Ο Χρήστος Τσαβλίδης μας μιλάει για την παράσταση SEX της Justine Del Corte | Θεατρική Ομάδα Παπαλάνγκι

Ο Χρήστος είναι ένα αξιαγάπητο πλάσμα, από τους ανθρώπους που κερδίζουν τη συμπάθεια και το σεβασμό του απέναντί τους, χωρίς να κάνουν τίποτα απολύτως. Είναι ο συν-σκηνοθέτης στην παράσταση SEX της Justine Del Corte, που κάνει πρεμιέρα 3 Φεβρουαρίου στο θέατρο 104 από την θεατρική ομάδα Παπαλάνγκι. Μιλήσαμε μαζί του για την παράσταση γνωρίζοντας λίγο καλύτερα τον άνθρωπο αυτό!

Είναι η πρώτη φορά που κολλάω αφίσες και γυρνάνε όλοι να δουν τι αφίσα είναι αυτή… Οπότε πιστεύω ότι κάναμε σωστή επιλογή αφίσας και έργου. Δηλαδή θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι τοποθετούσα μία αφίσα σε καφετέρια στο Κουκάκι και πλησίασε πελάτης και τη φωτογράφισε. Πράγμα που το χαίρομαι πολύ διότι και αισθητικά είναι μια ωραία δουλειά της Ελίνας Γιουνανλή και δεν θέλω να κρύψω καθόλου τη χαρά μου να βλέπω τις αφίσες της παράστασής μας στους δρόμους!

Το έργο έφτασε στα χέρια μας στα γερμανικά. Είναι ένα έργο που δεν έχει μεταφραστεί και ανέβει ξανά στην Ελλάδα. Μόνο τον τίτλο ξέραμε. Παρόλα αυτά επειδή ψάχναμε ένα κείμενο με τη δομή του SEX, δηλαδή ένα σπονδυλωτό αφήγημα, μεταφράσαμε κάποιες σκηνές για να δούμε που προσανατολίζεται το έργο (μεταφράστρια Αγγελική Κορρέ) και είπαμε αμέσως ναι. Το έργο το ανακάλυψε ο Τάσος Αγγελόπουλος, που είναι και ο δημιουργός της ομάδας, μας το έδωσε και αφού το διαβάσαμε όλοι είπαμε «Πάμε για αυτό τώρα».Μπορεί ένα έργο που λέγεται SEX να είναι καταπληκτικό μάρκετινγκ αλλά σίγουρα δεν επιλέχθηκε για αυτό το λόγο.

Στο έργο συναντάμε 11 διαφορετικές περιπτώσεις σεξ. Είναι κεντρικός άξονας το σεξ ιδωμένο μέσα από το πρίσμα της γυναικείας πλευράς. Δεν πρόκειται για ένα φεμινιστικό κείμενο, είναι όμως και ένα έργο που σέβεται απόλυτα τη γυναικεία φύση και ύπαρξη, γραμμένο από γυναίκα και μάλιστα στη νεότητά της και ο βασικότερος λόγος που το διαλέξαμε σε αυτήν την χρονική συγκυρία. Αφορά ουσιαστικά στο πως η γυναίκα είναι καταδικασμένη να καταδικάζει τα πράγματα πριν συμβούν. Να έχει άποψη για όσα πρόκειται να συμβούν.

Φυσικά ο άνδρας υπάρχει στην παράσταση όχι μόνο για να εξυπηρετήσει αυτήν την οπτική αλλά διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο σαν αντίβαρο της θηλυκής πλευράς και της γυναικείας σκέψης.

Σε ένα σπονδυλωτό κείμενο ελλοχεύει ο κίνδυνος να κάνεις «σκετσάκια» στη σκηνή, πράγμα το οποίο φυσικά δεν θέλαμε καθόλου. Επειδή το έργο και οι σκηνές έχουν κοινή θεματολογία, ψάχνεις ένα νήμα που να μπορεί να συνδέει και σκηνικά όλες αυτές τις ιστορίες. Αυτό το νήμα που διατρέχει όλο το έργο είναι ότι πρόκειται για τέσσερις ανθρώπους μόνους, οι οποίοι διαχειρίζονται τη μοναξιά τους λέγοντας αυτές τις ιστορίες.

Πάνω στη σκηνή έχουμε κυρίως ντουέτα (αρσενικό-θηλυκό), σε κάποιες σκηνές και τρία άτομα αλλά πάντα το σεξ συμβαίνει ανάμεσα σε δύο άτομα. Θεωρώ ότι είναι μία δύσκολη παράσταση, και για τους ηθοποιούς ακόμα περισσότερο, διότι είναι μια τολμηρή παράσταση. Υπάρχει αρκετό γυμνό. Οι ηθοποιοί είναι πολύ εκτεθειμένοι όσον αφορά στο σώμα τους, παρόλα αυτά έχουμε βάλει στοίχημα, και θα κερδηθεί πιστεύω, να έχει αποδοθεί με τέτοιο τρόπο το γυμνό ώστε να μην ενοχλεί. Καταλαβαίνει κανείς μέσα από την αναπαράσταση ότι είναι απαραίτητο και ανά στιγμές είναι και τρομερά όμορφο. Είναι πολλές φορές στην παράσταση που μοιάζουν με πίνακα!

Ούτως ή άλλως είναι και σαφής οδηγία της συγγραφέως να υπάρχει τόσο γυμνό, το θέλει η ίδια. Σίγουρα το έχουμε φροντίσει με κάθε τρόπο και σίγουρα δεν κάνουμε παράσταση «γυμνό για το γυμνό».

Έχω τρομερή αγωνία για την αποδοχή του έργου αυτού από το κοινό και αν καταφέραμε να πούμε μια ιστορία που κάτι να σημαίνει, αφού η δουλειά μας είναι να λέμε ιστορίες.

Στο έργο αυτό μου αρέσει πολύ η διαδικασία της σκηνοθεσίας που σε καμία περίπτωση δεν θα την άλλαζα. Επειδή η σκηνοθεσία είναι ένα νέο κομμάτι, ένα καινούριο μονοπάτι στο οποίο περπατάω με ταπεινότητα, όχι με φόβο… Ξέρω σίγουρα ότι δεν θα ήθελα να κάνω κάτι άτολμο ή ασφαλές και ότι θα ήθελα αυτό που κάνω να έχει αλήθεια και να είμαι εντάξει μαζί του.

Την ασφάλεια μου την παρέχει η ομάδα, που συνεργαζόμαστε χρόνια, και σίγουρα έχουμε κατακτήσει/κερδίσει την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Οπότε αυτή η συνθήκη μου παρέχει την ασφάλεια που χρειάζομαι και γνωρίζω ότι δουλεύουμε όλοι για ένα κοινό στόχο. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση στόχος είναι το καλό της παράστασης.

Το όνομα της ομάδας προέκυψε από ένα βιβλίο (ήταν ιδέα του Τάσου). Παπαλάνγκι για τους Ινδιάνους ήταν ο ξένος, αυτός που δεν ανήκει στην κοινότητά τους, ο διαφορετικός και επειδή η ομάδα ξεκίνησε με αυτή τη θεματολογία σε θεατροπαιδαγωγικά προγράμματα και παραστάσεις μέσα στα σχολεία επιλέχθηκε για αυτό!

Επειδή δουλεύεις το έργο προοδευτικά και συνεχώς ανακαλύπτεις νέα πράγματα σε κάθε σκηνή μπορώ να σου πω ότι η αγαπημένη μου στιγμή σε αυτήν την παράσταση συνεχώς μετατοπίζεται. Αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι έχω αγαπημένη σκηνή, στην οποία αισθάνομαι κοντά και εντοπίζω συμπυκνωμένο όλο το νόημα της παράστασης, το οποίο έχει να κάνει με τη γυναικεία πολυπλοκότητα και τη μοναξιά των ανθρώπων γενικότερα.

Αν κάτι συναντάμε στο έργο είναι οι πολλές διαφορετικές πλευρές μια γυναίκας, οπότε σίγουρα θα δώσουμε αρκετές ευκαιρίες στο κοινό να σταθεί σε κάτι και να νιώσει οικεία με αυτό. Ένας από τους στόχους μας ήταν να μην κάνουμε μια παράσταση «γυναικεία» και βαρετή για τους άνδρες. Είναι όμως μία δουλειά με τόση αλήθεια μέσα της και τόσο έντονη επί σκηνής που θεωρώ ότι αφορά τους πάντες.  Ουσιαστικά, οι άνδρες του έργου αγαπούν πάρα πολύ τις γυναίκες του έργου και η γυναίκα δεν έχει την καθαρότητα εκείνη τη στιγμή να εισπράξει αυτό που τόσο ξεκάθαρα τις δίνει ο άντρας.

Στην πλατεία Μοναστηρακίου, Κυριακή καλοκαίρι που γίνεται πανικός, θα ήμουν μόνος μου και θα έλεγα δυνατά «Πόσο νέοι είμαστε και είναι ωραία μα δεν το καταλαβαίνουμε»!

Ευχόμαστε από καρδιάς κάθε επιτυχία -προσωπική και ομαδική- στο Χρήστο και σε όλους τους συνετελεστές! Θα είμαστε εκεί φυσικά να απολαύσουμε το νέο ταξίδι της ομάδας Παπαλάνγκι.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση θα βρείτε εδώ