Ο Νέστωρ Κοψιδάς μιλά στο deBόp με αφορμή την παράσταση Solaris

Αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης κι από τότε εργάζεται αδιάλειπτα για αυτό, με ενεργό όμως συμμετοχή και στον κινηματογράφο. Στο βιογραφικό του μετρά συνεργασίες με σημαντικούς σκηνοθέτες (Στ. Λιβαθινός, Θ. Αμπαζής, Γ. Λαζάνης, Μ. Κουγιουμτζής, Ε. Σαπουντζή, Μ. Κάλμπαρη, Γ. Κακλέας, Α. Τομπούλη), ενώ τα τελευταία 23 χρόνια συνεργάζεται με την ομάδα ΟΠERA του Θ. Αμπαζή. Με αφορμή το ανέβασμα της νέας παράστασης της ομάδας με τίτλο Solaris, η οποία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Στανισλάβ Λεμ, ο Νέστωρ Κοψιδάς μας μίλησε για το έργο αλλά και για πολλά άλλα.​

Η παράσταση στην οποία συμμετέχετε αποτελεί τη θεατρική μεταφορά ενός μυθιστορήματος, το οποίο βέβαια έγινε ευρύτερα γνωστό μέσα από τις δύο κινηματογραφικές του μεταφορές από τον Ταρκόφσκι (1972) και τον Σόντερμπεργκ (2002). Πρόκειται πρακτικά για μια φιλοσοφική ελεγεία στην ανθρώπινη ύπαρξη. Μιλήστε μας για το έργο, ακολουθεί το βιβλίο; Ή χρησιμοποιεί το βιβλίο ως όχημα για να διατυπώσει προβληματισμούς για το ανθρώπινο είδος; 

To να μεταφέρεις ένα τόσο σπουδαιο βιβλίο  στο θέατρο ή σε όποιαα παραστατική τέχνη είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολο από το να το μεταφέρεις κινηματογραφικά. Η προβληματική του βιβλίου σε σχέση με την ανθρώπινη ύπαρξη είναι φοβερά πυκνή επομένως πολύ δύσκολα μεταφέρεται στη σκηνή (στην περίπτωση μας στο διάδρομο…!). Έπρεπε, λοιπόν, με μεγάλη προσοχή να επιλεγούν τα σημεία εκείνα του βιβλίου που θα γίνονταν θεατρική πράξη. Βασικο μας όχημα ήταν η ιστορία του Κέλβιν και της νεκρής επισκέπτριας /πρώην συζύγου του Χάρεϋ. Επίσης προσπαθούμε με τη χρήση πολλών μέσων (ηχογραφήσεις,ζωντανά ηχοτοπία ,βίντεο) να αποδώσουμε όσο πιο ζωντανά γίνεται αυτόν τον ανεξήγητο κόσμο του βιβλίου που αποτελεί την αφορμή για τις υπαρξιακές και φιλοσοφικές ανησυχίες που ακολουθούν.

Πρόκειται για μια site specific παράσταση, η οποία λαμβάνει χώρα σε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο το Άσυλο Ανιάτων. Ως ηθοποιός αντιμετωπίσατε δυσκολίες λόγω της διαφορετικής διαμόρφωσης του χώρου σε σχέση με μια θεατρική σκηνή;

Προς το παρόν οι δυσκολίες δεν είναι ιδιαίτερα πολλές ,το ενδιαφέρον είναι ότι θα τις αντιμετωπίσουμε νομίζω μόνο με την παρουσία θεατών κάτι που κάνει το εγχείρημα μας ακόμα πιο ενδιαφέρον (εννοώ για εμάς τους περφορμερ)

Στην παράσταση έχετε διττό ρόλο, παίζετε και επίσης έχετε δημιουργήσει και το βίντεο μαζί με τον. Η εμπλοκή σας σε αυτό πώς προέκυψε; 

Η αλήθεια είναι ότι επειδή έπληττα φοβερά κατά τη διάρκεια της καραντίνας, άρχισα να ασχολούμαι λίγο με το βίντεο …Όταν συζητήσαμε με τον Θοδωρή και τα παιδιά για το Σολάρις, ο Θοδωρής μου είπε "δεν φτιάχνεις κάτι και για μας;"… είπα ναι και προχωρήσαμε….

Τι ρόλο διαδραματίζουν στην παράσταση τα παραστατικά μέσα; 

Αρκετά μεγάλο και σίγουρα βοηθάνε πολύ στο να ζωντανέψει και να γίνει πιο σαφής αυτός ο αλλόκοτος κόσμος του διαστημικού σταθμού. Υποθέτω σε μια παραδοσιακή θεατρική σκηνή θα χρειαζόμασταν λιγότερα

Εδώ και μια εικοσαετία συνεργάζεστε με το Θοδωρή Αμπαζή και την ομάδα ΟΠERA, αποδεικνύοντας ότι το θέατρο είναι ομαδικό άθλημα. Πού θεωρείτε ότι οφείλεται αυτή η μακρόχρονη συνεργασία;

Αγάπη, σεβασμός,αλληλοεκτίμηση, και με τα χρόνια μια αίσθηση οικογένειας έχει στιγματίσει όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύουμε όλοι εμείς μαζί. Επίσης το αίσθημα της ανεξαρτησίας, οι ευκαιρίες που έχουμε όλοι να δουλεύουμε παράλληλα και με άλλους ανθρώπους εκτός ομάδας, είναι στοιχεια που κρατάνε τα πράγματα φρέσκα στη μεσήλικη πια ζωή μας!

Δε μπορώ να μη σας ρωτήσω συνεπακόλουθα για το κίνημα #metoo που ξεκίνησε από τον αθλητισμό και συνεχίστηκε στο χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, αποκαλύπτοντας εξουσιαστικές και ενίοτε παραβιαστικές συμπεριφορές. Μπορεί η θεατρική πράξη να υποθάλπει την εμφάνιση τέτοιων συμπεριφορών; 

Είναι πολύ λεπτό το ζήτημα αυτό… Όπως και να ’χει δεν είναι η θεατρική πράξη αυτή που υποθάλπτει  τέτοιες συμπεριφορές αλλά οι καταχρηστικές θέσεις εξουσίας, τόσο στον καλλιτεχνικό όσο και σε όλους τους εργασιακούς χώρους.

Μόνο οι πράξεις ενός ανθρώπου τον κατατάσσουν στους «κακούς»; Τι γίνεται με τις σκέψεις μας; Κι εν τέλει πώς και κυρίως από ποιον ορίζεται το «κακό»;

Μα τι είναι καλό και τι κακό; Δεν ορίζει το ένα το άλλο;
Σε ένα άρρωστο ζώο κανείς ευθανασία …το σκοτώνεις δηλαδή …για το καλό του. Ομως είναι κακό να σκοτώνεις …
Τελικά έχεις κάνει κάτι καλό η κάτι κακό…ιδού η απορία!

Τελικά το μόνο που ψάχνουμε είναι ο άνθρωπος;

Νομίζω πως αν ψάχναμε μόνο τον άνθρωπο θα πέφταμε σε φαύλο κύκλο.

Ποια είναι τα σχέδια σας για τον προσεχή καλλιτεχνικό χειμώνα; 

Τον Δεκέμβριο θα λάβω μέρος στην χοροθεατρική παράσταση "Το κρέας που σερβίρεται στο δείπνο" σε σκηνοθεσία Ευαγγελίας και Μαίρης Ράντου που θα παρουσιαστεί στην Κέρκυρα και μετά ξεκινάμε πάλι πρόβες με την ομάδα για την διασκευή της Έλσας Ανδριανού πάνω στον "Πατέρα" του Στρίντμπεργκ που θα παρουσιαστεί την άνοιξη στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή. Ίσως πάμε μια Σουηδία με τους "Ανθρωποφύλακες" με σκηνοθέτη το Μάνο Βαβαδάκη (σ.σ. παράσταση που ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης την άνοιξη και το χειμώνα 2019-2020).

Ευχαριστούμε πολύ το Νέστορα Κοψιδά για το χρόνο του και του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα σχέδιά του!

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ.