Ο Γιάγκος Πλατής μάς μιλάει για το βιβλίο του "Σήμερα είπα να μη γράψω"

Ο Γιάγκος Πλατής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει κοινωνιολογία στο Πάντειο και τώρα πραγματοποιεί το μεταπτυχιακό του  στα ΜΜΕ και επικοινωνία στο City του Λονδίνου. Είναι μουσικός και αρθρογράφος. Από μικρός άρχισε να γράφει στίχους, ιστορίες και κείμενα. Αγαπάει τη μουσική, τα ταξίδια, το σινεμά, το διάβασμα και όλα αυτά που κρύβουν τις απολαύσεις των μικρών στιγμών. Πιστεύει στη δύναμη της τέχνης.  Πιστεύει πως αν καθίσουμε αναπαυτικά και παρατηρήσουμε τη ζωή, θα λάβουμε όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε. Ή τουλάχιστον θα κάνουμε τις κατάλληλες ερωτήσεις. Πιστεύει πως όλα όσα ζούμε, είναι οι οδηγοί μας...

Μέσα λοιπόν σε ένα απίστευτα φιλικό κλίμα συζητήσαμε για όλα εκείνα που τον έφτασαν εδώ, για το υπέροχο βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει, καθώς επίσης και τα σχέδια του για το μέλλον.

Ποιά ήταν η πηγή της έμπνευσης σου;

Η παρατήρηση, η εικόνα, ο ήχος, οι ιστορίες των άλλων, οι εμπειρίες, ο εσωτερικός διάλογος. Όλα.

Πόσο δύσκολη ή εύκολη είναι η έκδοση ενός βιβλίου στις μέρες μας;

Η έκδοση ενός βιβλίου δεν είναι καθόλου δύσκολη! Δύσκολη είναι η προώθηση και το να ζήσεις μια μέρα από τη συγγραφή… Παρ’ όλα αυτά, αυτό που χρειάζεται να προσέξει ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, είναι το αισθητικό και το οικονομικό κομμάτι της έκδοσης.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι κανονικά οι συγγραφείς (και όχι μόνο) δε θα έπρεπε να πληρώνουν τίποτα για να βγάλουν κάτι αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες!

Οικογένεια και φιλικό περιβάλλον πως αντέδρασαν όταν τους ανακοίνωσες πως θα εκδόσεις βιβλίο;

Με χαρά, έκπληξη και στήριξη! Ήταν μια διαδικασία που είχα εκμυστηρευτεί σε πολύ λίγα άτομα αρχικά.

Κατά τη γνώμη μου η ποίηση είναι πιο δύσκολο να γραφτεί από ότι ένα πεζό κείμενο. Εσύ πως το βίωσες αυτό;

Καταλαβαίνω τι εννοείς αλλά νομίζω ότι ο καθένας εκφράζεται με τον τρόπο ή με τους τρόπους που τον ικανοποιούν. Πιστεύω απλά ότι είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Στο πεζό νιώθεις τη ροή του λόγου, υπάρχει λεπτομέρεια και μυθοπλασία, ενώ στην ποίηση, λίγα λόγια, ακόμα και τα σημεία στίξης, μπορούν να αποδώσουν μεγάλα νοήματα με πολύ περιεκτικό και σύντομο τρόπο.

Υπήρξε κάποιο προσωπικό βίωμα που σε οδήγησε στη δημιουργία του βιβλίου;

Ο πρωταρχικός λόγος που εξέδωσα αυτήν τη συλλογή ήταν καθαρά προσωπικός και συναισθηματικός. Ήθελα να περάσω κάποια μηνύματα με το δικό μου ύφος και να κάνω ένα ταξίδι σε διάφορα στάδια της ζωής. Στο τέλος, ήθελα να μιλήσω για τις δυσκολίες της ζωής που ξυπνούν τη δύναμη μέσα μας!

«Σήμερα είπα να μη γράψω» λοιπόν. Γιατί αυτός ο τίτλος;

Η αλήθεια είναι ότι οι τίτλοι δεν ήταν ποτέ το ατού μου! Μιλούσα με μια φίλη στο τηλέφωνο και μου ανέφερε κάτι παρεμφερές, αν θυμάμαι καλά και πίστεψα αμέσως ότι ταιριάζει. Μου άρεσε πολύ γιατί μου φάνηκε κάπως «κόντρα» τίτλος σε σχέση με το εξομολογητικό και στοχαστικό πνεύμα της συλλογής.

«Τώρα ήταν η ώρα. Πάντα το τώρα θα είναι η ώρα», μίλησε μου για αυτή τη φράση.

Πιστεύω ότι αυτή η φράση είναι μία από τις οπτικές της ευτυχίας. Αν όχι της ευτυχίας, τότε της χαράς. Αν όχι της χαράς, τότε της ελευθερίας. Ο φόβος είναι η ανάμνηση μιας παρελθούσας οδύνης ενώ η επιθυμία η ανάμνηση μιας παρελθούσας ηδονής, άκουσα μια φορά τον Δημήτρη Αποστολάκη από τους Χαΐνηδες να λέει. Επομένως, ευτυχισμένος δεν είσαι ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον αλλά στο παρόν, στο τώρα.

«Η ζωή είναι μικρή για να μη γίνεις αυτό που είσαι». Συμφωνείς με αυτό;

Φυσικά! Πρώτα από όλα, ειδικά στην Ελλάδα, ζούμε σε μια κοινωνία που συσχετίζει κουτά, όπως λέει σοφά ο Κωνσταντίνος Τζούμας, που τον ακούω συνέχεια στο ραδιόφωνο. Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες κάνουν ό,τι μπορούν, για να μη σε αφήσουν να γίνεις αυτό που είσαι με το χάος και το αδιέξοδο που επικρατεί, ιδιαίτερα για τις νέες γενιές. Επίσης, μια από τις μεγαλύτερες παγίδες της ζωής είναι να ζεις με τις προσδοκίες των άλλων, συνήθως του οικογενειακού περιβάλλοντος, που άθελά του πολλές φορές, σε οδηγεί σε έναν δρόμο που δεν είναι δικός σου.

«Τώρα πια ξέρω πως ό,τι έφυγε με έκανε πιο δυνατό». Αντιμετώπισες δυσκολίες για να φτάσεις ως εδώ; Και αν ναι, ένιωσες να σε κάνουν πιο δυνατό;

Αν κρίνω από το ότι ήδη με πιάνει συγκίνηση με το που αρχίζω να απαντάω, τότε σημαίνει ότι σίγουρα βγήκα δυνατότερος! Πέρασα και εγώ τις δυσκολίες μου. Οι δυσκολίες δε σταματούν ποτέ. Το θέμα είναι να τις καλωσορίζεις, όσο περίεργο και αν ακούγεται. Να τις αποδέχεσαι. Η φράση αυτή συμβολίζει ένα μεγάλο χαμόγελο στη ζωή, ένα μεγάλο βήμα προς την αυταξία. Συμβολίζει αυτό το φως στο βάθος του τούνελ που κάπου αναφέρω…

Σου έχω πει κάποια πολύ προσωπικά σχόλια για το βιβλίο. Πως αισθάνεσαι όταν ο αναγνώστης ταυτίζεται με τα κείμενα σου;

Είναι πολύ μεγάλη ευχαρίστηση! Πόσο μάλλον όταν ακούω την ερμηνεία του καθενός. Σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα σχόλια!

Η σημερινή κατάσταση είναι δύσκολη για πολλούς συνανθρώπους μας. Εσύ πως τη βιώνεις συγγραφικά; Αποτελεί πηγή έμπνευσης ή σε οδηγεί στην απραξία;

Η πρώτη καραντίνα με οδήγησε στην απραξία και τη σύγχυση. Ήταν μια κατάσταση απολύτως φυσιολογική αλλά στο τέλος συνειδητοποίησα πολλά. Σε αυτό το σημείο, θέλω να κάνω μια παρένθεση και να πω σε κάποιον αναγνώστη που διαβάζει αυτήν τη στιγμή τη συνέντευξη και αισθάνεται πολύ πιεσμένος από όλο αυτό που βιώνουμε ότι δεν πειράζει, ότι είναι ανθρώπινο να νιώθει όπως θέλει και ότι αξίζει να βοηθήσει τον εαυτό του και να αναζητήσει μέσω αυτού που βιώνουμε αυτό που τον κάνει δημιουργικό και χαρούμενο. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε! Αυτό μπορεί να μην το βρει και ποτέ αλλά μπορεί να μάθει τι δε θέλει. Ο ρόλος του στόχου δεν είναι απαραίτητα να επιτευχθεί αλλά να μας δείχνει τον δρόμο. Η δεύτερη καραντίνα, για να συνεχίσω, μου έφερε πολλή έμπνευση, αφού ετοιμάζω την επόμενη καθαρά ποιητική συλλογή και το πρώτο μου μυθιστόρημα.

Τι έχεις να πεις στους νέους ανθρώπους που θέλουν να γράψουν και να εκδώσουν κάτι δικό τους;

Να το κάνουν και να μη φοβηθούν τίποτα. Κάποιες φορές τα πολλά λόγια είναι φτώχεια!

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Συγκεντρώνω το υλικό που σου είπα παραπάνω. Όσον αφορά τη μουσική, που είναι μια άλλη μεγάλη μου αγάπη, σχεδιάζω την επανεκτέλεση ενός παλιού ντέμο μαζί με κάποια καινούρια τραγούδια και μια διασκευή σε πολύ γνωστό καλλιτέχνη, που ευελπιστώ όλα μαζί να κυκλοφορήσουν σε ένα ενιαίο άλμπουμ. Είναι ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε πριν από χρόνια με τίτλο «Γιανγκ Οζ» και τη βοήθεια φίλων μουσικών, ειδικά του αγαπημένου μου φίλου και μπασίστα Θωμά Παπαθανάση. Θα μπορούσε άνετα το πρότζεκτ να μετονομαστεί σε «Γιανγκ Τομ»! Κατά τα άλλα, θέλω να είμαι υγιής και εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ και να έχω επαφή με τον εαυτό μου!