Ο Mickey Pantelous και το one man show του στο deBόp

O Mickey Pantelous θα μας χαρίσει ένα μοναδικό show στο ILION plus την Πέμπτη που μας έρχεται. Πριν από αυτό όμως μπορείτε να απολαύσετε το χαρισματικό αυτό άνθρωπο, με το ιδιαίτερο project του Dr. Albert Flipout's one CAN band και να ανακαλύψετε πολλούς λόγους για να πάτε να το παρακολουθήσετε.

Ξεχώρισέ μας το πρόσωπο από το προσωπείο, δηλαδή το project από τον άνθρωπο πίσω από αυτό.

Χμμμ... Δε νομίζω ότι είναι και πολύ εύκολο. Είναι σαν να μου λες να ξεχωρίσω το μέλι απο το γιαούρτι (αφού έχουν ανακατευτεί φυσικά). Το project που έχω του one man band ή καλύτερα του one CAN band κοντεύει μια δεκαετία που υπάρχει. Πιο πολύ σαν φυσική εξέλιξη της ζωής μου το θυμάμαι να γεννιέται παρά σαν ιδέα. Απλά για να σπάσω την μοναχικοτητά μου που μερικές φορές γίνεται και μοναξιά εφηύρα τον Albert και την Jess για να νιώθω οτι είμαι σε συγκρότημα.

Πες μας την ιστορία που κρύβεται πίσω από το όνομα του project;

Αν εννοείς το one CAN band αντι του one MAN band  παίζω με τη λέξη CAN. Τη χρησημοποιώ και σαν ρήμα και σαν ουσιαστικό (καθότι ο Dr. Albert Flipout είναι το τενεκεδάκι στο αριστερό μου πόδι που εκτελεί χρέη ταμπούρου). Κάνω λογοπαίγνιο στα Αγγλικά με τη φράση ONE MAN BAND (Άνθρωπος ορχήστρα) και τη  λέξη CAN  (…Τενεκές, κονσέρβα…-…δύναμαι, μπορώ…)  ONE CAN  BAND (Τενεκές Ορχήστρα) ή (ένας μπορεί να  είναι ορχήστρα). Προφέρεται «Ντόκτορ  Άλμπερτ Φλίπαουτ’ς ουάν καν μπαντ».

Τι απήχηση έχει όλο αυτό και σε ποια φάση βρίσκεται η blues based μουσική πιστεύεις;

Το Blues νομίζω οτι είναι μια μουσική που θα υπάρχει πάντα. Απλά επειδή η φόρμα της είναι κάπως περιορισμένη με τα χρόνια δέχεται διάφορες και διαφόρων ειδών παρεμβάσεις με αποτέλεσμα να έχεις δύο τραγούδια, όπου αν τα ακούσεις το καθένα μόνο του θα πεις οτι ακούς blues αν τα βάλεις δίπλα, δίπλα θα είναι σαν να ακούς δύο τελείως διαφορετικά είδη μουσικής. Για αυτό χρησιμοποιώ την λέξη Blues-based γιατι ναι μεν αυτό που κάνω ξεκινάει απο τα blues από την άλλη οτι τα τραγούδια μου δεν πια έχουν σχέση με το blues. Τουλάχιστον όχι με την κλασική έννοια.

Νέος δίσκος και show στο ILION PLUS. Τι θα δούμε και θα ακούσουμε εκεί;

Προκειται για μια μουσική παράσταση. Είναι η ζωή του Dr. Albert Flipout μέσα από έναν αιώνα αμερικάνικης μουσικής βασισμένης στα blues. Θα πω για τον Albert που γεννήθηκε άνθρωπος το 1913 στο Ντυζελντορφ της Γερμανιάς, πως μεταμορφώθηκε σε κονσέρβα και πως και που συναντηθήκαμε το 2006 για να ξεκινήσει αυτό το project. Όλα αυτα με διασκεύες  τραγουδιών που είτε έχουν σημαδέψει κάποια δεκαετία στην οποία ανατρέχουμε μέσα απο την ιστορία είτε έχουν σημαδέψει εμένα προσωπικά. Κάπου μέσα σε όλο αυτό θα κλέψουμε και λιγο χρόνο να παίξουμε δύο τρια τραγούδια από το νέο album.

Η διττή καταγωγή σου σε τι σε έχει βοηθήσει στη μουσική σου;

Κυρίως στον τομέα της αγγλικής γλώσσας. Η μάνα μου είναι Δανέζα και το σπίτι ήταν αγγλόφωνο.

Πες μας μπάντες της σκηνής στην Ελλάδα που έχεις ξεχωρίσει.

Δεν είναι μια και δύο, δε θέλω να ξεχωρίσω όμως κάποιες αδικόντας ίσως κάποιες άλλες. Ένα θα πω, ότι το επίπεδο έχει ανέβει τρομερά και δεν υπάρχει κόσμος να τις στηρίξει αυτες τις μπάντες. Πολλές καλές μπάντες για πολύ μικρό κοινό. Δεν καταλαβαίνω που είναι όλοι αυτοί που πάνε στις «εισαγόμενες» συναυλίες και τις γεμίζουν. Πριν 10 χρόνια ισως να το καταλάβαινα, σήμερα όχι. Το επίπεδο έχει πραγματικά ανέβει πολύ!

Σε ποιο σημείο της Αθήνας θα έβαζες τέρμα να ακουστεί ένα τραγούδι; Ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Δεν νομίζω οτι θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν μου αρέσει η ηχορύπανση και δεν έχω κανέναν λόγο να επιβάλλω σε κάποιον με άλλα γούστα το δικό μου. Πιο ενδιαφέρον μου φένεται να καλείς κάποιον στο σπίτι και να του βάζεις ένα τραγούδι να ακούσει. Είναι σαν να του λες ένα μυστικό και έτσι μόνοι που είστε να μπορείς να του εξηγήσεις κατι που δεν καταλαβαίνει ή να σου αποκαλύψει αυτός κάτι που δεν είχες παρατηρήσει. Τώρα όσον αφορά το ποιο τραγούδι... είναι πολλά και συχνα χωρίς τραγούδι, απλά μουσική!

Μέχρι τότε εμείς ακούμε ένα εξαιρετικό κομμάτι από τη νέα του δουλειά και ετοιμαζόμαστε για την Πέμπτη:

Video: Ntousiopoulos Yannis, scetches: Daniel Goudelis