Οι Red Tree Religion μιλάνε για το τι σημαίνει να παίζεις Funk Punk στις μέρες μας

Οι Red Tree Religion είναι μια funky rock μπάντα από τον Πειραιά. Το μουσικό τους στίγμα οριοθετείται επίσης από στοιχεία classic και noisy rock, punk, κλασικής και παραδοσιακής μουσικής. Αποτελούνται από τους: Νικήτα Αυγουλή (κιθάρα) Γρηγόρη Αγκυραλίδη (μπάσο, φωνητικά) Μάνο Τιτομιχελάκη (τύμπανα). Αρχικά, ως studio project, κυκλοφόρησαν το ΕΡ "Sparkin Night Lust" από την FM Records, το 2012. Το 2016 κυκλοφόρησαν το full-length album "Kingdom of the Cool" (κυκλοφόρησε σε φυσικό CD το 2018). Την ίδια χρονιά ξεκίνησαν τη live παρουσία τους ως τρίο. Πριν από ένα χρόνο κυκλοφόρησε το νέο τους άλμπουμ με τίτλο: «Live: The ERT Radio Sessions» αποτελούμενο από κομμάτια που ηχογράφησαν στο στούντιο της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή για την εκπομπή «Rock Sessions by» με τον Πάνο Χρυσοστόμου. Πρόσφατα συμμετείχαν στις συλλογές The True Alternative to Alternative Music Vol.II και Music  Entropia Xmas Compilation με τα κομμάτια “Song for a liar” και “Misirlou from Outer Space” αντίστοιχα. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο στάδιο προ-παραγωγής του νέου τους άλμπουμ το οποίο αναμένεται να είναι ότι πιο hot έχουν κάνει μέχρι τώρα! Το περιοδικό Metal Hammer έχει χαρακτηρίσει τη μουσική τους ως: «groove-άτο και σέξυ funk…μουσική για να πιείς, να κουνηθείς, να ξενυχτήσεις, να φλερτάρεις, να γουστάρεις τη ζωή σου».
Τους γνώρισα πριν από περίπου 1,5 χρόνο, διότι κάνουμε πρόβες στο ίδιο στούντιο στη Νίκαια. Εδώ μας μιλάει ο τραγουδιστής - μπασίστας του γκρουπ, ο Γρηγόρης:

- Γιατί Red Tree Religion;

Γιατί έτσι μας αρέσει! Παρατηρούμε συχνά ότι το όνομα μας δημιουργεί μία αίσθηση απορίας και έκπληξης και η αλήθεια είναι ότι το απολαμβάνουμε αυτό! Οπότε, πλέον δεν έχουμε καμία ιστορία να πούμε για αυτό: ο καθένας και η καθεμιά ας δημιουργήσει τη δική του / της. Καλύτερα όμως, ας το συνδυάσει με τη μουσική μας, για να έχει ένα πιο σίγουρο αποτέλεσμα!

- Πώς δημιουργήθηκε το συγκρότημα;

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε μέσα από τη μουσική σχέση και συνύπαρξη κάποιων φίλων με σκοπό να δοκιμαστούν νέες ιδέες. Βασικός άξονας ήταν το funk rock, αλλά στην πορεία προέκυψαν και άλλα πράγματα: punk, classic rock, ελληνική παραδοσιακή μουσική, κλασική μουσική κλπ. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος είναι καλοί φίλοι μεταξύ τους. Επίσης, δεν υπάρχουν πρώην και νυν μέλη. Η φιλία είναι ο συνδετικός κρίκος και το βασικό κριτήριο συμμετοχής στο συγκρότημα.

- Έχετε κάνει σημαντικές εμφανίσεις σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ποια ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή;

Σίγουρα η ηχογράφηση στο Στούντιο Ε της ΕΡΤ, στην Αγία Παρασκευή. Έγινε για την εκπομπή του Πάνου Χρυσοστόμου «Ροκ Συναναστροφές: », με μηχανικό ήχου τον Κωστή Γιαννακόπουλο. Πέρα από το ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι, εκτός από εξαιρετικοί επαγγελματίες, ήταν κουλ και φιλικότατοι μαζί μας, μας προκάλεσε δέος το ότι ηχογραφήσαμε στην αίθουσα που κάνει πρόβες η συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ. Ακόμα, η ιδέα και μόνο ότι στον αέρα πλανάται η αύρα του μεγάλου Μάνου Χατζιδάκι, ήταν κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια! Μέρος τη ηχογράφησης το κυκλοφορήσαμε σε άλμπουμ στη συνέχεια, με τίτλο “The ERT Radio Sessions”.  

- Τι σημαίνει επιτυχία για σας;

Ε, ξέρεις... Τα γνωστά. Απλά πράγματα: λεφτά, δόξα, γυναίκες, λιμουζίνες κλπ κλπ. Πλάκα κάνουμε, φυσικά! Επιτυχία για εμάς είναι να κάνουμε μουσική με το πνεύμα και την αντίληψη που εμείς θέλουμε, να ηχογραφούμε και να παίζουμε ζωντανά με τους όρους που εμείς θέτουμε σε σχέση με το ηχητικό και το γενικότερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Αν αυτό βρίσκει απήχηση και σε κάποιο κόσμο, τότε ακόμα καλύτερα! Επίσης, σε κάθε άλμπουμ μας θέλουμε να ανεβαίνουμε και ένα σκαλί παραπάνω, σε σχέση με τον τρόπο που δουλεύουμε και τον τρόπο που προσεγγίζουμε γενικότερα τη μουσική μας.

- Ποια ήταν η δική σου πρώτη επαφή με το μπάσο και τη μουσική γενικότερα και ως ακροατής και ως μουσικός;

Πρώτη επαφή με τη μουσική ήταν με την κλασική κιθάρα, ως μαθητής ενός σπουδαίου Νικαιώτη κιθαρίστα, του Στέλιου Γκόλγκαρη. Το μπάσο ήρθε αργότερα, στα 18 με (τι άλλο; ) την μπασογραμμή του "Smoke on the Water" του σπουδαίου Roger Glover ! Ως ακροατής, δεν θυμάμαι πολλά. Ίσως με επηρέασε η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, μέσα στο σπίτι. Κατόπιν, το Μουσικόραμα στην ΕΡΤ... Αλλά σίγουρα η αποκάλυψη έγινε με το "Somewhere in Time" των Iron Maiden και το "Appetite for Destruction" των Guns n' Roses . Κατόπιν, ήρθαν οι Red Hot Chili Peppers αλλά και άλλοι πολλοί...

- Ποια είναι τα συν και τα πλην της ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής;

Όπως μου αρέσει να λέω: δεν χρειαζόμαστε ξένα ονόματα! Έχουμε τους Nighstalker ! Λοιπόν, η ανεξάρτητη (και η εξαρτημένη!) ελληνική σκηνή έχει κάνει πολλά και σοβαρά βήματα. Σκέψου ότι ένας Αμερικάνος περιμένει κάθε 2-3 χρόνια να δει ονόματα όπως οι Planet of Zeus , οι 1000mods ή οι Rotting Christ, ενώ εσύ μπορείς απλά να βγεις από το σπίτι σου και να παίζουν στη διπλανή πλατεία! Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Στα πλην τώρα, τα κλασικά ελληνικά κουσούρια: ζήλεια, μίρλα, τρικλοποδιές, αντιεπαγγελματισμός κλπ κλπ. Απλά κλείνεις αυτιά, μάτια, μύτη, στόμα, τα προσπερνάς και δε δίνεις σημασία! Αν θέλεις να κάνεις κάτι σοβαρό...

- Πιστεύεις ότι η funk μουσική είναι αποδεκτή από το ευρύ κοινό;
Funk ίσον χορός. Νομίζω ότι το funky στοιχείο, όπου υπάρχει, αρέσει στον κόσμο. Αυτό μπορεί να γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα. Κυρίως όμως το δεύτερο, διότι αν και στον μέσο ακροατή αρέσει το χορευτικό στοιχείο στη μουσική που ακούει, μάλλον ονόματα όπως Funk Inc, JTQ, Ohio Players, Sly & The Family Stone δεν του λένε και πολλά πράγματα…Αυτό όμως δε σημαίνει και κάτι στην τελική, γιατί μουσική είναι αίσθηση τελικά και όχι ακαδημαϊκή γνώση!

- Έρευνες έχουν δείξει ότι το ελληνικό κοινό είναι ανοιχτό προς πολλά είδη μουσικής χωρίς όμως να εμβαθύνει. Το θεωρείς αυτό καλό ή κακό;

Νομίζω ότι διαφωνώ. Και τι σημαίνει εμβαθύνει; Όταν βλέπεις π.χ. σε μεγάλα φεστιβάλ όπως "Los Almiros" τα παιδιά να τραγουδάνε στίχο προς στίχο π.χ. τα τραγούδια των Bad Movies και να μη σταματάνε να χορεύουν, αυτό εμένα μου αρκεί ως εμβάθυνση.

- Πες μου πέντε άλμπουμ που σας στιγμάτισαν που είναι άσχετα με τη μουσική που παίζετε.

Challenge accepted! Πάμε:

• Miles Davis “Bitches Brew”
• Brian Eno “Music for Airports”
• Θάνος Μικρούτσικος «Ο Σταυρός του Νότου»
• Στέρεο Νόβα «Ντισκολάτα»
• Μουσικές Ταξιαρχίες «Μουσικές Ταξιαρχίες»

- Στίχος ή μουσική;

Και τα δύο. Ή μόνο το ένα από τα δύο. Ή και κανένα από τα δύο – απλά η σιωπή. Ανάλογα με τη διάθεση.

- Funk ή Punk;

Και τα δύο!

- Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols ή στους Motörhead;

Ξεκάθαρα στους Motörhead!

- Είσαι αισιόδοξος για την εξέλιξη της πανδημίας; Επηρεάζει η καραντίνα τη δημιουργικότητα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο;

Ναι, είμαι. Εμένα προσωπικά με επηρέασε θετικά η καραντίνα. Βρήκα τον χρόνο και μελέτησα αρκετά μουσική, δούλεψα καινούριες ιδέες, νέα κομμάτια κλπ. Δεν είναι όμως για πάντα η κατάσταση αυτή. Και ειδικά εδώ και καιρό που έχει αρχίσει να παίρνει «περίεργη» τροπή. Πρέπει σύντομα να σμίξουν οι παρέες, να ξαναβρεθούμε στα στούντιο, στους συναυλιακούς χώρους, στις πλατείες κλπ. Καλή και δημιουργική η απομόνωση, αλλά για λίγο! Στο «όλον» βρίσκεται η δύναμη και η μαγεία!

- Κλείστε με τα επόμενα σχέδιά σας και ένα μότο.

Ήδη είμαστε στη φάση προπαραγωγής του νέου άλμπουμ μας! Όσο για μότο, κάτι που ακούγεται σε ένα κομμάτι πριν μπει το σόλο της κιθάρας: "Bring the fucking noise".