Ο Γιώργης Χριστοδούλου στο deBόp

Η ανασκόπηση στο έργο του Αττικ, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς του Μεσοπολέμου- της δεκαετίας του '30 - '40, καθώς και η όλη σύλληψη να συγκεντώσετε ένα θεωρητικά «χαμένο» υλικό, πως προέκυψε;

«Ο Αττίκ στο Παρίσι» δεν είναι μια ανασκόπηση στο έργο του συνθέτη, αλλά μια έκδοση με πρώτες εκτελέσεις σε έργα που είχαν ξεχαστεί διάσπαρτα σε βιβλιοθήκες, συλλέκτες, πανεπιστήμια κ.λπ. και κανείς ως τώρα δεν είχε αναζητήσει. Το φθινόπωρο του 2013 βρήκα μια παρτιτούρα τυχαία σ' ένα μικρό κατάστημα του Παρισιού και ξεκίνησα από περιέργεια να δω τι σώζεται από αυτό το χαμένο υλικό. Η ομορφιά των μελωδιών αυτών και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πρότερες ηχογραφήσεις τους, με οδήγησε στην απόφαση για έναν δίσκο και μαζί ένα βιβλίο το οποίο περιλαμβάνει την ιστορία του Αττίκ στο Παρίσι και φωτογραφίες ανέκδοτες, εξώφυλλα από παρτιτούρες κ.λπ.

Ξεκινώντας την έρευνα, είχατε κάποιο προσχέδιο, ένα συγκεκριμένο «πλάνο»; Άλλαξε κάτι στην πορεία; 

Η έρευνα ξεκίνησε καθαρά από αγάπη για το έργο του συνθέτη και από την περιέργεια του μουσικόφιλου. Στην πορεία, βλέποντας πως οι συνθέσεις αυτές αξίζουν αποφάσισα να ασχοληθώ πιο εντατικά μαζί τους.  

Υπάρχει κάποια προσωπική ιστορία ή κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση πίσω από το βιβλίο-δίσκο;

Το πιο όμορφο ήταν ότι μονάχα προς το τέλος εμφανίστηκε η μοναδική κληρονόμος του, η ανηψιά του Πέλεια Τζαρτίλη-Τριανταφύλλου, η οποία με πάρα πολλή αγάπη έχει διασώσει και εμπλουτίσει το αρχείο Αττίκ. Λίγο πριν ξεκινήσει λοιπόν η συναυλία μας στο Φεστιβάλ Αθηνών όπου θα παρουσιάζαμε για πρώτη φορά αυτά τα τραγούδια, έφτασε στο καμαρίνι ένα μικρό δώρο και μου λένε «είναι από την ανηψιά του Αττίκ». Σε λίγο έβγαινα στη σκηνή. Βγήκα, κοίταξα τον κόσμο και είπα: «δεν ξέρω που κάθεστε αυτήν τη στιγμή, αλλά να ξέρετε πως σας ψάχνω δύο χρόνια!».

Η μουσική και τα τραγούδια του Αττικ, φέρνουν, συνήθως, στο μυαλό μια εποχή άλλη. Ας την πούμε πιο ρομαντική και εξιδανικευμένη. Με μία νοσταλγική διάθεση. Πώς κρίνετε αυτήν την καλλιτεχνική σας επιλογή, είναι κάτι που ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα;

Οι εποχές δεν ήταν καλύτερες, απλώς οι καλλιτέχνες ήταν λιγότεροι, πιο ευαίσθητοι, πιο σωστά καταρτισμένοι. Επίσης δημιουργούσαν σε περιόδους πολύ πιο δύσκολες από αυτές που περνάμε εμείς τώρα. Ο Αττίκ έχασε πολύ νέος, την αδερφή του, την πρώτη του γυναίκα και το παιδί του. Πέρασε από δύο παγκοσμίους πολέμους, κι όμως συνέχισε να δημιουργεί. Οι μελωδίες του ξεχειλίζουν από ομορφιά, είναι ένα μάθημα δημιουργίας ομορφιάς κι αυτό, είναι κάτι πάντα επίκαιρο και πάντα ζητούμενο.

Από όλο αυτό το ρεύμα της εποχής εκείνης, που άνθισε στο Παρίσι, υπάρχουν και άλλοι καλλιτέχνες- και ποιοι είναι αυτοί-  που επηρέασαν τη  μέχρι τώρα πορεία σας;

Ο Αττίκ βρέθηκε στο Παρίσι στο απόγειο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Εκείνη την εποχή δημιουργούσαν ο Σατί, ο Προυστ, ο Κοκτώ, ο Πικάσο, Ο Δαλί κ.α. Όλοι μας κι εμείς αλλά και οι επόμενες γενιές θα επιστρέφουμε στα έργα τους. Πάντα θα έχουν κάτι να μας «φωτίσουν» και να μας διδάξουν. 

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας; Έχετε προγραμματίσει κάποιες live εμφανίσεις σύντομα;

Την Παρασκευή 20 και το Σάββατο 21 Ιανουαρίου θα δώσουμε δύο παραστάσεις με τον «Αττίκ στο Παρίσι» στον Ιανό. Καλεσμένες μας θα είναι 4 υπέροχες γυναικείες φωνές: η Ανδριάνα Μπάμπαλη, η Πολυξένη Καράκογλου, η Αναστασία Σπύρου και η μέτζο-σοπράνο Μαρία Βλαχοπούλου. Εκείνες τις ημέρες θα εγκαινιαστεί και μια έκθεση με το ίδιο θέμα, που θα περιλαμβάνει φωτογραφίες, χειρόγραφα και παρτιτούρες που θα δουν για πρώτη φορά το φως.
Τις Πέμπτες του Φλεβάρη θα παρουσιάσουμε τη μουσική παράσταση «Καντάδα» στο μουσικό βαγόνι στο τρένο στου Ρουφ και ο «Αττίκ» μας, θα περιοδεύσει στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Περισσότερες πληροφορίες για το Γιώργη Χριστοδούλου εδώ