Ο Νίκος Σκέντος συστήνεται στο deBóp

Ο Νίκος Σκέντος  είναι ένα από τα εκατοντάδες παιδιά που προσπαθούν να στήσουν τον δίκο τους κόσμο μέσω της μουσικής. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δε βγαίνει πια ελληνόφωνη μουσικη στό φάρμα του pop / rock, ότι η εποχή έχει αφήσει πίσω της αυτόν τον ήχο. Όμως είναι πράγματι έτσι; Φωνάζει δυνατά πως τα εμπόδια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε και ότι τα όνειρα υπάρχουν για να τα ακολουθούμε. Πριν από 10 χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο του EP με τίτλο "Σημάδια μες στον χρόνο" και πρόσφατα επανήλθε με ένα δεύτερο το "Ρουά ματ", το οποίο και πρόκειται να παρουσιάσει με το σχήμα του την ερχόμενη Πέμπτη 25 Απριλίου στο Faust. 

Σύστησε με λίγα λόγια τον εαυτό σου.

Ονομάζομαι Νίκος Σκέντος. Ξεκίνησα από την ηλικία των 9 χρονών την επαφή με την μουσική, στην φιλαρμονική Σκουφά στην Άρτα, παίζοντας κλαρινέτο. Σε ηλικία 16 ετών αγόρασα την πρώτη μου κιθάρα και ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου τραγούδια, στίχους και μουσική. Τα πιο σταθερά μουσικά βήματα έγιναν το καλοκαίρι του 2012, όπου ηχογράφησα μαζί με φίλους τα πρώτα 4 τραγούδια μου. Το 2013 έστειλα ένα e-mail στο σταθμό FREEDOM 88.9, με το τραγούδι μου "Ένας μικρός αστροναύτης", το οποίο προς έκπληξη μου τους άρεσε και το έπαιζαν συνέχεια! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου και το πόσο βοήθεια ήταν αυτό για έναν άγνωστο καλλιτέχνη. Στη συνέχεια προσπάθησα να δημιουργήσω μπάντες, αλλά δεν καταφέραμε να το τρέξουμε δυνατά. Μετά λίγο οι σπουδές, λίγο ο στρατός, λίγο η δουλειά, λίγο η καθημερινότητα η ίδια με έφερε στο να τα παρατήσω για σχεδόν 10 χρόνια. Τα όνειρα όμως δεν πεθαίνουν ποτέ και με βοήθεια φίλων ξεκίνησα πάλι, πιο δυναμικά από ποτέ, με καινούρια τραγούδια, video clips και Lives.

Η μουσική σου φαίνεται να έχει στοιχεία από κάποιους παλαιότερους όπως ο Rous, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, ο Σταύρος Μιχαλακάκος, τα Κίτρινα Ποδήλατα κτλπ συμφωνείς;

Εννοείται συμφωνώ! Έχω κάψει τα ηχεία με τα τραγούδια τους! Αν και οι πρώτοι που άκουσα και είχα κολλήσει ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος, Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Ενδελέχεια, Πρασσείν Άλογα, Δυτικές Συνοικίες, Domenica και τα σχετικά. Όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί παίξανε σίγουρα πολύ σημαντικό ρόλο στο μουσικό μου ύφος. Αλλά μέσα από αυτή την επιρροή προσπάθησα να βρω τον ευατό μου και ηχοχρωματικά και στιχουργικά και ως Νίκος. Ακόμα επηρεάζομαι μουσικά από ότι groovάρει και έχει ψυχή ανεξαρτήτως genre μουσικης!

Πώς χαρακτηρίζεις τη μουσική σου;

Γενικά δεν θέλω να με περιορίζει ένα μουσικό είδος και μεμονωμένα τραγούδια μου ίσως ξεφεύγουν λίγο από αυτό. Παρ’ όλα αυτά, τα παλαιότερα τραγούδια μου θα έλεγα ότι είναι ελληνικό rock, pop/rock και έντεχνο ύφος. Τα καινούργια τραγούδια είναι rock, pop/rock, rap/rock, swing/jazz/pop/rock, alternative rock ή ίσως indie rock. Τα αμέσως 2 επόμενα singles μου θα είναι new wave disco/dance/pop για παράδειγμα. Ανάλογα με τι μουσική ακούω ανά περίοδο επηρεάζομαι και σε αυτά που γράφω.

Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι η φάση του pop rock με ελληνικό στίχο έχει περάσει;

Κατά καιρούς το έχω πιστέψει κι εγώ. Αλλά καμιά φορά στα άκυρα, ακούω μια καινούργια ελληνική μπάντα, με τραγουδάρες! Με πολλή ενέργεια, στίχους να χτυπάνε κατευθείαν στο ψαχνό και μουσική που σε κάνει να vibάρεις. Δυστυχώς δεν προωθείται αυτή η μουσική από media/social/καταστήματα κτλπ. Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο όμορφο από το να εκφράζεσαι στην μητρική σου γλώσσα. Το ελληνόφωνο rock/pop rock δεν θα πεθάνει όσο υπάρχουν άνθρωποι να το τραγουδάνε, να γράφουν και να προσπαθούν να το εξελίξουν και να συνεπάρουν με την αλήθεια τους! Η φάση δεν περνάει όσο εκφράζεσαι μέσα από αυτό!

Δίνεις περισσότερη έμφαση στη μουσική ή στο στίχο;

Για κάποιο λόγω μου βγαίνει ταυτόχρονα. Δηλαδή δεν γράφω πρώτα στίχους ή μουσική με χαρτί και στυλό. Όπως ξεκινάω και παίζω, κάποια στιγμή αφήνομαι θα έλεγα και τα λέω, να γουστάρω μόνος μου, είναι η ψυχοθεραπεία μου. Μετά αν είναι κάτι το οποίο λέω οκ, το πατάω και μια ηχογράφηση με το κινητό να το δείξω στους κολλητούς. Αλλά σίγουρα περισσότερη βαρύτητα πέφτει στους στίχους, είναι πολλά αυτά που θέλω να πω, για την καθημερινότητα, τον έρωτα, τους φίλους κτλπ.

Ποιοι αποτελούν το σχήμα σου;

Tην μπάντα μου την αποτελούν: Στο μπάσο ο Στέφανος Κοπανάκης, στη ηλεκτρική κιθάρα ο Ανδρέας Βιτζιλαίος, στα ντραμς ο Γιώργος Κοκοτσάκης και φωνή/κιθάρα εγώ. Μέλος επίσης του σχήματος θεωρώ και τον Νόντα Παπαδόπουλο, ο οποίος είναι ο παραγωγός, the man behind the scenes, όπου ηχογραφήσαμε παλιά τραγούδια και ηχογραφούμε κι όλα μου τα καινούργια τραγούδια στο στούντιό του, μαζί με τον Στέφανο Κοπανάκη στην υλοποίηση της κατασκευής των κομματιών.

Είναι εύκολο στην Ελλάδα να ασχολείσαι με τη μουσική;

Καθόλου θα έλεγα, ειδικά στο είδος της rock μουσικής. Δεν είναι εύκολο να είναι το main job σου, αλλά όχι ακατόρθωτο. Στη δικιά μου περίπτωση έχουμε λιγότερο χρόνο από όταν ξεκινήσαμε την προσπάθεια, η βασική μου δουλειά είναι Barista/Barman. Πρέπει να γίνονται συνεχόμενα Lives ώστε να πεις ανταπεξέρχομαι οικονομικά. Χρειάζονται πολλά χρήματα για εξοπλισμό στη μουσική και αν δεν έχεις και φίλους να σε βοηθήσουν με ηχογραφήσεις, το ποσό που χρειάζεται ένας καλλιτέχνης είναι δυσβάσταχτο για να ασχοληθεί.

Τι μεσολάβησε από το πρώτο σου ΕΡ μέχρι τώρα που έβγαλες το EP σου;

Το 2013 ξεκίνησα με ένα μικρό EP όπως και τώρα, που αποτελούταν από 4 τραγούδια. Μεσολάβησε μία ολόκληρη ζωή θα έλεγα, 10 σχεδόν χρόνια. Είχα δημιουργήσει 3 μπάντες που δεν τράβηξαν, μέχρι που τα παράτησα. Λίγα χρόνια πριν με βρήκε ο Στέφανος όταν χρειαζόμουν μπασίστα για την ηχογράφηση ενός τραγουδιού. Γίναμε φίλοι και δεν σταμάτησε ποτέ να με πιέζει να ξαναπροσπαθήσω. Μέχρι που τα κατάφερε, μου βρήκε μπάντα, που θα ηχογραφήσουμε και πώς να ξεκινήσουμε τα πρώτα βήματα πάλι. Γι αυτό είναι οι καλοί φίλοι τελικά, όταν πιστεύουν στο όνειρό σου πιο πολύ και από εσένα τον ίδιο.

Είναι η Αθήνα φιλική πόλη για τους καλλιτέχνες γενικά;

Η Αθήνα έχει πολλές ευκαιρίες να δώσει σε σχέση με επαρχία. Σίγουρα κάπου θα βρεις το σημείο να ακουστείς και να εκφραστείς γενικά. Το πόσο φιλική πόλη είναι, φαίνεται και από τα πάρα πολλά festival που γίνονται. Παρ’ όλα αυτά, ο καλλιτέχνης μέχρι να καταφέρει να ακουστεί είναι σε μία συνεχόμενη μάχη, σε ένα εχθρικό έδαφος.

Θα άφηνες τα πάντα για τη μουσική;

Αφού ξαναξεκίνησα μετά από τόσα χρόνια, τώρα δεν υπάρχει γυρισμός! Δεν τα παρατάμε, με πολλή δουλειά, τύχη και καλούς συνοδοιπόρους στο όνειρο, θα το παλέψω μέχρι τέλους. Χωρίς ρίσκο δεν γίνεται τίποτα. Νομίζω πως ναι, θα άφηνα τα πάντα για να κυνηγήσω το όνειρό μου.

Τι ακούς αυτή τη περίοδο;

Έχω κολλήσει με Clashing Clouds, Budgerigar, Countown, Spitback, Ακύλα και Halo Kitsch.

Υπάρχουν ονόματα που θα ήθελες να ανοίξεις με τα live σου ή να ανοίξουν εσένα;

Θα ήθελα να ανοίξω Live του Κύριου Κ ή του Pan Pan (τα έχω λιώσει τα τραγούδια τους), και να ανοίξει δικό μου Live ο Rous (θα ήταν ακραίο).

Τι καινούργιο ετοιμάζεις;

Στις 25 Απριλίου παίζουμε στο Faust μαζί με την μπάντα Μαύρα Ρόδα. Σε περίπου 1 μήνα βγαίνει καινούργιο Single με το τίτλο Όσο χόρευες και αμέσως μετά ακολουθεί και δεύτερο single, ήδη ετοιμάζεται. Αρχές καλοκαιριού αν όλα πάνε καλά θα βγάλουμε με τη μπάντα ένα άλμπουμ, θα προσπαθήσουμε επίσης να γυρίσουμε και ένα βίντεο κλιπ σε κάποιο τραγούδι από αυτά. Σίγουρα τα Live δεν σταματάνε και αναπάντεχα καινούργια τραγούδια που θα έρθουν.