμε για καραντίνα Α και καραντίνα Β απο’ δω και πέρα. Ήταν λίγο διαφορετικές καταστάσεις η πρώτη καραντίνα του Μάρτη του ’20 από αυτήν του Νοέμβρη. Υπήρξε μια μεγάλη παλέτα συναισθημάτων και βιωμάτων, λοιπόν. Εν τέλει όμως νομίζω οτι έμεινε κάτι σαν κούραση και ψυχική αφυδάτωση. Ελπίζω να μην υπάρξει καραντίνα Γ — αν και υποψιάζομαι πως θα επαναληφθεί, ναι.

Φ: Στην πρώτη καραντίνα δε δυσκολεύτηκα πολύ. Θα έλεγα ότι ξεκουράστηκα. Αυτό για τους πρώτους δύο μήνες. Mετά η κατάσταση του εγκλεισμού ήταν αποπνικτική . Είναι μια πολύ δύσκολη συνθήκη. Δεν μπορώ να έχω  ξεκάθαρη εικόνα για το τι θα γίνει.

- Τι ακριβώς ετοιμάζετε για το live σας στις 12 Σεπτεμβρίου στο Gazarte;
Σ: Θα εμφανιστούμε με φουλ μπαντ σχήμα (μαζί μου παίζουν ο Στέφανος Μουρούτσος, ο Ορέστης Πετράκης και για αυτό το λάηβ ο Κώστας Ζάμπος αντί του Χάρη Παρασκευά). Θα παίξουμε σχεδόν ολόκληρο τον δίσκο «Μια
πέτρα σαν σπίτι» και κάποια καινούρια από τον επόμενο. Ενδεχομένως να τραγουδήσουμε και παρέα με τον Φώτη κάτι.

Φ: Θα παρουσιάσουμε τα τραγούδια που έχω γράψει τα τελευταία χρόνια σε στίχους του Θοδωρή Γκόνη. Μια καινούρια δουλειά με τίτλο «δύο λάθη» που θα κυκλοφορήσει τον Φλεβάρη από την United we fly και  κάποια τραγούδια από το δίσκο με τίτλο «τα Δευτέρα» που κυκλοφορήσαμε  πριν δύο χρόνια.

- Τι είναι αυτό που κάνει δύο μουσικούς να συνυπάρξουν συναυλιακά ή δημιουργικά; Φτάνει η αγάπη για τη μουσική;
Σ : Ναι, για μένα αρκεί η αγάπη για τη μουσική. Και η αγάπη για τη συναυλία ως κατάσταση θα προσθέσω. Το πώς και το εαν μοιάζουν αισθητικά οι καλλιτέχνες που μοιράζονται τη σκηνή σε μια κοινή συναυλία είναι κάτι που έρχεται σίγουρα σε δεύτερο χρόνο, κατά τη γνώμη μου. Δεν ειναι σχεδόν καθόλου ζητούμενο. Από την άλλη, για να συναντηθούν δημιουργικά οι άνθρωποι, πρέπει θαρρώ να έχουν κοινά αισθητικά σημεία αναφοράς. Όχι απόλυτα, αλλά επαρκή.

Φ : .Μπορεί να είμαι πιο πολλά χρόνια στο κουρμπέτι αλλά θα έλεγα σαν μουσικός περισσότερο. Σαν τραγουδοποιός νομίζω είμαι ακόμα στην «ανάπτυξη».Τη Σόφι την ανακάλυψα τον τελευταίο χρόνο και μου αρέσει πολύ και η μουσική της και ο τρόπος που εκφράζεται .Θα μοιραστούμε την αγάπη για τη μουσική και τις αγωνίες μας.

- Αναφέρετε το αγαπημένο κομμάτι του καθενός για τον άλλον.
Σ: Από τους Σωτήρες, η Κοκκινοσκουφίτσα.

Φ: Γυναίκες.

- Σε τι κατάσταση πιστεύετε ότι βρίσκεται αυτή τη στιγμή η εγχώρια αλλά
και η παγκόσμια μουσική σκηνή;
Σ : Για την παγκόσμια μουσική σκηνή δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί μου φαίνεται άπειρη και δεν παρακολουθώ εντατικά τι συμβαίνει (μόνο αυτά που μου αρέσουν). Τώρα, στα εδώ από άποψη δημιουργικότητας, αισθάνομαι πως μπαίνουμε σε πολύ καλή περίοδο. Παρά το οτι από άποψη
κινητικότητας είναι όλες και όλοι πολύ διστακτικοί λόγω της πανδημίας.

Φ: Κάθε τόσο βλέπουμε μικρά θαύματα μέσα στην πλαστικούρα .

- Υπάρχει κάποιο κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας που ξεχωρίζετε (στίχος, σύνθεση, παραγωγή, παίξιμο συγκεκριμένου οργάνου);
Σ : Θα έλεγα τον στίχο, αυτό με συγκινεί περισσότερο από όλα. Κι έπειτα οι στιγμές που βρίσκεσαι μουσικά μαζί με τους άλλους.

Φ : Τη στιγμή που ξεπηδάει μια  ιδέα και πραγματώνεται μπροστά σου για πρώτη φορά  είναι μοναδικό.

- Πώς άρχισε η ενασχόληση του καθενός με τη μουσική;
Σ : Το κλασικό Κλασικό Ωδείο από 7 χρονών.

Φ : Ξεκίνησα πολύ μικρός να τραγουδάω στο σπίτι .Γνώρισα τη μουσική στην παιδική χορωδία της Αγίας τριάδος στη Θεσσαλονίκη . Η ανάμνηση των πρώτων στιγμών  στην χορωδία ,αυτός ο ήχος των φωνών ,είναι ο κύριος λόγος που δέθηκα με τη μουσική .

- Πιστεύετε ότι υπάρχει αρκετό ελληνόφωνο υλικό αυτήν τη στιγμή; Ποια
είναι η γνώμη σας για την τοποθέτηση του ελληνικού στίχου στο
εναλλακτικό τραγούδι;
Σ : Πιστεύω οτι το χιπ χοπ έχει ανθίσει σε τέτοιο βαθμό και φτιάχνονται τόσο αξιόλογα και πολύτιμα πράγματα εκεί, ώστε αρκούν για όλα τα άλλα. Νιώθω οτι θα μπορούσαμε να μην είχαμε κανένα άλλο ελληνόφωνο είδος
αυτή τη στιγμή ενεργό και να ήμαστε οκ από άποψη έκφρασης. Ευτυχώς (για μας) βέβαια αυτό δεν συμβαίνει. Οπότε απολαμβάνω πολύ τη στροφή αρκετών τραγουδοποιών προς τα ελληνικά.

Φ : Υπάρχει μια καινούργια γενιά δημιουργών ,μουσικών ,τραγουδοποιών πολύ μεστή και δημιουργική. Οτιδήποτε είναι πηγαίο μου αρέσει. 

- Ακούω συχνά ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών που ισχυρίζονται ότι πλέον δεν ασχολείται τόσο κόσμος με την τέχνη σε αντίθεση με το παρελθόν που υπήρχε αναγνωρισμένη πληθώρα καλλιτεχνών (μουσικοί, ποιητές, ηθοποιοί κτλ). Τι έχετε να πείτε για αυτό;
Σ : Δεν είμαι σίγουρη αν πράγματι συμβαίνει έτσι αυτό. Νομίζω πως ποτέ τίποτα δεν είναι αρκετό να αποτρέψει κάποια ή κάποιον από την καλλιτεχνική έκφραση, αν τη βιώνει ως αναγκαίο τρόπο νοηματοδότησης της ζωής του. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως αισθάνομαι οτι ο 21ος αιώνας καταφέρνει το εξής παράδοξο: Κοιτάει τους καλλιτέχνες με μισό μάτι ενώ ταυτόχρονα οριακά μυθοποιεί το καλλιτεχνικό έργο. Είναι μια από τις αντιφάσεις τις χαωτικής μας εποχής κι αυτό, υποθέτω.

Φ : Εγώ βλέπω πολλούς νέους να ασχολούνται με την τέχνη . Εξαρτάται βέβαια τι θεωρεί ο καθένας «καλλιτεχνικό».Και βλέπω και πολύ κόσμο να βγαίνει από στεγανά να προσπαθεί να φτιάξει την δικιά του γλώσσα και να εκφραστεί με έναν πιο ιδιότυπο τρόπο.

- Δυστυχώς, σήμερα που μιλάμε, έχει ανακοινωθεί από τη μια η είδηση του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και του Mad Clip. Είναι η μουσική τελικά μια κοινή γλώσσα; Ποιο είναι το κριτήριο από το οποίο αξιολογείται ένας καλλιτέχνης;
Σ : Προσωπικά σοκαρίστηκα πάρα πολύ από τον θάνατο του Mad Clip λόγω της βίας και του αιφνίδιου που χαρακτηρίζουν τα τροχαία. Ήταν τραγικό. Τον σπουδαίο Μίκη Θεοδωράκη περιμέναμε να τον αποχαιρετίσουμε κάποια στιγμή.Όσον αφορά στα άλλα ερωτήματα: Η μουσική είναι μια κοινή γλώσσα μεταξύ των ανθρώπων, σαφέστατα. Η αισθητική, πάλι, όχι.

Φ : To έργο του.

- Μπορεί η μουσική να αλλάξει τον κόσμο;
Σ: Σην ίδια ερώτηση πριν ένα χρόνο απαντούσα «ναι». Τώρα όμως πιστεύω
πως όχι. Νομίζω πια οτι μόνο οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Φ : Όχι. Αλλιώς τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα με τόσα αριστουργήματα που έχουν γραφτεί .Η Μουσική μπορεί να συγκινήσει και να παρηγορήσει.

- Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον νέο μουσικό που ξεκινάει ή ψάχνει την
πορεία του;
Σ : Να υπερασπιστεί την ευαισθησία της/του μέχρι τέλους, με κάθε κόστος.

Φ : Να έχει υπομονή αλλά και θράσος . Να «παίρνει» από τους παλιούς αλλά να ακούει το ένστικτο του.

- Κλείστε όπως επιθυμείτε.
Σ : Ευχαριστούμε πολύ για τη διαδικτυακή-γραπτή κουβέντα. Καλό φθινόπωρο να έχουμε, με σθένος και τρυφερότητα. Σας περιμένουμε στο Gazarte την Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου!

Φ : Nα μπορούμε να βρισκόμαστε, να χορεύουμε και να αγκαλιαζόμαστε .