Οι Naxatras συστήνονται στο deBόp και μας παρουσιάζουν το Naxatras III

Το hard psychedelic rock σχήμα από τη Θεσσαλονίκη μόλις κυκλοφόρησε το 3ο του album, ενώ η παρουσία τους στην εγχώρια underground σκηνή μετράει μόλις έξι χρόνια. Πρόκειται για έναν ακόμα πιο ώριμο δίσκο ψυχεδελικής ροκ μουσικής, με έντονα progressive rock και stoner στοιχεία. Μιλήσαμε μαζί τους με αφορμή την κυκλοφορία του Naxatras III, αλλά και την έναρξη της μεγαλύτερης μέχρι και σήμερα πανελλαδικής περιοδείας τους την Πέμπτη 8 Μαρτίου, κατά τη διάρκεια της οποίας θα βρεθούν σε 14 πόλεις, με την πολυαναμενόμενη στάση τους στην Αθήνα να πραγματοποιείται στις 21 Απριλίου.

Θα ήθελα αρχικά να μου μιλήσετε λίγο για το διάστημα από το 2012 έως την πρώτη σας ομώνυμη δισκογραφική δουλειά το 2015, ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε και τι σας προβλημάτιζε ή πώς φανταζόσασταν την ενασχόληση σας με τη μουσική στην Ελλάδα, ειδικά με τις διαμορφωμένες οικονομικές συνθήκες;

Σίγουρα η πρώτη πρόκληση είναι να βρεις το ύφος και τον ήχο σου. Ξεκινήσαμε με κάπος πιο standard stoner rock ιδέες και στην πορεία, μετά από άπειρες ώρες τζαμ και συζητήσεων, κατασταλάξαμε σε αυτό που τελικά έγινε το πρώτο μας άλμπουμ. Φυσικά η προοπτική του να ασχοληθούμε με αυτό επαγγελματικά δεν έπαιζε για τα πρώτα χρόνια, ίσως μόνο σαν ένα πολύ μακρινό όνειρο. Είχαμε την ψευδαίσθηση ότι κάποιος πρέπει να μετακομίσει κάπου αλλού, στην Αμερική για παράδειγμα, για να κάνει μουσική επαγγελματικά. Μετά την αποδοχή του πρώτου άλμπουμ, που αποδείχτηκε πολύ πιο θερμή από αυτό που περιμέναμε, το σενάριο αυτό έγινε πιο προσιτό. Ακόμα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, αλλά γίνονται πολύ σημαντικά βήματα συνεχώς κι αυτά μας ενθαρρύνουν να συνεχίσουμε.

Ήσασταν συνεπείς προς το κοινό σας με τις κυκλοφορίες σας, ωστόσο είναι αρκετά δύσκολο μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να βγάζεις ένα υλικό που να παρουσιάζει μία συνέχεια και να στέκεται αντάξιο όσων έχεις ήδη παρουσιάσει. Πότε ξεκινήσατε να δουλεύετε για το Naxatras III; Περιγράψτε μας λίγο αυτή τη διαδικασία, τις σκέψεις και τους στόχους σας κατά τη διάρκεια.

Όπως και με το “ΙΙ", κάποιες από τις ιδέες για το άλμπουμ υπήρχαν πριν καν την κυκλοφορία του προηγούμενο δίσκου. Το πρώτο ριφ και το ρεφραίν του “Prophet” ας πούμε βγήκαν καθώς κάναμε το τελευταίο τζαμ στο στούντιο του Jesus μετά την ηχογράφηση του “II”, λίγο πριν μαζέψουμε τα πράγματά μας. Τα πρώτα ριφ του “You Won’t Be Left Alone” βγήκαν στο ίδιο τζαμάρισμα απ’ όπου βγήκαν μέρη του “Garden of the Senses” και “The Great Attractor”, το συγκεκριμένο βίντεο υπάρχει και στο Youtube. Έτσι λοιπόν, από δω κι από κει μαζεύτηκαν αρκετές ιδέες, που αν και ήταν ετερογενείς, κάπως ταίριαζαν σαν σύνολο και έτσι είδαμε αυτό που τελικά έγινε το “ΙΙΙ”, ως ολοκληρωμένο έργο. Γνωρίζαμε ότι συνθετικά και παικτικά ήταν ό,τι πιο ανεπτυγμένο είχαμε φτιάξει, και, για αυτό δώσαμε πιο πολύ έμφαση στον ήχο από κάθε άλλη φορά. Οι προσδοκίες μας για το “ΙΙΙ” ήταν αρκετά φιλόδοξες, τα κομμάτια μεγάλα σε διάρκεια και για artwork σκεφτόμασταν κάτι πολύ εντυπωσιακό, που παράλληλα θα ήταν πιο κοντά στη λογική του πρώτου μας δίσκου. Νομίζω ότι όλες αυτές οι προσδοκίες συναντήθηκαν με επιτυχία. Πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση φυσικά, δεν τελειώνει ποτέ!

Βρίσκεστε ήδη στην τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά και φέρετε μία εμπειρία έξι χρόνων στα πράγματα, τι θα συμβουλεύατε νεώτερους καλλιτέχνες που τώρα σχηματίζουν τις μπάντες τους να προσέξουν; Υπάρχουν νέα σχήματα που έχετε ξεχωρίσει και θα συνεργαζόσασταν; Από ήδη αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε επί σκηνής; 

Το μόνο πράγμα που θα συμβουλεύαμε τους νεώτερους καλλιτέχνες, είναι να μην δέχονται τη συμβουλή κανενός ως αυθεντία. Να βρουν οι ίδιοι τον ήχο τους και να μη φοβούνται να πάρουν ρίσκο σε όλους τους τομείς της δημιουργίας. Στην Ελλάδα, υπάρχουν νέες μπάντες που κάνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, όπως οι Deaf Radio, οι Chickn, οι Tuber, οι Acid Baby Jesus και πολλοί άλλοι. Για συνεργασία επί σκηνής, πιστεύω θα ήταν ενδιαφέρον να τζαμάραμε με τους Kikagaku Moyo. 

Ποιες είναι οι μουσικές σας -κι όχι μόνο μουσικές - επιρροές, πέραν των πιο κλασσικών όπως π.χ. Pink Floyd, αλλά και πιο σύγχρονες;

Από το παρόν προς το παρελθόν: King Gizzard & the Lizard Wizard, My Brother the Wind, Om, My Sleeping Karma, Monster Magnet, Kyuss, Ozric Tentacles.

Ας μιλήσουμε για μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις διαδικτυακές πλατφόρμες όπως το Youtube. Ποια χρησιμοποιείτε περισσότερο; Ποια η σχέση σας με αυτά και πώς σας φαίνονται ως ένας σύγχρονος τρόπος διαφήμισης;

Τα χρησιμοποιούμε στο έπακρο. Σίγουρα το Youtube δεν είναι το πιο ποιοτικό μέσο για ακρόαση, αλλά βολεύει πολύ αν το δει κανείς σαν ραδιόφωνο ας πούμε. Το Bandcamp είναι μια φανταστική πλατφόρμα για να βάλει κανείς τη δουλειά του, και το Facebook είναι ένα αναγκαίο κακό στην εποχή που ζούμε. Από τη μία είναι λίγο εκνευριστικό, ότι δηλαδή όλα πρέπει να περνούν από πλατφόρμες όπως το Facebook ή το Instagram, αλλά από την άλλη σου δίνουν τη δυνατότητα να συνδεθείς με τον κόσμο, με τρόπο που σε άλλες εποχές θα ήταν εντελώς αδιανόητος.

Μια ερώτηση για να σας γνωρίσουμε καλύτερα. Τι πιστεύετε οτι θα κάνατε σήμερα εάν δεν ήσασταν οι Naxatras; Για παράδειγμα, έχετε κάποια άλλη δημιουργική ασχολία ή ενδιαφέροντα εκτός της μουσικής;

Εγώ και ο Γιάννης σπουδάζουμε στο Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου. Η πτυχιακή μου εργασία ήταν μια σουρεαλιστική ταινία μεσαίου μήκους, η “Παραμόρφωση”. Ενώ είναι ένας πολύ πλούσιος χώρος αυτός του σινεμά, δεν αποτελεί στην παρούσα φάση το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μας, έχουμε πέσει με τα μούτρα στη μουσική. Παράλληλα ο καθένας έχει το δικό του project. Εγώ γράφω ηλεκτρονική μουσική ως Ni Moya και ο Γιάννης παίζει με το solo project του πάνω σε blues, jazz, funk και soul μονοπάτια. Ο Κώστας σπουδάζει φυσιοθεραπεία και παίζει ποδόσφαιρο ημι-επαγγελματικά, επίσης παίζει drums σε μία πολύ ιδιαίτερη post-rock/metal μπάντα, τους Movement of Static. Σύντομα θα δείτε ολοκληρωμένες δουλειές από όλα τα παραπάνω project.

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μία ξεχωριστή για τον καθένα στιγμή ή εντύπωση από τις εκτός Ελλάδας συναυλίες σας;

Μας έχει μείνει πολύ έντονα ένα live μας σε ένα φεστιβάλ στην Κροατία. Παίζαμε σε ένα πολύ εντυπωσιακό κάστρο δίπλα στα σύνορα με τη Σλοβενία, στο Tabor. Ήταν ηλιοβασίλεμα και παίζαμε στο “Sunset Stage”. Θυμάμαι να παίζουμε το “Waves” και να κοιτάμε κάτω από το κάστρο, την καταπράσινη κοιλάδα και το βαθύ μπλε-πορτοκαλί του ουρανού. Δε γίνεται να περιγραφεί με λέξεις το συναίσθημα που νιώσαμε, ήταν φανταστικά.

Πώς νιωθετε για το επερχόμενο live στο Gagarin; Τι προσδοκίες έχετε; 

Νιώθουμε φοβερό ενθουσιασμό, θα είναι το μεγαλύτερο μέχρι στιγμής live της μπάντας στην Ελλάδα. Ετοιμάζουμε κάποιες πολύ ωραίες εκπλήξεις για αυτό το show, πιστεύουμε πως θα είναι ένα πολύ όμορφο βράδυ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και ανυπομονούμε να σας απολαύσουμε live στην Αθήνα στις 21 Απρίλη!

Εμείς ευχαριστούμε, τα λέμε εκεί!