Οι τρεις γυναίκες πίσω απ' την παράσταση χορού «StandStill» μιλούν στο deBop.gr

Η παράσταση StandStill είναι έργο τριών χορογράφων που ένωσαν τις δυνάμεις τους. Η Κατερίνα Φώτη, η Μυρτώ Δελημιχάλη και η Ειρήνη Παπανικολάου μας μιλούν για τον χορό και για εκείνες!

Πώς γεννήθηκε η πρωτοβουλία για να υλοποιηθεί το πρότζεκτ StandStill;

Κατερίνα Φώτη: Το Σεπτέμβριο του 2014, συναντηθήκαμε σε ένα σεμινάριο χορογραφίας και αυτοσχεδιασμού με τη χορογράφο Πατρίσια Απέργη, στο DAN.C.CE. (Dance Cultural Center) της Φρόσως Τρούσα. Το σεμινάριο αυτό κράτησε ένα χρόνο, και στη λήξη του, οι δουλειές μας- οι χορογραφίες που προέκυψαν από το σεμινάριο- παρουσιάστηκαν ως work in progress στο Arc for Dance festival 2015, στη θεματική «Απόπειρες Χορογραφίας».

Στο σεμινάριο αυτό δεθήκαμε πολύ μεταξύ μας, αναπτύξαμε κώδικες επικοινωνίας πολύ ιδιαίτερους και αντιληφθήκαμε ότι μπορούμε να δουλεύουμε μαζί σε βάθος χρόνου, από τη στιγμή που μοιραζόμασταν μια κοινή ανάγκη: να υπάρξουμε καλλιτεχνικά στις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε καθημερινά, όπου η κρίση διαπερνά όχι μόνο το οικονομικό, αλλά και όλα τα επίπεδα στα οποία ζούμε και υπάρχουμε. Η Πατρίσια μας έδωσε τα εφόδια να προχωρήσουμε, τραβώντας ο καθένας τον καλλιτεχνικό του δρόμο και η Φρόσω μας έδωσε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε τις πρώτες μας χορογραφικές απόπειρες σε ένα πολύ μεγάλο φεστιβάλ και να δοκιμαστούμε σε συνθήκες ιδιαίτερα απαιτητικές.

Εγώ και η Ειρήνη, είχαμε την ανάγκη να ολοκληρώσουμε τα work in progress που παρουσιάσαμε τότε, η Μυρτώ, στα πλαίσια της δικής της πορείας, θέλησε να φτιάξει ένα νέο έργο. Αντιληφθήκαμε σύντομα ότι μπορούμε να τα συμπαρουσιάσουμε, καθότι πραγματεύονται όλα τη μικρή στιγμή που ο χρόνος ακινητοποιείται, την ιδιαίτερα  μικρή στιγμή που πριν αποφασίσουμε, για λίγο ακίνητοι, παρατηρούμε τις διαρκώς εναλλασσόμενες και αντιφατικές διαδρομές μας. Και συνεχίζουμε. Κουβαλώντας μαζί μας τη μνήμη του παρελθόντος. Και την αναζήτηση του ιδανικού μας, με τις αποσκευές μιας καθημερινότητας. Κι έτσι προέκυψε το StandStill, που συμπυκνώνει την ουσία του κάθε έργου σε μία και μόνη λέξη και ανεξαρτήτως της κάθε αφετηρίας.

Μυρτώ Δελημιχάλη: Προκειμένου να υπάρξουμε στο δεδομένο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, είναι εύλογη η αλληλοϋποστήριξη και η συνεργασί៷ προκειμένου να καταστεί δυνατή η παρουσίαση νέων έργων με συλλογική προσπάθεια.

Ειρήνη Παπανικολάου: Με τη Μυρτώ και την Κατερίνα [...] αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τα χορογραφικά έργα μας, και να εξερευνήσουμε -από κοινού πλέον- τις στιγμές της ζωή μας που ο χρόνος μοιάζει να παγώνει. Πρόκειται για το σημείο μηδέν πριν από κάθε μεγάλη απόφαση, όπου όλα μοιάζουν μετέωρα, αλλά και πιθανά.

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος χώρος, τόπος ή πεδίο απ’ όπου αντλείτε τις ιδέες σας; 

Κατερίνα Φώτη:  Για εμένα, βασική πηγή έμπνευσης είναι η παράδοση. Προέρχομαι από μια οικογένεια με καταγωγή από το Περιβόλι Γρεβενών, που αργότερα εγκαταστάθηκε στο Βελεστίνο Μαγνησίας, κι έτσι βρέθηκα να γεννηθώ και να μεγαλώσω στο Βόλο. Στην οικογένειά μου, οι ρίζες μας, τα τραγούδια και οι χοροί των παππούδων μας, τα έθιμα και οι συνήθειές τους, μεταφέρονται από γενιά σε γενιά σαν κειμήλιο. Σαν αποσκευή του παρελθόντος που επικαθορίζει το μέλλον όλων των επόμενων γενεών. Συνεπώς, και επειδή πάντα συγκινούμουν από όλα αυτά τα στοιχεία και τα κουβαλάω μαζί μου, άντλησα την έμπνευση και το υλικό μου από τις ιστορίες της ευρύτερης παράδοσης και από τα ρυθμικά μοτίβα των παραδοσιακών τραγουδιών.

Μυρτώ Δελημιχάλη: Κυρίως από την καθημερινή ρουτίνα της πόλης και των ανθρώπων της.

Eιρήνη Παπανικολάου: Κάθε project με το οποίο καταπιανόμαστε, καταρχήν απαιτεί μια μεγάλη έρευνα από μέρους μας, και μια ματιά ανοιχτή σε διάφορα πεδία. Για το συγκεκριμένο έργο και συγκεκριμένα για το δικό μου κομμάτι που έχει τίτλο «Anthemoessa», αρχική πηγή έμπνευσης ήταν η αρχαία Ελληνική μυθολογία και συγκεκριμένα η Οδύσσεια. Μελέτησα τη φύση των Σειρήνων, των μυθικών πλασμάτων που μαγεύουν με το τραγούδι τους τους ναυτικούς, σύμφωνα με τον Όμηρο, αλλά και στις μυθολογίες άλλων χωρών. Παράλληλα, παρατήρησα συμπεριφορές ανθρώπων κατά τη διάρκεια της εργασίας τους και έψαξα για άρθρα και επιστημονικές έρευνες που αφορούν τους γρήγορους ρυθμούς της σημερινής κοινωνίας και τις επιπτώσεις τους στο σύγχρονο άνθρωπο. Παρόλο, λοιπόν, που η παράδοσή μας αποτέλεσε το βασικό έναυσμα για να δημιουργήσω την “Anthemoessa”, προσπάθησα να πάρω ερεθίσματα και στοιχεία από ένα σύνολο πραγμάτων και εικόνων προκειμένου να συνθέσω κάτι ολοκληρωμένο, με το οποίο να μπορεί κάποιος να συνδεθεί.

Πού και με ποιους τρόπους υπάρχει ο χορός στην καθημερινή σας ζωή;

Κατερίνα Φώτη: Ο χορός ενυπάρχει στα πάντα. Στον τρόπο που καθόμαστε, που μιλάμε, που περπατάμε, που αγκαλιάζουμε. Υπάρχει σε κάθε στιγμή κι η ζωή μας μοιάζει με μια αέναη χορογραφία· πότε αυτοσχεδιαστική, πότε έξωθεν χορογραφημένη. Κι αυτό είναι κάτι που προσπαθούμε να αποτυπώσουμε και στη δημιουργική μας δουλειά σαν χορευτές.

Μυρτώ Δελημιχάλη: Υπάρχει από αναγκαιότητα. Το πού και το πώς είναι δεδομένα που ανανεώνονται αρκετά συχνά.

Ειρήνη Παπανικολάου: Χορεύω όσο μπορώ, κάνοντας μαθήματα, σεμινάρια και συμμετέχοντας σε projects. Τον τελευταίο χρόνο δοκίμασα και τον ρόλο της χορογράφου και με ενθουσίασε όλη η διαδικασία δημιουργίας. Παράλληλα, εργάζομαι ως δασκάλα Μπαλέτου σε δύο σχολές Χορού.

Πώς είναι η ζωή σας εκτός χορού;

Κατερίνα Φώτη: Εκτός χορού, τις ώρες που μου απομένουν, καθότι αποφοίτησα και από τη Νομική Σχολή της Αθήνας, εργάζομαι και ως δικηγόρος. Καθημερινά αντιμετωπίζω την κατάσταση του να υπάρχουν στη ζωή σου δύο εντελώς αντιφατικά πράγματα. Αλλά αυτό είναι που μου δίνει προσωπικά μια άλλη οπτική- θεώρηση των πραγμάτων, και  με κρατάει σε εγρήγορση. Κατά τα λοιπά, φροντίζω να πηγαίνω σε παραστάσεις και να βλέπω τους φίλους μου που στηρίζουν όλη αυτή την αντίφασή μου!

Μυρτώ Δελημιχάλη: Μοιράζομαι το χρόνο αυτό με ανθρώπους.

Ειρήνη Παπανικολάου: Βγαίνω πολλές βόλτες με φίλους, παίζω κιθάρα, χαλαρώνω, ακούω μουσική ή είμαι μπροστά στον υπολογιστή μου...

Τι σας κινεί; Και τι σας ακινητοποιεί;

Κατερίνα Φώτη: Με κινεί η ανάγκη να πω πολλά, να τα μοιραστώ με άλλους ανθρώπους και να ανακουφιζόμαστε όλοι μαζί σε μια αντίξοη καθημερινότητα που όμως μας φέρνει ενώπιον γοητευτικότερων καταστάσεων.

Με ακινητοποιεί το πάγωμα του χρόνου, πριν τις μεγάλες αλλαγές και αποφάσεις φυσικά! Αλλά ξέρω πως όλα τα φέρνουμε μαζί μας σαν αποσκευές και τα εναποθέτουμε στο καινούριο της κάθε επόμενης ημέρας.

Μυρτώ Δελημιχάλη:  Η ανάγκη.

Ειρήνη Παπανικολάου:  Με κινούν πολλά, τα περισσότερα πολύ απλά... Οι φίλοι μου, ο ήλιος, η σκέψη ότι «όλα θα πάνε καλά», οι μαθητές μου και οι συζητήσεις μαζί τους, μία καλή παράσταση... Με ακινητοποιούν... το διαρκές άγχος μου να τα προλάβω όλα, το αυτοκίνητό μου, οι τεράστιες ουρές, μια αρνητική σκέψη...

Ευχαριστούμε πολύ!

StandStill

Μυρτώ Δελημιχάλη  _ Ειρήνη Παπανικολάου _  Κατερίνα Φώτη

τρεις χορογραφίες για τη στιγμή της ακινητοποίησης

Tρίτη 10 & Τετάρτη 11 Μαΐου στις 21.30 @ Rabbithole

Γερμανικού 20, Μεταξουργείο

Eίσοδος: 12 ευρώ, 8 ευρώ (φοιτητικό, ανεργίας, κάρτας ΣΕΗ, Σ.Ε.ΧΩ.ΧO)

Τηλεφωνικές κρατήσεις: 6988630555 και 210 5249903