Μια συνέντευξη με τον Γιώργο Τόλιο στο deΒόp

Ο Γιώργος Τόλιος έφυγε από τη ζωή αιφνιδίως την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2023. Άφησε πίσω του μια πολύ σημαντική μουσική κληρονομιά με το ενδιαφέρον βιογραφικό του. Υπήρξε ο ντράμερ στις Τρύπες, από τον δεύτερο δίσκο του συγκροτήματος μέχρι το τέλος. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με διάφορα συγκροτήματα (Γκέτο, Ghost Note, Απάντηση 42, Skaribas και Sleeping Pillow) όπως και με διακεκριμένους τραγουδοποιούς (Μπάμπη Στόκα, Δημήτρη Ζερβουδάκη και Γιάννη Κούτρα), έπαιξε κρουστά στα Ξύλινα Σπαθιά, όπου έπαιζε ντραμς ο μεγαλύτερος αδελφός του ο Πάνος, δούλεψε πολύ ως dj, ενώ επίσης αγαπούσε πολύ την ποίηση και σκόπευε να εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή. Έζησε με αγάπη για τη μουσική, την τέχνη γενικότερα και ο καλλιτεχνικός χώρος έγινε φτωχότερος με την ξαφνική απώλειά του. Εγώ είχα την ευκαιρία να κάνω μαζί του μια πολύ όμορφη κουβέντα, τον Οκτώβριο του 2022...

- Ασχολείσαι αυτήν τη στιγμή με τη μουσική είτε ως μουσικός είτε ως dj;

Μετά από την πανδημία δεν ασχολούμαι με κάτι. Πριν ασχολιόμουν με τα πάντα. Θα επανέλθω από τον χειμώνα.

- Τι οδηγεί τους ανθρώπους στην τέχνη και τι οδήγησε εσένα;

Ήρθα σε επαφή με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Είχα έναν ξάδερφο, τον Βασίλη Παπαβασιλείου, που όταν εγώ ήμουν 5 χρονών, αυτός έπαιζε στους Olympians και τους Idols, ενώ παράλληλα έκανε ταξίδια στην Ευρώπη και ζούσε όλη τη φάση των χίπις. Μιλάμε για το '70 τώρα... Έτσι, άκουσα Beatles, Cream, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, Deep Purple, Uriah Heep, Rainbow... Ήταν ένα πολιτιστικό σοκ για μένα. Άνοιξε ένας κόσμος μαγικός στα μάτια μου. Έπεσε μια κουρτίνα και εμφανίστηκε ένας ολόκληρος κόσμος, πολύχρωμος, υπέροχος και φανταχτερός. Ο αδερφός μου ο Πάνος, επίσης, που ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερος, επηρεάστηκε φυσικά και αυτός, ο οποίος ξεκίνησε να παίζει ως έφηβος και εγώ ακολουθούσα. Είχα ταλέντο στα τύμπανα και σιγά σιγά ήρθε και η δική μου σειρά στα 18. Όσον αφορά γενικά τους ανθρώπους, είμαι σίγουρος ότι ο ομορφότερος τρόπος για να εκφράζουμε τις εσωτερικές μας ανάγκες είναι να τις μετουσιώσουμε σε τέχνη. Είναι ένας δρόμος γεμάτος από δημιουργικότητα και προσφορά. Το ίδιο συμβαίνει εννοείται με όλες τις τέχνες! Είναι μια ανάγκη για ομορφιά μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο από άγχη, υποχρεώσεις, σκληρότητα και προβλήματα επιβίωσης. Μέσω της τέχνης μετατρέπουμε την επιβίωση σε ζωή.

- Ποιες είναι γενικά οι επιρροές σoυ;

Είναι γενικά το rock n' roll. Τα πρώτα κλασικά συγκροτήματα και οι μουσικοί του rock με μάγεψαν. Θυμάμαι να ακούω Black Sabbath και να με σαγηνεύει η σκληράδα του ήχου. Στην πορεία άκουσα και άλλα, όπως progressive rock, post punk, κλασική μουσική, jazz, αλλά και ethnic! Όλες οι μουσικές είναι εκπληκτικές!

- Γιατί συγκεκριμένα τύμπανα;

Νομίζω ότι ήταν και θέμα τύχης. Ούτως ή άλλως, ακολούθησα τον Πάνο, όπως σου είπα, ο οποίος άρχισε ως ντράμερ. Όποτε κατέβαινε εκείνος από τα τύμπανα, ανέβαινα εγώ! H αλήθεια είναι ότι με κινητοποίησε και ο ρυθμός των τυμπάνων σαν να χτυπάει η καρδιά μου μαζί τους! Είχα μέσα μου μάλλον τον ρύθμο, κάτι που μου το έλεγαν και άλλοι. Μου βγήκε φυσικά κατά κάποιον τρόπο!

- Είναι αλήθεια όμως και ότι έμαθες κιθάρα με μία του Δημήτρη Σταρόβα;

Βέβαια! Ήμουν γύρω στα 21, όταν βρέθηκα στο σπίτι με κιθάρα και ενισχυτή, τα οποία είχα δανειστεί από τον Δημήτρη. Είχα ήδη μια ακουστική κιθάρα της κακιάς ώρας αλλά από εκείνον δανείστηκα μια ωραιότατη ηλεκτρική με fender ενισχυτή. Εκείνη την περίοδο, έπαιζαν με τον Πάνο στους Blues Gang και τους Blues Wire. Έτσι, έμειναν στο σπίτι μου τα πράγματα για κάποιους μήνες και δεδομένου ότι είναι ευκολότερο να παίζεις σε ένα σπίτι κιθάρα παρά τύμπανα, ασχολήθηκα πολύ!

- Είσαι και στα δύο αυτοδίδακτος δηλαδή;

Ναι, δεν πήγα ποτέ σε ωδείο!

- Έχω ακούσει και διαβάσει ότι η Θεσσαλονίκη ήταν μια άλλη πόλη τότε, πιο ξένοιαστη και ζωντανή. Τώρα πώς είναι;

Ήταν μια άλλη Ελλάδα γενικά! Υπήρχε άλλη ροπή και δυναμική. Ακόμα και τα προβλήματα ήταν διαφορετικά σε σχέση με την παρακμή που υπάρχει τώρα! Πρέπει σύντομα να βγούμε από τη σάπια κατάσταση που μας περιβάλλει, διότι, αν παραμείνει, δε νομίζω να βγούμε ποτέ...

- Ξεπήδησε μια μεγάλη σκηνή από τη Θεσσαλονίκη, σε πολλά είδη μουσικής. Τώρα υπάρχει κάτι ανάλογο;

Γεννήθηκαν πολλά πράγματα εδώ αλλά πολύς κόσμος κατέβηκε στην Αθήνα και όλα αυτά χάθηκαν από την πόλη. Όσον αφορά τα νέα πράγματα, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν καινούριες προσπάθειες. Έτσι έγινε και με μένα, εξάλλου. Θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα τους Skaribas και τους Sleeping Pillow, που τους έμαθα ξαφνικά και στο τέλος έπαιξα και με τους δύο! Μέσα σε όλα αυτά, μου αρέσουν πολύ και οι Naxatras, αλλά τελευταία δεν ψάχνω και πολύ τα πράγματα, οπότε φαντάζομαι πως θα υπάρχουν και άλλα ονόματα... Γιατί να μην υπάρχουν άλλωστε; Ειδικά, όταν οι εποχές είναι ζόρικες και σκοτεινές, η δημιουργία έρχεται ως αντίδραση και απάντηση. Παρ' όλα αυτά, τα ΜΜΕ δε δίνουν σημασία σε όλα αυτά. Ίσως να φταίει και αυτό το μακρύ ποτάμι πληροφοριών που δεν προλαβαίνεις να ξεχωρίσεις κάτι. Μπαίνεις στο διαδίκτυο, ακούς 200 τραγούδια σε 1 ώρα και δε σου μένει κάτι. Παλιά υπήρχε αναμονή, χρόνος και προσοχή, για να ανακαλύψεις κάτι καινούριο. 

- Έχεις μείνει στην Κατερίνη πέρα από τη Θεσσαλονίκη που είναι η πόλη σου. Στην Αθήνα το προσπάθησες ποτέ;

Στην Κατερίνη είχα ένα μπαρ, το θρυλικό πλέον BassDrum, το οποίο για 2 χρόνια (1995 - 1997), χάρισε σε εμένα και την πόλη ανεπανάληπτες στιγμές που δε θα ξεχάσω ποτέ. Έπαιζα κάθε βράδυ μουσική, από πανκ μέχρι κλασική.Από την άλλη, την Αθήνα τη γνωρίζω καλά, επειδή έμεινε εκεί για 8 χρόνια ο Πάνος. Ξέρω τα καλά και τα κακά της αλλά δε θα μπορούσα να μείνω μόνιμα. Θα προτιμούσα να μείνω στην εξοχή, σε ένα ήρεμο σπίτι, όπου θα υπάρχουν ζώα, θα περπατάω στα χωράφια και θα μυρίζω το βρεγμένο χώμα. Εκεί θα έπρεπε να βρίσκεται ο άνθρωπος και όχι στην υστερία των πόλεων.

- Γράφεις ακόμα στίχους και ποιήματα;

Γράφω για να ισορροπώ μέσα μου και να μην τρελάθω. Για να εκφράζω τις ανάγκες μου, όπως είπαμε πριν. Έχω συγκεντρώσει κάποια ποιήματα και σκοπεύω να κυκλοφoρήσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή επισήμως!

- Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, τι πρόσημο δίνεις στη διαδρομή των Τρυπών;

Φυσικά θετικό ή μάλλον υπερθετικό. Ήταν κάτι αυθεντικό. Μέσα από τη διαδρομή και το μαγικό ταξίδι του συγκροτήματος, ωρίμασα και εγώ. Ο λόγος που επικοινωνούμε αυτήν τη στιγμή είναι ότι υπήρξαν οι Τρύπες. Υπάρχει μια παρακαταθήκη που με ακολουθεί παντού. 

- Πες μου τρία αγαπημένα σου κομμάτια του συγκροτήματος.

Ακούω την αγάπη, Χορός των δειλών και Τσιφτετέλι. 

- Είναι αλήθεια ότι σας πρότειναν να παίξετε σε διαφήμιση fast food;

Μας έγινε μια πρόταση με πάρα πολλά λεφτά. Να χρησιμοποιήσουν το όνομά μας σε ένα λογοπαίγνιο με πατατάκια που θα λέγονταν "τρύπιες πατάτες". Θα υπαινίσσονταν δηλαδή πως έχουμε σχέση με το προϊόν. Το πώς θα γινόταν αυτό δε διευκρινίστηκε ποτέ, επειδή ήμασταν αρνητικοί εξ αρχής.

- Έχεις παίξει και με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Τι αίσθηση σου άφησε η γνωριμία μαζί του;

Eίχε έρθει κάποτε να παίξει σε ένα φεστιβάλ και έπαιξα κρουστά μαζί του. Αργότερα, τον φιλοξενούσαμε και στο σπίτι μας όποτε ερχόταν στη Θεσσαλονίκη, αλλά τον έβλεπα και στην Αθήνα. Ήταν ένας καλλιεργημένος άνθρωπος. Είναι κρίμα που χάθηκε γιατί είχε πολλές ποιότητες! Είναι κρίμα που δεν υπήρχε στο ξεπέταγμα του ελληνικού ροκ. Του άξιζε να ζήσει το αποτέλεσμα της δουλειάς που έκαναν άνθρωποι όπως αυτός, ο Δημήτρης Πουλικάκος, οι Socrates και άλλοι! Μεγάλες μορφές όλοι αυτοί!

- Τελικά μεταξύ των Τρυπών και των Ξύλινων Σπαθιών υπήρχε μόνο φιλικό κλίμα και άριστες σχέσεις;

Το οπαδικό παραμύθι που δημιουργήθηκε μετά δεν έχει σχέση με μας. Εγώ έπαιξα πολλές φορές κρουστά με τα παιδιά. Ήμασταν μια παρέα!

- Σου αρέσει η διαδρομή των Ξύλινων Σπαθιών;

Είμαι οπαδός των τριών πρώτων δίσκων, με αγαπημένο τον πρώτο. Στον πρώτο δίσκο βγήκε μια γκρουπάρα που τα έσπασε όλα, με στίχους εξαιρετικούς. Στη συνέχεια, ο δρόμος τους έγινε πιο ποπ.

- Πιστεύεις ότι είναι σωστός ο χαρακτηρισμός "ελληνικό ροκ";

Πώς αλλιώς να το πούμε; Σωστός μου φαίνεται και δε με απασχολεί και πολύ, για να είμαι ειλικρινής.

- Υπάρχει ακόμα το rock n' roll ως κίνημα, ήχος και στάση ζωής παγκοσμίως;

Δυστυχώς όχι! Rock n' roll δεν είναι μόνο οι ηλεκτρικές κιθάρες και τα μαλλιά. Ήταν ένα κίνημα που στόχευε στην ισότητα και την ελευθερία! Έτσι ξεκίνησε έστω. Πλέον τα μεγάλα ονόματα, τα μεγαθήρια έχουν γίνει εργοστάσια παραγωγής χρημάτων. Μπορεί να ακούγονται ροκ αλλά δεν είναι για μένα. Υπάρχουν κάποιοι, όμως, που επιλέγουν να έχουν την ψυχή τους καθαρή και την τσέπη πιο άδεια από ό ,τι θα μπορούσαν. Για μένα αυτό είναι ροκ. Ροκ είναι να μην πουλιέσαι. Ροκ είναι να έχεις μια άποψη που θα έχει συνέπειες αλλά εσύ θα τη στηρίξεις μέχρι τέλους! 

- Πες μου μια ευχάριστη και μια δυσάρεστη εμπειρία με τις Τρύπες που δε θα ξεχάσεις ποτέ!

Δυσάρεστα ήταν μόνο τα κατασκευασμένα σκηνικά στον Λυκαβηττό. Αυτό ήταν έξω από το χέρι μας. Ήταν μια προβοκάτσια για να βαφτεί το ροκ κίνημα με αίμα και σκοτάδι. Όσο μπορούσαμε το αποτινάξαμε από πάνω μας και δεν πέτυχαν τον σκοπό τους. Τρόμαξαν που μαζεύαμε 20.000 ανθρώπους στις συναυλίες μας και τραγουδούσαμε "Δε χωράς πουθενά", "Πατρίδα μου είναι εκεί που μίσησα" κ.λπ. Όλα τα άλλα ήταν πολύ όμορφα, ακόμα και οι στιγμές που υπήρξαν δυσκολίες. Αυτά συμβαίνουν σε κάθε ανθρώπινη πράξη. Όταν υπάρχει αγάπη και κοινός στόχος, όλα ξεπερνιούνται. 

- Θα σου λέω κάποια ονόματα και θέλω να μου λες λίγα πράγματα για το καθένα. Πάμε για τους Γκέτο πρώτα.

Ήταν μια υπέροχη εποχή! Μου δόθηκε η δυνατότητα να συνθέσω, να γράψω στίχους και να παίξω κιθάρα. Ήταν μια ευκαιρία να παίξω με αγαπημένους ανθρώπους, όπως ο Ασκληπιός Ζαμπέτας, που τον αγαπώ πολύ!

- Ghost Note.

Ήταν μια εξαιρετική και διαφορετική δουλειά. Έπεσε όλο το βάρος στον ήχο, αφού δεν υπήρχε φωνή. Ήταν ένα βήμα παραπάνω. Επίσης, ήταν μια πολύ ευχάριστη παρέα, πάλι με τον Ασκληπιό και έναν άλλον αδελφό, τον Χρήστο Τσαπράζη, που ήταν ο μπασίστας των Σπαθιών. 

- Απάντηση 42. 

Ήταν ένα σχήμα που φτιάξαμε με τον Χρήστο Τσαπράζη, που ανέφερα μόλις και τον Κώστα Πουλή από τα Μωρά στη Φωτιά. Παίζαμε κομμάτια από Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά και Μωρά στη Φωτιά, αν και παρεξηγήθηκε ο Σαλβαδόρ. Οπότε, στη συνέχεια παίζαμε μόνο Τρύπες και Σπαθιά. Περάσαμε καταπληκτικά, κάναμε live και κάποια στιγμή έκλεισε τον κύκλο του και αυτό.

- Skaribas.

Ακόμα δεν πιστεύω ότι αυτά τα παιδιά σταμάτησαν να παίζουν. Υπήρχαν τόσες επιρροές, καλός στίχος και τέτοια χημεία, που θα μπορούσαν όλα αυτά να τους κάνουν το επόμενο μεγάλο πράγμα στην Ελλάδα.

- Sleeping Pillow.

Έχουν την ατυχία να είναι Έλληνες! Αν ήταν από κάπου αλλού, θα μιλούσε όλη η γη για αυτούς. Ειδικά το πρώτο τους άλμπουμ, είναι ό,τι καλύτερο αγγλόφωνο έχω ακούσει στην Ελλάδα!

- Παλιά η παγκόσμια μουσική ήταν το rock n' roll. Τώρα πια είναι το hip hop ή έτσι λένε τουλάχιστον. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό;

Αρχικά, φαντάζομαι ότι είναι σημάδι των καιρών. Κάθε γενιά επιλέγει το δικό της μονοπάτι έκφρασης, φτάνει να είναι αυθεντικό! Επίσης, για να είμαι ειλικρινής, παρόλο που υπάρχουν πολύ καλά στιχουργικά στοιχεία και μηνύματα, εγώ έχω θέμα με την έλλειψη μουσικής. Οπότε, δε με κέρδισε ποτέ όλο αυτό, όπως και η trap, που θεωρώ ότι είναι εξέλιξη του hip hop. Υπάρχει έλλειψη σύνθεσης δηλαδή και αυτό πάντοτε με ξένιζε.

- Τι σου δίνει δύναμη;

Το παιδί μου. Ο Θανάσης είναι το φως στη ζωή μου. Γενικά όμως έχω ως αρχές την αγάπη και τη δημιουργία που μας παρέχουν τη δυνατότητα να μετατρέψουμε το σκοτάδι σε φως.

- Γίναμε καλύτεροι μετά την πανδημία;

Δεν ξέρω αν γίναμε καλύτεροι αλλά ελπίζω να γίναμε σοφότεροι! Για μένα η συνθήκη αυτή ήταν μια μεγάλη απάτη που βοήθησε να στηθεί μια δικτατορία τρόμου και εκβιασμού. Είδαμε ανελεύθερα μέτρα και στοχοποιήσεις, ειδικά στην Ευρώπη, που υποτίθεται ότι είχε αλλάξει και είχε κάνει μεγάλους αγώνες προς την ελευθερία και τη δημοκρατία.

- Κλείσε όπως θέλεις.

Εύχομαι να φύγει ο σύγχρονος άνθρωπος από όλη αυτήν τη λοβοτομημένη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται! Να πει όχι στο αίσχος, την ασχήμια και να μην κάθεται μουδιασμένος μέσα στη σκοτεινιά. Είναι υπεύθυνος και ο κόσμος, όχι μόνο οι ηγέτες! Κάποιος τοποθετεί τους ηγέτες εκεί που είναι. Εύχομαι να υπάρξει αφύπνιση, δράση και κίνηση!