Οι Marva Von Theo διαβεβαιώνουν ότι το "Afterglow" περιγράφει τις πιο μελαγχολικές αποχρώσεις της ζωής

Η Μάρβα και ο Τεό ή αλλιώς οι "Marva Von Theo" έχουν τις κεραίες τους ανοιχτές, ώστε να απορροφούν κάθε επιρροή και γνώστη, ώστε να βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό στη δημιουργία. Σημείωνουν πλέον 4 χρόνια στο ενεργητικό τους και στην απαρχή της γνωριμίας τους, που ξεκίνησε διαδικτυακά, αλλά πρόσφατα κυκλοφόρησαν το νέο τους album με τίτλο "Afterglow". Λυρικοί και στιβαροί, σκοτεινοί και φωτεινοί μαζί, αποδίδουν στη νέα τους δουλειά τον πιο ώριμο και εσωτερικό εαυτό τους, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται. Ας αφήσουμε όμως τους ίδιους να μιλήσουν για τον δικό τους κόσμο, αυτόν που συνδυάζει την jazz με την pop, την electronica με το rock n' roll!

- Πείτε μου λίγα λόγια για την πορεία σας.

Μ: Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά σε μία συναυλία, μέσω ενός κοινού φίλου. Ο Τεό τότε διέμενε στη Βιέννη. Ξεκίνησε μια διαδικτυακή επαφή για μαθήματα μουσικής παραγωγής, η οποία σύντομα κατέληξε σε ανταλλαγή ιδεών και προτάσεων προετοιμάζοντας έτσι ένα γόνιμο έδαφος συνεργασίας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η επικοινωνία έγινε πιο ουσιαστική και ένα μετά το άλλο άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα τραγούδια με σκοπό τη δημιουργία ενός Album. Αφού ο Τεό επέστρεψε στην Ελλάδα, πραγματοποιήσαμε από κοινού τις ηχογραφήσεις των φωνητικών και μέσα από αντίξοες συνθήκες φτάσαμε τελικά στην ολοκλήρωση της παραγωγής του ντεμπούτου μας Album “Dream Within a Dream”. Αναζητήσαμε τρόπους να παρουσιάσουμε τη μουσική μας στο κοινό μέσω του τύπου και των ζωντανών εμφανίσεων. Αρχικά υπήρξε θετική αποδοχή και αθροιστικά δημιουργήθηκε ένας πυρήνας ακροατών και υποστηρικτών που μας έδωσε επιπλέον κίνητρο για εξέλιξη και βελτίωση. Φτάνοντας τελικά στο 2021, παραδίδουμε το sophomore Album “Afterglow”, στο οποίο καταγράφεται ο πιο ώριμος και εσωτερικός εαυτός μας.  

- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική σε ατομικό επίπεδο; Είναι κάτι που ξεκίνησε από την παιδική σας ηλικία;

Μ: Ξεκίνησα σπουδές στο πιάνο από πολύ μικρή ηλικία. Καθώς ήμουν από τα πιο εσωστρεφή παιδιά που επιζητούσαν τη μοναξιά, περνούσα πολύ δημιουργικά τις ώρες μου μελετώντας και παίζοντας μουσική, γράφοντας δικά μου κομμάτια, τραγουδώντας τα αγαπημένα μου τραγούδια. Μεγαλώνοντας, η μουσική έγινε κομμάτι του εαυτού μου και της καθημερινότητάς μου, οπότε δεν υπήρξε ποτέ κάποια απόφαση, κάποιο σημείο σταθμός, που με ώθησε να ασχοληθώ με αυτή. Ήταν μία φυσιολογική εξέλιξη.

Τ: Από πολύ μικρή ηλικία οι γονείς μου με ώθησαν στην πρώτη μου επαφή με τη μουσική. Ξεκίνησα μαθαίνοντας αρμόνιο και ακολούθησαν οι σπουδές σε πιάνο και σε όσες θεωρητικές βαθμίδες προσέφερε ένα Ωδείο. Είχα το προνόμιο της οικογενειακής υποστήριξης, το οποίο με οδήγησε σε σπουδές σύνθεσης στη Βιέννη δίπλα σε εξαίρετους καθηγητές και μέσα σε ένα κύκλο ιδιαίτερα  προικισμένων μουσικών. Η ζωή μέσα σε αυτό το ισχυρά επιδραστικό και ανταγωνιστικό περιβάλλον, υπήρξε καθοριστική για την καλλιτεχνική μου εξέλιξη ενισχύοντας την πεποίθηση πως ταλέντο σημαίνει σκληρή δουλειά.

- Έχετε και οι δύο κάνει κλασικές και ακαδημαϊκές σπουδές στη μουσική. Πιστεύετε ότι παίζει ρόλο αυτό σε έναν μουσικό; Ποια είναι η γνώμη σας για τους αυτοδίδακτους μουσικούς;

Τ: Κάθε ανήσυχος καλλιτέχνης επιδιώκει την προσωπική βελτίωση μέσω δύο στοιχείων, της απόκτησης γνώσεων και της εξάσκησης επάνω σε αυτές. Σε θεσμικό επίπεδο αυτά τα στοιχεία είναι οργανωμένα προσφέροντας στον μαθητή επιπλέον εργαλεία και ευελιξία ως προς την επίτευξη των στόχων του. Σε ατομικό επίπεδο ίσως φτάνει κανείς δυσκολότερα στον στόχο χωρίς καθοδήγηση, επαναλαμβάνοντας συχνά τα ίδια λάθη. Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι η επαφή με ανθρώπους που γνωρίζουν περισσότερα από εμάς και έχουν τη φλόγα να μεταδώσουν αυτήν τη γνώση και εμπειρία. Αυτό μπορεί να συμβεί και μέσα αλλά και έξω από το ακαδημαϊκό περιβάλλον.

Μ: Πιστεύω ότι η σπουδή της μουσικής διευρύνει τους ορίζοντες του εκάστοτε μουσικού και του προσφέρει μια μεγάλη γκάμα εκφραστικών εργαλείων και την ευχέρεια να τα χρησιμοποιεί όπως ακριβώς εκείνος επιθυμεί. Αν θέλει π.χ. να γράφει απλά, να είναι από επιλογή και όχι αδυναμία και μέσα στην απλότητα αυτή να συμπυκνώνεται η γνώση και η προσωπικότητά του. Πέρα από την επιδερμική αντιμετώπιση της μουσικής μέσω του προσωπικού γούστου, θεωρώ ότι έχει τεράστια σημασία, τόσο προσωπικά όσο και καλλιτεχνικά, να μπορεί κανείς να αναλύει και να αντιλαμβάνεται σε βάθος το πλήρες περιεχόμενο σε αυτό που ακούει, από οποιοδήποτε είδος μουσικής και αν προέρχεται, αλλά και να μπορεί και ο ίδιος να επεξεργάζεται τη μουσική του με λεπτομέρεια και να την κρίνει αυστηρά. Έχει σημασία επίσης για όλους τους μουσικούς να είναι σε ένα περιβάλλον που ευνοεί την εξέλιξή τους. Έχω πολλούς φίλους αυτοδίδακτους, τους οποίους και θαυμάζω, οι οποίοι ξυπνούν και κοιμούνται με τη μουσική, αλληλοεπιδρούν ουσιαστικά με άλλους μουσικούς, παρατηρούν, αναλύουν και εξελίσσονται.

- Ζείτε από τη μουσική;

Πολύ δύσκολα θα βιοποριστεί ένας μουσικός που δραστηριοποιείται σε ένα και μοναδικό καλλιτεχνικό πεδίο. Ταυτόχρονα με την παρουσίαση προσωπικού έργου σε συναυλιακούς χώρους ή της συμμετοχής σε μουσικά σύνολα, συνυπάρχουν και η διδασκαλία σε κάποια μουσική σχολή, η συμμετοχή σε ηχογραφήσεις, οι αναθέσεις έργων κλπ.  Πολλοί είναι αυτοί βέβαια που αναγκάζονται να συμπληρώσουν το εισόδημά τους κάνοντας παράλληλα και μια διαφορετική εργασία. Αυτό είναι ψυχοφθόρο, κουράζει το σώμα και το πνεύμα και περιορίζει τον παραγωγικό χρόνο και τη δημιουργική διάθεση. Παρ’ όλα αυτά, ο γνήσιος καλλιτέχνης δεν ησυχάζει, φλέγεται και διψάει για έκφραση και επαφή.

- Ο ήχος κινείται στον ευρύτερο χώρο της electronica με ποικίλες επιρροές, από jazz μέχρι dark wave. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας με ένα επίθετο;

T: Προσωπική.

M: Τολμηρή.

- Πείτε μου πέντε καλλιτέχνες που σας έχουν επηρεάσει.

Τ: Οι The Doors, καθώς διαθέτουν έντονο προσωπικό ύφος, τολμηρό πειραματισμό και συναισθηματική ορμή, στοιχεία που τους καθιστούν ακόμη και σήμερα πηγή έμπνευσης και γνώσης. Οι The Cure, για την απόδοση έντονων συναισθημάτων με τον πιο λιτό αλλά ουσιαστικό τρόπο. Με πολύ βασικά εργαλεία και από τον πιο σύντομο δρόμο φτάνουν με έναν απλό, αλλά όχι απλοϊκό, τρόπο στην ουσία της μουσικής και των στίχων.

M: Τα χρόνια που μελετούσα jazz, κουβαλούσα πάντα μέσα μου τη φωνή και τις ερμηνείες της Cassandra Wilson που μεταμόρφωναν κάθε τραγούδι και του προσέδιδαν μία πολύ προσωπική, αντισυμβατική και απόκοσμη διάσταση. Δε θα μπορούσα να παραλείψω τον James Blake που αναμειγνύει με μεγάλη ευφυΐα  το gospel, τη soul, την R&b με την ηλεκτρονική μουσική και το hip hop. H πιο guilty pleasure μου είναι η Kimbra, στην οποία κάπως συναντώνται η αγάπη μου για την pop και την jazz, η εμμονή μου με τα πυκνά φωνητικά και τις αυτοσχεδιαστικές, γεμάτες ενέργεια ερμηνείες.

- Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική σκηνή;

Mε την αυστηρή, στιλιστική έννοια του όρου, δε θεωρούμε πως υπάρχει «σκηνή» καθώς οι περισσότεροι μουσικοί πορεύονται περισσότερο ή λιγότερο με αισθητική αυτονομία. Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται πολλοί καλλιτέχνες, οι οποίοι λαξεύουν τη μουσική τους, μακριά από εύκολες συνταγές, ακολουθώντας τον δικό τους προσωπικό δρόμο. Με τη μέγιστη αφοσίωση και την ποιότητα της δουλειάς τους επιδιώκουν και επιτυγχάνουν τελικά την ειλικρινή επαφή με τον κόσμο και την αποδοχή ενός ευρέος κοινού.

- Ποια είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή που έχετε βιώσει σε live;
Μ: Θα ξεχωρίσω με μεγάλη ευκολία τη στιγμή που τελείωσε το performance μας στην συναυλία των Hooverphonic, όταν έφυγε το άγχος και άρχισα να συνειδητοποιώ πόσος όμορφος και γεμάτος ενέργεια κόσμος συναισθάνθηκε τη μουσική μας.

Τ: Στα Live επιδιώκω τη μέγιστη αυτοσυγκέντρωση, με αποτέλεσμα συνήθως να απέχω από συναισθηματισμούς κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Σίγουρα όμως η ενέργεια ενός πολυπληθούς κοινού σπάει και το πιο γερό ψυχολογικό φράγμα. Μετά από κάθε συναυλία νιώθω μια κόπωση ξεχωριστή, όμορφη και λυτρωτική. 

- Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που κυκλοφόρησε η νέα σας δουλειά με τίτλο «Afterglow». Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο και πώς γεννήθηκε αυτό το album;

Μ: Η νέα μας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε στις 26 Φεβρουαρίου, οπότε ακόμα κάνει τα πρώτα της βήματα στον έξω κόσμο! O τίτλος Afterglow νιώσαμε πως μπορούσε να συμπυκνώσει όλα εκείνα τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά την ακρόαση των στίχων, της μουσικής και της γενικότερης ατμόσφαιρας που αυτά μας δημιουργούν. Για εμάς το Afterglow περιγράφει τις πιο μελαγχολικές αποχρώσεις της ζωής, εκείνα τα γλυκόπικρα συναισθήματα όταν κάτι πραγματικά όμορφο τελειώνει, τον απόηχο μιας αγαπημένης φωνής, τα απομεινάρια του φωτός μετά τη δύση του ήλιου.

Τ: Τα τραγούδια του Album γεννήθηκαν από μια αλληλεπίδραση έντονων συναισθημάτων. Δημιουργήθηκαν αρχικά με πιάνο και φωνή, έτσι ώστε να διαθέτουν έναν εκφραστικό πυρήνα χωρίς ενορχηστρωτικά στολίδια. Τα κομμάτια ολοκληρώθηκαν λαμβάνοντας υπόψιν πως αποτελούν στοιχεία ενός συνόλου με κοινές αισθητικές αναφορές. Επιδιώξαμε το Album να είναι έντονα αντιθετικό, στιβαρό αλλά ταυτόχρονα αιθέριο και λυρικό.

- Πώς μπορεί ένα γκρουπ, όπως εσείς, να προωθήσει κατάλληλα τη δουλειά του εν μέσω πανδημίας;

Η πανδημία μας έχει κάνει πιο εφευρετικούς ως προς τη διαδικτυακή προώθηση της δουλειάς μας. Τα πράγματα για τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες είναι πάντα δύσκολα, αλλά φροντίζουμε να ενημερωνόμαστε διαρκώς σχετικά με το πώς θα αναπτυχθούμε εντός και εκτός των συνόρων της χώρας. Σε αυτή την κυκλοφορία έχουμε αρκετή υποστήριξη από τη δισκογραφική εταιρία με την οποία συνεργαζόμαστε, τη βραζιλιάνικη Wave Records, η οποία φροντίζει για την ενίσχυση της παρουσίας μας στο εξωτερικό, όπου το έδαφος φαίνεται αρκετά πρόσφορο.

- Τα βίντεο κλιπ σας έχουν ιδιαίτερη αισθητική. Από πού αντλείτε έμπνευση;

Τα βίντεό μας είναι αποτέλεσμα τόσο του δικού μας οράματος και επιθυμίας να εικονογραφήσουμε όλα όσα έχουμε στο μυαλό μας κατά τη σύνθεση της μουσικής όσο και της υπέροχης συνεργασίας μας με καλλιτέχνες που θαυμάζουμε και εμπιστευόμαστε για την αισθητική τους. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Καράμπελας που υπογράφει τα βίντεο του Ruins & του Embrace this Madness, καταφέρνει να ξεπερνά τις προσδοκίες μας δημιουργώντας κόσμους ιδανικούς.

- Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι της νέας σας δουλειάς;
Τ: Δυσκολεύομαι να κάνω την επιλογή. Σε κάθε ένα τραγούδι ξεχωριστά έχω δώσει τον καλύτερό μου εαυτό. Αν θα έπρεπε όμως, χωρίς αξιολογικά κριτήρια, να επιλέξω αυτό στο οποίο θα πατούσα πρώτα το Play, είναι το My Moon.

Μ: Αν πρέπει να διαλέξω ένα κομμάτι, θα πω το Ruins. Θεωρώ ότι δένουν πολύ αρμονικά όλα τα στοιχεία που το απαρτίζουν, στιχουργικά, συνθετικά και ενορχηστρωτικά και αγκαλιάζονται με τα κομμάτια του ίδιου μου του εαυτού και της ψυχοσύνθεσής μου.   

- Ποια είναι τα αυριανά σας σχέδια;

Μ: Έχουμε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουμε πάνω στον τρίτο μας δίσκο και έχουμε θέσει ως στόχο να τον έχουμε ολοκληρώσει σύντομα καθώς αισθανόμαστε το πέρασμα του χρόνου να μας ωθεί σε μια δημιουργικότητα με πυρετώδεις ρυθμούς. Παράλληλα, εργαζόμαστε στην ενσωμάτωση οπτικών μέσων στη μουσική μας. Απαιτείται βέβαια ειδική γνώση και καθημερινή εξάσκηση, καθώς δε μας αρκεί το οπτικό απλά να συνοδεύει το ακουστικό, αλλά στοχεύουμε στην παρουσίαση ενός ενιαίου και διαδραστικού έργου. Τα Visuals είναι ένα υπέροχο αλλά πρωτόγνωρο καλλιτεχνικό πεδίο για εμάς, με ιδιαίτερες αισθητικές και τεχνικές απαιτήσεις. Ελπίζουμε η σκληρή δουλειά να φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμούμε! Όσον αφορά τα Live, το τοπίο είναι ακόμα πολύ θολό αλλά όταν χαλαρώσουν λίγο τα μέτρα, έχουμε προγραμματίσει να παρουσιάσουμε το afterglow σε ένα online live session.