Ο Ξάνθος Παπανικολάου από τους Bazooka μιλάει για το νέο άλμπουμ και την ιστορία του συγκροτήματος

Συνάντησα τον Ξάνθο Παπανικολάου, στο ολόφρεσκο Jukebox, ένα café bar στο σπίτι του Λουκιανού Κηλαηδόνη στο Μεταξουργείο (Ακαδήμου 16). Πρόκειται για έναν φιλόξενο και ζεστό χώρο, όπου ο επισκέπτης μπορεί να συνδυάσει το fine drinking και το νόστιμο φαγητό, σε ένα περιβάλλον όπου δεσπόζει το θέατρο, το σινέμα, η λογοτεχνία και κυρίως η μουσική. Rock n' roll, swing, rockabilly, blues, jazz και indie μελωδίες, είναι κάποιες από τις επιλογές που θα σε κάνουν όχι μόνο να μην ξεχάσεις το μέρος αλλά θα σε μετατρέψουν σε τακτικό θαμώνα. Ανάμεσα, λοιπόν, σε κουβέντες για τον Χατζιδάκι, τον Σιδηρόπουλο, τον Ρωμανό, τους Buzzocks, τους Nirvana, τους Led Zeppelin, ο Ξάνθος άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας, με αφορμή τον ολοκαίνουριο δίσκο των Bazooka με τίτλο "Κάπου αλλού" που κυκλοφορεί από την Inner Ear.  

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από το νέο άλμπουμ. Πες μου λίγα λόγια για αυτό και τι διαφορετικό έχει σε σχέση με τα προηγούμενα.

Τα τραγούδια γράφτηκαν ως demo στο σπίτι μου, την περίοδο της καραντίνας. Μαζί με την Πένυ Λιαρομάτη, που διευθύνει καλλιτεχνικά και οργανωτικά τους Bazooka, κάναμε την ενορχήστρωση και την παραγωγή σε κάποια από αυτά. Όταν έγραψα το κομμάτι "Κάπου Αλλού", η Πένυ σκέφτηκε ότι πλέον μπορούμε να μιλάμε για δίσκο. Συγκέντρωσε 10 κομμάτια από ένα υλικό που περιλάμβανε 25, με σκοπό αυτά τα κομμάτια να έχουν συνοχή μεταξύ τους και να δημιουργηθεί ένα πλήρες και συμπαγές αλμπουμ. Παράλληλα, είχαμε ξεκινήσει τις πρόβες, για να δουλέψουμε περαιτέρω τα κομμάτια και να γίνει η συνολική επεξεργασία των τραγουδιών από το συγκρότημα, αλλά και η προηχογράφηση του υλικού από εμάς τους ίδιους. Έπειτα, κανονίσαμε να γίνει η ηχογράφηση με τον Άγγελο και τον Θεόδωρο Μπουρνά, δύο αδέρφια που έχουν το Αρκαδικόν στούντιο στη Θεσσαλονίκη. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία, καθώς τα παιδιά ασχολούνται με τον αναλογικό ήχο και εμείς θέλαμε να γράψουμε αυτόν το δίσκο σε ταινία και όχι ψηφιακά. Γνωριζόμαστε χρόνια και είχαμε ξανασυνεργαστεί για την ηχογράφηση των κομματιών  «Εξαϋλώσου» και «Ζούγκλα». Επίσης, ο Θόδωρας είναι ο ηχολήπτης μας στα live. Η ηχογράφηση έγινε σε δύο δόσεις. Πρώτα ανεβήκαμε στη Θεσσαλονίκη για να ηχογραφήσουμε τα όργανα και μετά από λίγο καιρό πήγαμε ξανά, για να κάνουμε και τα φωνητικά.  Ό, τι είχε απομείνει, το δουλέψαμε μετά εδώ, στην Αθήνα, στο Sound Chamber Studio του Λόλεκ. Το artwork του δίσκου το επέλεξε η Πένυ από σχέδια του Αυστραλού καλλιτέχνη Ben Montero. Επιπλέον, έφτιαξε και μια ιστορία συνδέοντας τα κομμάτια, από την οποία εμπνεύστηκε ο Montero για το εσώφυλλο του gatefold δίσκου μας. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Inner Ear Records στις 21 Οκτωβρίου. Αυτήν τη φορά, υπήρξε πολύ μεγαλύτερη υπομονή και προσήλωση στον στόχο κατά τη διαδικασία δημιουργίας του δίσκου. Από τη δημιουργία των τραγουδιών μέχρι τη μίξη, το master και το artwork, διαθέσαμε όσο χρόνο χρειαζόμασταν, για να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Νομίζω πως αυτή είναι και η πιο βασική διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές μας.

Έπαιξε ρόλο και η πανδημία σε αυτό;

Μέσα σε όλα τα αρνητικά της πανδημίας και τις ακυρώσεις που είχαμε σε live και περιοδείες, ίσως εκμεταλλευτήκαμε λίγο το χρόνο για να οργανώσουμε κάποια πράγματα καλύτερα.

Σε αυτό βοήθησαν και τα ακουστικά vibes που υπάρχουν σε αρκετά κομμάτια;

Τα ακουστικά vibes είναι και αυτά ένα μέρος της επιθυμίας μας να κάνουμε ένα πιο στουντιακό άλμπουμ. Ο συγκεκριμένος δίσκος έχει αρχή, μέση και τέλος.  Ήταν όραμα και σύλληψη της Πένυς, που εκφράζει μας εκφράζει όλους, να κάνουμε δηλαδή έναν δίσκο που ακούγεται ευχάριστα και με συνοχή και να μεταφέρει τον ακροατή σε έναν άλλο κόσμο. Στον κόσμο του "Κάπου Αλλού".

Πες μου τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τη μουσική σας.

Μελωδία, πάθος και νεύρα.

Αισθάνεστε ποτέ ότι η δουλειά σας είτε δισκογραφικά είτε συναυλιακά πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του κόσμου που σας ακολουθεί;

Θέλουμε πάντα για μας τους ίδιους πρώτα και κατ' επέκταση για τον κόσμο που θα μας ακούσει να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι. Κάθε live που κάνουμε το αντιμετωπίζουμε σαν το τελευταίο. Μάλλον είναι ένα κίνητρο για να γινόμαστε και εμείς οι ίδιοι καλύτεροι! Εννοείται πως θα υπάρξουν καλύτερες και χειρότερες βραδιές αλλά πάντα παίζουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Δισκογραφικά, επίσης, θέλουμε να μπαίνουμε έτοιμοι στο στούντιο για μια καινούργια ηχογράφηση. Δίνουμε μεγάλη προσοχή στην προ παραγωγή ενός δίσκου.  

Κάνατε καλά που ήρθατε από τον Βόλο στην Αθήνα;

Οι λόγοι που ήρθαμε ήταν μουσικοί αλλά υπήρχαν διάφορες δικαιολογίες παράλληλα (σπουδές, δουλειές κτλ). Στον Βόλο υπήρχαν συγκεκριμένα σημεία για να κάνουμε live (καταλήψεις, πάρτι, σπίτια). Όταν πρωτοήρθαμε ήμασταν πιτσιρίκια και ζήσαμε όλη  την κατάσταση στην Αθήνα σαν τη μεγάλη πόλη όπου θα είχαμε πολλές ευκαιρίες για το συγκρότημά μας.

Ποια είναι τα καλά και τα κακά της πρωτεύουσας και της επαρχίας;  Όχι μουσικά μόνο.

Η Αθήνα μπορεί να σε τρελάνει, όπως κάθε μεγάλη πόλη. Έχει πολλή κίνηση, μεγάλες αποστάσεις και κούραση, αλλά δε βαριέσαι εύκολα εδώ. Στον Βόλο, ως έφηβοι πλήτταμε, αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε τι άλλο μπορούσαμε να κάνουμε εκεί... Ταυτόχρονα, όμως, στην επαρχία έχεις εύκολη πρόσβαση στη φύση και η καθημερινή ζωή είναι πιο ξεκούραστη. Γενικά, η ζώη στο Βόλο μπορεί να είναι πιο χαλαρή, αλλά εγώ δε θα μπορούσα να επιστρέψω, τουλάχιστον προς το παρόν.

Πώς διατηρείται το καλό κλίμα σε ένα σύνολο που υπάρχει τόσα χρόνια;

Υπάρχουν διαφωνίες αλλά λειτουργούμε σαν οικογένεια πια. Η μπάντα είναι πάνω από όλα! Εννοείται πως υπάρχουν τσακωμοί, όπως και σε όλες τις μπάντες, αλλά πάντα τα κάνουμε όλα αυτά στην άκρη. Το παν είναι ότι έχουμε όλοι τη διάθεση να συνεχίζουμε μαζί!

Η δημιουργική διαδικασία συμβαίνει ομαδικά;

Ο ορισμός του συγκροτήματος είναι ότι η δημιουργία είναι ομαδική. Αυτό συμβαίνει σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα και όχι αυστηρά μόνο όσον αφορά τη σύλληψη των στίχων και της μουσικής. Όσον αφορά τους στίχους και τη μουσική, είμαι εγώ αυτός που το κάνει, αλλά οι υπόλοιποι Bazooka συμμετέχουν στη διαμόρφωση των κομματιών. Άλλωστε, η δημιουργία σε ένα συγκρότημα δεν είναι μόνο τα μουσικα κομμάτια αλλά είναι και μία γενικότερη αισθητική και στάση ζωής. Για αυτό λέμε μεταξύ μας ότι το πέμπτο μέλος της μπάντας είναι η Πένυ, διότι συμμετέχει και αυτή μαζί μας σε αυτό. Στο τέλος το αποτέλεσμα προέρχεται και από τους πέντε μας.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Οι επιρροές μας προέρχονται κυρίως από τη ροκ μουσική και όλη της την ιστορία. Από τη δεκαετία του 50 μέχρι σήμερα... Θα στο πάω με είδη, επειδή οι μπάντες και οι καλλιτέχνες που ακούμε είναι πάρα πολλοί. 50s Rock And Roll, 60s British Invasion, Garage, Psychedelic, Proggresive, 70s Glam, Proto Punk, Punk, Post Punk, Krautrock, Hardcore Punk, Heavy Metal, Grunge, Anatolian Rock, No Wave, New Wave, Noise Rock, Indie. Εννοείτε πως ακούμε και άλλα πράγματα αλλά αυτά είναι ο πυρήνας. Από εκεί έχουμε αντλίσει τις μεγαλύτερες επιρροές μας. Γενικά, έχω πώρωση με τη ροκ μουσική και έχω μάθει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι μαζί της να εκτιμώ τα διάφορα είδη και τις διαφορετικές μορφές που έχει πάρει ανά δεκαετία και χώρα.

Πώς σου φαίνεται ο όρος «ελληνικό ροκ» και «ελληνικό πανκ»;

Δε μου φαίνεται πιο περίπλοκο από το ότι απλά υπάρχουν μουσικοί που εκφράζονται στα ελληνικά. Το "ελληνικό" είναι πιο πολύ προσδιορισμός για τη γλώσσα. Δεν ξέρω αν έχει αποκτήσει κάποια ιδιαιτερότητα το ροκ στην Ελλάδα, όπως  το Anatolian (ή Anadolu) Rock στην Τουρκία, το ZamRock στη Ζάμπια και το Krautrock στη Γερμανία. Σαφώς και έχουν υπάρξει Έλληνες μουσικοί στο παρελθόν που έχουν επιχειρήσει μια μίξη παραδοσιακής μουσικής με καθαρές rock φόρμες όπως ο Γιώργος Ρωμανός στον δίσκο "Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα" αλλά γενικά μιλάμε για μεμονωμένες προσπάθειες και όχι για κάτι που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ρεύμα ή είδος. Προσοχή, δε μιλάω για μουσικούς που παίζουν παραδοσιακά ή έντεχνα και έχουν και κάποιες ροκ επιρροές ούτε για μουσικούς που διασκευάζουν ένα παραδoσιακό κομμάτι βάζοντας απλά παραμόρφωση σε μια ηλεκτρική κιθάρα.

Ζείτε από τη μουσική;

Ζούμε από τη μουσική αλλά κάνουμε και άλλες δουλειές. Ο Γιάννης Βούλγαρης που παίζει τύμπανα, είναι ηχολήπτης, ο Βασίλης Τζελέπης που παίζει κιθάρα, έχει ένα άλλο σχήμα που διασκευάζουν 50s και 60s rock and roll, ο Άρης Ράμμος που παίζει μπάσο, δουλεύει σε καφετέρια και εγώ παίζω dj.

Τελικά ο frontman τραβά την περισσότερη προσοχή;

Συνήθως ναι, επειδή τραγουδάει. Έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι παρατηρούν τους frontmen και τους ντράμερ, γιατί έχουν τις περισσότερες φυσικές κινήσεις.

Πώς καταλαβαίνετε ότι ένα live πήγε καλά;

Το καταλαβαίνουμε όταν παίζουμε καλά και από κάτω ο κόσμος χορεύει, τραγουδάει και συμμετέχει.

Πώς το γυρίσατε από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο;

Το 2012, όταν περιοδεύσαμε στην Αμερική με μια αμερικάνικη μπάντα, παρατήρησα πόσο φυσικό ήταν που αυτοί απλά τραγουδούσαν στη γλώσσα τους και μου φάνηκε σαν εμείς να παίζουμε θέατρο κάθε βράδυ. Έτσι άρχισα να γράφω στίχους στα ελληνικά. Δε θέλω να είμαι απόλυτος! Γουστάρουμε τον αγγλικό στίχο και ίσως κάνουμε πάλι στο μέλλον κάτι και στα αγγλικά αλλά έτσι ένιωσα τότε...

Ήθελα πάντα να ρωτήσω το εξής... Ο Δημήτρης Αποστολάκης πώς βρέθηκε στο video clip του «Εξαϋλώσου»;

Ήταν τυχαίο. Και εμείς το καταλάβαμε μετά από το σχόλιο κάποιου στο YouTube. Δεν ξέραμε καν τότε ποιος είναι.

Έχετε περιοδεύσει αρκετά στο εξωτερικό. Ποια είναι η γνώμη σας σχετικά με το πώς βλέπει και ακούει ένας ξένος θεατής / ακροατής κάτι που δεν είναι στα αγγλικά;

Νομίζω ότι τους φαίνεται εξωτικό και τους αρέσει πολύ. Τα πιο επιτυχημένα μας tour στο εξωτερικό ήταν από τον δεύτερο δίσκο και μετά που το γυρίσαμε στα ελληνικά. Έχει πολλή πλάκα όταν βλέπουμε το κοινό να προσπαθεί να πιαστεί από μια λέξη που επαναλαμβάνεται ρυθμικά σε κάποιο από τα κομμάτια μας.

Σκεφτήκατε ποτέ να πάτε έξω;

Λέγαμε κάποτε να πάμε στην Αγγλία αλλά τελικά νομίζουμε ότι δε θα άλλαζε τόσο πολύ κάτι. Άσε που είναι και πανάκριβα στην Αγγλία! Όσον αφορά εμένα κιόλας, δε νομίζω ότι θα ζούσα εύκολα στη Βόρεια Ευρώπη.

Σκεφτήκατε να σταματήσετε;

Όχι.

Πες μου τρία αγαπημένα σου κομμάτια σας.

Μου αρέσει πολύ να παίζουμε live το «Έλα». Από τον καινούριο δίσκο ξεχωρίζω για live «Το όνειρο των παλαβών», διότι είναι ξεκούραστο, χαλαρό και τελείως διαφορετικό από ό, τι έχουμε κάνει. Επίσης, για live μου αρέσει το «Μr. George» από το πρώτο μας άλμπουμ.

Ξεχωρίζεις κάποιον στην ξένη και στην εγχώρια σκηνή;

Θα σου πω ονόματα που ξεχωρίζω τα τελευταία χρόνια... Fat White Family, Jay Reatard, Osees, ειδικά από το 2012 και ύστερα, Coneheads κάποια κομμάτια από King Gizzard & the Lizard Wizard, τον πρώτο δίσκο του Connan Mockasin, τις αρχικές δουλειές των Black Lips και των Acid Baby Jesus, το πρώτο album των Dury Dava, τα Κομοδίνα 3, το "Avocado Index" των Drug Free Youth, κάποια κομμάτια των Fontaines DC και των Amyl And The Sniffers και διάφορες δουλειές των Mac Demarco, Tame Impala, Sleaford Mods, και Τy Seagall και πολλά άλλα που πιθανό να μη μου έρχονται τώρα στο μυαλό.

Θέλω να μου αναφέρεις κάποια ακούσματα τελείως διαφορετικά από σας.

Tρελαίνομαι με την 7η του Μπετόβεν και ειδικά την εκτέλεση που διευθύνει ο Bernstein με ανατριχιάζει. Το Requiem του Mozzart, μου αρέσουν κάποιοι στίχοι του Άκη Πάνου, τα πρώτα ρεμπετικά, το Oxygene του Jean Michel Jarre, διάφορα του Μάνου Χατζιδάκι, κάποιες rocksteady και early reggae συλλογές της Soul Jazz Records, μου αρέσουν οι Queen, o Ennio Moricone και άλλα πολλά.

Λειτουργεί η μουσική ως απάντηση σε όσα συμβαίνουν;

Χωρίς αμφιβολία, η μουσική μπορεί να είναι απάντηση σε όλη τη σαπίλα, ειδικά των τελευταίων χρόνων, που βιώνουμε δυστυχώς έντονα συντηρητισμό και απανθρωπιά στη δυτική κοινωνία και την επικράτηση ακροδεξιών πολιτικών. Η μουσική και γενικά οι τέχνες όταν εκφράζουν κάτι αληθινό και ανθρώπινο, μπορούν να λειτουργήσουν ως απάντηση σε όλη αυτήν τη μαυρίλα και την άβυσσο που έχουμε μπει και να μας δώσουν όραμα και διέξοδο σε έναν άλλο κόσμο.

Ξεχωρίζεις τον άνθρωπο από τον καλλιτέχνη;

Συνήθως οι καλλιτέχνες που θαυμάζω, μου αρέσουν και ως άνθρωποι. Οι ποιότητες νομίζω ότι φαίνονται ακόμα και στους στίχους. Δε νομίζω ότι μπορώ πάντως να τα ξεχωρίσω εύκολα.

Ποια είναι τα σχέδιά σας από εδώ και στο εξής;

Θα κάνουμε την παρουσίαση του δίσκου στο Gagarin στις 19 Νοεμβρίου. Το live θα ανοίξουν οι ΑΜΚΑ, ένα καινούριο γκρουπ. Μετά θα παίξουμε σε Πάτρα, Βόλο, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Ξάνθη και όχι μόνο!

Σε ευχαριστώ πολύ!

Και εγώ πραγματικά!