Ο Steve Chandra Savale aka Chandrasonic των Asian Dub Foundation στο deBόp
2024-11-16
Μόλις λίγα 24ωρα πριν οι Asian Dub Foundation μας ξεσηκώσουν από τη σκηνή του Fuzz Club (το βράδυ της Κυριακής 17 Νοεμβρίου), ο Steve Chandra Savale aka Chandrasonic, το μακροβιότερο μέλος της μουσικής κολλεκτίβας από το Λονδίνο και κιθαρίστας τους, έρχεται στο deBόp κι απαντάει στις ερωτήσεις μας, εισάγωντάς μας για λίγο στο ανεξέλεγκτο κι ανεξάντλητο jungle/dub/κιθαριστικό/ραπ σύμπαν τους.
Σας ανοίγουμε την όρεξη εδώ και τα υπόλοιπα από κοντά την Κυριακή!
Το πιο πρόσφατο άλμπουμ σας, “Access Denied”, κυκλοφόρησε το 2020. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια σημαδεύτηκαν από την πανδημία COVID-19. Πώς επηρέασε αυτή η περίοδος εσάς, ως άτομα και, ειδικότερα, ως μπάντα;
Το ειρωνικό είναι ότι το πιο σημαντικό μας κομμάτι των τελευταίων χρόνων έγινε παγκόσμιο hit στην κορύφωση της εποχής του COVID. Το κομμάτι "Comin' Over Here" είχε τη συμμετοχή του διάσημου Βρετανού κωμικού Stewart Lee, ο οποίος σατίριζε έξοχα την αντι-μεταναστευτική ρητορική τη στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο έφευγε από την ΕΕ. Το τραγούδι έφτασε στο Νο. 1 σε πολλούς πίνακες επιτυχιών. Αρχικά, ένιωθα λίγο ενοχές, επειδή περνούσα τόσο καλά σε μια τόσο καταθλιπτική περίοδο, αλλά ο κόσμος μου έλεγε πόσο τους είχε ενθουσιάσει το τραγούδι κατά τη διάρκεια του διπλού εφιάλτη του Brexit και του COVID.
Η τρέχουσα περιοδεία είναι μια γιορτή για τα 30 χρόνια ύπαρξης της Asian Dub Foundation. Ποιες είναι οι σκέψεις και οι αναμνήσεις σας από την αρχή των A.D.F. τη δεκαετία του '90, στο πλαίσιο της αναδυόμενης βρετανικής μουσικής σκηνής εκείνης της περιόδου;
Θεωρώ ότι πραγματοποιούσαμε μια αντεπίθεση ενάντια στην "κόλαση" του Britpop, όσο και στις διάφορες εξωτικιστικές αντιλήψεις σχετικά τον Νότιο Ασιατικό πολιτισμό, που μας αφορούσε λόγω καταγωγής. Σοβαρότεροι ιστορικοί παράγοντες καθιστούσαν αδύνατο να υπήρχε ένα συγκρότημα σαν το δικό μας πριν το 1993. Ήμασταν μέρος μιας ευρύτερης πολιτιστικής ενηλικίωσης των Βρετανών Ασιατών και ταυτόχρονα κάναμε κάτι που πιστεύω ότι ήταν ριζικά πρωτότυπο μέσα σε αυτό το πλαίσιο.
Ως το πιο παλιό μέλος της μπάντας, ποια είναι η γνώμη σας για την εξέλιξη των A.D.F. σε αυτά τα 30 χρόνια; Πώς έχει αλλάξει ο ήχος της μπάντας από τα πρώτα άλμπουμ μέχρι σήμερα;
Δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει τόσο πολύ - η βασική φόρμα μας μάς επιτρέπει πάντα να εξερευνούμε πολλούς διαφορετικούς δρόμους, όπως για παράδειγμα τα ζωντανά soundtracks και οι πρωτότυπες συνεργασίες. Πιστεύω ότι μπορούμε να αφομοιώσουμε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις εξακολουθώντας να ακουγόμαστε σαν η μπάντα που είμαστε. Έχουμε αρκετές νέες ιδέες για το επόμενο άλμπουμ, αλλά η ταυτότητά μας θα παραμείνει η ίδια.
Οι Asian Dub Foundation δεν φοβούνται να εκφράσουν τη γνώμη τους για κοινωνικοπολιτικά θέματα. Για παράδειγμα το κομμάτι “Fortress Europe”, που αναφέρεται στην πολιτική της Ευρώπης απέναντι στους μετανάστες. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την τρέχουσα κατάσταση και την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη;
Πιστεύω ότι η κατάσταση έχει οικονομικές ρίζες. Έχουμε μια ανακολουθία μεταξύ της κυριαρχίας της κεντρο-αριστεράς στην πολιτιστική σφαίρα (εκπαίδευση, μέσα ενημέρωσης, pop κουλτούρα) και μιας άγριας, εκτός ελέγχου, κυριαρχίας της δεξιάς και της ελεύθερης αγοράς στην οικονομική σφαίρα. Οι ελίτ που ελέγχουν τις ροές του κεφαλαίου (Musk, hedge funds κ.λπ., δισεκατομμυριούχοι που χρηματοδοτούν ακροδεξιές κινήσεις), έχουν καταφέρει να στρέψουν τις κατώτερες τάξεις ενάντια στις μεσαίες τάξεις, προκειμένου να εγκαθιδρύσουν την κυριαρχία τους.
Επιπλέον, η συγκεχυμένη και υπερβολική ροή πληροφοριών στην ψηφιακή εποχή, έχει ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αντιδρούν πιο πολύ με το συναίσθημα παρά με τη λογική, κάτι που είναι μέρος του ίδιου του ορισμού του φασισμού: τα συναισθήματα θριαμβεύουν έναντι της νοημοσύνης, οπότε τα γεγονότα δεν έχουν σημασία.
Τελευταία, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει περισσότερο ως μουσικό και κιθαρίστα;
Πριν από μερικά χρόνια, θα περνούσαν ώρες για να το σκεφτώ ποια είναι η σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Τώρα απλά λέω τα εξής: τα πρώτα δύο ραντεβού των γονιών μου τη δεκαετία του '50 ήταν ο Ravi Shankar στο Royal Festival Hall και ο Buddy Holly στο London Palladium. Από εκεί ξεκίνησα λοιπόν κι εγώ!
