Ο Γ. Παπαπαύλου και ο «Αγαμέμνονας» στο deBόp!

Ο Γιώργος Παπαπαύλου ερμηνεύει τον Αγαμέμνονα και πολλούς άλλους ρόλους σε μια σύγχρονη παράσταση - πρόταση πάνω στο αρχαίο δράμα. Μας μιλάει για το έργο αλλά, την αίσθηση που αυτό αφήνει αλλά και την ικανότητα στην εναλλαγή ρόλων.

Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.

Το έργο αφηγείται την ιστορία του Αγαμέμνονα όπως την κατέγραψαν ο Αισχύλος και ο Ευρίπιδης στην Ορέστεια και την Ιφιγένεια εν Αυλίδι αντιστοιχα. Τα αίτια του Τρωικού πολέμου, το σκληρο δίλημμα του Αγαμέμνονα, η θυσία της κόρης του Ιφιγένειας, ο πόλεμος στην Τροία, οι φρικαλέοτητες του πολέμου, η επιστροφή του βασιλιά στο Άργος, η εκδίκηση της Κλυταιμνήστρας και η ανάληψη της εξουσίας απο την ίδια και τον εραστή της, τον Αίγισθο.

Αφήγηση, μουσική, ηθοποιία. Πώς δένουν όλα αυτά μαζί;

Δένουν αρμονικά αφού μέσα από την αφήγηση ζωντανεύουν τα πρόσωπα του μύθου κάθως το βιολί ως ένας τρίτος ηθοποιός συμμετέχει στην ιστορία με την μόνη διαφορά οτι αντί για λέξεις έχουμε νότες. Στη διάρκεια της παράστασης υπάρχει ένα κομμάτι όπου εγώ ως Κλυταιμνήστρα συνομιλώ με τον Αγαμέμνονα που τον υποδύεται το βιολί. Ένας αγών λόγου μεταξύ λέξεων και νοτών.

Κατά τη διάρκεια του έργου αλλάζετε πολλούς χαρακτήρες και ταυτότητες. Πώς επιδρά αυτό στο παίξιμό σας;

Είναι μια τεράστια πρόκληση για μένα αυτό που κάνω στην παράσταση και δουλέψαμε πολύ με τον Κωνσταντίνο Χατζή τον σκηνοθέτη και την Χριστιάνα Φελούκα που επιμελήθηκε την κίνηση, ώστε να βρούμε τον πυρήνα αυτών των αρχέτυπων που ξεπερνούν την έννοια του φύλλου. Μια μικρή ανεπαισθητη κίνηση μπορεί να δηλώσει τη διαφοροποίηση. Την αλλαγή από τον ένα ρόλο στον άλλο. Αν καταφέρεις να φτάσεις στον πυρήνα αυτών των ρόλων τότε δεν έχει σημασία αν αυτός που παίζει την Κλυταιμνήστρα είναι άντρας ή γυναίκα!

Επιπλέον, είστε και ο μόνος που «διαδραματίζει» με το σώμα σας και τη φωνή σας όλη την πλοκή του έργου. Προσπαθήσατε να ανακαλύψετε τις διαφορές του κάθε χαρακτήρα ή τους πλαισιώσατε σε ένα και μόνο ψυχογράφημα, σε μια κοινή τραγική συνισταμένη;

Δούλεψα τον κάθε μόνολογο οπως θα δουλευα τον ρόλο αν ειχα να τον παίξω ολοκληρωμένο σε μια ενιαία παράσταση. Δεν προσέγγίζεις αυτούς τους ρόλους με ψυχολογικούς όρους ούτε πειράζεις την ραχοκοκαλιά τους. Αφήνεσαι στη μουσική των λέξεων αφού πρώτα εξετάσεις τα κίνητρα. Γι' αυτο σ' αυτό τα έργα η απόδοση στα νέα ελληνικά είναι πολύ σημαντική.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός πώς ενσαρκώνετε ρόλους τόσο από την αισχύλεια όσο και από την ευριπίδεια δραματουργία. Πώς συγκεράζονται δύο τόσο διαφορετικά ύφη;

Το ύφος του Αισχύλου διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και στην ισχυρότατη φαντασία του. Είναι λυρικός και μεγαλόπνοος. Ο Ευριπίδης  απο την άλλη είναι πιο απλός και πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα, πιο σημερινός θα λέγαμε. Αυτό λοιπόν το μπλέξιμο αποδείχθηκε με την παραστασή μας οτι μπορεί να λειτουργήσει θαυμαστά. Ο συγκερασμός των υφών μπορεί να επιτευχθεί με το πως επιλέγεις να αφηγηθείς την ιστορία και στο κείμενο που έγραψε ο Χατζής με τον Κουμεντάκη αυτό επιτυγχάνεται με πολύ έξυπνο τρόπο.

Η μουσική του Γ. Κουμεντάκη υποβάλλει ή συνεργάζεται στην παραγωγή του τόνου της παράστασης;

Η μουσική του Κουμεντάκη είναι ένας τρίτος ηθοποιός που αφηγείται με νότες προκαλώντας συναισθήματα που οι λέξεις δεν μπορούν να προκαλέσουν ή δημιουργώντας εικόνες συμπληρώνοντας το νόημα των λέξεων.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι του εγχειρήματος;

Να καταφέρω να ερμηνεύσω τους ρόλους σε κλειστό χώρο επομένως και σε άλλες νότες εντάσεις και ηχοχρώματα χωρίς ομως να χαθεί το μέγεθος αυτών των ρόλων. Να μην μετατρέψουμε την τραγωδία σε αστικό δράμα.

 

Ποιες είναι οι αντιδράσεις που είχατε ως τώρα από φίλους/θεατές κ.λπ. και ποιες από την κριτική;

Ήταν πολύ θερμή η υποδοχή της παράστασης τόσο απο τους συναδέλφους,το κοινό όσο και απο τους κριτικούς και είμαστε όλοι πολυ χαρούμενοι γιαυτό. Γιατί αυτο το εγχείρημα είναι ένα ρίσκο.

Τι περιμένετε να «κερδίσει» ο θεατής από την παράσταση. Ιδανικά ποιο θα ήταν το αίσθημα που θα θέλατε να βιώσει ο θεατής με το κλείσιμο της αυλαίας;

Ειλικρινα δεν έχω απάντηση σαυτό. Ίσως είναι μια ευκαιρία να καταλάβει οτι η ιστορία κάνει κύκλους και πολλές φορές μόνο τα ρούχα αλλάζουν. Αλλά και μόνο να ακούσει κάποιος το λόγο αυτών των ποιητών ειναι αρκετό. Τεράστια κείμενα. Όπου αν και τα έχουμε συνηθίσει σε μέγαλους ανοιχτους χώρους, μπορουν να σταθούν επάξια και σε κλειστούς χώρους.

Τι ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό έκτος απο τον Αγαμέμνονα κάνω και τον Συλλέκτη στο θέατρο Vault σε σκηνοθεσία Ενκε Φεζολάρι και την παιδικη παράσταση «Το άγαλμα που κρύωνε» στο Μουσείο Μπενάκη και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε σκηνοθεσία Λ. Γιοβαννίδη.

Ευχαριστούμε πολύ τον Γιώργο Παπαπαύλου για την παραχώρηση της συνέντευξης!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ