Ο Κωστής Χρήστου περνάει "Κάποιες Κυριακές" παρατηρώντας τον κόσμο και έπειτα γράφει τραγούδια

Ο Κωστής Χρήστου είναι ένα από τα νέα ονόαματα που έχουν προστεθεί στο δυναμικό της Mellowsophy, η οποία ομολογουμένως μας έχει συνηθίσει σε κυκλοφορίες με άλλο ηχόχρωμα. Ο Κωστής αγαπάει τη φύση και την πόλη, τη λογοτεχνία, την ποίηση, το παλιό ελληνικό τραγούδι και πριν από λίγο διάστημα δημοσίευσε το πρώτο του album. Το "Κάποιες Κυριακές" είναι ένα μισάωρο EP που υπογράφει ο Κωστής, σε συνεργασία με τον παραγωγό Θωμά Παπαθανάση (aka Papatanice) και έχει πρόσφατα κυκλοφορήσει φρέσκο και δροσερό ως μια ανοιξιάτικη αποκάλυψη που υπόσχεται πολλά στο παρόν και το μέλλον. Με pop άγγιγμα αλλά πυρήνα που προέρχεται από το γνήσιο ελληνικό τραγούδι, το album αυτό είναι σαν το soundtrack κάποιας ελληνικής ταινίας που ξέχαστηκε στον χρόνο και κυκλοφόρησε σήμερα, το 2024. Ήταν χαρά μου να συνομιλήσω με τον Κωστή, λοιπόν, για όλα αυτά...

Σύστησε με λίγα λόγια τον εαυτό σου.

Ονομάζομαι Κωστής. Μεγάλωσα στο Αγρίνιο και τα τελευταία 6 περίπου χρόνια ζω στην Αθήνα. Σπουδάζω στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο ΕΜΠ.

Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική;

Νομίζω πως δεν μπορώ να χρονολογήσω το πότε πάρθηκε η απόφαση, ίσως επειδή δεν υπήρξε και ποτέ μία τέτοια. Θυμάμαι βέβαια πως όταν ήμουν γύρω στα 10, ο πατέρας μου μού έκανε δώρο την πρώτη μου κιθάρα. Έκτοτε, άρχιζα να παίζω τακτικά και σιγά – σιγά να τραγουδώ.

Άφησες το όνομά σου ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο χάριν ευφωνίας;

Ήταν λάθος του Θωμά – του παραγωγού μου που φτιάξαμε μαζί το άλμπουμ (γνωστός και ως Papatanice)! Αστειεύομαι για το λάθος, μα όπως και να έχει, εκείνος ήταν που το υποστήριξε περισσότερο – μάλλον χάριν ευφωνίας – σκέψου ο δίσκος να λέγονταν Θωμάς – Κάποιες Κυριακές!

Τι ακριβώς σημαίνουν για σένα αυτά τα τραγούδια και γιατί αποφάσισες να τα δημοσιεύσεις;

Η αλήθεια είναι ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια, ένα προς ένα, κατέχουν μία πολύ σημαντική θέση μέσα μου. Γραφτήκαν στο διάστημα των πρώτων τεσσάρων ετών εδώ και αποτελούν ένα πρώιμο ψυχογράφημά μου. Μέσα σε αυτά, κρύβονται οι περισσότερες από τις πιο μεγάλες μου ανησυχίες, πολλές φορές τοποθετημένες σε ένα σύμπαν πιο αισθηματικό, μπλεγμένες με έρωτες, σύννεφα και χρώματα. Η δημοσίευση τους οφείλεται σε μία συνάντηση που είχα με τον Θωμά στη Θεσσαλονίκη.  Θυμάμαι ήμασταν στο τότε σπίτι του, τού έπαιξα τα κομμάτια και μου απάντησε “Αύριο έχουμε σέσσιον, θα τα κάνουμε δίσκο”!

Πόσο χρόνο σου πήρε η δημιουργία του άλμπουμ;

Η ιστορία που είπα πριν συνέβη κάποιο απόγευμα του Δεκέμβρη του 22. Αν δε συμπεριλάβουμε τα πρώτα τέσσερα χρόνια που χρειάστηκαν για τη δημιουργία των στίχων και της αρχικής πιο απλοϊκής μουσικής, μπορούμε να πούμε μάλλον γύρω στον ενάμιση χρόνο.

Ποιες είναι οι επιρροές σου;

Νομίζω πως οι κυριότερες επιρροές μου είναι τρεις: Ο Χατζιδάκις, το μεταπολεμικό ρεμπέτικο και κάποια τραγούδια που μας τραγούδαγε η μητέρα μου σπίτι.

Η παραγωγή και ο ήχος έχουν ανάμεικτα στοιχεία από το σήμερα αλλά και το χθες. Ήταν συνειδητή κίνηση αυτή;

Ήταν κάτι που μας βγήκε από κοινού αρκετά αυθόρμητα. Φυσικά, είχαμε μια βασική ιδέα για την αρχική ενορχήστρωση και αυτής της αρκετά φυσικής και «γήινης» αισθητικής πριν ηχογραφήσουμε τα κομμάτια (από την στιγμή που μιλάμε για άλμπουμ και όχι για σινγκλ) αλλά οι περισσότερες από τις μελωδίες ξεπηδούσαν μέσα από τους στίχους αλλά και το ύφος του κάθε σημείου. Θα μπορούσα να πω πως οι στίχοι γέννησαν τη μουσική και τώρα αυτοί οι στίχοι δεν μπορούν να κάνουν δίχως αυτή.

Αναφέρεις πολλά στοιχεία της υπαίθρου. Γιατί αυτό;

Χαίρομαι γι’ αυτή την ερώτηση! Μεγάλωσα στο Αγρίνιο, στις παρυφές ενός υψώματος στολισμένου με δασύλλια,  έντονο στοιχείο χώματος, πουλιά και αίσθηση βραδύτητας. Μέχρι ένα σημείο, έμαθα να μεταφράζω τα γενόμενα της ζωής με τα εργαλεία που ήξερα να μεταχειρίζομαι, οπότε αυτή η αλληγορία της υπαίθρου δεν είναι κάποιο καπρίτσιο, απλά ένας από τους λίγους τρόπους έκφρασης μου.

Θα υπάρξουν εμφανίσεις και παρουσίαση του άλμπουμ;

Ναι! Φημολογείται έντονα πως τέλη Μαΐου θα γίνει η παρουσίαση του δίσκου και μέσα στον Ιούνιο θα συνεχίσουμε με περισσότερες εμφανίσεις. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω περισσότερα. Πριν από αυτά, θα ανοίξουμε στις 13 Απριλίου τη συναυλία των Yama στο Gagarin. Εδώ πρέπει να επισημάνω ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της δημιουργίας και ειδικά προς το τέλος της, ο νους μας βρισκόταν συνεχώς στις ζωντανές εμφανίσεις. Στοχεύουμε κάθε μας εμφάνιση να είναι κι ένα διαφορετικό ταξίδι με αρχή και μέση σίγουρα. Οι στίχοι είναι βιωματικοί και γι’ αυτό μπορεί να υπάρχει ταύτιση από το κάθε διαφορετικό άτομο – κι έτσι τελικά να δημιουργηθεί από κοινού ένα μυσταγωγικό τοπίο που θα μας οδηγήσει πιθανώς και στο τέλος.

Ετοιμάζεις κάτι καινούριο;

Ευτυχώς ναι. Το μεγάλο στοίχημα έπειτα από έναν δίσκο νομίζω είναι το αν θα έχεις έμπνευση για κάτι επόμενο κι εμείς βρισκόμαστε σε οίστρο αυτήν τη στιγμή. Συλλέγουμε νέες εμπειρίες, σκέψεις και μουσικές και ήδη έχουμε γράψει κάποια νέα τραγούδια που θα τα έχουμε προς το καλοκαίρι. Ωστόσο, όποιο άτομο είναι ανυπόμονο, μπορεί να έρθει σε κάποιο live μας και ίσως τα πρωτοακούσει  εκεί!

Η πόλη της Αθήνας είναι φιλική για έναν μουσικό αλλά και γενικά για έναν άνθρωπο με ανησυχίες και όρεξη για ψυχαγωγία;

Σίγουρα, η Αθήνα είναι μία πόλη με πολλά ερεθίσματα. Ανεξάρτητα, λοιπόν, με το αν είσαι μουσικός ή αν εν γένει έχεις ανησυχίες, σίγουρα εδώ θα μπορέσεις να βρεις κάποιες απαντήσεις στα ερωτήματά σου.  Το θέμα είναι όμως νομίζω πως ο στροβιλώδης ρυθμός των πραγμάτων και της πληροφορίας καμιά φορά μπορεί να κουράσουν ή να αποπροσανατολίσουν. Προς το παρόν λοιπόν θα πω πως σε εμένα η Αθήνα έχει επιδράσει πολύ θετικά όμως αφήνω ένα ανοιχτό παραθυράκι για το μέλλον.

Το πού βρίσκεσαι επηρεάζει την έμπνευση και τη δημιουργικότητα ή όχι;

Έως ότου να καταφέρουμε να κλείσουμε όλο τον κόσμο μέσα μας (που μάλλον δε θα συμβεί), πιστεύω ότι ο τόπος που βρισκόμαστε ασκεί τεράστια επιρροή στη δημιουργικότητα. Για παράδειγμα, σε μία στιγμή λιγότερης έμπνευσης φτάνει απλά να σηκώσεις το βλέμμα σου και να εξερευνήσεις τον χώρο γύρω σου. Αν συνδυάσεις την εικόνα, κατάλληλα με αυτό που αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή, θα καταφέρεις να μεταφράσεις το μέσα σου και να το φέρεις μπροστά σου.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια;

Σίγουρα αυτό που θα πω είναι κλισέ, μα δε νομίζω πως μπορώ να με φανταστώ κάπου συγκεκριμένα μιας και τα πάντα μπορεί να αλλάξουν σε μία στιγμή. Ελπίζω βέβαια η ανάγκη μου για έκφραση και η αγάπη μου για τη μουσική να υπερνικήσει αυτή την τυχαιότητα κι έτσι εν τέλει σε λίγα χρόνια από τώρα να κάνουμε ακόμα με τον Θωμά τη μουσική μας, να παίζουμε μπροστά σε πολύ κόσμο και να υπάρχει ταύτιση. Α! Στο μεταξύ, θα θέλαμε να δημιουργήσουμε αρχικά από κοινού έναν αυτοδιαχειριζόμενο χώρο τέχνης στο κέντρο της Αθήνας

Κλείσε με έναν στίχο σου.

Ευχαριστώ πολύ για την την όμορφη συνέντευξη κι ελπίζω να έχουμε πολλές ακόμα! Νομίζω πως θα κλείσω με τον αγαπημένο μου στίχο από τον δίσκο που ξέρω πως συμπωματικά είναι και ο δικός σου, από το τραγούδι που ονομάζεται «Λυδία».

Βρέχει και μυρίζουν τα λεμόνια,
έτσι μας συστήνεται η ζωή.