Οι Mavile συστήνονται στο deΒόp

Πριν από αρκετά χρόνια, περπατώντας σε κάποιο τουριστικό σημείο του Κέντρου, άκουσα έναν τύπο να τραγουδά και να παίζει κιθάρα, με πολύ χαρακτηριστική βραχνάδα και ωραίο playlist. Μετά από χρόνια, τον άκουσα ξανά στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά και στο Ναύπλιο, σε ένα εκπληκτικό rock n' roll τρίο. Ο καιρός πέρασε και ένας φίλος μου πρότεινε να ακούσω ένα νέο συγκρότημα, τους "Mavile". Και τώρα, ήρθε η στιγμή να τους συναντήσω και συγκεκριμένα τον Δημήτρη (φωνή, μπάσο), τον Ιγνάτιο (κιθάρα) και τον Αχιλλέα (τύμπανα) στο Vedder, το rock cafe bar της Ασκληπιού. 

- Πείτε μου λίγα πράγματα για σας.

Ι : Στην ουσία, πριν από 3 χρόνια, γνώρισα τον Δημήτρη σε live φιλικής μπάντας και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Παίζαμε και οι δύο κιθάρα, μιλούσαμε για τους Radiohead και υπήρχε ένα ωραίο vibe, αν και κάναμε διαφορετικά πράγματα τότε... Εγώ έγραφα μόνος μου μουσική αλλά ντρεπόμουν ακόμα να κυκλοφορήσω δικό μου υλικό. Όταν άκουσα τη φωνή του Δημήτρη, ήθελα να πει εκείνος το "Taking Turns" που τυχαίνει να είναι και το πρώτο κομμάτι του δίσκου. 

Δ : Εγώ έπαιζα με τον Αχιλλέα σε άλλο γκρουπ, που ήταν υπό διάλυση. Γνωριστήκαμε ως μουσικοί του δρόμου και κάποια στιγμή ήρθε μαζί μας και ο Ιγνάτιος, τζαμάραμε και αποφασίσαμε να πάμε δοκιμαστικά για 10 ημέρες στη Θεσσαλονίκη. Εκεί καταλάβαμε ότι είχαμε χημεία και νιώσαμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι μαζί. Πήγαμε και τα ήπιαμε σε ένα μπαρ κοντά στο airbnb που μέναμε και κάπως έτσι, οι Mavile σχηματίστηκαν και επίσημα, την 1η Νοεμβρίου του '19.

- Γιατί "Mavile";

Δ : Η πλάκα είναι ότι αρχικά επιλέξαμε το "Crown Syndrome" ως όνομα. Δεν είχαμε ιδέα τότε για covid - 19 και πανδημίες... Ένας λόγος που δε θέλαμε τελικά αυτό το όνομα είναι ο συσχετισμός με όλο αυτό.

I : Εκτός αυτού, σκεφτόμασταν ότι το "Crown" δεν είναι και πολύ ιδανική λέξη για το εξωτερικό, αφού θυμίζει τη βασίλισσα και όλα αυτά...

Α : Και κάπως έτσι, καταλήξαμε στο "Mavile", από την πλατεία Μαβίλης, που είναι και η βάση μας. 

- Πώς επιλέξατε το υλικό που βάλατε στο "Final Hand";

Δ : Όλα τα κομμάτια τα έχει γράψει ο Ιγνάτιος. Κυρίως αυτός γράφει τους στίχους και τη μουσική. Μπορεί να φέρω καμιά ιδέα και εγώ αλλά εκείνος τη σουλουπώνει. Το μόνο που ήταν κάπως πιο συλλογικό ήταν το "Modly Crepe". 

Ι : Το καινούριο άλμπουμ, που ετοιμάζουμε τώρα, θα είναι πολύ πιο ομαδικό.

- Ποιες είναι οι επιρροές σας;

A : Είμαστε τρεις διαφορετικοί κόσμοι και ο καθένας φέρνει κάτι δικό του. Εγώ έχω ακούσει πολύ black και thrash metal, κάτι που φαίνεται στα inputs που έχω τοποθετήσει. 

Δ : Για μένα οι ήρωές μου είναι ο Robert Plant. ο Jack White και νιώθω ότι αυτό φαίνεται στα κομμάτια μας.

I : Εγώ πάλι ακούω πολύ τους Depeche Mode σε αυτόν τον δίσκο!

- Πώς είναι να δημοσιεύεις την πρώτη σου δουλειά εν μέσω πανδημίας;

Δ : Δεν είχαμε κάποιο following, μιας που είναι και η πρώτη μας δουλειά. Στον δρόμο, αντιλαμβανόμαστε ότι ο κόσμος αγαπάει αυτό που ακούει αλλά δε μας έχουν προσεγγίσει άνθρωποι του χώρου, όπως δημοσιογράφοι. Είσαι ο δεύτερος που μας ζητάει, σκέψου!

A : Εγώ δεν το παρεξηγώ αυτό, γιατί δεν έχουμε νούμερα και οι άνθρωποι θέλουν και αυτοί να κάνουν τη δουλειά τους. Θα δείξει το μέλλον...

- Πώς μπορεί να διατηρηθεί η συνοχή σε ένα σύνολο;

Δ : Είναι κάτι που μας βγαίνει αβίαστα. Υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά εξ αρχής. Είμαστε σχεδόν κάθε μέρα μαζί, περνάμε χρόνο μαζί, γελάμε μαζί και δεν έχει σταματήσει αυτό από όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα.

A : Αφού η φλόγα συνεχίζει να καίει, μετά από δύο καραντίνες και όλα αυτά τα σκηνικά, νομίζω ότι δεν πρόκειται να χαθεί όλο αυτό.

Ι : Είναι σημαντικό τα μέλη να έχουν κοινούς στόχους και να περνούν όμορφα. 

- Πώς θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας;

Ι : Το "Final Hand" είναι σκοτεινό άλμπουμ. Το καινούριο θα είναι πιο χαρούμενο. Ή καλύτερα, θα έλεγα, νοσταλγικό.

- Ζείτε από τη μουσική;

Δ : Αφιερωμένουμε όλη τη μέρα μας στη μουσική. Βέβαια, όλο αυτό έχει το άγχος του. Συχνά γκρινιάζουμε, γιατί μπορεί να υπάρξουν φάσεις που μοιραζόμαστε τον καπνό ή τη σκηνή μας μένοντας 3 μήνες στον ίδιο χώρο, αλλά το ζούμε στο έπακρο. Πιστεύω πως μια μέρα θα κοιτάξουμε πίσω και θα μας φαίνονται όλα ανέμελα και όμορφα.

- Υπάρχει διάδραση με τον κόσμο;

Δ : Αυτό είναι το κίνητρο και η δύναμή μας. Αυτό μας κρατάει. 

- Παίζετε μόνο στον δρόμο ή και σε σκηνές;

Δ : Ως "Mavile" παίζουμε στον δρόμο κατά κύρια βάση. Μας ενδιαφέρει να παίξουμε και σε μαγαζιά αλλά με όλη αυτήν την συνθήκη που επικρατεί, δεν έχουμε ακόμα καταφέρει. Έχουμε παίξει μόνο σε 2 φεστιβάλ, στο Λουτράκι και την Καλαμάτα, που αν σου διηγηθούμε τα ευτράπελα σε ένα εξ αυτών, θα ρίξεις πολύ γέλιο. Αρχικά, μας μίλησαν για φεστιβάλ με μεγάλα ονόματα... Όταν πήγαμε, μας παρέλαβαν με αγροτικό και φτάσαμε στην αυλή ενός σπιτιού με κότες και κοιταζόμασταν έκπληκτοι!

 Ι : Εγώ ανυπομονώ να παίξουμε τα τραγούδια του δίσκου σε κάποιον χώρο! Έτσι, θα παρουσιαστούν και με την κατάλληλη ατμόσφαιρα, διότι καταλαβαίνεις πως στον δρόμο δε γίνεται να παίξεις εύκολα με προηχογραφημένα tracks και ιδανικό εξοπλισμό. 

- Ξεχωρίζετε κάποιον καλλιτέχνη αυτήν τη στιγμή;

Δ : Jacks Full, Pink Vanity, 1000mods... Είμαι και Κορίνθιος, οπότε είμαι συναισθηματικά δεμένος με τους 1000mods. Ήμουν εκεί στα πρώτα τους live. Όσον αφορά το εξωτερικό, οι Royal Blood είναι το καλύτερο συγκρότημα παγκοσμίως αυτήν τη στιγμή, για μένα!

I : Bombing the Avenue, Daphne and the Fuzz, Whereswilder... Απέξω μου αρέσουν πολύ οι Uni και οι Rival Sons. Μου αρέσει όταν κάποιος αφουγκράζεται τον ήχο ενός παλιότερου καλλιτέχνη και εξελίσσει τη μουσική του πάνω σε αυτό. Δε μου αρέσει να ακούω πολύ πανομοιότυπα πράγματα. 

Α : Συμφωνώ με όλα όσα είπαν τα παιδιά... Δε μου έρχεται κάποιο άλλο καινούριο όνομα αλλά μου αρέσουν πολλοί της ελληνικής σκηνής, όπως ο Αγγελάκας, ο Παυλίδης, ο Θ. Παπακωνσταντίνου, ο Μάλαμας, ο Ιωαννίδης και η επικοινωνία όλων αυτών με τον κόσμο, με εκπλήσσει πάντα στις συναυλίες τους!

- Πώς βλέπετε την κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας από την πανδημία και έπειτα;

Δ : Εμείς δε σταματήσαμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε!

Α : Εγώ θεωρώ ότι είμαστε και ευνοούμενοι, μάλιστα! Φαντάσου να είχαμε παραιτηθεί και να καθόμασταν στο σπίτι...

Ι : Υπήρξε ένα μικρό διάστημα που σταματήσαμε, αλλά μας έδωσε πολλή χαρά, όταν δειλά δειλά βγήκαμε ξανά στον δρόμο και συνειδητοποιήσαμε πόσο είχε λείψει η μουσική στον κόσμο. Έρχονταν άτομα που μας έλεγαν "Ευχαριστούμε πολύ"!

- Τι είναι αυτό που οδηγεί τους ανθρώπους στην τέχνη;

Ι : Δεν έχει σταματήσει να με εκπλήσσει το πόσο σημαντική είναι η τέχνη για όλους μας! Άσε που όταν το κάνεις κάθε μέρα, παρασύρεσαι και το ξεχνάς. Πάντα όμως θα σου το θυμίσει ένας τύπος που αρχίζει να σου λέει την ιστορία της ζωής του μόλις αισθανθεί την οικειότητα μέσω της μουσικής. Μάλλον είναι σημαντική ανάγκη να εκφράζεται κάποιος μέσω της τέχνης, που στην ουσία είναι αποτύπωση της ζωής. Η τέχνη συνδυάζει την προσωπική έκφραση με την επικοινωνία. 

 - Ποια είναι τα σχέδιά σας;

Α : To πρώτο μας σχέδιο ήταν πάντα να φύγουμε από την Ελλάδα και παραμένει αυτό ως πλάνο.

Δ : Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πάρει πολλή αγάπη από Άγγλους. Το βλέπουμε κάθε φορά που παίζουμε σε τουριστικά μέρη! 

Ι : Θέλουμε σίγουρα να το προσπαθήσουμε στην Αγγλία, έστω για λίγους μήνες. Ωστόσο, τα πιο άμεσα σχέδια αφορούν το καινούριο άλμπουμ και να παίξουμε live. Μη σου πω ότι έχουμε υλικό και για τρίτο άλμπουμ αυτήν τη στιγμή! Επομένως, έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε...